Dapper, loyaal, gehoorzaam en aanhankelijk zijn woorden die vaak worden geassocieerd met de Duitse herdershond (GSD). Zoals hun naam al doet vermoeden, werden deze opvallende honden oorspronkelijk eind 1800 gefokt om vee te hoeden. Toen de vraag naar herdershonden in de 20e eeuw afnam, werden deze zeer intelligente en trainbare honden populaire huisdieren voor gezinnen, waakhonden en het topras voor politie- en militair werk.
In de late jaren 1900 ontstond er een afwijking binnen het ras, waarbij de herdershond van het werktype werd gescheiden van de herdershond van het huisdier- of showtype, waarbij de laatste talrijke musculoskeletale afwijkingen ontwikkelde als gevolg van fokselectie op basis van uiterlijk boven functie, terwijl de honden van het werktype de meer functionele vorm van hun oorsprong behielden. De aflopende rug die de rasstandaard werd, bracht talrijke gezondheidsproblemen met zich mee, waar nu gelukkig tegen wordt geselecteerd, maar deze problemen zullen de genetica van deze prachtige honden waarschijnlijk nog vele generaties lang teisteren.
Laten we eens kijken naar 14 veelvoorkomende gezondheidsproblemen bij Duitse herders waar u op moet letten en hoe u ervoor kunt zorgen dat uw pup zo gezond mogelijk is.
De 14 meest voorkomende gezondheidsproblemen bij Duitse herders waar u op moet letten
Musculoskeletale problemen
1. Heup- en elleboogdysplasie
Wat begon met de preferentiële fokkerij van honden met een licht aflopende rug, leidde in de loop van de tijd tot een GSD-rasstandaard die een bijna gebogen uiterlijk bevoordeelde. Deze misleidende fokkerij predisponeerde deze ooit atletische honden tot extreem slechte heup- en elleboogconformatie, wat tot uiting komt in de hoge incidentie van heup- en elleboogdysplasie in het ras. Dit leidt tot mobiliteitsproblemen, abnormale slijtage van de gewrichten, pijn en artritis.
Afhankelijk van de ernst van dysplasie kan een operatie nodig zijn om de gewrichtsdeformatie te corrigeren. Milde gevallen moeten op een mager lichaamsgewicht worden gehouden en supplementen krijgen om het gewrichtskraakbeen te ondersteunen.
2. Artrose
Zoals de meeste grote hondenrassen, is de kans groot dat de Duitse herder op enig moment in zijn leven artrose ontwikkelt. Als ze aanlegproblemen hebben zoals gewrichtsdysplasie, kunnen ze binnen de eerste paar jaar van hun leven artritis ontwikkelen. Vroegtijdige interventie, gewichtsbeheersing en correctie van grote gewrichtsafwijkingen zijn de beste manieren om het begin van deze pijnlijke aandoening te vertragen of te voorkomen.
3. Degeneratieve myelopathie bij honden (DM)
Vroeger stond dit bekend als chronische degeneratieve radiculomyelopathie (CDRM). Het is een genetische ziekte die het ruggenmerg aantast en progressieve spierafbraak, gebrek aan coördinatie en uiteindelijk verlamming veroorzaakt.
Er is geen genezing voor de aandoening. De behandeling bestaat meestal uit:
- Fysiotherapie, inclusief hydrotherapie
- Het behouden van een magere lichaamsconditie
- Het aanpakken van andere mogelijke mobiliteitsproblemen zoals artritis
- Hulpmiddelen voor mobiliteit zoals oprijplaten, vloermatten, draagbanden en rolstoelen
DM ontwikkelt zich vrij snel en de meeste honden die met deze ziekte worden gediagnosticeerd, worden uiteindelijk geëuthanaseerd om humane redenen. Er is een genetische test beschikbaar die dragers van het problematische gen kan identificeren, waardoor ze uit de fokpoel kunnen worden verwijderd.
4. Panostitis
Panosteitis is de technische term voor groeipijnen en is een aandoening die vaak snelgroeiende grote hondenrassen treft. Het is de ontsteking en pijn die wordt veroorzaakt door de versnelde groei van de lange botten, die over het algemeen wordt gezien bij honden tussen de 2 en 3 maanden en 18 tot 24 maanden oud. Sommige honden ervaren pijn in alle vier de ledematen op verschillende momenten, sommige hebben misschien alleen last van één poot en andere honden worden helemaal niet getroffen. De meeste honden herstellen snel met rust, maar sommige hebben ontstekingsremmende pijnstillers nodig om ze te helpen deze ongemakkelijke periode te doorstaan.
5. Osteochondritis dissecans (OCD)
Kreupelheid en stijfheid bij een groeiende hond kunnen ook het gevolg zijn van deze aandoening, waarbij een flap kraakbeen omhoog komt, wat een pijnlijke laesie in het gewricht veroorzaakt. De onderliggende oorzaak van deze aandoening is niet goed bekend, maar grote en gigantische hondenrassen, waaronder de Duitse dog, de Berner Sennenhond en de Golden Retriever, worden het vaakst getroffen.
