Om Te Janken....

[Sonja]

Hallo,

Het is logisch, dat jullie tijd nodig hebben, om het verlies van Bodi te kunnen verwerken. Het is belangrijk om naar jullie gevoel te luisteren, en pas weer een parkietje aan te schaffen, als jullie er aan toe zijn.

Sterkte.

Groetjes, Sonja.

[Anita & Marisa]

We zijn het helemaal met Sonja eens! Je moet pas weer een parkietenvriendje nemen als je er zelf aan toe bent.
Het is inderdaad niet als vervanging van je vorige parkietje, want dit kan natuurlijk nooit! Maar het zou erg fijn zijn, zo'n lieverd in huis en hij/zij zal je zeker steun bieden!

Heel veel sterkte! En wat een prachtig teken met dat schommeltje! Hopelijk geeft dit jullie ook troost  

Veel liefs,
Anita en Marisa

[Bodi]

Verklaar mij maar voor gek.....

Ik weet niet of ik dit nog moet schrijven, of dat ik het voor ons zelf moet houden...

Vanavond om 22.20 is ongeveer de tijd dat Bodi 2 weken terug overleden is. Wij hebben de foto die ik hier gepost heb naast de urn staan. Daarnaast staat een lampje dat op een accu brandt. Op het tijdstip waarop Bodi overleden is ging vanavond het lampje uit (accu leeg), en onmiddelijk daarna ging het schommeltje weer op en neer...

[Lisa]

Ik weet precies wat je heb Gevoeld of Nog steeds Voelt Mijn parkietje Ricky Is binnen 1 dag overleden het was zo stil in huis zonder rickey maar toen hebben we een fokker opgezocht: hennie dekker en we hebben een nieuwe gehad hij is zo lief hij praat en dat deed ricky ook het is nu al helemaal gezellig in huis maar ik denkaf en toe nog steeds aan ricky hij was altijd gek op me broer en zat altijd tegen zijn oor te kroelen maar whoopy is ook heel lief alleen pik wat vaker maar hij is ook helemaal gek op me broer   en hij zit altijd in zijn speelboom...dus het heeft heel veel gewerkt om een nieuw parkietje bij een fokker te halen en ik ben er heeeeel blij mee dus dat is mijn tip of heb je al een nieuwe?heel veel succes namens Lisa en Whoopy


Maar heb je je kooi dan er nog staan?

[Caradow]

Verklaar mij maar voor gek.....

Ik weet niet of ik dit nog moet schrijven, of dat ik het voor ons zelf moet houden...

Vanavond om 22.20 is ongeveer de tijd dat Bodi 2 weken terug overleden is. Wij hebben de foto die ik hier gepost heb naast de urn staan. Daarnaast staat een lampje dat op een accu brandt. Op het tijdstip waarop Bodi overleden is ging vanavond het lampje uit (accu leeg), en onmiddelijk daarna ging het schommeltje weer op en neer...

[snapback]7436[/snapback]

Ik denk dat Bodi je misschien iets wilde vertellen??

Ik verklaar je niet voor gek, ik vind het juist heel mooi

[Lisa]

wij hebben hem in een gouden doosje begraven en ik heb het plekje uitgezocht naast de lantarenpaal :closedeyes:

[Bodi]

Maar heb je je kooi dan er nog staan?

[snapback]7454[/snapback]

Ja, we kunnen de kooi nog steeds niet opruimen. Alles ligt nog zoals het was op de avond dat hij stierf...

[Anita & Marisa]

Wat prachtig om te horen! Op deze manier is hij toch nog een beetje bij je! En dat laat hij goed merken zo te horen  

Veel liefs,
Anita en Marisa.

