Coco aan de beurt

Gestart door Caradow, maart 27, 2007, 16:12:53

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Caradow

Hallo lieve mensen, bedankt voor het meeleven en meedenken weer :)

Het kraagje gaan we (nog) niet aan. Want ja, ook wij vinden dit ten eerste heel erg zielig en ten tweede is de kans van slagen klein, zeker wanneer Moppie met zekerheid het probleem is.
Het kraagje zou voor langere periode ommoeten blijven.. een wondje geneest over het algemeen binnen enkele dagen of weken voldoende, maar voor het aangroeien van alle slagpennen die Coco kwijt is is veel meer tijd nodig. Ze is NU in de rui en een aantal afgekloven pennen verloren, maar eer alles hersteld zou zijn...

En het zou zo jammer zijn wanneer we het kraagje wel met zijn allen wisten te verdragen voor langere tijd en dat enkele dagen NA het weghalen van het kraagje alle veren weer stuk zijn... Omdat Moppie nu eenmaal de stressfactor is... (zijn nu toch wel voor 80% zeker daarvan)

Coco vernielt alleen de staart en slagpennen, daarom denk ik ook dat het geen standaard plukker is... Ik dacht een week terug even dat ze toch verder ging plukken, zoveel veertjes verloor ze, maar ze blijkt flink in de rui..

We hebben wel inmiddels weer een ander plannetje...

Zoals jullie weten zitten Coco en Ukkie samen in de kooi met blok, apart van de voliere. Een andere kamer hebben we niet,  alleen de kamer van dochterlief zou een optie zijn, maar ik vertrouw eerlijk gezegt dochterlief niet zo alleen met de diertjes. (diegenen die iets over mijn dochter weten begrijpen het denk ik wel)

Coco gaat vanaf vandaag terug naar de voliere, het blok gaat mee, omdat ze dat toch wel erg fijn vind om in te zitten en mogelijk dat ze daar in de voliere ook gebruik van wil blijven maken. Moppie word naar de kooi verbannen, alleen of samen met Binkie, dat hangt er vanaf wat Binkie wil. (Coco verdraagt Binkie prima om zich heen, maar we denken dat hij liever bij Moppie zal willen blijven)
De achterliggende gedachte hierbij is dat Moppie dan mogelijk minder dominant naar Coco gaat reageren op termijn. Nu zit dominantie in de genen, maar door op deze manier te bevestigen dat de voliere NIET alleen van Moppie is, maar zeker ook van Coco, hopen we dat Moppie wat toleranter word en dat Coco wat meer van zich af durft te bijten (Coco is tenslotte ook altijd heel dominant geweest.) Het is een wilde gok, maar misschien dat het een beetje zal helpen...

Het is eventueel nog een mogelijkheid om Coco eventueel een tijdje bij de buren onderdak te geven(als de buuf dat wil, maar dat denk ik wel), tot alle pennen terug zijn, maar het idee dat ze dan dus "weg" is... ik wil geen van 4en missen...

Maar eerst gaan we ons nu richten op het gedrag van Moppie, misschien dat we daar wat aan kunnen tornen en trainen, zodat ze wat verdraagzamer word. Wanneer we ook het gevole hebben dat er wel een soort van verandering in de lucht hangt, zal ik ook zeker Hedwig en waarschijnlijk ook dr Hooimeijer hierover vragen. Misschien moeten we zelfs overwegen om Moppie te kortwieken, uit het oogpunt van heropvoeding, zelfs daar ga ik steeds meer aan denken...  Ik als tegenstander van kortwieken bij grasparkieten... maar als dat nu zou helpen om de relatie tussen Coco en Moppie gelijkwaardiger te laten zijn, dan moet dat maar. (maar zo ver zijn we nog niet)

Het is misschien allemaal wat ver gezocht, want het zijn geen papegaaien, maar het zijn wel kromsnavels en hoe relatief weinig dit soort problemen dan misschien voorkomen bij de kleine grasjes, het word ondertussen wel allemaal het overwegen waard...

Caradow

Gistermiddag hebben we de verblijven dus omgewisseld, tenminste, Moppie in de kooi en Coco met blok en al naar de voliere.

Moppie ging behoorlijk uit haa dak in de kooi. Binkie kreeg er even flink van langs en Binkie heb ik toen maar in de voliere terug gezet. Daar was het vrede.. 3 parkietjes, die rustig hun ding deden in de voliere... Moppie in de kooi uit haar dak. Later heeft Binkie ook nog even weer bij Moppie in de kooi gezeten, maar Moppie bleef toch wel vervelend lopen doen. Tegen de avond de hele situatie weer terug gedraaid. Het was voor geen van allen houdbaar.. Coco sprong van de voliere af om naar de kooi te rennen...

