Vraag het aan Dr. Paola: maandag 13 januari 2025

Welkom bij onze serie ‘Vraag het aan Dr. Paola’, waar we elke maandag deskundig advies rechtstreeks van Dr. Paola Cuevas (MVZ) geven om onze lezers te helpen de gezondheid en het welzijn van hun hond beter te begrijpen.

Of u nu een nieuwe huisdierouder bent of een doorgewinterde hondenliefhebber, Dr. Paola staat klaar om antwoorden te geven op uw meest prangende vragen. Van voedingstips en preventieve zorg tot het oplossen van veel voorkomende gedragsproblemen, Dr. Paola staat klaar om u inzichten te bieden die uw harige vriend gelukkig en gezond zullen houden. Blijf op de hoogte voor deskundige begeleiding over een reeks onderwerpen die voor u en uw hond het belangrijkst zijn, zodat u weloverwogen beslissingen kunt nemen en de best mogelijke zorg voor uw hond kunt bieden. ‎Heeft u een vraag? Stuur het hier in!

Hulp! Zal mijn hond ooit zijn gezichtsvermogen terugkrijgen?

“Beste dokter Paola,

Kan mijn hond zijn gezichtsvermogen terugkrijgen nadat hij blind is geworden? Is er een behandeling die hem kan helpen?” – Geraldine (de moeder van Chance)

Hallo Geraldine,

Het spijt me zo te horen over het verlies van het gezichtsvermogen van Chance. Of zijn gezichtsvermogen kan worden hersteld, hangt af van de onderliggende oorzaak, die een dierenarts-oogarts kan vaststellen door middel van een gedetailleerde evaluatie. Dit kan het onderzoeken van de oogstructuren met een spleetlamp omvatten, het meten van de intraoculaire druk om glaucoom uit te sluiten en het uitvoeren van een elektroretinogram om de netvliesfunctie te beoordelen. Sommige oorzaken, zoals cataract, kunnen worden behandeld met een operatie om de vertroebelde lens te vervangen en het gezichtsvermogen te herstellen. Aandoeningen zoals progressieve retinale atrofie of plotseling verworven retinale degeneratiesyndroom (SARDS) resulteren echter in permanent verlies van het gezichtsvermogen. Vooral SARDS veroorzaakt een snel en onomkeerbaar verlies van de netvliesfunctie, wat betekent dat de blindheid van Chance helaas permanent zou zijn.

Als zijn gezichtsvermogen niet kan worden hersteld, kunt u hem helpen zich aan te passen en te gedijen met een paar trainingen en aanpassingen aan de omgeving. Omdat Chance nog steeds kan horen, is het combineren van vocale en tactiele signalen een uitstekende manier om hem te begeleiden. Een zachte tik op zijn linker- of rechterschouder in combinatie met ‘links’ of ‘rechts’ kan hem bijvoorbeeld helpen bij het navigeren door bochten. Een aanraking op zijn borst of rug met het woord ‘stop’ kan hem het signaal geven om te stoppen, terwijl tikken op zijn voorpoot en ‘trap’ zeggen hem kan waarschuwen voor stappen. Consistente versterking van deze signalen zal hem helpen zich zelfverzekerder en veiliger te voelen.

Bovendien is het belangrijk dat zijn omgeving veilig en voorspelbaar is. Door zijn leefruimte consistent te houden, getextureerde tapijten te gebruiken bij deuropeningen of boven en onder aan trappen, en obstakels uit zijn paden te verwijderen, kan hij gemakkelijker zelfstandig navigeren. Blinde honden passen zich opmerkelijk goed aan met liefde, geduld en doordachte veranderingen. Weet dus dat Chance, ongeacht de uitkomst, een grote kans heeft om zich prachtig aan te passen en te blijven bloeien. U geeft hem uw zorg en steun, en dat is het belangrijkste.

Beste wensen,

Dr. Paola

Om nu online met een dierenarts te praten, klikt u op de afbeelding of knop hieronder:

PangoVet vermeld hondenster

Klik om met een dierenarts te praten

scheidingslijn hondenpoten 3 oktober 2024

dierenarts die hond in de kliniek onderzoekt

Hulp! Ik maak me zorgen over de post-operatie van mijn hond!

“Beste dokter Paola,

Zijn er, nadat een hond is gecastreerd, blijvende bijwerkingen van de anesthesie nadat deze is uitgewerkt? – Anthony (de vader van Bam Bam)

Hallo Antonius,

Fijn dat u op de hoogte blijft van de zorg van Bam Bam. Nadat een hond is gecastreerd, zullen de meeste effecten van de anesthesie binnen een paar uur verdwijnen, maar het is niet ongebruikelijk dat honden tijdens het herstel milde, tijdelijke bijwerkingen ervaren. Deze kunnen bestaan ​​uit lichte duizeligheid, desoriëntatie, misselijkheid of braken, of zelfs koude rillingen en een beetje rillen gedurende maximaal 24 uur. Sommige honden lijken ook een beetje wiebelig of hebben een verminderde eetlust, wat normaal is omdat hun lichaam de anesthesie verwerkt.

