2e parkiet

[Carl]

Hallo allemaal,

Er wordt regelmatig op het forum gevraagd hoe het zit als je al een tamme parkiet hebt, om er dan nog 1 bij te nemen. De belangrijkste vraag voor de baasjes is dan, "ik heb een tamme parkiet, maar als ik er nog 1 bij wil, blijft hij dan wel tam, en blijft hij nog spelen en praten", de meeste van jullie antwoorden hier op dat het altijd kan en dat de meeste parkieten wel tam blijven, maar ik heb ook gelezen dat een aantal parkieten toch naar hun parkietenvriend trekken en dan op een gegeven moment steeds minder naar het baasje. Ik zelf wil dus aan de ene kant er heel graag een gevleugelde vriend bij maar aan de andere kant heb ik toch heel erg mijn twijfels, die van ons begint namelijk net te praten en is zeer tam geworden de afgelopen maanden, Ricky is nu bijna 7 maanden, en ik wil eigenlijk toch wel weten hoe het hier bij de meeste mensen is gegaan die er 1 bij hebben genomen en hoe ze dat de eerste tijd hebben aangepakt. Ricky is zeer vrolijk ook nu hij alleen is en speelt veel, klets veel en zit ook graag bij mij. Ik denk dus zelf wel dat hij behoorlijk gelukkig is bij ons, maar ja wie ben ik om dat voor hem te bepalen. Dus waar het eigenlijk op neer komt is dat ik toch heel erg mijn twijfels heb om er 1 bij te nemen aan de ene kant wil ik het heel graag en andere kant weet ik het niet zo goed.

Groetjes Mirjam en Ricky

[budgie]

Toen ik dacht mijn parkiet een groot plezier te doen met een soortgenootje, kwam ik bedrogen uit. Sjakie is ook een erg 'vermenselijkte' parkiet die het liefst de hele dag bij je zit. Hij krijgt dan ook gigantisch veel aandacht en praten doet ie geweldig.
Toen het tweede parkietje Billie erbij kwam, was Sjakie de eerste dag wel geïnteresseerd in het nieuwkomertje maar later keek hij er niet meer naar om. Sterker nog: hij werd er nerveus van. Als ze allebei los vlogen, wilde Billie steeds naar Sjakie toe. Sjakie wilde dit niet en vluchtte letterlijk weg. Net zolang tot hij als een soort baksteen op de grond viel. Totaal uitgeput. Op den duur zat Sjakie alleen nog maar bij Billie als ik hem op het stokje zette dat aan de buitenkant van Billie's kooi was aangebracht. Uit 'beleefdheid' bleef Sjakie dan even naast Billie zitten, maar dat kwam alleen maar omdat er 'veilige' tralies tussen Billie en hem in zaten. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat blijkbaar niet elk (veel aandacht krijgend) grasparkietje behoefte heeft aan het gezelschap van een ander parkietje.

[lief-hebber]

hey ricky

je heb gelijk sommige tamme parkieten worden minder tam.
Maar je moet ook bedenken dat zo lief beestje gezelschap.
wil als jullie niet thuis zijn.
ook heb je twwe keer zo veel plezier.
dus alle bij de parkieten veel aandacht geven, zo blijven ze tam
( om er veel plezier van te hebben)

ik wens je succes met je beslissing
lief-hebber

ps sommige dus niet allemaal

[Chantalleke]

Ook wij hadden wat vraagtekens of we echt wel een tweede parkietje zouden gaan nemen. 
Nu ruim een jaar later denken we 'Hadden we dit maar véél eerder gedaan!!'

Sjefke was het eerste parkietjes van ons samen. Als kind zijnde zijn zowel mijn vriend als ik zelf met parkietjes opgegroeid.  Sjeffie werd dus na een tijdje heel tam. Lekker knuffelen en spelen met ons en hij kan zelfs een paar woordjes mensentaal kwebbelen. Na onze verhuizing naar een groter huis begonnen we ons toch serieus af te vragen of we misschien Sjefke toch niet een parkietenmaatje moesten geven. We werken immers allebei. Als we thuis zijn was (en is) ie bijna altijd uit zijn kooi. Maar toch bedachten we dat wij nooit een vervanging van een vriendje van zijn eigen soort kunnen zijn. Hoeveel we ook van hem houden...hij verdiende gewoon meer! 

