Worden mijn honden aangetrokken door gevaar? Ja.

Hoi, ik ben Allison! Lees mijn introductie om meer te weten te komen over mij en mijn drie gemengde honden uit Thailand, Jelly, Lorraina en Manic.

Veel mensen voelen zich aangetrokken tot gevaar omdat het spannend is. Pretparken hebben miljarden verdiend door attracties te creëren die je hart onder je dikke darm laten zakken. Mensen zijn altijd op zoek naar de nieuwste bloederige horrorfilm die ervoor zorgt dat ze nooit meer met de lichten uit willen slapen. Mensen duiken met haaien, springen uit vliegtuigen en racen op motoren alsof ze de geluidsbarrière willen doorbreken. We doen het voor de spanning, de adrenalinekick, om ons levend te voelen.

En hoe zit het met honden? Worden honden net zo aangetrokken tot gevaar als mensen? Mijn honden in ieder geval wel! Ik wou dat ik wist waarom…

Wees niet bang voor roofdieren

Door in Thailand te wonen, werden de Jelly, Lorraina en Manic zich bewust van andere wezens. En, wow, wat voor wezens ze tegenkwamen! We hadden de doorsnee kippen, kikkers, ratten en grondeekhoorns. Maar er waren een paar dieren die ik echt wilde dat ze zouden vermijden.

Slangen

Heb je ooit documentaires gezien over wees-orang-oetans die leren bang te zijn voor slangen van hun menselijke verzorgers? Als je dat niet hebt gedaan, zou ik het zeker bekijken, want het is schattig. Weten wat gevaarlijk is, is een belangrijke vaardigheid voor ze, want zonder hun moeders zouden ze niet weten dat slangen gelijk staan ​​aan gevaar.

Dus waarom pikten mijn honden deze kennis niet op, gebaseerd op de reacties van mij of mijn man op slangen? Hadden ze ze niet gewoon met rust kunnen laten? Nee hoor! Elke keer dat ze een slang vinden, ontstaat er chaos. Rattenslangen zijn de meest voorkomende, en hoewel ze niet giftig zijn, bijten ze wel als ze worden uitgedaagd. Natuurlijk gingen onze honden achter ze aan alsof het een spelletje was. Gelukkig werd er geen van hen gebeten. Ik wou dat ik hetzelfde kon zeggen over de slangen.

Maar ratten slangen waren niet de enige slangen die ze tegenkwamen. Op een dag kwam er een 2 meter lange Birmese python op ons balkon glibberen. Nogmaals, het was geen giftige slang, maar pythons staan ​​erom bekend dat ze levensbeëindigende “knuffels” geven. En natuurlijk sprong Manic erop af. Maak je geen zorgen; we pakten hem vast en sloten hem op in het huis totdat de slang was verplaatst.

Monitorhagedissen

Naar mijn bescheiden mening zijn varanen intimiderend. Ze kunnen wel 19 kilometer per uur rennen, wat veel sneller is dan de gemiddelde mens. Varanen kunnen ook in bomen klimmen en zwemmen. Deze reptielen zijn uitgerust met vlijmscherpe klauwen en een staart die ze zwiepen als ze bedreigd worden.

Al deze eigenschappen betekenen niets voor mijn honden. Deze wezens zijn kinderspel voor het trio! Ze gaan achter varanen aan, zelfs als ze door hen met hun staart worden geslagen.

Gemengd

Naast slangen en varanen hebben de honden ook onbevreesd schorpioenen, stekelvarkens en zelfs een duizendpoot achtervolgd. Oké, duizendpoten zijn niet gevaarlijk, maar het was wel grappig om Manic om de eenzame duizendpoot heen te zien dansen en zijn kop eraf te zien blaffen.

Of ze nu kruipen, zwemmen, een vacht of schubben hebben, Jelly, Lorraina en Manic beschouwden ze als vrij wild. Zucht.

Doen ze het voor de kick?

Ik heb eerder geschreven over mijn honden die kleine zoogdieren in de VS aanvallen en helaas doden: eekhoorns, konijnen, chipmunks en bosmarmotten. Maar wat was het nut van het achter gevaarlijke dieren aangaan? Doen ze het om mij en mijn man te beschermen? Begrijpen ze het gevaar dat sommige dieren vormen voor mensen?

Lorraina en Manic bij een boom

Misschien antropomorfiseer ik mijn honden te veel. Dat doe ik nogal vaak, ervan uitgaande dat mijn honden op dezelfde manier over gevaar denken als ik.

Misschien doen ze het voor de kick? Mensen doen om die reden voortdurend riskante dingen. Genieten honden net zo van adrenaline als mensen? Ik denk dat ze dat soms wel doen. Als mijn honden hun kop uit het autoraam steken, denk ik graag dat ze een kick krijgen van het gevoel van de wind die door hun vacht waait.

Dit is het soort “gevaar” dat ik ze kan laten ervaren. Maar slangen? Ugh.