Hallo, ik ben Dr. Karyn! Lees mijn introductie om meer te weten te komen over mij en mijn vijf grappige honden, Poppy, Bailey, Kodah, Ned en Fred.
Een van mijn (vele, vele) favoriete dingen over mijn teeny, kleine Chihuahua, Ned, is hoe hulpeloos hij is. Toen ik opgegroeid was met katten en eerder met grotere, meer onafhankelijke – maar toch aanhankelijke – honden leefde, heb ik nooit echt het gevoel volledig onmisbaar ervaren, afgezien van maaltijdtijden, natuurlijk! Maar toen Ned mijn leven binnenkwam, leerde ik hoe het moet voelen om een kinderkind te krijgen (zonder de vuile luiers en huilen). Er zijn zoveel dingen waar Ned nodig en eisen helpen. Sommigen dat hij kan Doe het als ik er niet ben, en anderen waar hij echt mee worstelt.
Een van de dagelijkse worstelingen van Ned is op de bank springen. Nu kan hij daar alleen komen, en als er de minste mogelijkheid is dat hij iets kan eten, slaagt hij er op de een of andere manier in om zichzelf zonder aarzeling te lanceren. Zonder de motivatie van voedsel keert Ned plotseling terug naar een hulpeloze, zielige toestand, die zijn bedelende ogen en tragische geluiden richt in een van zijn menselijke slaven totdat we hem plichtsgetrouw helpen. Alleen om hem na 2 minuten terug te laten springen.
Ned de voorzichtige
Ned is een voorzichtige trui, die meestal zijn methode en traject zorgvuldig overwegen bij het opstijgen of afdalen, tenzij hij verblind is door de gedachte aan voedsel, dat wil zeggen. Om de verheven hoogten van ons bed te bereiken, gebruikt hij een doos die ik vriendelijk heb verstrekt om op en neer te komen, maar zelfs dan zal hij om hulp vragen of de kussens en dekens niet optimaal worden gepositioneerd om zijn beklimming te helpen. Ter vergelijking: Fred heeft een meer vrijgevochten ‘Jump First, Think Later’ benadering van het leven. Hoewel hij de doos nodig heeft om op het bed te komen, stapelt hij uit door zich eenvoudig te lanceren vanuit welke rand het dichtst in de buurt is. Hij heeft een vergelijkbare benadering van de bank, die af en toe heeft geresulteerd in een mislukte lancering die hem van de rand van de stoel stuitert en met een verbaasde blik op zijn gezicht op de vloer stuitert. Voor beter of slechter, het idee dat een sprong misschien niet slagen, lijkt Fred’s geest niet binnen te komen, in tegenstelling tot Ned, de voorzichtige overdenken.
Gebaseerd op het schommelen van heen en weer terwijl hij zich voorbereidt op de lancering, is het duidelijk dat Ned zich zorgen maakt over het beschamen van de grond als hij er niet in slaagt de landing te houden. Onlangs was ik verrast toen Ned, in plaats van te streven naar het grote doelwit van het bankkussen, zich door de kloof in mijn gekruiste benen en op mijn schoot lanceerde. Hoe kan springen in deze smalle tunnel de voorkeur hebben boven een duidelijk stuk stoel?
Ned’s oplossing
Zoals de meeste dingen over hem, zijn de poten van Ned klein. Hoewel zijn klauwen sneller groeien dan een van ons zou willen, betalen ze hem niet veel grip, noch zijn itty bitty -tenen. Dus als hij op het gladde oppervlak van de bank springt, is er niets om op vast te houden. Wanneer hij in de tunnel springt die door mijn benen wordt gecreëerd, is zijn lichaam omgeven en geeft hem stabiliteit en veiligheid op zijn reis omhoog. Sinds het ontdekken van deze kleine truc is het zijn favoriete aanpak geworden, wat betekent dat ik ervoor moet zorgen dat ik mijn benen in de juiste positie houd. Die, gezien de beloning van een knusse Ned op mijn schoot, een eis is waar ik meer dan blij mee ben.
Chihuahuas: Ze lijken misschien ongeveer zo ver verwijderd van hun heimelijke en strategische wolvenbroeders als een Perzische kat uit een tijger, maar hun vermogen om probleem op te lossen en te krijgen wat ze willen, laat zien dat er veel intelligentie is in die grote hoofden van hen.