Gelukkig kwam ik toen dit forum tegen. Ook wij waren bang dat we Sjefke als ons beste maatje zouden gaan 'verliezen' aan zijn nieuwe vriendje. Het tegendeel is gebleken! Na wat meningen van mensen hier op het forum te hebben gekregen besloten we om een jong parkietje erbij te nemen. Sjefke was toen al bijna 4 jaar oud!!! Billy is aan ons verkocht als een mannetje. Ze is echter een echte meid gebleken!!

Wij hadden helaas geen leuke start met Billy. Ze was ziek, heel erg ziek  En tot overmaat van ramp werd Sjefke ook echt doodziek. Ze hebben goed voor elkaar gezorgd en met de hulp van de dierenarts en de medicijnen die we hadden gekregen zijn ze gelukkig allebei weer helemaal weer opgeknapt!!!

Omdat Billy een echte meid is kunnen de spanningen tussen de twee vogeltjes heel hoog oplopen. Soms is het kibbelen en naar elkaar pikken (gelukkig gewoon in de lucht en maar zelden echt raak) En op andere tijden is het een grote flirt- en knuffelpartij  Dus ja....soms heeft Sjef even geen tijd voor ons omdat Billy al zijn aandacht opslokt. Maar hij komt het daarna altijd dubbel en dwars inhalen hoor 
En als ik nu zie hoe ontzettend gelukkig we hem hebben gemaakt door een soortgenootje voor hem in huis te halen dan weet ik gewoon met een volle 100% zeker dat we de juiste beslissing hebben genomen!!!

Veel succes met het nemen van jouw beslissing
Chantal

[Robintje]

Ook wij hebben sinds vorige week een 2e parkietje erbij. We zijn drie weken geleden verhuisd van een studentenkamertje naar een leuk huis en hebben nu dus ook echt de ruimte om het twee parkietjes naar de zin te maken en onze kleine Robin (bijna 4 jaar oud) een vriendje te geven voor overdag. Chantalleke en haar vriend hebben vorige week ons nieuwe parkietje gebracht. 

Ze zitten nu beide in een aparte kooi: we hadden een grotere kooi voor Robin gekocht in afwachting van z'n nieuwe vriendje en in Robin's vorige kooi zit nu 'Nieuwtje' (zo heet ie zo lang we nog niet weten of 't een mannetje of vrouwtje is. Chantalleke is trouwens overtuigd dat 't een vrouwtje is. In dat geval gaat ie Lily heten.).

Het verhaal tot nu toe lijkt echter een beetje op dat van Budgie. De eerste avond, toen Chantalleke met haar vriend langs kwam om 'Nieuwtje' te brengen, had Robin best wel wat aandacht voor 'Nieuwtje', dicht erbij zitten en proberen contact te maken. Maar vanaf de volgende dag was 't ineens paniek. Net alsof Robin ineens door had dat 't geen vogeltje is zoals uit een spiegeltje, maar een echt op zichzelf staand beestje met een eigen willetje. Robin springt nu al door z'n kooi heen als 'Nieuwtje' een sprongetje tussen zijn stokjes maakt en is erg nerveus. Het wordt wel minder, maar wel vrij langzaam. Robin is namelijk ook echt een mensenparkiet geworden. Hij zoekt ook steeds ons weer op als ie is geschrokken van 'Nieuwtje'.

Gisteren heeft 'Nieuwtje' z'n eerste vlucht gemaakt (want ze gaat al zonder problemen op vingertjes zitten) en vandaag opnieuw, maar nu samen met Robin. Uiteindelijk vondt 'Nieuwtje' ook de weg naar de kooi van Robin en nu zitten ze daar samen in. 'Nieuwtje' is op ontdekkingsreis (speeltjes in Robin's kooi terwijl geen speeltjes in de eigen kooi) en Robin zit aandachtig te kijken, maar durft gelukkig weer wat meer in de buurt te komen. 

Ik zal proberen binnenkort weer een update te geven van het gewenningsproces...

