Hallo, ik ben dokter Karyn! Lees mijn inleiding voor meer informatie over mij en mijn vijf grappige honden, Poppy, Bailey, Kodah, Ned en Fred.
Toen we Kodah adopteerden toen we 11 weken oud waren, verwachtten we een Duitse herder. Dat betekende dat we een loyale, intelligente, liefhebbende hond verwachtten, die af en toe het huis kapot zou schreeuwen en een oogje in het zeil zou houden op de buren, bezorgers en door de wind verwaaide bladeren.
Wat we niet hadden verwacht, was dat hij meer zou blijken te zijn dan alleen een klein Mechelse herder. We kwamen er later achter dat de mensen waar hij vandaan kwam ook werkende Belgische Mechelaarhonden fokten, en we moeten aannemen dat er op een gegeven moment een opportunistische reu was die over hekken sprong. En springen is zeker iets waar deze atletische honden voor gebouwd zijn.
Dus naast het voldoen aan de verwachtingen van onze Duitse herder, was Kodah een strak opgewonden bal van energie die voortdurend stimulatie nodig had, en het opvoeden van hem was een enorme leercurve.
Meer dan we konden kauwen
De eerste zes maanden bij Kodah waren een droom. Zoals verwacht leerde hij snel en was hij gemakkelijk te behagen, en ik kan me niet herinneren dat hij zelfs maar één keer in huis naar het toilet ging (in tegenstelling tot twee chihuahua’s die ik ken, die naamloos zullen blijven). Toen hij ongeveer negen maanden oud was, sloeg de gevreesde adolescentie toe, en Kodah veranderde van een hond die we overal mee naartoe konden nemen in een hond die door alles overprikkeld was en tegen iedereen schreeuwde. Het geschreeuw was enthousiasme, maar vertel dat eens aan andere hondenbezitters! Kodah’s opwindingsniveau was zo intens dat niets van wat we deden of zeiden tot hem doordrong, en het kwam op het punt dat we er bang voor begonnen te worden hem ergens mee naartoe te nemen. Gelukkig is er een hondenveld in de buurt dat we een uurtje kunnen afhuren, zodat hij en de anderen losbandige avonturen kunnen beleven zonder iemand anders te storen.
Kodah was niet agressief; hij was agressief vriendelijk en leek niet te begrijpen waarom andere honden niet dolblij waren met zijn luide en onstuimige avances. Omdat hij met Chihuahuas was opgegroeid, kon hij verbazingwekkend zachtaardig zijn als dat nodig was, maar hij was gewoon niet zo goed in introducties; hij wilde meteen naar de speeltijd gaan.
Tegen de tijd dat hij 18 maanden oud was, besloten we dat castratie hem zou kunnen helpen zich minder afgeleid te voelen door hormonen en hem in staat zou stellen zich wat beter op zijn training te concentreren.
Dat gebeurde niet.
Als dierenarts die talloze hondenbezitters heeft geholpen bij de gedragsproblemen van hun honden, kan ik je niet vertellen hoe frustrerend en zielvernietigend het was om het gevoel te hebben dat ik mijn eigen hond in de steek liet, en ik vroeg me dat meer dan een paar keer af. , als we misschien niet het juiste huis voor hem waren. Niet dat ik hem zou herplaatsen of naar een opvangcentrum zou brengen, maar ik overwoog wel om politie- of militair werk voor hem te gaan doen.
Een beetje hulp van onze vrienden
Na veel gelezen en onderzoek te hebben gedaan, begon ik verschillende diëten en supplementen te verkennen om te zien of ik de juiste balans kon vinden voor een hond met Kodah’s temperament. Frustrerend genoeg ontdekte ik dat hij waarschijnlijk baat zou hebben bij het soort eiwit dat in kip en eieren zit, en dat hij voor beide allergisch was geworden! Eindelijk heb ik een insecteneiwitdieet gevonden dat goed is voor zijn huidallergieën, en dat ook leek te helpen wat meer ‘rust’ te bewerkstelligen. Ik weet niet zeker of het de voedingsstoffenbalans in het voedsel was of de verlichting van zijn jeuk waardoor hij zich meer op zijn gemak voelde, maar hoe dan ook, ik was blij met de resultaten.
De toevoeging van een kalmerend supplement dat de L-Tryptofaan-niveaus opleverde die een pluimveedieet mogelijk had opgeleverd, heeft ook geholpen, en het is merkbaar als hij een paar doses mist (dat wil zeggen wanneer de man verantwoordelijk is voor het voeren!).
