Parkiet die ik bijna 6 jaar had is overleden :(

[tkstyle]

Hallo Parkiet liefhebbers!

Vrijdag ochtend begon het allemaal.
Me parkiet die ik bijna 6 jaar had, zat heletijd op zijn stokje was bol en at niks.
In de loop van de dag zagen mijn ouders geen verandering, dus hebben ze gelijk een afspraak gemaakt bij de dierenarts, en gelijk ernaar toe gereden.
Dierenarts concludeerde dat me parkietje longontsteking heeft.
Hij heeft een prikje gekregen en we hebben antibiotica meegekregen, wat we 2x per dag moesten druppelen.
elke dag ging het steeds de goede kant op.
Ik zelf was zondag nacht weer thuis, en heb toen alles gehoord en was zeer geschrokken!
eerste best wat ik heb gedaan is naar de kleinste kamer in huis gezet met elektrische kachel aan zodat de kamer warm wordt. (vogel arts had het aangeraden)
ik heb de hele nacht van zondag naar maandag niet geslapen, en heb licht uit naast de kooi gewacht. Als er iets gebeurt of als die valt dat ik meteen kan helpen.
En ja hoor 3:45 viel mijn parkietje. heb gelijk de lichten aan gezet. gelijk naar beneden gerend water ververst en sla voer en appel meegenomen.
hij nam van allemaal een hapje. kwam weer overeind en klom weer naar boven om te slapen. hij klom op een mooie tempo wat me weer opvrolijkte.
Maandag middag kreeg die weer zijn antibiotica en at weer klein beetje.Alles leek de goeie kant op te gaan, hij strekte zijn benen maakte zijn veren schoon. Ik werd zo blij van om te zien. ik ging voor een uurtje naar beneden om zelf wat te eten en mijn mail te controleren.
ging om 14:00 weer terug naar boven. en me vogeltje lag beneden oogjes dicht en helemaal opgezet, en nog steeds haalde hij zeer snel adem in en uit ( wat ie als sinds vrijdag doet)

heb de kooi geopend en wou gelijk naar me handje komen, hij verloor zijn evenwicht en viel op de grond. Dat deed me zoveeeel pijn in me hart!

Hij sliep weer verder op me hand.

opeens viel zijn linkerpootje en kort daarna zijn rechterpootje en lag met zijn buik op mijn hand. Ik schrok er zo erg van, en wist niet wat ik moest doen.
Hij stond weer gelukkig eventjes op, en legde hem terug in zijn kooi. zodat ie misschien beter kan uitrusten. maar hij probeerde steeds op te staan en viel weer.

en dat deed weer echt veel pijn in me hart.

Heb in me handen gelegd zodat er geen druk op zijn voeten komt.

Ik voelde zijn kleine hartje tikken en keek met 1 oog zo schattig naar mij aan dat ik ervan moest huilen. oogjes gingen dicht en hartje klopte niet meer.

sindsdien kan ik me parkietje maar niet vergeten, hij komt elke milliseconde in me hoofd

En kan me zelf maar niet vergeven! Lieve parkiet liefhebbers ik voel me zo schuldig!

En ik mis me parkiet zo erg!

Ik haalde hem elke dag uit zijn kooi en speelde elke dag mee voor bijna 6 jaar lang!

[Bonnie en Clyde]

Heel veel sterkte ... was het je eerste parkietje? Heb je foto's? Dat is alvast een troost. Ik weet het hard klinkt maar wie weet helpt het wel als je mettertijd (een) nieuw(e) vogeltje(s) koopt waar je veel plezier zal aan beleven.

[tkstyle]

Hoi Bonnie en Clyde,

Ik ben een jongen van 21 jaar, ik probeer te vermijden om naar de foto`s te kijken.
Want als ik elke keer naar kijk, moet ik weer huilen 
het is al 3 dagen geleden, en ik huil nog steeds ervan
En heb steeds een schuldgevoel in me wat me helemaal kapot maakt

[Loeky]

Wat naar zeg wat er gebeurd is met je parkiet. Ik snap heel goed dat je enorm verdrietig bent
Heel veel sterkte gewenst!

We denken aan je!

[Parkieten-Freak]

Ook namens mij heel veel sterkte met het overlijden van je parkietje. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er veel verdriet van hebt. Parkieten zijn maar kleine diertjes, maar ze veroveren je hart......