[prissie]

Bij ons is het net zo gegaan als bij Chantal.
We hadden alleen Bello, van ongeveer 4 maanden oud en hij leek zo eenzaam zo helemaal alleen in die grote kooi.
Bleek achteraf dat ie in de rui was en het was gewoon bloedje heet, dus daardoor was ie ook zo stil.
Dus op een zaterdag besloten dat er een vriendje zou komen voor Bello, nieuwe kooi gekocht die nog groter was dan die enorme waar ie al in zat, want ja, het kan niet groot genoeg zijn...
Een parkietje uitgezocht uit het volgende nest van de ouders van Bello, een half broertje/zusje dus en die zou een week erna ergens komen.
Wegens omstandigheden kwam Bruno al meteen op zondag.
We hadden besloten ze in 2 aparte kooien te zetten om ze aan elkaar te laten wennen, maar omdat Bruno toch nog redelijk jong was (6 weken) en zo bij zijn broertjes en zusjes vandaan kwam vond ik het erg zielig m nu ineens apart te zetten, dus hup meteen bij Bello in de kooi op hoop van zege, met een ingerichte kooi ernaast voor het geval dat...
Maar Bello neemt ineens een spurt richting de kleine (dachten uhoh, daar komt het...) en begint hem verwoed te wassen en te kroelen van jewelste, steekt zijn koppie uit voor het zelfde, maar de kleine snapte dat niet en werd meteen vergeven en weer verder gekroeld...
Daarna heeft de kleine een totale toer door de kooi gekregen, zijn voerbak is m gewezen en omdat ie nog zo zielig was werd ie ook meteen maar even gevoerd, enz...enz...
Liefde op het eerst gezicht dus en Bruno is hier nu bijna een week en het is nog dik "aan" tussen die 2 
Ze zitten elkaar heel de dag te kroelen, hebben zonder al te veel ruzie beslist welke voerbak van wie is en zij aan zij slapen ze tegen elkaar aan genesteld op een schommeltje.
Samen spoken ze van alles uit en halen ze het ergste kattenkwaad uit wat je je bedenken kunt, kortom... ik zou nooooit meer anders willen en ben echt supergelukkig met mijn besluit!!!

Groetjes Priscilla.
Ps. Bello is nog steeds supertam, zij het niet zelfs tammer, al heb ik geen idee waarom...
Ik voelde me een beetje schuldig als ik 's morgens ging werken, want ik wilde zo graag een heel tam parkietje en nu zat dat arme beestje helemaal alleen met alleen een radio als ik de deur uit ga, dat vrat iedere dag weer aan mijn geweten, hoewel ie zich prima vermaakte hoor, maar toch he...
Ik nam zo'n diertje in huis en dan zou ik er goed voor zorgen ook en zorgen dat ie gelukkig is en als ik zie hoe vreselijk gelukkig ie dan nu is met zijn nieuwe maatje, dat doet me echt zooo goed...!
En hij is nog steeds supertam, de kleine was nog veel tammer zelfs als Bello dus misschien neemt ie dat over, ze doen alles hetzelfde.
Zit de een te wassen gaat de ander wassen, gaat de een eten gaat de ander ook, enz...

[Carl]

Harstikke leuk dat het zo goed gaat, tja ik was er toch een beetje huiverig voor, omdat ricky ook net begint met praten en was/ben toch heel bang dat dit minder zou worden. Als er bij ons een nieuwe gevleugelde vriend komt dan komt hij ook van een hobbykweker af en niet uit de dierenwinkel, dus komt dan rechtstreeks uit het blok. Maar ik denk dat ik nu mijn beslissing wel genomen heb...ik heb nog even de tijd om er over na te denken..eerst op vakantie en ricky uit logeren bij goede vrienden. In ieder geval bedankt voor jullie ervaringen met een tweede parkietje erbij...de eerste twee reacties... daarvan ben ik heel erg gaan twijfelen maar nu denk ik dat ik het wel weet. Harstikke bedankt

Groetjes Mirjam en Ricky

Alle andere ervaringen zijn natuurlijk nog steeds erg welkom!!!!

