Miniatuur teckels, soms liefkozend Wiener Dogs of Doxies genoemd, zijn een slim en levendig ras. Hoewel ze kleiner zijn dan hun standaard teckel-tegenhangers, hebben ze hetzelfde (maar kleinere) lichaamstype met zeer korte poten en een langgerekt torso. Zoals de meeste specifieke hondenrassen hebben Mini Doxies verschillende frequente gezondheidsproblemen waar ze vatbaarder voor zijn.
Voor elk van de individuele ziektes die hen vaak treffen, wat zijn de oorzaken, tekenen en preventie waar een eigenaar van op de hoogte moet zijn? Lees hieronder verder terwijl we dit concept verder onderzoeken.
De 6 gezondheidsproblemen van de miniatuur teckel
1. Progressieve retinale atrofie (PRA)
Deze medische aandoening resulteert in blindheid wanneer het netvlies in beide ogen in de loop van de tijd degenereert. Het doel van het netvlies, dat zich aan de achterkant van de oogbol bevindt, is om licht om te zetten in elektrische signalen voordat het naar de hersenen wordt gestuurd. Bij miniatuurdashonden wordt deze ziekte voornamelijk veroorzaakt door erfelijkheid en begint vaak bij jongere honden.
Tekenen die worden gezien, kunnen klein beginnen (zoals moeite met zien in het donker of verwijde pupillen) en zich na verloop van tijd ontwikkelen tot blindheid. Helaas is er, afgezien van screening en testen of een hond drager is van dit gen (wat nuttig kan zijn om te voorkomen dat honden die het gen hebben, worden gefokt), niet veel dat kan worden gedaan wat betreft preventie.
Desondanks is het goede nieuws dat met wat hulp veel blinde honden het nog steeds goed kunnen doen in het leven met hun eigen aanpassingen en compensaties, evenals behulpzame menselijke interventies. Het onthouden van hun omgeving zal nuttig zijn, maar hun andere sterke zintuigen kunnen helpen om een gebrek aan zicht te compenseren. Aanvullende overwegingen kunnen zijn om een blinde hond goed in de gaten te houden als ze buiten zijn, hun toegang tot trappen af te schermen, etc.
2. Tussenwervelschijfziekte (IVDD)
Dit is een neurologisch probleem met de wervelkolom dat een overheersend gezondheidsprobleem is bij dit ras. Teckels hebben 10 tot 12 keer meer kans om IVDD te krijgen dan andere hondenrassen en 19-24% van de teckels heeft op enig moment in hun leven IVDD-symptomen. Dus wat is IVDD precies? Het wordt in de volksmond een “hernia” genoemd, maar is een hernia of uitstulping van de zachte ruimte tussen de wervels, die vervolgens het ruggenmerg samendrukt.
De ernst kan variëren van milde pijn tot volledige verlamming en alles daartussenin. Hoewel er twee typen IVDD zijn, komt Hansen Type 1, een acute discusruptuur, het meest voor bij teckels, terwijl Hansen Type II meestal wordt gezien bij honden van grote rassen.
Oorzaken van IVDD zijn onder andere genetische factoren en fysieke lichaamsconformatie. Daarnaast kunnen levensstijlrisico’s allemaal een rol spelen bij het krijgen van deze ziekte, zoals ruw spelen of van bed of bank springen, etc. Verwondingen kunnen dit probleem ook veroorzaken.
Als een hond dit gezondheidsprobleem heeft, zijn de meest voorkomende symptomen pijn in de nek of rug, overhangende poten, mank lopen of zwakte in de poten, niet kunnen (of willen) lopen en moeite met urineren of ontlasten.
Preventie is misschien niet altijd een optie, maar het verlagen van de kans op problemen houdt in dat u een Miniature Dachshund op een gezond gewicht houdt. Daarnaast kan het helpen om hun mogelijkheden om te springen, landen of snelle, onvoorspelbare bewegingen te beperken door hellingen te bieden, ze op de juiste manier naar beneden te tillen en bepaalde speelopties of activiteiten te beperken. Fokkers kunnen ook genetische tests uitvoeren die kunnen helpen het risico bij potentiële toekomstige puppy’s te verminderen.
