Onzeker over het tam maken van onze parkietjes

[Essie72]

Sinds vorige week zondag hebben we twee lieve kleine grasparkietjes: Dopey en Happy. Ik denk dat we ze vrij jong gekregen hebben van de kweker, maar ze kunnen al wel goed zelfstandig eten. Ze hebben al echt veel stappen gemaakt sinds vorige week:

Ze eten al goed en veel
Ze drinken goed
Spelen al met hun speelgoed in de kooi
Maken af en toe ruzie maar kunnen ook heerlijk met elkaar kroelen
We mogen ze aaien in de kooi, ze eten al uit onze hand, ook trosgierst, stappen al op onze vingers
Slapen of luieren op één pootje:)
Zijn (met parkietengeluidjes op de achtergrond) al een paar keer uit de kooi geweest. Vliegen dan even wat rond, wat al veel gecontroleerder wordt dan eerst. Ze landen ook al op je hand of hoofd (of neus:). Opvallend is dat ze na een paar minuutjes alweer terug naar de kooi willen. Ze weten trouwens al wel feilloos de weg naar de kooi terug en vliegen er weer rechtstreeks in. Dat vinden we wel heel knap:)

Nu onze vraag:
Ze zijn nog erg stil. Je hoort ze bijna niet. Af en toe tjilpen ze al wel wat, maar dat is maar af en toe. Ze slapen ook nog vrij veel. Is dat omdat ze nog zo jong zijn of toch nog niet helemaal gewend?

En dan over het uit de kooi halen: we zitten erg in dubio of we ze wel of niet zelf uit de kooi moeten halen. Als je ze op je vinger uit de kooi wilt halen, huppen ze snel weer terug op hun stokje. Zijn ze per ongeluk uitende kooi willen ze er snel weer terug in. Maar gedwongen uit de kooi halen lijkt ons ook niet verstandig omdat ze dan hun vertrouwen in je verliezen. Of moeten we dat juist wél doen?

Het feit dat ze zo stil zijn maakt ons wel wat bezorgd. Ook vragen we ons af of we nog meer kunnen doen aan het aan ons laten wennen dan we nu al doen?

Of moeten we doodgewoon geduld hebben:))))

Wie heeft er voor ons advies?

[Essie72]

Wat denken jullie? Mannetjes of vrouwtjes?

Eerste foto is Happy

[Essie72]

Dit is Dopey

[josva]

Het gaat prima zo.

parkieten die je net hebt maken bijna geen geluid. Dit kan weken tot een paar maanden duren. In het begin willen ze ook niet veel uit de kooi (of juist alleen maar uit de kooi). Ook dit is vrij normaal. Het forceren uit de kooi en dat ze hun vertrouwen verliezen is ook niet helemaal waar. Het ligt puur aan het karakter van de parkiet.

De ene parkiet houd er van om gekroeld te worden en de ander houd meer van spelen. Ik heb twee parkieten waar  ik met de een snel een band mee had en de ander totaal niet tot ik erachter kwam dat het meer een kroelertje was dan een speelse prater

het lijkt me dat happy en man is en de ander is een pop

[grasParkiet2]

Hoi, je doet het goed hoor. Alles komt vanzelf.

De eerste is een man en 2de een pop. Pas wel op dat als ze van dezelfde kweeker komen familie kunnen zijn en geen eitjes laat maken in de toekomst.

[Essie72]

Ze komen uit hetzelfde nestje, waarschijnlijk broertje en zusje dus. Hoe voorkom ik dat ze eitjes gaan leggen? Geen broedkastje?

[Samm]

Zouden ook heel goed 2 vrouwtjes kunnen zijn, geslacht is nog niet 100% zeker te zeggen omdat ze nog jong zijn.. Ze hebben paars wat duid op een man en beide ook witte kringen wat duid op een pop, dit is gewoon nog even afwachten!

Forceren door uit de kooi te halen zeker niet doen! Alles op z'n beloop laten en ze gaan de kooi wel uit wanneer hun daar aan toe zijn!

Verder doe je het goed maar pak alles aan met geduld, hun zijn klein en jij bent groot dus angst is heel normaal, de band moet gewoon nog groeien.

[Essie72]

Inmiddels zijn we weer wat verder en komen onze twee kleintjes al regelmatig uit de kooi. Ze vliegen dan als een stel enthousiastelingen door de kamer en landen vervolgens consequent op hetzelfde hoekje van de kast. Lekker hoog en goed overzicht!

Omdat ze nergens anders landen of willen de boel willen ontdekken, hebben we op dat plekje op de kast een houten speeltuintje weggezet. Ze vinden het heerlijk om van daaruit alles te overzien en de kast te bekijken. Maar vooral ook weer te slapen!

Omdat het speeltuintje makkelijk van de kast te tillen is, krijgen we de twee kleintjes wel eens op ooghoogte (als ze niet snel terug op de kast hippen) en hebben ze al uitgebreid onze neus, wimpers, haar en mond onderzocht. We noemen het dan kusjes:)

Maar hoe krijgen we het voor elkaar dat ze ook op andere plekjes landen en bij ons komen zitten of kijken? ? Bij het tam maken van parkietjes houdt het eigenlijk op met het los laten vliegen. Gaan ze dit uit zichzelf doen, of gaan ze voor eeuwig daar boven op de kast hangen??

[RobV]

Maar hoe krijgen we het voor elkaar dat ze ook op andere plekjes landen en bij ons komen zitten of kijken? ? Bij het tam maken van parkietjes houdt het eigenlijk op met het los laten vliegen. Gaan ze dit uit zichzelf doen, of gaan ze voor eeuwig daar boven op de kast hangen??

Parkieten zijn nieuwsgierig van aard, komt wel goed, ze gaan nog wel op ontdekkingsreis.
En het is al eerder hier opgemerkt, heb een beetje geduld.
Bovendien, sommige parkietjes zijn wat voorzichtiger of angstiger, die hebben dan wat meer tijd nodig.