We hebben de hele situatie van de afgelopen maanden doorgesproken en ook eindelijk uitgesproken wat we eigenlijk de hele tijd al vermoeden, maar wat we toch onder ogen moeten zien. De momenten dat Coco het naar haar zin heeft, speelser word en uit de kooi komt, zijn de momenten waarop Moppie veilig IN de voliere zit met de deur dicht...

We hebben dit eigenlijk al die tijd al wel geweten, maar we wilden (en willen) het niet onder ogen zien. Moppie is de grote stoorzender binnen de bende. Moppie zit vooral achter Coco aan, maar haalt ook uit naar Ukkie, met als verschil, dat Ukkie weg kan vliegen.

Binkie is haar maatje, maar naar hem haalt ze ook uit als ze uit haar hum is.

Conclusie: Het is waarschijnlijk beter voor allemaal als we een ander onderkomen voor Moppie zoeken...

Zo, het hoge woord is er uit..

Met heel veel pijn in ons hart, gaan we langzamerhand op zoek naar een nieuw baasje voor Moppie.. Met heel veel pijn, Moppie heeft tenslotte ook al veel meegmaakt in die 9 maanden dat ze jong is. En nog blijft het een zorgenkindje.. Maar het is voor allemaal het beste.

Binkie komt er wel overheen, die heeft het met iedereen prima naar zijn zin. Coco komt dan hopelijk ook weer uit haar schulp en laat dan haar veren met rust. Ukkie is er een die van 2 walletjes eet, dus die vermaakt zich prima met zijn maatje Binkie en zijn vrouw Coco, hoewel dat soms ook haat/liefde is. Coco is erg op zichzelf, altijd al geweest, maar kan het met beide heren goed vinden. In de toekomst kunnen we dan altijd kijken of er nog een vierde parkiet terug komt en dan zou ik sneller voor een derde man kiezen, als voor een 2e pop.

Ik heb vannacht uren wakker gelegen met de tranen over mijn wangen... het doet onnoemlijk veel pijn maar zie dit als enige oplossing. Moppie kortwieken in de hoop dat we haar gedrag kunnen veranderen... nee, we zullen haar er alleen maar ongelukkig mee maken. Ze is zo gewent om lekker te vliegen en een karakter verander je niet zomaar...

Ik heb er ondertussen meer dan een uur over gedaan om geprobeert om in deze post aan te geven hoe de zaken ervoor staan, nog steeds met een hoop dat het allemaal toch niet nodig blijkt te zijn.. hoewel ik inzie dat dit niet anders kan....

ik zal straks, als ik ben bijgekomen van deze post, een berichtje op het prikbord plaatsen....

karin v h

Ik kan jou alleen maar heel veel sterkte toewensen. Dit is een hele moeilijke beslissing waarbij vele traantjes zullen rollen. :'(
Sterkte.
Groetjes karin

roha

Hoi Renate,

Ik wil alleen even laten weten, ik heb dit topic gevolgd, dat ik je gevoel goed begrijp en dat ik hel goed geloof dat dit een reuze moeilijke oplossing is. Maar ik denk dat van alle opties die je hebt aangedragen en na alles wat  jullie hebben geprobeerd, dit dan toch de beste optie is. Het is geen leuke beslissing, maar als ik de situatie lees, zoals jij hem aangeeft, hebben alle vogels hier baat bij. Zeker Coco!!
Hopelijk vinden jullie snel iemand die een fijn huisje heeft voor Moppie en keert de rust in Coco terug.

Sterkte, Hanneke

Trippy

Ach nee ...  :(

Echt vervelend...
Véél sterkte

Ursula ...  :'(

Chicowen

Lieve Renate,

Ik weet hoe moeilijk deze beslissing voor je is. Ik vind het dan ook heel knap dat je uiteindelijk toch de knoop durft door te hakken.
Er moet iets veranderen, dat was al duidelijk, maar wat er moet veranderen is nog het moeilijkst.
Ik wil je heel veel sterkte wensen, ik vind het heel moedig van je.

Liefs!
snavelkusjes van Chico, Pucky, Fender, Noukie, Junior en Kiki!
Dag lieve Zipper en Yno, we zullen jullie niet vergeten.

Safrena

Hey Renate

Ook ik wil je heel veel sterkte wensen met je beslissing.
Ik weet hoe moeilijk die voor jou is

Vele groetjes

Mars

Wat een vreselijk besluit, maar wel een vreselijk begrijpelijk besluit. Het hing al in de lucht.. het was een van de eerste dingen die je schreef, dat je hoopte dat je nooit voor de keus tussen Moppie en Coco hoefde te komen te staan.
En toch kwam die...

