Welkom bij de woensdaghonden van Dogster! Elke woensdag delen we een verhaal van een van onze Dogsters. Deze week gaat over Nicole en haar twee reddingshonden, Mac en Rosa.
Vanaf het moment dat we wakker worden op de zwemlesdag van mijn dochter, worden de honden gek. Het is logisch dat ze zouden weten wanneer ze het zwemtas zagen, maar ik zweer dat ze ergens een geheime kalender hebben die hen laat weten voordat we wakker worden. Meestal zijn ze de laatste die wakker worden, maar op zwemdag maken ze ons wakker.
Waarom? Omdat het Doggy Daycare Day is.
Onze honden zijn thuis verwend, maar hun kinderdagverblijf is het volgende niveau. Soms zijn er 15-20 grote honden die vrij lopen in een boerderijgebaseerde, volledig omheinde tuin met bananenbomen, tuinen, kippen, varkens en zelfs een modderput. Ik weet niet hoe de eigenaren het doen; Ze zijn echte hondenfluisteraars en iedereen leeft in harmonie.
We hebben ongelooflijk geluk dat onze buren een doggy -kinderdagverblijf runnen, en we weten echt niet hoe we zonder hen zouden overleven. Rosa en Mac zijn gelukkiger, gezonder en meer sociaal, en we kunnen genieten van hun vermoeide, inhoud (en vuile) gezichten aan het einde van de dag. Toen onze dochter werd geboren, bleven ze een week. Ze maken daar deel uit van het meubilair, en we maken vaak grapjes dat ze daar liever zouden wonen – maar kun je ze de schuld geven? Vrije honden, rauw voedsel gevoed en toestemming om in de modder te springen. Het lijkt meer op een spa van een doggy -dag!
Tijdens een lang verblijf, raakte Rosa eigenlijk vast in een van de hekken, ik denk dat ze een beetje slanker was toen ze aankwam, maar zelfs toen had ze geen kans om haar grote donzige kont door te passen. Er moeten een aantal heerlijke lekkernijen zijn geweest aan de andere kant van het hek.
Ik weet niet helemaal zeker wat ze de hele dag doen, maar we krijgen foto -updates die meestal uit Mac in het water bestaan en ergens met de honden en Rosa spelen in haar eigen wereld, ergens in de vlinders achtervolgen of voor de varkens zorgen.
Toen we Rosa daar voor het eerst namen voordat we Mac hadden, ging ze niet echt bezig met de andere honden, wat de hele reden was dat we haar daarheen brachten. Een jaar later, toen we haar en Mac weer samen brachten, was ze een andere hond. Hoewel ze nog steeds behoorlijk op zichzelf speelt, heeft ze vriendschappen en houdt ze graag naar de andere honden die spelen.
Mac is de heer Popular en is vrienden met iedereen en betrekt vaak zijn zus in de games.
Het is zo krankzinnig, terwijl ik dit schrijf, hoeveel dit klinkt als twee menselijke kinderen in een kinderopvangcentrum. Ze hebben sociale groepen, maaltijden, rusttijden en gekke speltijden. We delen hoe ze zijn geweest en waar ze ’s ochtends naar moeten letten wanneer we ze afzetten, en we vragen’ hoe waren ze? ‘ Elke keer dat we ze oppakken. Als voormalig leraar vroege kinderjaren lach ik elke keer dat we deze interacties hebben.
De voordelen van doggy kinderdagverblijf
Meer dan alleen oefenen op dagen dat we niet ’s nachts de tijd of zorg hebben als we weg zijn, biedt Doggy Daycare zoveel meer aan onze honden, en als je hebt nagedacht over het inschrijven van je hond, kan het ook veel aan je hond bieden.
Dit is waarom ik het geweldig vind:
- Eindeloze socialisatie: Honden zijn van nature sociale wezens en kinderopvang geeft hen de mogelijkheid om te communiceren met andere pups in een veilige en begeleide omgeving.
- Fysieke en mentale stimulatie: Van rondrennen met hun vrienden tot het spelen met de ‘leraren voor de kinderopvang’, Doggy Daycare houdt honden actief en vermaakt.
- Een gelukkige, vermoeide pup: Na een volledige dag van plezier komen Mac en Rosa op de best mogelijke manier thuis, waardoor we een beetje uitstel krijgen op drukke dagen.
- Gemoedsrust: Mijn honden met rust laten voor langere tijd (vooral omdat ik vanuit huis werk) vroeger me schuldig voelde, maar met kinderopvang weet ik dat ze in goede handen zijn, een ontploffing hebben in plaats van me eenzaam of verveeld te voelen.
Heb je doggy -kinderdagverblijf geprobeerd, of denk je erover na? Ik zou graag je gedachten horen in het commentaargedeelte hieronder!
