Crazy Dog Lady: hoe twee drie werden

Hallo, ik ben dokter Maja! Lees mijn inleiding voor meer informatie over mij en mijn twee gekruiste honden, Lava en Hela.

Het is gek hoe gemakkelijk je van één hond naar twee kunt gaan. Of meer. En er is dat korte waanmoment, waarbij je denkt dat een andere hond niet veel verschil zal maken of nog meer een verantwoordelijkheid zal zijn. De eerste twee moeten immers nog steeds worden uitgelaten, gespeeld, gevoed en verzorgd. Dus één extra zal geen grote tegenslag zijn. Nou, eerlijk gezegd was ik erg tevreden met het feit dat ik maar twee honden had. Lava en Hela zijn allebei groot en vaak met een handjevol, en ik besteed elke dag een flink aantal uren om ervoor te zorgen dat ze alles hebben wat ze nodig hebben. En toen, net toen we de nieuwjaarsvieringen naderden, leek het erop dat het universum een ​​ander soort cadeau voor mij had: 2025 ingaan met drie honden in plaats van slechts twee.

Het kon geen toeval zijn

Tot nu toe is er deze winter sprake geweest van behoorlijk zware sneeuwval. Op afstand wonen betekent dat ik alle voordelen krijg van het feit dat ik geen buren in de buurt heb, zoals genieten van mijn rust en stilte, terwijl ik ook de nadelen ervaar. Dit betekende dat ik vier dagen moest wachten voordat de onverharde weg naar mijn huis door de plaatselijke diensten sneeuwvrij werd gemaakt. Omdat ik gezond was, ook al ben ik er alleen voor, stond ik tijdens de prioriteitenlijst voor het sneeuwruimen vrij laag op de lijst. Dit beviel mij echter prima. Ik genoot van die dagen op een iets andere manier dan normaal, thuis met mijn twee honden en drie katten, en als eerste en enige die zijn sporen in de sneeuw achterliet.

De dag nadat ze de weg hadden vrijgemaakt, ging ik naar de winkel om mijn familie te bezoeken. Het was de laatste zaterdag voor oudejaarsavond. Terwijl ik langzaam door een sneeuwtunnel reed die door de sneeuwruimmachines was aangelegd, zag ik een hondje dat op een lege parkeerplaats naast een plaatselijk restaurant stond, naar me toe rennen. Ze kwispelde met haar staart en keek naar de auto alsof ze de hele tijd op mij wachtte. Ik kon het niet verdragen om verder te rijden, dus stopte ik.


De lelijke kant van Kerstmis

Deze tijd van het jaar is het geld overal krap. Het aantal achtergelaten honden en katten neemt toe, omdat mensen moeite hebben om hun onderhoud te betalen. Of misschien was er een andere reden. Maar naar mijn mening kan geen enkele reden rechtvaardigen dat je een dier in de kou laat staan. Er zijn immers diensten en opvangcentra die ongewenste dieren opvangen en de adoptie regelen als ze aan de criteria voldoen.

Ik vermoed dat dit kleintje, een vrouwtje, waarschijnlijk een kruising van een Alpine Dachsbracke, een veel voorkomende jachthond in deze streken, om wat voor reden dan ook door haar vorige eigenaar is gedumpt.


Lajka zit in de sneeuw met bandensporen

Ze zorgde ervoor dat ze zich thuis voelde

Het was vreemd hoe snel en natuurlijk deze hond mij accepteerde. Vanaf het moment dat ik de auto stopte en de deur opendeed, stond ze daar op en neer te springen en om aandacht te vragen. Ik sprak met het restaurantpersoneel, dat merkte dat de hond hier de afgelopen dagen was, maar ze was niet van hen. Ik pakte haar op en zette haar in de auto, waar ze ging liggen en onmiddellijk in slaap viel. Ze zag er vredig uit en vertrouwde me duidelijk. Ik voelde me zo diep verdrietig en hulpeloos, wetende dat iemand haar hoogstwaarschijnlijk hierheen heeft gereden en heeft achtergelaten, en dat ze opgewonden moet hebben gewacht op de auto die haar nooit meer kwam ophalen. Ze had geen halsband of identificatiemiddel, en de plaatselijke dierenarts heeft haar gescand en vastgesteld dat ze niet gechipt was. Ik heb ook een paar lokale jagers gebeld en reclame voor haar gemaakt op de sociale media van de stad, maar niemand miste een hond.


Lajka, Hela en Lava wandelen in de sneeuw

Gemakkelijkste beslissing ooit genomen

Soms merk je dat je dingen afweegt en de voor- en nadelen opschrijft voordat je een belangrijke beslissing neemt. Deze was makkelijk. Ze was nu mijn hond. En het lijkt erop dat ze het daarmee eens was. Vanaf de eerste dag liep ze met mij, Lava en Hela mee, die haar heel goed accepteerden. Ik kan niet zeggen dat ik drie honden wilde. Maar het voelde als het juiste om te doen, en ik wilde de behoeften van dit kleine hondje op de eerste plaats zetten, waarschijnlijk voor de eerste keer in haar leven. Ik weet dat ze bij mij gelukkig en gezond zal zijn, en zich geen zorgen hoeft te maken over haar volgende maaltijd of een warme slaapplek.

Ik noemde haar Lajka, ter nagedachtenis aan de Russische hond die naar de ruimte werd gestuurd. Ook zij werd verraden door de mensheid, waardoor haar een wreed lot overkwam, maar in tegenstelling tot de arme Russische pup vond mijn Lajka een nieuw thuis en een nieuwe start.


schattige Lajka kijkt omhoog