Welkom bij de woensdaghonden van Dogster! Elke woensdag delen we een verhaal van een van onze Dogsters. Deze week gaat over Amanda en haar lieve Chihuahua, Subi.
Misschien is het een gril waar alle Chihuahuas gezegend mee zijn, misschien is het een persoonlijkheidskenmerk, of het kan iets zijn dat Subi troost heeft gevonden als gevolg van haar redding. Wat de oorzaak ook is, het is overdreven. Subi likt niet alleen haar poten, haar beddengoed en haar bedden, maar haar drang leidt tot haar likkende mensen voortdurend terwijl ze haar aaien.
Het is een van de dingen waar we van houden, eerlijk gezegd. Ik heb het gevoel dat het niet iets is dat we tot voor kort hebben opgemerkt. Was dit een eigenschap die ze altijd heeft gehad, maar het is in de loop der jaren steeds intenser geworden? Moeilijk te zeggen, denk ik. Hoewel het misschien ongelooflijk onschuldig lijkt, vraag ik me soms af of overmatig likken een teken kan zijn van iets meer over wat meer overspanning is, zoals een golf van angst of een reactie op stress. Natuurlijk kan het gewoon gewoon een opgewonden tic zijn. Hoe dan ook, onze interpretatie van dit gedrag is dat het haar manier is om de ontvanger te vertellen, leven of niet, hoeveel ze van ze houdt.
Kusjes voor iedereen
Zeker, haar favoriete dekens en gezellige bolsters vinden het niet erg om een paar royale ronden te vinden, terwijl Subi zich erin vestigt, en de bijbehorende natte vlekken lijken niet te factureren hoe comfortabel ze wordt. De interactie tussen Subi en mensen komt echter ook niet altijd uit. Mijn man en ik zijn de eerste die merken en becommentariëren meestal verbaal en haar geruststellen dat het likken goed is ontvangen maar niet noodzakelijk voorbij een bepaald punt.
Subi rijdt shotgun met me op de passagiersstoel terwijl mijn man rijdt. De duur van de autorit wordt doorgebracht met het vullen van het voertuig met haar hotdog adem via gelukkig hijgen en een spervuur van licks. Uiteindelijk, als ik geluk heb en de autorit net lang genoeg is, laat ze haar hoofd rusten en bezwijken voor het comfort van mijn armen voor de rest van onze reis. Het is een stinkende en soms onaangename reis, maar we eindigen hier.
Nieuwe allergieën
Wat ons ertoe bracht om te pauzeren en aan te scherpen op het likken van Subi is de plotselinge hondenallergieën van mijn man, met name voor speeksel van honden. Als hij vergeet zijn handen te wassen nadat hij gekozen is en die atty bitty puppy -ziektekiemen hun weg naar zijn gezicht vinden, zwellen zijn oogleden als ballonnen op. Daarom is hij hypergevoelig geworden voor haar likken, wat hun relatie een beetje belemmert. Arme Subi wil gewoon haar liefde delen en mijn man is echt verdrietig dat hij er voorzichtig over moet zijn.
Mijn kinderen zijn dolblij met de overvloed aan kusjes die Subi hen geeft, en ze waardeert het vinden en schoonmaken van alle plekken in ons huis waar hun plakkerige handen zijn geland. We weten niet wat de toekomst in petto heeft voor onze kleintjes, dus we oefenen met handwassen na het ontvangen van de hondenversie van een kattenbad om aan de veilige kant te zijn.
Bij onze volgende controle zal ik dit in mijn dierenarts vermelden, zodat ze het gedrag van Subi kan beoordelen en haar wat hulp kan krijgen als het wordt veroorzaakt door een onderliggend probleem. Tot die tijd laten we haar gelukzalig leven als de burgemeester van Licktown.
