Vorige week kondigde Nieuw-Zeeland plannen aan om windhondenraces te verbieden, een maatregel die zowel als ‘monumentaal’ als ‘verwoestend’ wordt omschreven, afhankelijk van wie je het vraagt. Als je het ons hier bij Dogster vraagt, is het enige verwoestende eraan het feit dat het zo lang heeft geduurd voordat het überhaupt werd verboden. Maar dit is een enorme stap in de goede richting die hopelijk het sneeuwbaleffect van de mondiale veranderingen in de sport zal veroorzaken. Het besluit, ingegeven door aanhoudende bezorgdheid over het dierenwelzijn, markeert het einde van een tijdperk voor de sport in het land.
Onder verwijzing naar een “onaanvaardbaar hoog” aantal blessures verklaarde minister van Racing (en vice-premier van Nieuw-Zeeland) Winston Peters dat de tijd was gekomen om “een oproep te doen in het belang van de dieren.”1 Ondanks de vooruitgang van de afgelopen jaren, waaronder een vermindering van het aantal euthanasie en enkele letselcijfers, verklaarde Peters dat de verbeteringen onvoldoende waren om de voortzetting van de windhondenraces te rechtvaardigen.
De regering heeft een overgangsperiode van twintig maanden geschetst, zodat de sector kan ontspannen. Gedurende deze tijd zal de prioriteit liggen bij het herplaatsen van de ongeveer 2.900 racende windhonden die momenteel in Nieuw-Zeeland verblijven. Peters verzekerde het publiek dat de honden niet naar het buitenland zouden worden gestuurd om te racen en diende een wetsvoorstel in om het onnodig doden van racehonden te voorkomen, dat “met spoed zal worden aangenomen.” Dierenwelzijnsorganisaties zoals SAFE en SPCA staan klaar om te helpen met de herhuisvestingsinspanningen, hoewel er logistieke uitdagingen blijven bestaan, is de overheid toegewijd om te helpen, waarbij Peters windhonden omschrijft als “buitengewoon goede huisdieren … en schoon.”
De donkere kant van windhondenraces
De sport krijgt in Nieuw-Zeeland lange tijd te maken met kritiek vanwege de behandeling van windhonden, waarbij sommige fokkers worden beschuldigd van mishandeling en doping. Recensies van de afgelopen tien jaar hebben consequent opgeroepen tot aanzienlijke veranderingen, en in 2021 heeft de regering de sector “op de hoogte gesteld” na berichten over meer dan 230 doden en 900 gewonden in één jaar tijd. Daaropvolgende monitoring door dierenrechtenorganisaties als SAFE registreerde meer dan 2.500 gewonden en bijna 30 sterfgevallen in de tweeëneenhalf jaar die volgden, ondanks de druk van de roep om verandering in de praktijk.
De aankondiging stuitte echter op sterke tegenstand van Greyhound Racing New Zealand (GRNZ). De voorzitter van de organisatie, Sean Hannan, en de CEO, Edward Rennell, uitten beiden hun teleurstelling. Hannan omschreef het besluit als “zeer teleurstellend” en benadrukte de potentiële culturele en economische leegte die het zou creëren. Windhondenraces dragen 8,5% bij aan de Nieuw-Zeelandse race-industrie ter waarde van NZ$ 1,3 miljard en ondersteunen meer dan 1.000 voltijdbanen.
Ondanks deze beweringen werd het besluit van de regering ingegeven door een decennium aan beoordelingen waarin consequent strenger toezicht of sluiting werd aanbevolen. Voormalige raceministers, waaronder Grant Robertson en Kieran McAnulty, hadden eerder aangegeven dat de status quo onhoudbaar was. McAnulty, die tot de laatste verkiezingen in 2023 minister van racen was, verklaarde in mei vorig jaar: “We staan voor twee opties: doorgaan onder strikte voorwaarden of sluiting.” De aankondiging van Peters maakt duidelijk dat sluiting als de enige haalbare weg voorwaarts werd beschouwd.
Het besluit heeft ook kritiek opgeleverd van belanghebbenden uit de sector vanwege het gebrek aan voorafgaande raadpleging. Rennell merkte op dat GRNZ kwartaalrapporten aan de minister had verstrekt en om een bijeenkomst had verzocht om de toekomst van de industrie te bespreken, maar die toenaderingen werden genegeerd. “De windhondenracegemeenschap is aan het wankelen door de aankondiging”, zei Hannan, die zijn bezorgdheid uitte over het levensonderhoud van degenen die bij de sport betrokken zijn.