Milde gevallen bij honden jonger dan 6 maanden kunnen succesvol worden behandeld met medicatie en rust, maar in de meeste gevallen is een operatie nodig om de flap te verwijderen. Zonder behandeling zal het gewricht ontstoken raken en artritische veranderingen ondergaan, wat leidt tot pijnlijke, levenslange gevolgen.
Maag-darm problemen
6. Exocriene pancreasinsufficiëntie (EPI)
Honden met EPI produceren niet genoeg van deze spijsverteringsenzymen, wat leidt tot slechte opname van voedingsstoffen en resulteert in ernstige diarree en gewichtsverlies. De overgrote meerderheid van de gevallen wordt gezien bij Duitse herders, wat suggereert dat de aandoening een genetische component heeft. EPI is zelden te genezen, maar kan effectief worden beheerd door de deficiënte enzymen aan te vullen.
7. Diarree/IBD
Naast EPI komt bij het Duitse herdersras ook relatief veel chronische diarree voor, die wordt veroorzaakt door voedselintolerantie, dieetfouten en inflammatoire darmziekte.
8. Maagverwijding en volvulus (GDV)
Deze levensbedreigende aandoening komt het meest voor bij grote honden met een diepe borstkas. Het treedt op wanneer de maag opzwelt en vervolgens draait, waardoor het spijsverteringskanaal wordt geblokkeerd en de bloedtoevoer naar de buikorganen wordt belemmerd. Als de aandoening niet wordt behandeld, is deze steevast fataal.
Immuun-gemedieerde problemen
9. Allergieën/Atopie
Waarschijnlijk gekoppeld aan hun voedselgevoeligheid, heeft de GSD ook een hogere incidentie van allergische huidziekte. Dit kan komen door allergieën voor voedsel, pollen, planten, stof of een combinatie van bovenstaande. Het is verstandig om een jeukende GSD allergietesten en voedselproeven te laten ondergaan in de vroege stadia van de ziekte om effectieve controle te krijgen voordat secundaire infecties optreden.
10. Middenoorontsteking
Ondanks hun grote, open kanalen en rechtopstaande oren, melden GSD’s zich vaak bij de dierenarts met oorontstekingen (otitis externa). Omdat de pinnae (het buitenste deel van het oor/oorflap) en kanalen bedekt zijn met huid, is dit waarschijnlijk een verlengstuk van hun huidgevoeligheidsproblemen.
11. Pannus
Een erfelijke immuungemedieerde aandoening die vooral het GSD-ras treft, pannus is de chronische ontsteking en verdikking van het hoornvlies van het oog. Pannus begint als een roze, pijnlijke laesie en wordt vaak aangezien voor een hoornvlieszweer, maar resulteert in een donkere, verdikte laesie die over het oppervlak van het hoornvlies kan groeien. Vroege diagnose en behandeling kunnen de verspreiding ervan beperken, maar onbehandeld kan het leiden tot permanente blindheid. De behandeling omvat levenslange topische steroïden, met antibiotica die nodig zijn als er een secundaire infectie aanwezig is.
Neoplasie (kanker)
12. Osteosarcoom
Deze kwaadaardige botkanker treft bijna uitsluitend grote hondenrassen en is vaak een doodvonnis. Aanvankelijk manifesteert de kanker zich als kreupelheid, maar tegen de tijd dat de diagnose wordt gesteld, is de kanker vaak uitgezaaid naar andere delen van het lichaam, meestal de longen. Vroege diagnose en amputatie kunnen curatief zijn, dus elke acute kreupelheid bij een middelbare Duitse herder moet met argwaan worden behandeld.
13. Hemangiosarcoom
Een agressieve en invasieve vasculaire tumor, hemangiosarcoom, is goed voor ongeveer 60 tot 70% van alle milt- en harttumoren bij honden. Ze zijn sluipend van aard en blijven vaak onopgemerkt totdat ze scheuren, wat resulteert in aanzienlijke, soms fatale, interne bloedingen. Chirurgische verwijdering kan curatief zijn, maar net als bij osteosarcoom is de primaire tumor vaak al uitgezaaid naar andere organen tegen de tijd dat hij wordt ontdekt.
Gedrag
14. Agressie
Omdat het een populaire bewakings-, politie- en militaire hond is, zou je denken dat de GSD een natuurlijke neiging tot agressie heeft, maar dat is niet echt het geval. Een van de redenen dat ze zo succesvol zijn in deze rollen, is niet hun neiging om te bijten, maar hun vermogen om getraind te worden om te bijten. en vrijgeven op commando.
Echter, als een zeer intelligente, vaak hyperwaakzame hond, heeft de GSD een sterke leider, gestructureerde training en veel stimulatie nodig om te voorkomen dat ze gefrustreerd en destructief worden. Ze kunnen ook behoorlijk angstig zijn, en in de verkeerde handen kunnen deze eigenschappen resulteren in een angstige, reactieve en agressieve hond.
