Wat vinden jullie?

[Yessica]

Hallo allemaal

Ik heb met veel pijn en moeite mijn vader weten over te halen tot het nemen van een grasparkiet. We wonen in een flat, en ik vind het in mijn kamer altijd onwijs saai. Toen ik een paar weekjes terug bij mijn vriendin ging kijken die pas een grasparkiet had, was ik verkocht! Het beestje was zo ontzettend lief!
Dus ongeveer twee weken later was het zover, mijn vader gaf met een beetje tegenzin het 'jawoord' (klinkt bijna alsof hij gaat trouwen haha).
Dus ik helemaal enthousiast! Ik zou volgende week mijn gevederde vriendje ophalen bij een goede dierenwinkel bij mij in de buurt. Ik wist al precies welke ik zou willen en wat voor een naam hij zou krijgen. Een kooi kreeg ik via een andere vriendin en die heb ik helemaal zitten ontsmetten voor de zekerheid (wil natuurlijk niet dat mijn parkietje een vervelende ziekte oploopt!) en heb met mijn beetje geld al wat voer (XtraVital, zoals jullie aanraden), een mineraalblokje, speelgoed en houten zitstokjes gekocht. Mijn vader zou de parkiet betalen, en mijn moeder het schelpenzand en nieuwe voer-drink bakjes.
Helaas zat er vandaag ineens een vervelende draai in mijn enthousiasme...
Ik vertelde mijn stiefmoeder opgewonden dat ik een parkiet mocht, liet de kooi zien enz. enz. Ze keek eerst mij heel raar aan, en toen me vader. Ze begon meteen te kakelen over dat ik daar toch geen tijd voor zou hebben, gezien ik op school zit. En dat ze herrie maken en dat ze ookal zoveel rommel maken en hij helemaal in de eenzaamheid weg zou kwijnen als hij bij mij in me kamer zat. Vooral omdat ik ook om de twee weken een weekendje weg ben naar mijn moeder. (Dit is niet te omzeilen, omdat ik 15 ben en het via de regeling zo gegaan is.) Ik protesteerde, zei dat me vader het beestje in het weekend in de woonkamer zou zetten en schoon drinkwater en eten zou geven. Maar nee hoor, omdat haar vader op zolder een voliére heeft met tropische vogels was mijn vader het opeens helemaal met haar eens. Toen ik zwaar teleurgesteld terug naar mijn kamer liep, hoorde ik mijn vader en stiefmoeder nog praten en zeiden ze dat 'ik het zelf maar moest uitzoeken'

dus nou vraag ik aan jullie:
Is het werkelijk zo, dat ik als scholier (dagen van les variëren van (langste) 9u-4u, tot soms wel van 8u-11u (kortse)) te weinig aandacht aan mijn parkietje zou kunnen besteden? Zelf vind ik van niet, omdat ik bijna al mijn tijd in mijn kamer doorbreng en dus vaak bij mijn parkietje ben om met hem/haar te spelen. Ik doe verder niet veel 'buitenshuis' (ben echt een binnentypje) en sport allen op vrijdag, wat meestal maar 2 uurtjes is.

2 parkietjes is helaas geen optie, dan gaat mijn stiefmoeder nog feller in de verdediging en mijn kooi is ook te klein voor twee parkietjes. ( ruw gemeten: 55 cm hoog x 23 cm breed x 48 cm lang )

Mijn stiefmoeder zei ook dat mijn kooi niet op mijn bureau vlak naast het computerscherm zou kunnen staan, is dit waar?

Bedankt alvast voor het lezen van mijn nogal lange verhaal  Ik hoop dat jullie het niet erg vinden. En ik hoor graag jullie meningen enzovoorts.

[Kleintjes]

Hoihoi,

ai ai ai, dit is erg jammer en vooral lastig. Ik heb geen idee wat je nou beter kan doen, maar ik denk dat je ook wel 'n beetje rebels bent (als ik dat goed opmaakte uit je stukje) dat je toch eigenwijs en vooral verstandig genoeg bent om de keuze te maken.
Ik heb ook lang moeten aandringen voor ik Pino kreeg en laterna Gina. Ik heb tijd vrijgemaakt voor hun en heb er nooit spijt van gehad. Ik zat altijd veel op de manege, paardrijden was alles voor me. Ondaks mijn buitenhobby heb ik altijd veel tijd gehad voor de parkietjes, omdat ik de tijd maakte. Nu ik uit huis ben en helaas ook werkeloos, heb ik alle tijd van de wereld voor m'n schatjes. Maar zelfs toen ik werkte (4 dagen van 8 tot 16:30 ) had ik genoeg tijd, sommige dachten ook dat 't niet zou gaan. Als je echt wilt en zeker bent dt je 't aankan, zie ik eigenlijk geen probleem. Je kan 't zo duur maken als je zelf wilt, tijd maak je als je 't echt wilt en plaats voor de kooi is ook te maken. Liefst NIET naast de computer ivm straling en geluiden.

