Welkom bij de woensdag Dogs of Dogster! Elke woensdag delen we een verhaal van een van onze Dogsters. Deze week gaat over Kate & Gizmo, haar smerige mopshondmix.
Er zijn heel veel schattige honden, en ik ben er zeker van dat de meeste hondenbezitters die van hen de schattigste vinden. Maar ik heb wel degelijk bewijs! People Magazine organiseert elk jaar een wedstrijd ‘De schattigste reddingshond ter wereld’, en ik wist dat ik daarvoor Gizmo moest inschrijven. Ik bedoel, kijk eens naar dat gezicht!
Deelnemen aan de wedstrijd
Het enige moeilijke aan deelname aan de wedstrijd was het kiezen van de foto die je wilde gebruiken. Hoe kun je de vele schattige uitdrukkingen van een hond in slechts één afbeelding vastleggen? Uiteindelijk heb ik deze ingediend omdat deze zijn gelukkige kleine grijns laat zien:
We moesten ook een kleine biografie indienen (stel je een dating-app voor: Gizmo houdt van lange strandwandelingen, pootjes vasthouden en zoveel lekkers als je aankan!).
Laat het stemmen beginnen
Tijdens het grootste deel van de wedstrijd kon het grote publiek op verschillende honden stemmen op basis van hun foto’s en biografieën. Er waren heel veel inzendingen, maar je kon het profiel van een specifieke hond delen en je kon één keer per dag stemmen.
Mijn beste vriend heeft een kleine website opgezet en we hebben deze allebei naar absoluut iedereen gestuurd die we kennen. Omdat ik bij een dierenbedrijf werk, kreeg ik wat stemhulp van mijn hondenminnende collega’s (bedankt, jongens!).
Ronde twee: het maken van de top tien
Na een paar weken vol spanning te hebben gewacht terwijl iedereen stemde, hoorden we van People: Gizmo stond in de top 10 en zou in het gedrukte tijdschrift zelf verschijnen. De dag dat het nummer uitkwam, rende ik de hele stad door op zoek naar exemplaren. Uiteindelijk vond ik er drie bij een Barnes & Noble. Toen ik ze naar voren bracht, knikte de kassier veelbetekenend naar me – blijkbaar zit mijn stad vol met tijdschriftsterren, en het kopen van meerdere exemplaren is een dode weggeefactie!
Gizmo’s tv-optredens
Dat klopt: Gizmo’s 15 minuten roem omvatte zelfs tv-optredens. Nadat hij de top 10 bereikte, werden we gecontacteerd door lokaal nieuws en organiseerden we een paar optredens. Ik was erg zenuwachtig over de eerste, die live werd uitgezonden – hoe zou hij zich gedragen? We hadden hem nog maar een paar maanden en zijn grootste gedragsprobleem was blaffen. Dit zou een totaal nieuwe omgeving voor hem zijn (en eerlijk gezegd ook voor mij).
Op de dag van het tv-programma reden we naar de studio in Denver. In de strakke lobby wachtten we tot er een producer uit de hoogte kwam en volgden haar vervolgens de lift op en door een wirwar van gangen. Ze opende een soundstage-deur en liet ons achter aan de rand van een grote studiokamer vol met verschillende nieuwsbureaus. De show ging live voor onze ogen door en toen de weerman klaar was met zijn stuk, knipoogde hij naar Gizmo.
In nieuwe en overweldigende omgevingen gaat Gizmo soms gewoon in de ‘grote ogen-modus’, waarbij hij gewoon stil naar alles om hem heen kijkt. Gelukkig deed hij dat hier: in de armen van mijn vriend Chelsea wachtte hij geduldig (en stilletjes, godzijdank) verschillende nieuwssegmenten en telefooncontrole-reclameblokken af. Toen was het zijn beurt, en hij was volkomen kalm, alsof hij dit de hele tijd doet. Je kunt hem hier zien als een ster!
Mijn ouders keken het fragment thuis op hun tv en later vertelden ze me dat hun honden (Gizmo’s beste vriend Aussies) hem leken te herkennen.
Er was nog een tweede tv-optreden, maar ook al was dat niet live, toch verliep dat lang niet zo soepel. Deze verslaggever en zijn cameraman ontmoetten ons op straat voor het studiogebouw in Denver. Het is een superdrukke straat en in tegenstelling tot de andere verschijning werd mijn vriend gevraagd hem niet vast te houden. Het resultaat was heel veel geblaf en weinig schattige hondencampagnes. Maar ach! Je kunt dat uiterlijk hier bekijken (maar ik raad het niet aan als je een hond hebt die ook gevoelig is voor blaffen…).
Het leven als podium(honden)mama
Het is echt niet alles waar het om draait! Hoewel er absoluut leuke momenten waren (hem meenemen naar de studio, tijdschriften kopen die met zijn gezicht beplakt waren, en de wereld het erover eens was dat mijn pup eigenlijk een van de schattigste ter wereld is), was het ook gewoon een beetje stressvol. Tegen het einde van de wedstrijd werd ons gevraagd korte video’s te maken die zouden worden gebruikt als hij door zou gaan naar de finaleronde. Chelsea en ik namen Gizmo op gouden uur mee naar een plaatselijk meer om te proberen zijn schattigheid in videovorm vast te leggen, maar hij weigerde absoluut mee te werken en de resulterende video’s waren niet helemaal wat ik me had voorgesteld.
Aan de positieve kant werd Gizmo daadwerkelijk in het openbaar erkend na zijn tv-optreden. Hij ging destijds een paar dagen per week naar de hondenopvang (ja, ik werk vanuit huis, maar hij was echt zo gek), en er was een aangrenzende dierenwinkel met een gigantisch raam naar een van de kinderdagverblijven. Toen ik hem op een dag ophaalde, vertelde de eigenaar van de kinderopvang mij dat iemand hem door dat raam had herkend!
De resultaten: heeft hij gewonnen?
We wachtten met spanning op de uitslag: zou hij de top drie halen? Helaas deed hij dat niet, en de prijs werd uiteindelijk gewonnen door een schattige hond genaamd Gordon. Gordon werd geadopteerd uit Korea nadat hij werd aangereden door een auto en gebruikt een hondenrolstoel. Hoewel Gizmo niet heeft gewonnen, ben ik blij dat de prijs naar zo’n verdienstelijke pup is gegaan. En Gizmo is nu een gelukkig gepensioneerde burgerhond, tevreden met de oohs en aahs van mensen die we tegenkomen tijdens wandelingen (mensen zijn letterlijk omgevallen terwijl ze naar hem keken!) en mijn collega’s op het zoomscherm.
