Welkom bij onze serie “Ask Dr. Paola”, waar we elke maandag deskundig advies rechtstreeks van Dr. Paola Cuevas (MVZ) brengen om onze lezers te helpen de gezondheid en het welzijn van hun hond beter te begrijpen.
Of u nu een nieuwe ouder van huisdieren bent of een doorgewinterde hondenliefhebber, Dr. Paola is hier om antwoorden te geven op uw meest dringende vragen. Van voedingstips en preventieve zorg tot het oplossen van veel voorkomende gedragsproblemen, Dr. Paola is klaar om inzichten te bieden die uw harige vriend gelukkig en gezond houden. Blijf op de hoogte voor deskundige begeleiding over verschillende onderwerpen die het belangrijkst zijn voor u en uw hond, zodat u weloverwogen beslissingen kunt nemen en de best mogelijke zorg voor uw hondengezelschap kunt bieden. Heeft u een vraag? Stuur het hier binnen! 
Hulp! Mijn hond heeft anale klierproblemen!
“Hallo Dr. Paola,
Ik heb een bijna 10-jarige vrouwelijke Beagle-mix die ik had geadopteerd toen ze ongeveer twee was. Ik zou niet zeggen dat ze de hele tijd anale klierproblemen heeft gehad, maar ze “aftapt” of “sijpelen” anale kliervloeistof om de zoveel tijd. Ik kreeg van mijn trimmer te horen dat hondentype honden anale klierproblemen hebben en dat ik haar klieren routinematig zou moeten uiten waarvoor ik ben getraind. Ander onderzoek dat ik heb gelezen, zegt echter dat ze de anale klieren niet regelmatig moeten uiten, omdat de klieren niet meer zullen ophouden het zelf te doen. Ik stopte met het uiten en laat de natuur zijn ding doen. Wat is goed? ” – Melissa
Melissa, je hebt absoluut gelijk om Routinematig Lucy’s anale klieren te heroverwegen. Deze klieren zijn meestal op natuurlijke wijze leeg tijdens normale stoelgang wanneer een hond stevige, goed gevormde ontlasting heeft. Sommige honden met iets verschillende anatomie, chronische zachte ontlasting, allergieën of andere factoren kunnen echter moeite hebben om ze efficiënt te legen. Hoewel sommige Hound -rassen, waaronder Beagles, kunnen worden aanleg kunnen worden gesteld aan anale klierproblemen vanwege hun lichaamsstructuur en -grootte, kan het handmatig tot expressie brengen van ze te vaak leiden tot afhankelijkheid, irritatie of zelfs ontsteking. Als de anale klieren te vaak worden uitgedrukt, kunnen ze hypofunctioneel of fibrotisch worden, wat betekent dat ze hun vermogen verliezen om op natuurlijke wijze leeg te maken. Frequente handmatige expressie kan leiden tot klieratrofie, waarbij de klieren stoppen met goed functioneren door herhaalde interferentie. Bovendien kan overmatige manipulatie chronische ontsteking of sclerose veroorzaken, wat leidt tot verdikte secreties en littekens van het klierweefsel, wat natuurlijke expressie nog moeilijker maakt. Na verloop van tijd kan dit een cyclus van afhankelijkheid creëren waarbij de klieren niet langer alleen leeg zijn en continue handmatige interventie vereisen.
Als Lucy slechts soms af en toe anale kliervloeistof sijpelt, maar niet overdreven scoot, likt of tekenen van ongemak vertoont, dan is het een redelijke aanpak een redelijke aanpak laten reguleren, waardoor haar lichaam kan reguleren en het monitoren en ondersteunen van haar dieet voor optimale ontlastingsconsistentie. Het is echter een fijne lijn, omdat lekken kan aangeven dat klieren niet succesvol leeg zijn, dus controleer de consistentie van haar ontlasting om meer aanwijzingen te krijgen. Bij sommige honden kan kleine lekkage optreden wanneer ze ontspannen, opgewonden of onder stress zijn, omdat plotselinge spiercontracties een kleine afgifte van vloeistof kunnen veroorzaken. Echter, frequent of persistent lekken; Vooral indien vergezeld van een sterke geur, irritatie, overmatig likken of scooting kan duiden op een onderliggende kwestie zoals milde impactie, ontsteking of zelfs een infectie, die medische interventie vereist. Routine -expressie in een anders gezonde hond kan eigenlijk meer kwaad dan goed doen. Ondersteuning van haar klierfunctie door een vezelrijk dieet, zoals het toevoegen van ingeblikte pompoen of psylliumschil, kan helpen haar ontlasting op te vullen, waardoor natuurlijke expressie tijdens stoelgang aanmoedigt.