Ik hoop zo ontzettend dat je een huisje voor Moppie vind waar ze de liefde kan vinden die ze bij jullie kreeg. Een huisje waar men weet dat Moppie naast liefde ook iemand nodig heeft die op haar gezondheid let. Dat maakt het ook voor jullie extra moelijk om iemand te vinden. Maar ik weet zeker dat dat huisje er komt: Er zal vast iemand zijn die voor Moppie wil zorgen en die hopelijk ook een leuke vent voor haar heeft. Want even voor de duidelijkheid: twee dames kunnen heel erg competitief zijn onderling (in dit geval Coco en Moppie), maar Moppie zal ongetwijfeld een leuke vent tegen komen!

Lieve Renate, Ik vind jullie besluit erg dapper en weet hoe zwaar het is en ik hoop dat jullie toch uiteindelijk met een goed gevoel een plekje voor Mop vinden.

Groeten Mars
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Parkieten-Freak

Ook namens bij veel sterkte, maar op een gegeven moment sta je met je rug tegen de muur en je kunt niet anders......... :(


Scotty - Keecko

Wat een ontzettend verdrietig bericht... :(

Ik ben je topic blijven volgen, maar ik wist ook niet zo goed meer wat voor opties er nog over waren... :-\
Je voelt zelf het beste aan wat er aan de hand is met je vogeltjes.

Wat erg dat je een besluit hebt moeten nemen die je het liefst eigenlijk helemaal niet wil maken...
Ik wens je echt heel veel sterkte toe en ook ik weet dat dit heel moeilijk voor je is :'(

Een erg moedige beslissing...
Ik hoop dat je voor Moppie net zo'n goed huisje vindt als waar ze nu woont.

Echt heel veel sterkte!

Liefs, Ilse

Ingrid

Hoi Renate,

Erg verdrietig dat je tot deze beslissing hebt moeten komen, maar je handelt in het belang van beide parkietjes. Ik wil je heel veel sterkte wensen..... Het is en blijft intens verdrietig om afstand te moeten doen van één van je huisdieren, ook al weet je dat je niet anders kan :(.

Groetjes, Ingrid

Caradow

Bedankt voor al jullie lieve berichten.. Het doet ontzettend veel pijn en elke keer als ik hier lees schiet ik vol.. Ik voel mij enorm gesteund door iedereen hier.. jullie begrijpen dat ik niet anders kan... mijn hele bende word verscheurd door dit gedoe.. omdat ze gescheiden zitten in kooi en voliere...

Ik hoop dat ik iemand vind die aan de hoge eisen voldoet, want ik weet dat ik veeleisend ben..

Meltjuh

Hey Renaatje,

Ik heb je natuurlijk vanmiddag al gesproken maar wil nog een keer zeggen dat ik hoop dat je een heel goed baasje voor kleine Mop kan vinden die net zo goed voor haar is als hoe jij bent en ben geweest :(!

Je heb je best gedaan en een moeilijke beslissing genomen. Ik hoop dat het een oplossing is voor Cocotje. Moppie zal niet naar de eerste de beste gaan dus krijgt daar vast ook weer een goed leventje :)

Heel veel knuffels!!

Cropje

Hey Renate!

Wat hebben jullie en vreselijk moedig besluit genomen! Ik vind het heel knap dat jullie hebben kunnen beslissen om afstand te doen van een van je parkietjes, in het belang van de hele groep! Het is overduidelijk dat jullie het beste met alle vier de schatjes voor hebben. Dat blijkt niet alleen uit hoeveel je gedaan hebt om te vermijden om deze keus te moeten maken, maar ook uit de hoge eisen die je aan het nieuwe baasje van Moppie stelt.
En als de waterlanders komen moet je maar denken, misschien wil haar nieuwe baasje je een beetje op de hoogte houden (mailtjes, posts op het forum, foto's...) en misschien mag je haar bij haar nieuwe baasje regelmatig opzoeken.
Heel veel sterkte!

tup en joep

ach renate
wat sneu dat je moppie weg moet doen
maar als het inderdaad beter is voor coco
is het wel een moedig besluit van je
ik wens je heel veel sterkte
en hoop dat je een geschikt baasje voor moppie vindt

veel liefs andrea

Caradow

Tijd voor een update...

Moppie is nog steeds bij ons (gelukkig  :D) Ja, gelukkig, want we willen haar natuurlijk enerzijds niet kwijt.. Aan de andere kant.. Er is gewoonweg nog niemand die interesse heeft getoont.. wat ik me ook goed kan voorstellen, gezien de eisen die we stellen. Ook als er nu nog iemand zou komen, denk ik niet dat ze weg zou gaan, tenzij het wel heel erg goed moet voelen...

