Laat je niet misleiden door de naam: het Happy Tail-syndroom is geen bijzonder gelukkige situatie. Het kan zelfs extreem rommelig zijn, een uitdaging om te behandelen en duur om op te lossen. Een van de grootste problemen bij de behandeling hiervan is dat het meestal geen bijzonder pijnlijke aandoening is, dus de mens moet zijn hond meestal van het probleem overtuigen.
Dus, wat is het?
Wat is het Happy Tail-syndroom?
Als je ooit naast een vrolijke hond met een zeer kwispelende staart hebt gestaan, weet je dat die minizwepen echt een klap kunnen uitdelen! Als je met een snelheid van anderhalve kilometer per minuut heen en weer vliegt, kan een kwispelende staart klinken als een dringende klop op de deur of het slaan van een trommel terwijl deze tegen muren en deurkozijnen slaat. Het kan dingen van tafels laten vliegen en zelfs de benen van onoplettende omstanders kneuzen. En soms kan deze hectische beweging het uiteinde van de staart beschadigen, waardoor een bloedende en rommelige staartpuntverwonding ontstaat, ook wel ‘Happy Tail Syndrome’ genoemd.
U bent zich er misschien niet van bewust dat het ruggenmerg niet tot in de staart reikt. Ter hoogte van de heiligbeenwervels (waar de wervelkolom het bekken binnengaat) versmalt het ruggenmerg en vertakt zich in kleinere zenuwen in een gebied dat de ‘cauda equina’ wordt genoemd, omdat het een beetje op de staart van een paard lijkt. Naarmate we verder langs de staart reizen, zijn er minder zenuwen en spieren, en tegen de tijd dat we de punt bereiken, is er weinig meer dan huid die de kleine wervelbotten en het bindweefsel bedekt. Er is echter een behoorlijk goede bloedtoevoer.
Waarom is dit een probleem?
Als een hond de huid over het puntje van de staart beschadigt, lijken ze de verwonding vaak niet te registreren en blijven ze vrolijk met het gewonde aanhangsel kwispelen, terwijl er bloed omheen wordt gesmeerd, gespat en gespoten in een stijl die doet denken aan een Jackson. Pollock schilderij. Zodra het bloeden stopt, begint het kwispelen opnieuw en gaat de wond steevast open.
Wat zijn de tekenen van het Happy Tail-syndroom?
Meestal is het eerste en enige teken van deze aandoening de verontrustende hoeveelheid bloed die plotseling op uw muren, vloer en meubels verschijnt, vergezeld van een gelukkige hond met een bloederige verfkwast als staart.
Het meest frustrerende aan verwondingen aan de staartpunt is hoe klein en onbeduidend ze zijn, vooral vergeleken met het spoor van bloedbad dat ze achterlaten. Het onderzoeken van de verwonding is meestal een behoorlijke uitdaging, omdat de staart van een gelukkige hond moeilijk te immobiliseren is, net als de staart van een hond die niet langer wil meewerken.
In sommige gevallen zal een kleine verwonding aan de staartpunt uiteindelijk het bloeden stoppen en genezen zonder enige tussenkomst. In veel gevallen zal de wond echter getraumatiseerd blijven, waardoor deze niet meer kan sluiten. Dit zal niet alleen resulteren in een zeer rommelige situatie, maar het kan ook leiden tot verdere schade, weefselnecrose of infectie. Naarmate de verwonding aanhoudt, wordt de hond zich er meer van bewust en zal hij gewoonlijk aan de staart bijten, likken of kauwen, wat haaruitval en verder letsel veroorzaakt.
Hoewel letsel aan de staartpunt vaak meer hinderlijk is dan een levensbedreigende aandoening, is er meestal nog steeds een diergeneeskundige behandeling nodig, en in veel gevallen omvat de behandeling een operatie.
Wat is de behandeling voor het Happy Tail-syndroom?
Een gelukkige hond vragen om te stoppen met kwispelen met zijn staart is ongeveer net zo effectief als een vis vragen om te stoppen met zwemmen, en we willen zeker niets doen om die gelukkige staart te laten stoppen.
Een van de grootste fouten die mensen maken, is hun bloedende hond in een afgesloten ruimte plaatsen – iets wat normaal gesproken de juiste handelwijze zou zijn voor een gewonde hond. Maar in het geval van een staartpuntblessure is de ideale plek voor onze hond ver weg van alles waar hij met zijn kwispelende staart tegenaan kan slaan. We adviseren niet om ze mee te nemen voor een wandeling, omdat dit de bloedtoevoer naar het gebied zal vergroten, maar als je een grote ruimte hebt waar je ze kunt laten rusten zonder je huis te bedekken met een mooie karmozijnrode kleur, dan is dit het beste. de beste eerste stap.
Als de wond nog steeds bloedt…
De eerste stap is contact opnemen met uw ve. Zij kunnen u specifieker adviseren op basis van uw situatie.
Het doel van de behandeling is om de wond schoon te houden, het bloeden te stoppen en verder trauma te voorkomen. Het is belangrijk om te weten dat hoe vaker u de staart vastpakt, hoe groter de kans is dat deze gaat bloeden. Minimale hantering is dus het beste.
- Maak de wond schoon met een steriele zoutoplossing door het uiteinde van de staart in een kom met oplossing te dopen of gebruik een injectiespuit om het gebied door te spoelen. Vermijd schoonmaken met doeken of watten, omdat dit verdere bloedingen kan veroorzaken.
- Strooi of dompel de staartpunt in bloedstelpend poeder (als u de staart dompelt, giet dan wat poeder in een aparte container, dompel de staart niet in de originele pot).