Hoe wij de risico’s op gezondheidsproblemen bij onze Duitse herders kunnen helpen beheersen en verminderen
We kunnen nooit de gezondheid van een hond die we in huis halen garanderen, en er zijn bepaalde omstandigheden die gewoonweg niet te voorspellen of gemakkelijk te vermijden zijn. Er zijn echter een paar dingen die u kunt doen om de risico’s van een minder gezonde pup te minimaliseren.
1. Heup- en elleboogevaluatie
Alle gerenommeerde GSD-fokkers zouden u bewijs moeten kunnen tonen van heup- en elleboogevaluatie van beide ouders, bij voorkeur ook van eerdere generaties. Hoewel dit geen garantie biedt voor probleemloze gewrichten, is het een manier waarop fokkers en kennelclubs proberen de incidentie van dysplasie te verminderen.
2. Bekijk beide ouders
U moet erop staan dat u beide ouders van een toekomstige pup kunt zien en met hen kunt communiceren, en elke terughoudendheid om dit toe te staan, moet worden gezien als een rode vlag. Dit geeft u de mogelijkheid om de fysieke conditie van de ouders te beoordelen, evenals hun temperament. Hoewel gedrag niet volledig door genetica wordt bepaald, heeft het wel invloed op het temperament van de nakomelingen.
3. Temperamenttesten
Als u een Duitse herder wilt adopteren van een andere eigenaar of een dierenasiel, vraag dan of het temperament van de hond is getest. Dit proces beoordeelt hoe de hond reageert in bepaalde situaties en met verschillende mensen en dieren.
4. Regelmatige controles bij de dierenarts
Zoals u ongetwijfeld heeft begrepen, vereisen veel van de gezondheidsproblemen die bij de GSD worden gezien een vroege diagnose om behandeling en management succesvol te laten zijn, waardoor een jaarlijkse gezondheidscontrole een essentieel onderdeel is van hun basisverzorging. Uw dierenarts kan mogelijk veranderingen of tekenen detecteren die voor ons niet zo duidelijk zijn, waardoor onze honden de beste kans hebben op een lang en gezond leven.
5. Training, oefening en spel
Zoals alle honden heeft de GSD vanaf jonge leeftijd een strenge training en socialisatie nodig om ervoor te zorgen dat ze de wereld in kunnen en met verschillende mensen en honden kunnen omgaan. Vooral de mannelijke GSD zal vaak een nogal tumultueuze adolescentie doormaken, dus geduld en doorzettingsvermogen zijn essentieel, maar het is het zeker waard.
Een onhandelbare, ongetrainde Duitse herder kan onhandelbaar en gevaarlijk worden. Het is daarom van groot belang dat u hem goed traint, laat bewegen en hem mentaal stimuleert. Vraag indien nodig om hulp en advies.
6. Het selecteren van fokdieren met minimale of geen gezondheidsproblemen
Gebruikmaken van genetische testen om degeneratieve myelopathie te elimineren, en alleen fokken met honden met een goede conformatie, gezondheid en mobiliteit, zijn de beste manieren om de toekomstige gezondheid van het ras te verzekeren. Door alleen puppy’s te adopteren van fokkers die deze screeningsmethoden gebruiken, kunt u deel uitmaken van dat proces.
Over het algemeen zijn honden die uit een werkende lijn komen gezonder dan honden die gefokt zijn voor shows of als huisdier omdat ze dat nodig hebben. Zoals u zich kunt voorstellen, zijn honden met gewrichts- en mobiliteitsproblemen of honden die speciale diëten, dagelijkse medicatie of oogdruppels nodig hebben, niet de meest geschikte kandidaten voor militair of politiewerk. Fysieke fitheid, trainbaarheid en prestatie zijn de eigenschappen die deze lijnen prefereren, en hoewel de algehele populariteit van het Duitse herdersras in de loop der jaren is afgenomen, zien we steeds meer van de werkhonden hun weg vinden naar gezinswoningen.
Hoewel deze honden vanwege hun extraverte karakter een sterke leiderschapskwaliteiten en training vereisen, zijn ze door hun loyaliteit en liefde voor mensen fantastische gezelschapsdieren.
Laatste gedachten
Hoewel u misschien denkt dat deze 14 gezondheidsproblemen veel zijn voor één ras, zijn er manieren om de risico’s voor uw individuele hond te verminderen en om te helpen bij het verbeteren van de algehele genetica van dit geweldige ras. Hoewel ze misschien een reputatie hebben als angstaanjagende waakhonden, is de Duitse herder een zeer trainbare, gretige en liefdevolle hond die u tot het einde van de wereld zal volgen. Als een bekende “klittenbandhond” met een Duitse herder in huis, zult u altijd een bewaker voor de voordeur en een gretige renmaatje hebben, en u zult zich nooit zorgen hoeven te maken over alleen naar het toilet gaan!