[Zafara]

Ik heb ook vanmorgen mijn parkieten vriendje opgehaald voor PhiPhi. Meteen liefde op het eerste gezicht. Ik had het in de planning die twee eerst apart te houden maar PhiPhi was niet te houden. Nu zitten ze gezellig samen in de schommel te slapen. En ik hoop dat ze het heel goed met elkaar blijven vinden, ze zitten al de hele dag te vozen met elkaar.
Maar PhiPhi was best wel tam en kwam altijd wel bij me zitten, heeft ie vanmiddag ook nog wel gedaan, maar als ik mijn nieuwe (nog naamloze) parkiet tam wil maken (dat is hij al redelijk) wordt PhiPhi weer jaloers en gaat me aanvallen. Ik had een vriendje voor hem gekocht omdat hij mij steeds lastig viel, geloof dat dat nu momenteel nog even erger geworden is Maar ik heb dan liever dat hij gelukkig is met een parkietenvriendje die er altijd is, dan dat hij alleen blijft en dan als ik thuis ben bij mij irritant gaat zitten doen ;-) Met irritant bedoel ik dan dat ik niet mag eten, niet mag drinken, niet mag bellen, niet mag typen etc als ik hem de kans er voor geef. 

[Silvie]

Hoi,

Wij hebben pas nog overwogen een vriendje voor Joep te nemen omdat wij beiden de hele dag werken en het ons fijn lijkt dat ze samen kunnen spelen. Voordat we een vriendje aanschaffen hebben we ruim twee weken de parkiet van mijn nichtje te logeren gehad (Pino). Een beetje een proef op de som eigenlijk....

We hebben ze vrij snel samen gelaten buiten de kooi en Joep bleek het niet heel boeiend te vinden dat Pino aanwezig was. Af en toe zaten ze wel bij elkaar in de buurt of op de kooi. Maar terwijl Pino graag met Joep wilde spelen, vloog Joep iedere keer in dolle paniek weg. Joep wilde eigenlijk alleen dichtbij Pino zitten als ik elk op een hand bij me had en rustig tegen ze sprak. Dan deed hij zijn oogjes dicht en vond het allemaal prima. Daarnaast bleef hij vooral met zichzelf spelen op zijn speeltuin of in de keuken. Als Pino er aan kwam vliegen ging hij er dan snel weer vandoor.

Het lijkt er dan ook op dat Joep een vriendje niet zo leuk vindt. We willen aankomende paar weken nog even kijken hoe hij reageert nu hij weer alleen is/ alleen speelt.

Groetjes, Silvia en Joep

PS Af en toe hebben ze wel leuk naast elkaar gezeten om in stereo hun veren te poetsen. Heel schattig!

[Robintje]

@ Silvie:

zo is het nu ook ongeveer tussen onze Robin en Lily. Maar het gaat steeds een beetje beter. Ze blijven inderdaad wel bij elkaar zitten (hoewel Robin nog enige 'veilige' afstand creeert) als je ze beide op elk een wijsvinger houdt, dan kan je je handen bij elkaar brengen als je ze rustig toespreekt.
Verder is het vooral hetzelfde verhaal. Als Lily echt op Robin af gaat dan is Robin gauw weg.

Maar gisteren leek het alsof Robin toch wat nieuwsgierig aan 't worden is. Hij ging steeds dichterbij zitten en hoewel ie een paar dagen geleden nog wel nieuwsgierig keek maar niet dichterbij durfde, doet hij dat nu toch wel (maar echt ernaast is nog steeds 'eng').
Ook slapen ze nu al vlak bij elkaar en zitten ze regelmatig tegelijk hun veertjes te poetsen (wel op verschillende stokjes natuurlijk).

Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat Robin en Lily nog goede maatjes gaan worden. Ze ruzieen in ieder geval niet, Robin is niet jaloers op Lily en ze snauwen niet echt naar elkaar.

[Silvie]

Hoi,

In de eerste instantie leek het soms dat ze erg lief tegen elkaar deden. Maar bij nader inzien was Joep toch echt aan het 'snauwen' naar Pino (met wijdopengesperde snavel en ietwat verwilderde blik). Niet dat het Pino iets uitmaakt. Hij bleef maar vrolijk Joep achterna vliegen/ rennen waarbij Joep er vervolgens snel weer vandoor ging (er was niets meer over van zijn dreigende houding  ).

Pino is weer terug naar zijn eigen thuis. Joep speelt veel met zijn speeltuin, babbelt leuk enz. Lijkt er niet op dat hij Pino echt mist. Enige wat opvalt is dat hij nog meer gezellig bij ons komt zitten dan anders (voor het logeerpartijtje). Vraag me dan toch af of hij misschien een parkietenvriendje mist? Iemand hier ervaring mee?

Groet, Silvia en Joep