Omdat Lucy af en toe lekkage heeft, maar geen grote tekenen van nood, ben je waarschijnlijk op de goede weg door een stapje terug te doen en de natuur het over te laten nemen. Het is echter belangrijk om haar goed in de gaten te houden. Als het probleem verslechtert, inclusief tekenen zoals frequent lekkage, ongemak, scooting, overmatig likken, knabbelen of fout-ruikende ontlading, is in-klinische veterinaire zorg vereist om onderliggende ontsteking of infectie uit te sluiten. Elke hond is anders, en hoewel sommigen af en toe handmatige expressie vereisen, kunnen velen alleen reguleren wanneer hun spijsvertering en dieet optimaal zijn, waardoor onnodige interventie schadelijker is dan nuttig.
Dr. Paola
Om nu online met een dierenarts online te praten, klikt u op de onderstaande afbeelding of knop:
Hulp! Mijn hond viel van de trap!
‘Beste Dr. Paola,
Mijn hond tuimelde ongeveer 5 trap af. Hij kan lopen maar niet springt en hij heeft een bult bij zijn achterbeen “ – Julia
Julia, het klinkt alsof uw hond mogelijk een weke tissue -verwonding heeft opgelopen of mogelijk een ernstiger musculoskeletale kwestie van de herfst. Omdat hij loopt, is dat een goed teken, maar zijn terughoudendheid om te springen en de aanwezigheid van een bult bij zijn achterbeen suggereert pijn, zwelling of zelfs een dieper blessure zoals een hematoom, verstuiking of breuk. Honden zijn vaak vrij veerkrachtig, maar ze maskeren ook instinctief ongemak, dus elke verandering in mobiliteit of gedrag moet serieus worden genomen.
Het voorzichtig controleren van het gebied rond de hobbel kan helpen bepalen of er een verhoogde warmte, zwelling of gevoeligheid is, maar vermijd overmatige manipulatie, omdat dit het letsel kan verergeren. Rust en beperkte beweging zijn cruciaal in de eerste 24-48 uur, dus hem houden van springen en beperkende activiteiten zal helpen. Een koud kompres dat in korte intervallen wordt toegepast, kan zwelling verminderen, maar als de bult groeit, wordt hij terughoudend om te bewegen, of hij begint het been aanzienlijk te bevoordelen, een onmiddellijke veterinaire evaluatie is nodig om breuken, ligamentschade of intern trauma uit te sluiten. Als ongemak verslechtert, zou een persoonlijk veterinair bezoek de beste manier zijn om ervoor te zorgen dat hij de juiste zorg- en pijnbeheer krijgt.
Hulp! Mijn hond is verstopt!
‘Hallo Dr. Paola!
Ollie is de afgelopen 3 dagen verstopt, wat moet ik hem voeden om te helpen? We voeren hem een Cesar .35 oz met rauwe groenten en gekookte rijst. Hij krijgt een gezond dieet en is al jaren regelmatig, behalve wanneer hij ziek is “ – Rekening
Bill, als Ollie in drie dagen geen stoelgang heeft gehad, nadert dit het punt waar het misschien niet langer veilig is om het op te wachten. Hoewel milde constipatie soms kan worden verlicht met dieetveranderingen en verhoogde hydratatie, drie dagen zonder de ontlasting te passeren; Vooral als hij zich drukt of ongemakkelijk is, betekent dat je hem zo snel mogelijk door een dierenarts moet laten beoordelen.
Wanneer constipatie aanhoudt, verliest de ontlasting zijn vocht en wordt hard en verdicht, waardoor het nog moeilijker is om door te geven. Dit kan leiden tot obstipatie, waarbij de darmen volledig geblokkeerd raken, en in ernstige gevallen kan het resulteren in megacolon, een aandoening waarbij de dikke darm zijn vermogen om goed te functioneren verliest. In dit stadium is medische interventie vereist, en behandelingen kunnen klysma’s, handmatige ontlastingsverwijdering, vloeistoftherapie of zelfs chirurgie inhouden als de dikke darm ernstig wordt beïnvloed.
Als Ollie nog steeds aan het eten is en normaal handelt, kunt u proberen vezels toe te voegen, zoals gewone ingeblikte pompoen of psylliumschil, en ervoor zorgen dat hij gehydrateerd blijft. Zachte oefening kan ook helpen darmbewegingen te stimuleren. Als hij echter niet binnen 12-24 uur ontlasting is gepasseerd of tekenen van nood, lethargie of braken vertoont, heeft hij onmiddellijk veterinaire aandacht nodig. Hoe langer dit doorgaat, hoe moeilijker het zal zijn om op te lossen, en te lang wachten kan een behandelbaar probleem veranderen in een veel ernstiger medisch noodgeval.
Dr. Paola