3. Parodontale ziekte
Dit wordt ook wel tandziekte genoemd, maar parodontale problemen beginnen wanneer voedsel en bacteriën tandplak vormen langs de tandvleesrand, wat vervolgens verhardt tot tandsteen. Dit resulteert op zijn beurt in gingivitis (ontsteking van het tandvlees) en andere daaropvolgende problemen zoals tand- en tandvleespijn, pockets tussen het tandvlees en de tanden, verlies van tandaanhechting, infecties, abcessen, schade aan het bot en vervolgens totaal tandverlies.
De oorzaak van parodontitis kan aan veel factoren liggen; het kan deels te wijten zijn aan genetica, maar een goede routinematige tandheelkundige verzorging is ook van het grootste belang. Risicofactoren kunnen ook zijn: een oudere hond, die voornamelijk zacht voedsel eet, tanden die op elkaar staan en extra tanden die behouden blijven. Daarnaast kan de grootte van een hond ook een rol spelen, want over het algemeen geldt: hoe kleiner een hond is, hoe groter het risico op parodontitis. Dit geldt ook voor een klein ras hond zoals een miniatuur teckel!
Tekenen van tandvleesaandoeningen kunnen zijn: slechte adem (halitose), bloedingen of ontstekingen langs de tandvleesrand, een grote hoeveelheid geel/bruin materiaal langs de tanden, moeite met eten, niet willen eten, zwellingen in het gezicht, overmatig kwijlen of likken, voortdurend krabben aan of wrijven over het gezicht/de mond en kopschuwheid of pijn in of rond de mond.
Het goede nieuws is dat parodontitis volledig kan worden voorkomen. Een goede en routinematige gebitsgezondheid kan het beste worden bereikt met de gouden standaard, of de mechanische poetsactie langs de tanden van een hond die frequent is, idealiter elke dag. Daarnaast zijn routinematige veterinaire onderzoeken en COHAT’s (Comprehensive Oral Health Assessment and Treatment) belangrijk. COHAT’s omvatten een grondig gedetailleerd mondonderzoek onder anesthesie, volledige tandheelkundige röntgenfoto’s van de mond, behandeling van alle aangetaste gebieden zoals het trekken van tanden, het verwijderen van tandsteen boven en onder de tandvleesrand en het polijsten van de tanden.
Hoewel het niet de gouden standaard is, zijn er ook veel andere opties voor thuistandheelkunde (met verschillende mate van effectiviteit), waaronder tandheelkundige diëten, tandheelkundige kauwtabletten, tandendoekjes en wateradditieven. Voor iedereen die dergelijke opties overweegt, wordt aanbevolen om een product te kiezen dat een keurmerk heeft van de Veterinary Oral Health Council (VOHC).
4. Overgewicht en obesitas
Miniatuur teckels zijn een kleiner ras met een unieke lichaamsbouw, en daarom kunnen een paar extra kilo’s een aanzienlijk gezondheidsprobleem zijn. Een hond met overgewicht is ongeveer 5-19% zwaarder dan zijn ideale lichaamsgewicht, terwijl meer dan 20% als obees wordt beschouwd. De meest voorkomende oorzaak van te veel lichaamsvet is simpelweg overvoeding of het geven van meer calorieën dan gerechtvaardigd is door het activiteitsniveau van de hond. Er kan ook genetica in het spel zijn, en in een kleiner deel van de gevallen andere medische oorzaken, zoals hypothyreoïdie of de ziekte van Cushing.
Tekenen dat een hond overgewicht of obesitas heeft, zijn onder andere minder activiteit, gewichtstoename of extra lichaamsvet, geen zichtbare tailleomvang van bovenaf, geen gevoel voor de ribben vanwege een dikke laag vet erover, of geen opgetrokken lijn van de borst tot aan de buik van de hond van opzij.
De grootste sleutel tot preventie is portiecontrole. Het wegen van voedsel met een keukenweegschaal kan enorm nuttig zijn! Daarnaast is het belangrijk om ervoor te zorgen dat regelmatige veilige activiteit en beweging dagelijks worden geïntegreerd, geen tafelresten te geven, caloriearme “lekkernijen” te proberen zoals babyworteltjes of pompoen, en ervoor te zorgen dat alle lekkernijen die worden gegeven minder dan 10% van hun toegestane calorieën/dag zijn, allemaal essentieel voor een gezond gewicht.