Bijwerkingen op de lange termijn van de anesthesie zelf zijn zeldzaam, omdat moderne anesthetica zeer veilig zijn en door de meeste honden goed worden verdragen. Het is echter altijd een goed idee om een ​​hond in de gaten te houden op tekenen van langdurige lethargie, aanhoudend braken of ongewoon gedrag, omdat deze op een reactie of een ander probleem kunnen duiden. Als u zich zorgen maakt, kunt u contact opnemen met uw dierenarts of zelfs gebruik maken van een online dierenartsconsultatie. Dit kan u professionele begeleiding bieden en helpen bepalen of een persoonlijk bezoek noodzakelijk is. Met rust, zorg en veel liefde zal Bam Bam snel weer opveren en snel weer zijn speelse zelf zijn!

Dr. Paola

scheidingslijn hondenpootjes 2 okt 2024

Hulp! Mijn hond heeft aanvallen!

Hallo dokter Paola!

Ik heb een 1,5 jaar oude volbloed Siberische husky die ongeveer 4-5 maanden geleden aanvallen begon te krijgen. Mijn dierenarts heeft een volledig bloedonderzoek gedaan en alles was normaal. Hij gaf hem anticonvulsiva, en toen Roscoe nog steeds aanvallen kreeg, verhoogde hij de dosering. Hij heeft in totaal vijf aanvallen gehad, waarvan twee toen hij geen enkele medicatie gebruikte, twee toen hij tweemaal daags 1 x 100 mg kreeg, en net de andere vandaag had en hij slikte 2 x 100 mg Caps twee keer per dag nu ongeveer 3 weken. Ik weet dat de anticonvulsiva aanvallen niet volledig wegnemen, maar mijn vraag is: zijn alle anticonvulsiva hetzelfde in de manier waarop ze aanvallen behandelen? Of zijn er mensen die zich anders gedragen? Moet ik mijn dierenarts vragen een ander medicijn te proberen? Hij gebruikt momenteel Zonisamide. Mijn dierenarts zei wel dat het iets ernstigers zou kunnen zijn, zoals een hersentumor, maar we hebben nog geen MRI van zijn hersenen gedaan. Ik kreeg Roscoe toen hij ongeveer zes maanden oud was van een dame die hem herplaatste. Ik was de vierde persoon die deze hond kreeg, dus ik weet niet zeker of hij epileptische aanvallen had voordat ik hem hulp kreeg. Ik kan niet blijven kijken hoe mijn hond epileptische aanvallen krijgt, het breekt mijn hart!!!!” – Amanda

Hoi Amanda

Bedankt dat u contact met ons opneemt over Roscoe. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe pijnlijk het moet zijn om hem aanvallen te zien krijgen, maar jouw toewijding om zijn toestand te begrijpen en de beste zorg voor hem te onderzoeken is werkelijk bewonderenswaardig. Hoewel ik geen specifiek medisch advies voor Roscoe kan geven, deel ik graag wat algemene informatie over anti-epileptica, de behandeling van aanvallen en Siberische husky’s, die u kunnen helpen bij uw gesprekken met uw dierenarts.

Anticonvulsiva zoals Zonisamide worden gebruikt om de frequentie en ernst van aanvallen te verminderen, maar het kan zijn dat ze deze niet altijd volledig elimineren. Deze medicijnen werken op verschillende manieren, en ze zijn niet allemaal hetzelfde. Zonisamide stabiliseert de neuronale activiteit, terwijl andere, zoals fenobarbital of levetiracetam, zich op verschillende routes in de hersenen richten. Voor honden bij wie de aanvallen niet volledig onder controle zijn met één medicijn, introduceren dierenartsen soms een tweede anticonvulsivum als aanvulling op het eerste. Het beheer van aanvallen is sterk geïndividualiseerd en behandelplannen evolueren vaak naarmate dierenartsen de aanpak afstemmen op de reactie van elke hond en de unieke omstandigheden. De aanpassingen door uw dierenarts aan de dosering van Roscoe zijn daarom een ​​weerspiegeling van zijn of haar goede behandeling van de zaak.

Het is belangrijk om te bedenken dat Siberische Huskies een bekende genetische aanleg hebben voor terugkerende aanvallen. Idiopathische epilepsie is een epileptische aandoening zonder aanwijsbare oorzaak. Deze aandoening komt meestal voor bij honden tussen zes maanden en zes jaar oud. Toevallen bij Huskies kunnen echter ook worden veroorzaakt door andere factoren, waaronder structurele problemen in de hersenen, metabolische onevenwichtigheden of zelfs omgevingsstressoren. Dit maakt diagnostische tests, zoals het bloedonderzoek dat uw dierenarts al heeft uitgevoerd, een essentiële eerste stap. Als uw dierenarts de mogelijkheid van onderliggende aandoeningen, zoals een hersentumor, overweegt, kan hij ook verdere diagnostische tests aanvragen, zoals een MRI.

Amanda, houd er rekening mee dat uw observaties uiterst belangrijk zijn om uw dierenarts te helpen bij het op maat maken en aanpassen van Roscoe’s behandelplan. Houd een logboek bij met alle belangrijke informatie en vraag uw dierenarts om advies over wat u daar moet vermelden. En bedankt dat je Roscoe niet hebt opgegeven!

Ik wens jou en Roscoe het allerbeste!
Dr. Paola