Qua gezondheid gaat het goed met Moppie, ze heeft al lange tijd geen slechte periodes meer gehad en dat is natuurlijk geweldig. Qua gedrag... Ze is heel erg speels en lief, soms erg wild, zeker richting Coco. En toch kan ze ook best een hele tijd samen met Coco op de kooi zitten slapen. wel doet ze dan steeds een heel klein stapje dichterbij, tot het Coco te heet onder de voeten word en die met een noodgang ervandoor gaat. Dat vind Moppie dan weer erg leuk en die jaagt er nog even achterna... het is beslist niet zo dat Moppie continue achter Coco aan zit, maar je kunt ze zeker niet samen alleen laten..

Wat Coco betreft..
Het lijkt de laatste tijd wat beter te gaan. Ze heeft een staartveer die er nu al enkele weken zit en die ze met rust laat. Ook de vleugels groeien weer mooi aan, al is het nog een rommeltje.. maar het lijkt erop dat ze toch wel wat pennen met rust laat nu. Ze kan inmiddels weer 3 meter fladderen, zonder als een baksteen naar beneden te vallen. Ze weet nu weer wat zachtere landingen te maken, wat heel goed is, aangezien ze ondertussen al 2 keer het uiterste tipje van haar snavel kwijt is geraakt..

Ook lijkt de voliere weer aantrekkelijker te worden voor Coco.. Zo 's avonds als het donker word en het tijd word om op stok te gaan, word Coco onrustig en wil ze met alle geweld naar de voliere toe. Eenmaal daar gebracht, gaat ze dan zitten slapen. Coco heeft al weer enkele nachten in de voliere mogen slapen, maar alleen als we zelf de volgende morgen vroeg op zijn, want zodra de rest (lees Moppie) wakker en druk word, wil Coco weer weg. Die nachten zit ze dan vaak snavel aan snavel te slapen met Binkie... aan hem heeft ze echt een maatje, zelfs Ukkie mag nooit zo dicht bij haar slapen. Afgelopen nacht heeft Coco alleen in de kooi geslapen omdat Ukkie weigerde om in de kooi te gaan en duidelijk te kennen gaf in de voliere te willen slapen. Ook goed..  we zijn niet zo moeilijk...

Hoe het er hier uiteindelijk uit gaat zien?.. Geen idee... misschien hebben we het ergste gehad en laat Coco nu haar veren met rust, dat zou betekenen dat ze over een tijdje weer normaal kan vliegen, misschien dat ze dan ook Moppie beter aan kan. Dat zou het beste scenario zijn, dan kunnen we weer normaal verder gaan zoals het was..  Blijft Coco "last" hebben van Moppie, dan blijft de situatie zoals die nu is.. Aparte kooi en ze moeten zelf maar weten waar ze willen slapen...

De situatie blijft verre van ideaal, maar zoals het op dit moment lijkt, is Coco niet meer zo ongelukkig als ze was.. Wat er nu ineens veranderd zou zijn in haar weet ik niet.. tenslotte zit ze al weer 3 maanden apart en lijkt het ergste geknaag aan de veren nu pas sinds een week of 4 te stoppen..

De tijd zal het uiteindelijk leren...


karin v h

Hallo Renate,
Ja veel kan ik niet op zo'n lang verhaal zetten.
Maar fijn dat de staart van Coco weer aangroeit en nu maar hopen dat hij eraf kan blijven.
Moppie wil je dus eigenlijk niet meer kwijt maar ook fijn dat het beter met haar gaat. Je gaat je zo gauw hechten aan een vogeltje ook al is hij/zij ziek of gammel.
Ja en ik kan mij voorstellen dat je zegt tegen Coco de deur staat open en zeg maar waar je wilt slapen en dat hij dan toch bij de 'meute' wil slapen.

De situatie is voor jou niet ideaal maar ik heb het idee dat de parkietjes er wel vrede mee hebben. ;)
Sterkte.
Groetjes karin

Mars

Hey Renate,

Het is zo'n moeilijke situatie, maar ik denk dat wij allen zo goed begrijpen dat je Moppie niet weg wilt hebben. En wie zegt dat alles weer goed gaat als Mop weg is? Dat Coco dan niet iets nieuws vindt, om gestessd van te worden?

Het is dan ook fijn te horen dat de dame haar keuzevrijheid blijkbaar fijn vindt en voorlopig van haar veertjes afblijft. We blijven met je hopen dat dat zo blijft, dat Coco steeds meer haar rust vindt in de situatie en een gewoon vrolijk vogeltje kan zijn.

Groeten Marcia
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

janneke

Hoi,
Wat een dilemma zeg! Ik kan het me echter heel goed voorstellen. We hebben een ontzettend dominante parkiet die alles voor de anderen lijkt te verpesten. Ondertussen is het ook een lief schatje.
Nou ja, ik hoop dat je tot een goede oplossing komt. Ondertussen lees ik mee, misschien kom ik hierdoor ook op een idee...
Groeten

Caradow

Even een fotootje erbij van hoe ze er nu uit ziet. Mooi is anders, maar er zitten veren ;)