Hallo, ik ben Dr. Karyn! Lees mijn introductie om meer te weten te komen over mij en mijn vijf grappige honden, Poppy, Bailey, Kodah, Ned en Fred.
Als je je nooit zorgen hoeft te maken over een knobbel op je hond, dan denk ik niet dat je ooit een hond hebt gehad. Van klein tot groot, kankerachtig tot goedaardig, alle honden zullen steevast in de loop van hun leven eindigen met één brok of velen. Het lastige deel is weten over welke je je zorgen hoeft te maken. Het frustrerende antwoord is dat in de meeste gevallen, zonder op zijn minst een dierenarts te kijken of een goed onderzoek van cellen onder de microscoop, het vaak onmogelijk is om zeker te zeggen welke klontjes dringend moeten worden behandeld en welke geschikt zijn voor een ‘afwachtende’ aanpak.
Onlangs was ik behoorlijk geschrokken om een enorme harige brok te zien die uit Kodah’s Derriere stak. Gelukkig hoefde ik in dit specifieke geval geen tests uit te voeren om de aard van de klont te bepalen, omdat die klont een chihuahua is die Ned wordt genoemd.
Wie noem je een brok?
Een van mijn favoriete dingen over mijn kleine hondenpakket is de manier waarop het kleinste lid zichzelf heeft geplaatst – zowel letterlijk als figuurlijk – bovenaan de hoop. Er gaat niets boven het kijken naar een 80-pond Malinois-herder die in zijn plaats wordt geplaatst door een 4-pond Chihuahua, zonder zelfs een vleugje weerstand. In de hondenmaatschappij is het tenslotte niet de grootte van je lichaam die ertoe doet, maar de grootte van je ego, en Ned heeft genoeg om rond te gaan!
Een verwarde brok
Wat interessant is aan de dynamiek van onze hondenfamilie, is hoe ze lijken te verschuiven en te veranderen, meestal afhankelijk van de stemming van NED. Het ene moment lanceert hij zich door de kamer en schreeuwt naar Kodah omdat hij het lef heeft om naar deze voedselkom te kijken, het volgende moment dat hij letterlijk onder zijn staart is gekruld; Praten over je veilig voelen in je positie! Wat het meest consistent is in deze dynamiek, is dat Kodah even gelukkig lijkt te zijn wanneer ze worden verteld, doorgaat of zich nestelde; Hij is gewoon heel blij om te worden opgenomen in welke hoedanigheid Ned ook, en zijn vertrouwde offsider, Fred, ziet het nodig.
De knobbeltje blijft terugkomen
Ondanks de korte lont van Ned als het gaat om Kodah, hoe vaak hij zich ook losmaakt, is hij een brok die gewoon steeds terugkomt. Wanneer al het lawaai en de houding zijn afgelopen en de spellen ten einde zijn, houdt Ned graag tegen of bovenop Kodah. De relatie tussen deze honden, weinig en groot, is vergelijkbaar met die van broers, altijd vechten en verzinnen, alleen om opnieuw te beginnen. En hoewel Kodah meer dan 12 maanden ouder is, om nog maar te zwijgen van zwaarder met meer dan 70 pond, lijkt zijn rol heel erg die van ‘kleine broers’, wanhopig op zoek te gaan naar goedkeuring, die gewoon deel wil uitmaken van het spel. En als dat betekent dat hij gastheer is voor een goedaardige kleine Ned-vormige klont, is hij maar al te blij om te verplichten.
Wat ik het meest geruststellend vind, is weten dat de enige manier waarop Kodah zijn kleine vrienden ooit zou schaden, per ongeluk is, en het lijkt erop dat Ned het ook weet. Dit is een brok waar noch Kodah of ik me zorgen maken, wat geluk is omdat het een brok is die niet weggaat!
