Hoi, ik ben Dr. Karyn! Lees mijn introductie om meer te weten te komen over mij en mijn vijf grappige honden, Poppy, Bailey, Kodah, Ned en Fred.
Ik heb ontdekt dat er drie fasen zijn om een goede dierenarts te worden:
- Pas afgestudeerd – je zorgen maken dat je niets weet
- Zelfvertrouwen krijgen – denken dat je alles weet
- Jarenlange ervaring – beseffen dat je nooit alles kunt weten
De reden dat we niet alles kunnen weten, is dat het gewoonweg onmogelijk is voor één persoon om elk detail van anatomie, fysiologie, ziekte, behandeling of gedrag te weten en te onthouden. Bovendien verandert ons begrip van deze dingen voortdurend. Wanneer je begint te geloven dat je niets meer te leren hebt, begin je aan een glibberige helling richting bekrompenheid en falen. Het is een fase die de meeste dierenartsen zullen meemaken; wat een geweldige dierenarts maakt, is aan de andere kant eruit komen, openstaan voor nieuwe informatie en andere gezichtspunten.
Ik wilde van deze gelegenheid gebruik maken om een aantal ideeën die ik ooit ‘wist’ nog eens te bespreken, maar waarvan ik inmiddels heb geleerd dat ik er óf volledig naast zat, óf dat er een aantal geldige standpunten zijn.
Voeding en rauwe voeding
Vooral de laatste paar jaar ben ik erachter gekomen hoezeer onze voedingsvoorlichting wordt aangestuurd door de dierenvoedingsindustrie. Meer specifiek, de grote bedrijven die de overgrote meerderheid van de merken dierenvoeding controleren. Ik kwam absoluut van de universiteit af met een duidelijk idee van wat ‘goed’ dierenvoer was en wat niet. Gedurende het grootste deel van mijn carrière stuurde ik mijn klanten naar de twee grote merken dierenvoeding voor dieren, en nam ik weinig tijd om echt andere opties te onderzoeken. Begrijp me niet verkeerd, deze voedingsmiddelen zijn een goede optie en ik gebruik ze nog steeds als onderdeel van het dieet van mijn huisdieren en patiënten, maar ik geloof niet langer dat ze het beste zijn.
Tot voor kort was ik, op zijn best, sceptisch over rauwe voeding. Hoewel ik nog steeds op mijn hoede ben voor de mogelijkheid van door voedsel overgedragen pathogenen, met name nadat ik een heel nest pups heb zien bezwijken aan botulisme door verkeerd opgeslagen vlees, geloof ik dat rauwe voeding zeker een plaats heeft in de voeding van honden en katten. Wanneer het op de juiste manier wordt opgeslagen en is samengesteld om te voldoen aan de voedingsbehoeften, zijn er daadwerkelijk enkele grote voordelen aan rauwe voeding.
Mijn persoonlijke favoriet is tegenwoordig de vers-gevroren voeding, die de voordelen van rauw voedsel combineert met de veiligheid van zacht koken en het vertrouwen van een uitgebalanceerd dieet. Voor mij zijn prijs en gemak de enige redenen om voor brokken te kiezen, en dat zou ik vijf jaar geleden niet hebben gezegd.
Gedrag
Ik was een groot aanhanger van de dominantiehiërarchiebenadering van hondengedrag en -training, en geloofde in een lineaire relatie tussen leden van een roedel. Naar aanleiding van deze overtuiging raadde ik mijn cliënten aan om dominantie te laten gelden en onderwerping van hun honden te verzekeren. In de afgelopen paar jaar heb ik een iets andere kijk op roedelgedrag geleerd, waarbij individuen verschillende rollen binnen een groep aannemen. Hoewel veel van wat ik eerder dacht en leerde nog steeds van toepassing is, aangezien het belangrijk is voor hondenbezitters om zichzelf in een leiderschapsrol te vestigen, heeft deze andere benadering mij in staat gesteld om de dynamiek tussen verschillende honden beter te begrijpen en mijn training en interacties aan te passen.
Sterilisatie en castratie
Ik heb mijn opleiding gevolgd in Australië, waar een aanzienlijke populatie zwerfhonden en -katten is, wat een grote invloed heeft gehad op de aanbevelingen over het wel of niet castreren of steriliseren, en op welke leeftijd. Ik heb geleerd om deze operaties uit te voeren vóór of op de leeftijd van zes maanden; iets wat ik nog steeds graag doe bij katten, maar niet bij honden.
We weten dat sterilisatie op jonge leeftijd het risico op borstkanker bij honden vermindert, maar dit risico neemt slechts licht toe na het eerste seizoen (maar aanzienlijk meer na het tweede). Het toestaan dat teefjes geslachtsrijp worden voordat ze worden gesteriliseerd – met name grote en gigantische rassen, die dit stadium mogelijk pas bereiken als ze 2-3 jaar oud zijn – is net zo belangrijk als het verminderen van hun kankerrisico’s, omdat het grote gevolgen kan hebben voor de gezondheid als het te vroeg wordt uitgevoerd.
Net als bij mannelijke honden kan een castratie op 6 maanden leeftijd de sociale en fysieke ontwikkeling van sommige honden ernstig belemmeren, terwijl het voor sommigen de ideale leeftijd kan zijn. Sommige mannetjes hebben een laag testosterongehalte en hoeven misschien nooit gecastreerd te worden, terwijl anderen zo seksueel gefrustreerd zijn dat ze niet reageren op training of commando’s zonder castratie. Dan zijn er nog rassen zoals Rottweilers, waarvan het risico op osteosarcoom (botkanker) juist kan toenemen bij castratie.
Ik heb geleerd dat het veel beter is om elk geval individueel te behandelen, dan een vaststaand beleid te hanteren.
Holistische en alternatieve therapieën
Als je me vijf jaar geleden had gevraagd naar mijn mening over holistische behandelingen, had ik mijn ogen gerold en gezegd dat het onzin was. Sindsdien heb ik een cursus veterinaire acupunctuur gevolgd, sta ik open voor het idee van reiki en ben ik erg geïnteresseerd in het verkennen van de kruidenmanipulatie van het endocannabinoïdesysteem. Het besef dat holistische behandelingen gaan over het diagnosticeren en behandelen van het lichaam als geheel, in plaats van de ‘zweverige’ methoden die ik ooit dacht dat ze waren, heeft mijn ogen geopend voor een bredere wereld van therapeutische opties.
De grootste les
Kijk, ik ga niet liegen. Ik heb in de loop der jaren een aantal gekke, absurde en zelfs gevaarlijke ideeën van huisdiereigenaren gehoord, en dat kan je soms een beetje blasé maken over het luisteren naar verschillende meningen. Maar sommige van de interessantere en genuanceerdere benaderingen van huisdierverzorging kwamen ook van mijn cliënten; ik moest gewoon bereid zijn om naar ze te luisteren en mijn eigen onderzoek te doen. Het accepteren van de dingen waar ik het mis over had, was niet ontmoedigend, het was bevrijdend, omdat ik weet dat ik open kan staan voor het leren van nieuwe ideeën en het bekijken van dingen vanuit verschillende perspectieven.
Zoals Socrates ooit zei: De enige ware wijsheid is te weten dat je niets weet.