De beste plek is ergens uit de tocht, op 'n tafeltje als 't even kan en niet in de felle zon.

Hoop dat ik je er wat verder mee heb kunnen helpen.

Groetjes en liefs van ons aan jullie

(ps jij bent nog altijd degene die de keuze moet maken, en niet met je hart maar dit keer met je verstand )

[Yessica]

Hey Kleintjes,

ja je hebt gelijk over dat rebels zijn, ik ben redelijk eigenwijs in dingen en omdat ik tijdens de scheiding van mijn ouders vele dagen alleen thuis zat (tot s'avonds laat omdat ik toendertijd nog bij me moeder woonde en die zo veel mogelijk deed om beetje rond te komen) heel erg zelfstandig geworden. (vind ik zelf dan )
Ik heb nog een ander plekje, dat een stukje verder verwijderd is van de computer, op een tafeltje. Ik moet er even een paar dingen voor verschuiven maar dat is zeker geen probleem!

Omdat ik nog niet 'volwassen' ben, is het langste baantje dat is zo'n beetje voor elkaar kan knutselen op een dinsdag avond en zaterdag. Nu ik zie dat zelfs jij het redde met 4 dagen, voel ik me al veel beter. Zat al met de handen in het haar, omdat ik zo bang was dat hij eenzaam zou worden. En ja, dat wil ik mijn parkietje dan niet aandoen natuurlijk!

Ik zit hele dagen in mijn kamer, gewoon omdat dat echt mijn plekje is. De enige keren dat ik als ik thuis ben in de woonkamer kom is als we gaan eten of als ik dorst heb en drinken ga halen. Ik zit dus verder mijn vrije tijd te vertoeven in mijn kamer. En dus bij het parkietje.


Nog even een laatse vraag, klopt het inderdaad dat mijn kooitje te klein zou zijn voor 2 parkietjes? (zoals boven genoemd: 55 cm hoog x 23 cm breed x 48 cm lang ) want misschien zou ik ze altijd nog kunnen overhalen om later een vriendje te halen voor mijn parkietje 


Heel erg bedankt voor het antwoorden!

[Ben Van den Berge]

Ik vind persoonlijk om in 2 weken tijd te beslissen dat je een parkietje haalt veel te kort , ik wacht al 3 jaar op een buitenvoliere en eindelijk komt ie er . Meeste mensen kopen in de opwelling een parkietje , ze zien ergens een parkietje , ze vinden hem schattig en kopen er meteen ook een . Terwijl ze de nadelen ervan niet van inzien. 1 uur per dag moet je hem je volledige aandacht geven .Elke dag zijn voer klaarmaken en voeder en drinkbakjes schoonmaken , als hij ziek word moet hij naar de dieren arts enz . Zo van die dingen zie je niet als je bij een vriendje gaat kijken . Vraag aan je vriendje of je zijn parkietje even mag lenen ofzo , kijk eens of je wel de tijd hebt . Als alles naar wensen verloopt , zal je een goed argument tegen je vader en oma hebben. Je zult zien , parkieten zijn zeer leuk om te houden , maar ze moeten ook onderhouden worden . Ze zijn totaal afhankelijk van je , eens een dag vergeten eten geven ofzo en ze zullen gewoon niets kunnen eten . EN ook eens je ze hebt , krijg je ze niet meer " weg " .
P.S. Voor de kooi denk ik dat het misschien juist wel lukt , als je lang genoeg laat rondvliegen.

[Yessica]

Het is niet binnen twee weken besloten Mijn vriendin heeft haar parkieten al ongeveer 8 weken en ben een week nadat ze hem had komen kijken. (Ik zie inderdaad dat ik dit verkeerd heb geformuleerd in mijn topic, sorry daarvoor )
Vergeten om eten te geven is beslist niet iets wat ik zou doen, dat is gewoon niets voor mij.
Ik heb nagedacht over de nadelen, en heb daarom pas sinds twee weken geleden aan mijn vader gevraagd of ik er een of twee mocht.

En het is helaas niet me oma, maar mijn stiefmoeder die loopt te sputteren