[darth vader]

hoi bodi veel sterkte met je verlies

ik weet hoe het is en leef met je meej ik heeb vorig jaar mijn o zo tamme parkiet verloren ik was gek op hem en hij was gek op ons hij was heel oud geworden daar was ik wel blij om en weetje je moet naar de leuke ervaringen kijken die je met je vriendje hebt door gebracht



veel sterkte en nog een kus van croky

[Parakiki]

Als het mag wil ik een gedichtje er bij zetten:

Een kleine gevleugde vriendje in een kooi
Oh,wat is hij zo mooi
Mijn kleine vriend bij mij ben je veilig
Wees niet verdrietig ik ben bij je
Je bent niet verweg
Niemand zal je ooit vergeten
Jij ben mooi en lief dat blijft zo
Want ik kan je zien
Tussen de sterren daar boven zie ik je naar beneden kijken
Kijken naar je gelievde mensen.
En wil ik zeggen dat ik bij je ben........
Voor altijd.

wat een heel mooi gedichtje is dat
gr safrena

[Jojo]

Wat  ee mooie gedichtje zeg!
Ikben in januari Paulie kwijt geraakt en het is inderdaad net alsof je een familielid verliest. Echt vreselijk de eerste dagen!
Wat ik dan alleen zo jammer vind, zijn de reakties van andere mensen:
"Het is maar een vogeltje".
Kan wel zijn, maar het was mooi wel MIJN vogeltje en ik ben vreselijk gek met mijn vogeltjes!!! :excl:  :excl:  :excl:

[Sonja]

Hoi Jojo,

Dat mensen dat zeggen, daar ben ook ik al vaak tegenaan gelopen.
Vroeger trok ik me dat erg aan, het leek wel alsof je van een klein vogeltje geen verdriet mag hebben. Nu leg ik het wel eerder naast me neer, en als je nog eens zoiets te horen krijgt, probeer dan te denken, dat zo'n kortzichtige opmerking meer zegt over de persoon die hem maakt.....
Een parkiet is net zo'n volwaardig lid van het gezin als een grote hond e.d., en als je die moet verliezen, heb je verdriet, wat niet meer dan normaal is, en wat tijd kost om te verwerken.


Groetjes, Sonja.

[Parakiki]

nou bedankt  ik heb het niet van een boek of zo.... ik heb het zelf bedacht.

[Anita & Marisa]

Hoi Parakiki,

Prachtig gedicht  
Knap dat je dit zelf verzonnen hebt, geweldig!!! Het is erg mooi!

Veel liefs,
Anita en Marisa.

[darth vader]

hoi

hey mooi gedicht hoor

dit gedicht doet me aan mijn vogeltje denken croky die 2 dagen geleden overleden is
het is echt of je je broer moet missen maar ik heb croky laten rusten in de achtertuin en een nieuwe parkiet gekocht en die nu al 1keer op mijn hand gezeten heeft

groetjes darth

[Parakiki]

Dank je en nog veel sterkte he darth vader net als hoe het in mijn gedichtje is beschreven.ik zeg het nogmaals: een grasparkietje verliesen is niet leuk.

[frf]

gecondoleerd met het verlies van je vogel  :unsure:

[Bodi]

Hoi Jojo,

Dat mensen dat zeggen, daar ben ook ik al vaak tegenaan gelopen.
Vroeger trok ik me dat erg aan, het leek wel alsof je van een klein vogeltje geen verdriet mag hebben. Nu leg ik het wel eerder naast me neer, en als je nog eens zoiets te horen krijgt, probeer dan te denken, dat zo'n kortzichtige opmerking meer zegt over de persoon die hem maakt.....
Een parkiet is net zo'n volwaardig lid van het gezin als een grote hond e.d., en als je die moet verliezen, heb je verdriet, wat niet meer dan normaal is, en wat tijd kost om te verwerken.
Groetjes, Sonja.

[snapback]7837[/snapback]

Het is inderdaad een mooi gedicht, waarvoor mijn dank.

Ik heb het er nog steeds heel erg moeilijk mee, iedere keer als ik dit topic lees schieten mijn ogen weer vol. Het is nu 3 weken geleden dat Bodi overleden is, en ik begin me af te vragen af ik er ooit overheen kom.

[Dick uit Aruba]

"The show must go on"[/size]

En zo is het dan. Je stopt zoveel tijd en liefde in je parkiet voor soms veel jaren en dan plots....is het niet meer. In je hart weet je dat dit onherroepelijk en onvoorwaardelijk eens had moeten gebeuren. Het is nooit de juiste tijd om heen te gaan, het is nooit welletjes geweest, er is nooit een juiste reden om nu te gaan, om morgen te gaan. Eén ding staat zeker vast, je parkiet heeft nooit verzuimd om je te bedanken voor jouw aandacht en goede zorgen. Hij heeft je er zijn vriendschap en vertrouwen en vreugde voor terug gegeven.