Het vieren van de overwinning voor windhonden
Niettemin benadrukte Peters dat het beschermen van dierenwelzijn de belangrijkste drijfveer achter het besluit was. “Het stoppen van de hondenraces is het juiste om te doen”, zei hij, eraan toevoegend dat de beslissing geen weerspiegeling was van persoonlijke gevoelens, maar een noodzakelijke stap voor het welzijn van racehonden.
Voorvechters van dierenrechten vierden de aankondiging van dinsdag en noemden het een “monumentale overwinning voor dierenrechten”. SAFE-campagneleider Emma Brodie uitte zijn opluchting en zei: “Dit markeert het einde van een tijdperk van uitbuiting en een monumentale overwinning voor de dierenrechten in Aotearoa.” Brodie voegde eraan toe dat het besluit een groeiend sentiment weerspiegelt onder Nieuw-Zeelanders die zich verzetten tegen wreedheid vermomd als entertainment.
De oudste liefdadigheidsinstelling voor dierenwelzijn van Nieuw-Zeeland, SPCA, deelde de viering en noemde de beslissing “extatisch” en drong er bij andere landen op aan dit voorbeeld te volgen. Momenteel is commerciële windhondenraces slechts in een handvol landen toegestaan, waaronder Australië, Ierland, Groot-Brittannië en de VS.
De dierenwelzijnsparadox
Hoewel het besluit om windhondenraces te verbieden breed wordt gevierd, benadrukt het ook een paradoxaal dierenwelzijnsstandpunt in Nieuw-Zeeland. Ondanks dat het land een krachtig standpunt inneemt ten aanzien van windhondenraces, staat het land nog steeds de export van levend vee toe, een controversiële praktijk die dieren onderwerpt aan lange, stressvolle reizen naar het buitenland. Dierenrechtenorganisaties hebben de export van levende dieren herhaaldelijk veroordeeld en beschreven als wreed en in strijd met het overigens sterke imago van Nieuw-Zeeland op het gebied van dierenwelzijn.
Bovendien beschikt het land niet over alomvattende dierenrechtenwetten, met slechts beperkte bescherming voor dieren die worden gefokt voor voedsel, landbouw en amusement (en niet voor huisdieren). Deze inconsistentie roept vragen op over de bredere inzet van de overheid op het gebied van dierenwelzijn. Je zou kunnen stellen dat deze stap voorwaarts rook en spiegels zou kunnen zijn onder de omkering van het exportverbod voor levende dieren van de vorige regering. Hoe dan ook, het is een overwinning voor deze honden, maar voor veel activisten is het verbod op hondenraces weliswaar een stap voorwaarts, maar het dient ook als een herinnering aan het werk dat nog moet worden gedaan.
Gefeliciteerd met deze stap voorwaarts
Het besluit van Nieuw-Zeeland om de windhondenraces geleidelijk af te schaffen is een gedurfde en lovenswaardige stap voorwaarts op het gebied van het dierenwelzijn. De sport opereert al tientallen jaren onder een wolk van controverses, met talloze rapporten waarin de uitbuiting en mishandeling van deze honden wordt benadrukt. Alleen al de statistieken zijn schokkend: duizenden gewonden en honderden doden in slechts een paar jaar tijd. Geen entertainment of industrie kan een dergelijke tol rechtvaardigen.
Deze stap duidt op een bredere verschuiving in maatschappelijke waarden, waarbij het welzijn van dieren steeds meer prioriteit krijgt boven verouderde vormen van entertainment. Het vormt ook een voorbeeld voor andere landen waar hondenraces legaal blijven, wat bewijst dat vooruitgang mogelijk is, zelfs in diepgewortelde industrieën. Hoewel het waar is dat het besluit gevolgen zal hebben voor het levensonderhoud van degenen die betrokken zijn bij de sport, toont de inzet van de regering voor een beheerste overgangsperiode en herhuisvestingsinspanningen een evenwichtige aanpak om deze uitdagingen aan te pakken.
Nieuw-Zeeland vindt zijn plaats als wereldleider op het gebied van dierenrechten, en dit besluit zal ongetwijfeld leiden tot verdere actie wereldwijd. Voor de windhonden die in stilte hebben geleden, is dit niet alleen een monumentale overwinning – het is een bevrijding die al lang had moeten plaatsvinden.
Wat zijn jouw gedachten?
Wij horen graag van u over dit onderwerp. Is dit genoeg? Moet er meer gedaan worden? Wilt u een windhond adopteren?
Neem contact met ons op in de reacties hieronder om ons uw mening te laten weten.