Ondanks de verbeteringen konden we nog steeds de deur niet uit zonder een belachelijk niveau van springen, schreeuwen en blaffen. Normaal gesproken zou ik eigenaren adviseren om het gedrag te negeren en te wachten tot de hond tot rust is gekomen voordat ze de volgende stap zetten. Echter, na 10 minuten achter elkaar was Kodah buiten adem, maar nog steeds aan het springen en schreeuwen. Het probleem was dat ik kalm gedrag niet kon belonen als hij het niet kon tonen, en dat niets van wat ik deed of zei tot hem doordrong.
Hoewel ik beter wist, had ik geschreeuwd, geschreeuwd en zelfs gehuild van frustratie, maar niets kon doordringen in zijn opwinding. Het was tijd om mijn trots in te slikken en hulp te zoeken.
Na veel zoeken vond ik een hondentrainer met veel ervaring, goede recensies en een benadering van hondengedrag die zowel praktisch als verstandig leek. Kom Gary van Dog Behavior Cornwall binnen.
Een andere aanpak
Kodah voelde zich onmiddellijk warm voor Gary en het gevoel leek oprecht wederzijds. Gary was het ermee eens dat de dingen die ik tot nu toe had gedaan meestal succesvol hadden moeten zijn… als Kodah’s Mechelaar-temperament er niet was geweest.
Zie je, wanneer honden zoals Kodah worden gebruikt voor politie- of militair werk, is een groot deel van hun training afhankelijk van hun hyperprikkelbare aard in plaats van te proberen ertegen te vechten, wat ik had geprobeerd te doen. In plaats van te wachten tot Kodah kalmeerde, moest ik hem op zijn niveau ontmoeten voordat ik zijn aandacht weer op mij kon richten, en dat deden we met behulp van zijn favoriete piepende bal.
Voor mij leek het alsof ik zijn gekke gedrag beloonde, maar binnen een paar minuten nadat ik deze techniek had toegepast, was het duidelijk dat dit de perfecte manier was om mijn overprikkelde hond te bereiken. De piepende bal doorbrak zijn opwinding, waardoor ik hem het ‘zit’-commando kon geven en zijn kalme reactie kon belonen. Het was een totale gamechanger.
We hebben ook de manier veranderd waarop hij zich kleedt om uit te gaan. Kodah had geleerd zijn Halti-halsband en tactisch harnas te associëren met uitgaan, wat ertoe leidde dat zijn opwindingsniveau 10/10 was voordat we zelfs maar bij de voordeur waren. Hij draagt een nieuw Halti-harnas dat hij nog niet buiten heeft gedragen. Ik deed hem hem op verschillende tijdstippen van de dag en nacht aan (ik zei: ‘Doe je beha aan’ – ik moet mijn best doen waar ik kan!), waarna er niets gebeurt. Voorlopig is zijn ‘bh’ dus aan niets spannends gekoppeld, zelfs niet aan een lekkernij. Het is gewoon iets dat hij soms draagt, waardoor het een volledig neutraal kledingstuk is.
Er is nog veel werk te doen, maar we komen er geleidelijk aan.
Is Kodah depressief?
De afgelopen maanden begon ik me zorgen te maken dat Kodah depressief was. Had ik zijn geest gebroken? Hij bracht meer tijd door met slapen op de bank of ging naar zijn bench om te relaxen met speelgoed. Hij sprong niet op om mij te volgen elk keer dat ik verhuisde (slechts 99% van de tijd). En toen merkte ik iets anders op: hij was begonnen te dromen.
Toen Kodah in het verleden sliep, was ik nog nooit getuige geweest van het trillen van mijn oren, klappertanden, zwaaien met mijn pootjes of gezang dat ik bij de anderen zag, en hij ging van slapen naar staan in 0,5 seconde plat. Hij was niet depressief – hij was ontspannen!
Kodah werd in augustus 3 jaar, wat voor een Duitse herder x Mechelaar rond de leeftijd is waarop mannetjes zich beginnen te settelen. Vrouwtjes hebben de neiging om veel eerder volwassen te worden… uiteraard.
Ik had onze hond niet gebroken. Nadat we hulp hadden gezocht, een andere benadering van training hadden gevolgd en volwassenheid hadden bereikt, hebben we eindelijk de Kodah-code gekraakt. Ik hoop dat we hem binnenkort zonder angst voor schaamte mee naar het strand kunnen nemen!