- Plaats een e-halsband (kegel van schaamte) om uw hond om te voorkomen dat hij aan de staart gaat likken of kauwen. Als je er geen in huis hebt, kun je er zelf een maken totdat je er een kunt ophalen.
- Mogelijk wilt u een staartbeschermer bestellen om verder trauma te voorkomen. Dit voorkomt dat uw hond de staartpunt kan likken of kauwen, beschermt hem tegen oppervlakken en zorgt ervoor dat eventueel verband op zijn plaats blijft.
Moet ik de staart verbinden?
Het plaatsen en vastzetten van een verband over de staartpunt is een uitdaging waar dierenartsen al jaren last van hebben. Het verband moet voldoende opgevuld zijn om de wond te beschermen en te laten ademen, maar mag niet te omvangrijk zijn. Het moet stevig aan de staart worden vastgemaakt, maar moet regelmatig kunnen worden verwijderd om te worden gecontroleerd. Het is een soort technische nachtmerrie. Wij raden u af om de staart thuis te verbinden en als de wond blijft bloeden, ga dan met uw hond naar de dierenarts.
Als de wond is gestopt met bloeden…
Weersta de drang om de wond schoon te maken, omdat hierdoor het stolsel waarschijnlijk losraakt en het bloeden opnieuw begint. Gebruik een e-halsband of staartbeschermer om te voorkomen dat uw hond aan de staart gaat likken en laat alles 24 uur rusten. Als er geen verdere bloedingen meer zijn, onderzoek dan zorgvuldig de staart om de schade te beoordelen. Indien verdere behandeling of antibiotica nodig zijn, raden wij u aan een afspraak te maken voor een controle bij de dierenarts.
U moet de halsband of staartbedekking 3-5 dagen op zijn plaats laten zitten om er zeker van te zijn dat de wond is genezen; langer als uw hond er nog steeds aan probeert te likken.
Zal mijn hond een operatie nodig hebben?
Als een letsel aan de staartpunt niet geneest met conservatieve behandelmethoden, kan uw dierenarts een chirurgische behandeling aanbevelen. Dit komt meestal voor in de vorm van een gedeeltelijke staartamputatie. Om de grootste kans op succes te hebben, moet de amputatie ongeveer een derde van de staartlengte vanaf de basis plaatsvinden.
Waarom zo’n extreme maatregel?
Het simpelweg hechten van de wond zal ons niet in een betere positie brengen dan waarin we ons al bevinden: proberen een nieuwe wond aan het uiteinde van de staart te behandelen, wat vrijwel zeker zal resulteren in de noodzaak van een nieuwe operatie.
Als er te weinig van de staartlengte wordt verwijderd, kan de amputatiewond net zo gevoelig zijn voor beschadiging. De resterende staart moet kort genoeg zijn zodat hij tijdens het genezen geen muren en voorwerpen raakt.
Het lijkt misschien een extreme oplossing voor een relatief klein letsel, maar soms is het noodzakelijk als alle andere pogingen om de wond te genezen zijn mislukt.
Hoe kan ik het Happy Tail-syndroom voorkomen?
Helaas is dit een blessure die moeilijk te voorspellen of te voorkomen is. Sommige rassen zijn meer vatbaar voor verwondingen aan de staartpunt, vooral die met lange, slanke staarten zoals Dalmatiërs, Pointers en Greyhounds, en uitzonderlijk sterke, kwispelende staarten zoals Labradors en Springer Spaniels. Werkhonden die in kennels worden gehouden, lopen ook meer kans op letsel aan de staartpunt als ze met hun staart tegen de muren van hun kennel slaan.
Het couperen van de staart wordt soms toegepast om deze verwondingen te voorkomen, maar de ethiek van het afsnijden van de staart van een drie dagen oude pup om mogelijke verwondingen te voorkomen staat ter discussie. Als je een bijzonder kwispelende hond hebt, kun je er het beste voor zorgen dat hij of zij voldoende ruimte heeft om met zijn vrolijke staart te kwispelen.
Is het Happy Tail-syndroom gerelateerd aan de staart van de zwemmer?
Zwemmerstaart is een spieraandoening die beter bekend staat als acute caudale myopathie en soms (ten onrechte) een gebroken staart wordt genoemd. Het verwijst naar een aandoening waarbij de spieren die de staart beheersen acuut pijnlijk en vermoeid raken, wat resulteert in een staart die in een hangende positie wordt gehouden, met weinig of geen beweging.
Er is geen verband tussen Happy Tail en Swimmer’s Tail, afgezien van het feit dat beide vaker voorkomen bij bijzonder kwispelende honden.
Laatste gedachten
Het Happy Tail-syndroom is misschien een blessure die het vaakst voorkomt bij gelukkige honden, maar het zorgt niet voor gelukkige hondenbezitters. Hoewel de verwonding zelf meestal vrij klein is, betekent de rotzooi die het veroorzaakt, gecombineerd met de moeilijkheid om het te laten genezen, dat het een echte nachtmerrie kan zijn voor zowel de hond als de ouders. Conservatieve methoden zoals het beschermen van de staart tegen aanhoudend trauma kunnen effectief zijn, maar het is niet ongebruikelijk dat dit ogenschijnlijk kleine letsel resulteert in een gedeeltelijke staartamputatie.
Als uw hond het puntje van zijn staart heeft verwond, kunt u het beste zo snel mogelijk hulp van een dierenarts zoeken om uw kansen op een soepel herstel voor uw gelukkige hondgenoot te maximaliseren.