Maar, nu sta je hier dan, achtergelaten en verdrietig om het onherstelbare verlies van een echte vriend. Je bent helemaal machteloos en kan helemaal niets meer doen. Misschien probeer je nog even naar z'n lege kooitje te kijken, aan een veertje te ruiken, met een belletje te rammelen misschien. Je denkt in paniek allemaal dingen te zien, te ervaren, te horen, te ruiken. Allemaal dingen om je parkiet dichterbij te krijgen. Met deze word je nog eens met de werkelijkheid geconfronteerd: hij is niet meer, nooit meer.

Zoals anderen, mens en dier, het leven achterlaten, zo ook zal het jou ook vroeg of laat gebeuren. Ook voor jou komt er een tijd dat je moet gaan en hier nabestaanden achterlaat (mens en dier). Wat gaat jij nu willen voor jouw nabestaanden? Ga jij willen dat ze achterblijven men groot verdriet,  dat ze gaan ruiken aan je kleren, aan je kussen misschien, om toch maar daar enig troost uit te halen? Ga jij willen dat je nabestaanden helemaal van slag geraken en niet meer 101% kunnen functioneren? Ik ga even eigenwijs zijn en voor je antwoorden: "Nee, dat wil ik natuurlijk niet!"

Natuurlijk wil je dat niet, dat zou ik ook niet willen. Zouden wij niet willen dat onze nabestaanden zich troosten met alle leuke herinneringen met ons? Dat onze nabestaanden praten over al die dingen die jij voor hen heb mogen betekenen? Dat jij leeft als goede herinnering onder de mensen? Dat al jouw dierbaren goed blijven functioneren in het dagelijks leven met of zonder jou? Wil jij uiteindelijk niet het allerbeste voor wie je dan ook achterlaat? Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat wij dat allemaal wel willen.

Nu zijn wij, die dit lezen, gelukkig nog niet heengegaan, wij hebben gelukkig nog geen nabestaanden, maar voor alle anderen die wel zijn heengegaan zijn wij wel nabestaanden. In dit geval is onze dierbare trouwe vriend, een grasparkiet, van ons heengegaan. Niet omdat het een grasparkiet was is het leed minder erg, het was immers een vriend met een hartje wat voor jou klopte.

Ik denk dan ook dat het heel erg respectwaardig is als wij dan onze parkiet in leven houden als positieve herinnering. Het is respectwaardig om bij gelegenheid je parkiet verbaal te manifesteren als zijnde een positieve episode in je leven. Je parkiet blijft op deze manier altijd, in je hart, in leven. Is dit ook niet wat jij zou willen als jij heen zou gaan?

Om nu wat zakelijker te zijn het volgende:
Het leven van een ander, mens en dier, is als een mooie, goede en geweldige voorstelling waarbij wij op de eerste rij zitten. Nu de voorstelling is afgelopen, kunnen we wel blijven zitten, maar afgelopen is afgelopen. De lichten gaat uit, de artiesten gaan naar huis. Wat doe jij nu nog in het donker op die eerste rij? Ga toch naar huis en ga de wereld vertellen hoe mooi, hoe goed en hoe geweldig deze voorstelling was. Op die manier was die voorstelling niet voor niets. Hier komt nog bij dat anderen op de aller eerste rij naar jouw voorstelling zitten te kijken. Waar kijken hun naar? Wat wil je dat hun zien?...juist...sta dus op en verlaat de afgelopen voorstelling en zorg dat jouw voorstelling de moeite waard is en dat daar over gesproken wordt als ook jouw voorstelling is afgelopen.

Tegen onze trouwe vriend die is heengegaan zeggen we: "Bedankt voor de fantastische voorstelling, je was en blijft een positief element in mijn bestaan."

Vergeet niet lieve parkietenvrienden dat na elke zonsondergang de zon onvoorwaardelijk de volgende dag weer opkomt. Zorg er dan voor dat jij je gordijnen een stukje open heb staan, zodat de zonnestralen in je gezicht mogen schijnen. Als ik mag citeren zeg ik je "Vandaag is het de eerste dag van de rest van je leven." Wat ga je ermee doen?

[Andrea]

Dick, wat heb je dit mooi beschreven!!
Heel knap en goed, ik denk dat anderen hier zeker iets aan hebben.
Groetjes, Andrea.