Hondenbezitters willen hun hondengenoten nooit pijn zien lijden. Helaas kunnen we niet veel doen om toezicht te houden op onze honden en blessures te voorkomen. Ongelukken overkomen ons, en dat kunnen onze honden ook overkomen. Honden staan bekend om hun energieke houding en liefde voor lichaamsbeweging, en deze twee factoren kunnen hen vatbaar maken voor blessures. Als uw hond een been heeft verwond, heeft u waarschijnlijk gemerkt dat hij hinkt.
Vervolgens vraag je je misschien af of ze een verstuiking hebben opgelopen of hun been hebben gebroken. Dit kan een uitdaging zijn om te ontcijferen en kan over het algemeen het beste worden overgelaten aan de expertise van een dierenarts. Een grondig lichamelijk onderzoek, evenals het voordeel van ervaring en beeldvorming zoals röntgenfoto’s, stellen dierenartsen in staat een verstuiking van een gebroken bot te onderscheiden.
Wat is een verstuiking?
Verstuikingsblessures ontstaan wanneer de ligamenten uitgerekt of gescheurd zijn. Ligamenten zijn de stevige banden van vezelig weefsel die botten met elkaar verbinden. Honden hebben de neiging verstuikingen te krijgen na intensieve oefeningen zoals rennen, springen of spelen met een andere hond. Ze kunnen ook optreden na uitglijden, struikelen of vallen.
Veelvoorkomende plaatsen waar honden spanning ervaren zijn de pols- (carpus) en knie- (knie)gewrichten, hoewel elk gewricht verstuikt kan zijn. Een verrekkingsblessure is iets anders dan een verstuiking. Per definitie beïnvloedt een verrekking een spier of pees, terwijl een verstuiking een ligament beïnvloedt.
Wat is een gebroken bot?
Terwijl verstuikingen en verrekkingen worden beschouwd als verwondingen aan zacht weefsel, hebben gebroken botten (per definitie) betrekking op het bot. Een gebroken bot kan ook wel een gebroken bot – de twee termen betekenen hetzelfde. Elke overmatige kracht kan ervoor zorgen dat een bot breekt. In wezen heeft een of andere vorm van trauma ervoor gezorgd dat het bot in twee of meer stukken is gebroken.
Botsingen met obstakels met hoge snelheid, verkeersongevallen en vallen van hoogbouw zijn de meest voorkomende oorzaken van botbreuken bij honden. Over het algemeen worden botbreuken als ernstiger beschouwd dan verstuikingen, hoewel er uitzonderingen zijn.
Hoe u het verschil kunt zien: 4 tips
Zoals we al hebben vermeld, moet het onderscheid tussen een gebroken been en een verstuiking door een dierenarts worden gedaan. Hieronder staan vier tips die erop kunnen wijzen dat een fractuur waarschijnlijker is.
Het ontbreken van deze tekenen betekent echter niet dat het been definitief verstuikt is: er kan sprake zijn van een kleine of subtiele breuk die op een verstuiking lijkt.
1. Er is sprake van aanzienlijke zwelling of blauwe plekken
Veel gebroken botten zullen aanzienlijke zwellingen en blauwe plekken vertonen als gevolg van de ernst van het trauma. Sommige verstuikingen zullen ook zwelling en blauwe plekken veroorzaken, hoewel dit meestal subtieler is.
2. Je kunt bot visualiseren
Bij sommige ‘open’ fracturen is het bot aanzienlijk verplaatst en doorboord door de huid, wat betekent dat je bot kunt zien. Dit is een goede indicatie dat het bot waarschijnlijk gebroken is en dat u dringend een dierenarts moet raadplegen.
3. Het been lijkt “slap”
Als het gewonde been erg slap, onstabiel lijkt of ‘hangt’, is de kans groot dat uw hond een breuk heeft opgelopen.
4. Uw hond zal geen enkel gewicht dragen
De meeste honden met een gebroken bot zullen geen enkel gewicht op het been dragen. Ze zullen op drie benen rondhuppelen, omdat de pijn te hevig is om het gewicht door het gebroken been te dragen. Dit kan echter ook worden gezien bij ernstige verstuikingen of verwondingen aan de voorste kruisband.
Wat moet ik hierna doen?
Neem contact op met uw dierenkliniek of de dichtstbijzijnde dierenartskliniek. Ze kunnen u een paar vragen stellen om in te schatten hoe dringend uw hond gezien moet worden. Als de blessure mild lijkt of al een tijdje aanhoudt, moet u zo snel mogelijk een afspraak maken. Als de pijn aanzienlijk is of als u zich zorgen maakt over een fractuur, is spoedeisende zorg gerechtvaardigd.
Blijf in de tussentijd kalm en houd uw hond voorzichtig in bedwang. Raak het gewonde been niet aan. Als uw hond niet kan lopen, probeer dan een handdoek (of iets dergelijks) als draagdoek onder zijn buik te gebruiken om hem te helpen.
Hoe worden beenblessures behandeld bij honden?
Verstuikingen en verrekkingen kunnen vaak worden behandeld met pijnstillers en ontstekingsremmers. Rust is vaak essentieel om het lichaam de tijd te geven om te genezen, hoewel dit het meest uitdagende aspect kan zijn van het herstel van blessures bij honden (ze willen nooit rusten!). Het aanbrengen van ijs op het getroffen gebied en het gebruik van warmtepakketten kunnen nuttig zijn, maar dit moet met uw dierenarts worden besproken.
In de dierenartspraktijk worden beugels zelden gebruikt. Als uw hond overgewicht heeft, is het volgen van een afslankprogramma (opnieuw geadviseerd door uw dierenarts) van cruciaal belang voor het voorkomen van blessures in de toekomst.
Het behandelen van gebroken benen kan ingewikkelder zijn. Sommige fracturen vereisen spalken of gieten om het aangedane ledemaat te immobiliseren. Andere fracturen vereisen operaties waarbij de botten opnieuw worden uitgelijnd en vaak bij elkaar worden gehouden met een interne plaat, draden of iets dergelijks.
Bepaalde fracturen (zoals sommige heupfracturen) kunnen mogelijk vanzelf genezen, opnieuw met behulp van rust en pijnverlichting. Voor de meest ernstige, inoperabele fracturen kan amputatie van het been als laatste redmiddel worden overwogen.
Conclusie
Blessures komen relatief vaak voor bij honden, waaronder verstuikte ligamenten en gebroken botten. Deze verwondingen worden over het algemeen op verschillende manieren opgelopen, hoewel de symptomen (manken, pijn en zwelling) vergelijkbaar kunnen zijn.
Voor de eigenaar of leek kan het moeilijk, zo niet onmogelijk zijn om een verstuiking van een breuk te onderscheiden. Als uw hond een blessure heeft opgelopen, aarzel dan niet om contact op te nemen met uw dierenarts voor een snelle behandeling en begeleiding.