Het is raadzaam om uw dierenarts te vragen naar de lichaamsconditiescore van uw hond en hoe u het beste een gezond gewichtsplan kunt bereiken, omdat minder voeren kan leiden tot ondervoeding. Uw dierenarts kan u helpen het ideale aantal calorieën voor uw hond te berekenen en specifieke dieet- en bewegingsadviezen en aanbevelingen met u te bespreken.
5. Oorontstekingen
Miniatuur teckels hebben zeker grote oren voor hun kleine lichaamsbouw! Een oorontsteking, die meestal bestaat uit irritatie en zwelling, kan verschillende delen van het oor aantasten. Bij honden kan er een infectie zijn in de uitwendige gehoorgang (otitis externa), het middenoor (otitis media) of het binnenoor (otitis interna).
Oorontstekingen kunnen het gevolg zijn van verschillende bijdragende factoren. Er is doorgaans een primaire oorzaak, die bij honden meestal allergieën zijn, maar andere oorzaken kunnen een oormassa of een vreemd voorwerp zijn, zoals een vossenstaart (grasaren). De primaire oorzaak kan dan leiden tot een secundaire oorontsteking met bacteriën, gist of een mengsel van beide. Sommige in stand houdende factoren kunnen het probleem verergeren, zoals een vernauwing van de gehoorgang of vuil of ontsteking in het oor. En predisponerende factoren, zoals genetica of hun specifieke levensstijl, zoals vaak in de buurt van water zijn, kunnen ervoor zorgen dat een hond vatbaarder is voor een infectie.
Tekenen van een oorontsteking kunnen zijn: oorgevoeligheid of pijn, ontsteking of roodheid van het oor/kanaal, een vieze of zoete, abnormale geur die uit de oren komt, vaak of aanhoudend schudden met de kop of krabben aan het oor, evenals overtollig donker vuil rond of in de oorflap. Verrassend genoeg vertonen sommige honden geen uiterlijke tekenen!
Enkele preventieve tips tegen oorontstekingen bij honden zijn onder andere: het in de gaten houden van allergieën als de hond hier last van heeft, het regelmatig controleren van de oren van de hond op tekenen van infectie, het schoonhouden van de oren door middel van routinematige reiniging en het drooghouden van de oren na het zwemmen of wassen.
6. Luxerende patella’s
Dit is een medische term die betekent dat de knieschijf, de patella, uit zijn normale positie beweegt of luxeert. De knieschijf kan naar buiten (laterale luxatie) of naar binnen (mediale luxatie) bewegen vanuit de groef waar hij normaal gesproken in de knie zit. Mediale luxatie van de patella’s komt vaker voor, vooral bij kleinere rassen.
De meest voorkomende oorzaak van een beweeglijke knieschijf is genetisch, vaak door een bepaald defect in de anatomie van de hond. Een andere, minder vaak voorkomende oorzaak van een luxerende patella, kan trauma of een verwonding aan het gebied van de knie en omliggende structuren zijn.
Sommige tekenen van deze ziekte kunnen komen en gaan, wat betekent dat de knieschijf op en neer kan schieten, maar dit is ook afhankelijk van hoe ernstig de luxatie is. Dingen waar u op moet letten zijn onder andere kreupelheid van het achterste been, rennen met een hink-stap-sprong, schoppen of het achterste been omhoog houden, pijn in de achterste knie, etc.
Preventie is misschien niet helemaal mogelijk met de genetische component, behalve door niet te fokken met degenen die zelf zijn getroffen door de aangeboren vorm. Gewichtscontrole zal helpen om minder druk op een aangetaste knie en de omliggende gebieden te zetten, en het bevorderen van de gezondheid van de gewrichten met de juiste voeding met regelmatige beweging kan helpen om het lichaam van een hond zo gezond mogelijk te houden.
Conclusie
Hoewel veel Dwergteckels specifieke gezondheidsproblemen hebben die vaak bij hun ras voorkomen, betekent dit gelukkig niet dat ze allemaal deze problemen krijgen.
Als u zich echter bewust bent van de oorzaken, symptomen en preventie van de meest voorkomende gezondheidsproblemen, kunt u nu de grootste voorvechter van uw dwergteckel worden en medische zorg krijgen wanneer dat nodig is, zodat hij zo lang en gezond mogelijk kan leven!
