Kruumel en de gele bulten

[Kleintjes]

Tja, hier ben ik dan weer eens.

Sinds 'n aantal maanden heeft onze kerel Kruumel 'n bult op de borst. Deze lijkt los te zitten, dat wil zeggen: niet aan de spieren of binnen in maar onder de huid. Soort gele knikker. Hij lijkt er geen last van de hebben, maar langzaamaan groeit die bult wel.
Ik heb tevens zo'n zelfde bult ontdekt in 't gedeelte tussen de ribbenkast en de cloaca, deze zit *wel* aan de binnenkant.
Alles gaat probleemloos wat poepjes betreft. Is actief, vrolijk, heeft 't druk met Cookie versieren en stoeien met de jongens. Eet goed, drinkt goed. Is wel afgevallen, maar dat kan bij hem ook door de rui komen, dan valt hij iets af.


Ik heb inmiddels Hedwig gemaild, met foto's en 't verhaal in de hoop dat zij misschien iets weet / kan zeggen. Heb Hedwig ook gevraagd of zulke zaken erfelijk bepaald kunnen zijn bij parkieten, aangezien Kruumel erg graag pappie wil worden.
Desondanks wilde ik 't ook hier vragen, of iemand suggesties heeft.

PS Voordat ik voor beul word uitgemaakt: Ik heb hem losjes vast, maar net genoeg dat hij rustig blijft liggen en de vleugeltjes niet kan gebruiken om zich weg te duwen. Blokkade door mij dus.

[Ayarea]

Het lijken wel een soort galbulten, die zijn doorgaans ook gelig van kleur, maar ik weet niet in hoeverre parkietjes een galblaas hebben of last kunnen hebben van de lever dat deze gele bulten kan produceren.

[Kleintjes]

Reactie gehad van Hedwig.
Zo ver te beoordelen valt zijn 't lipomen (vetbulten). De bult op de borst zou weggehaald kunnen worden, maar de bult in 't onderlijfje waarschijnlijk niet, de kans dat deze vergroeid is met de ribbetjes, longen en 't hartje is ook aanwezig.
Zolang hij nergens last van heeft lekker laten gaan. Kon 't proberen in toom te houden door 'n soort dieet te geven, dus niet te veel voeding.. maar doe dat maar eens als je er 4 bij elkaar hebt zitten, waarvan 1 al 'n heuse senior is, 2 in de rui zijn en 1 (hyperactive) jonge dame.

[Parkieten-Freak]

Mooie jongen die Kruumel! 
De vetbulten zou ik zeker laten zitten zolang hij er geen last van heeft.  Dit euvel komt met enige regelmaat bij grasparkieten voor.
Succes met je ventje! 

[Kleintjes]

Kruumel is zeker 'n knapperdje Kobalt blauw geelmasker type II. Hij is dus eigenlijk blauw, heb ergens nog 'n baby foto van hem xD

Binnenkort ga ik op zoek naar 'n nestkastje. Hij en Cookie willen erg graag hihihihi.
Aangezien Cookie nogal onwennig is zal 't denk ik nog 'n aantal maanden duren voordat er kleintjes komen.

Volgens Hedwig zijn die vetbulten erfelijk, maar heeft elke (gras-)parkiet er aanleg voor. Van alle grasjes die ik heb (gehad) is Kruumel de eerste die deze bulten heeft. Giny had 'n agressieve tumor die er iets op leek, maar geen vetbult was. Dus, Kruumel is onze eerste "vettertje".

[ParkietHaarlem]

Ziet er toch naar uit. Gelukkig heeft hij er klaarblijkelijk geen last van!

Om even kort in te gaan op Geelmasker Type 2. Het parkietje van mijn moeder was hemelsblauw met geelmasker type X. Nu, tijdens zijn eerste rui wordt zijn buik groen, vleugels geel en zijn geelmasker breid zich meer uit over zijn koppie. Dus ook type 2. Grappig om te zien!

[Kleintjes]

Update:

Kruumel is er nog steeds. Op en top vrolijk, gezellig en actief.
Hij is wel wat sneller moe dan 'normaal' (hij nooit 'n vlieger geweest, ook niet in de voliere toen we hem gingen halen ), maar je merkt de langzame verandering.
De uitwendige bult is enorm gegroeid, maar hij heeft er verder geen hinder van. Hij verzorgt hem zelfs keurig met poetsen van de veertjes.
Ons besluit is simpel: Geen operatie vanwege 't te grote risico maar gewoon z'n gang laten gaan. Hij geeft 't vanzelf aan als 't genoeg is is geweest, en zo te zien is hij nog lang niet van plan om er tussen uit te glippen.

Op bijgevoegde foto is de bult nu erg goed zichtbaar, maar zoals aangegeven: Wordt prima verzorgd en heeft er geen hinder van.

[inge]

Fijn te horen dat Kruumel er geen last van heeft.
Dat hij nog lang bij jullie mag blijven 

[Kleintjes]

Heeft lange tijd goed gegaan met ons manneke.
Vanavond heb ik hem weer gecontroleerd en tot mijn grote schrik kwam er 'n grote korst (ongeveer 'n 2 cm2) van de bult af die meteen flink begon te bloeden.
Ik heb meteen 'n schoon doekje gepakt en er tegen gehouden, stopte al snel met bloeden gelukkig.

Ondanks dat hij verder super levendig is, vrolijk, gezellig en aanhankelijk gaan we toch deze week de moeilijke knoop doorhakken. 't Heeft geen zin om onnodig risico te lopen en dadelijk misschien wel met 'n ziek manneke te zitten. Wonden kunnen immers ontsteken, en aangezien hij graag speelt en op de bodem scharrelt...

LET OP! FOTO KAN SCHOKKEND WERKEN!
Zo ziet 't er nu uit...

[Samm]

Och arme ziel! Je maakt de goeie keuze! Heel veel sterkte alvast!

[Sonja]

Och arme Kruumel....
En wat een moeilijke beslissing om te nemen, maar voor Kruumel wel het beste inderdaad...voordat zijn leventje lijden gaat worden.
Heel veel sterkte!!

[Kleintjes]

Zolang hij nog vrolijk is, en verder fit en alles, wil ik hem eigenlijk nog rustig met z'n vriendjes en vriendinnetjes laten maar inderdaad: Voorkomen van lijden is beter, ondanks dat we hem nog graag jaren in ons midden willen houden.

Toen de korst er af viel schrok ik enorm, ik zag wel 'n soort droog velletje zitten, maar dacht er verder niets van omdat die er wel vakre zaten (op de bult is de huid vrij droog en vervelt de hele tijd). Nu hebben we eigenlijk pas goed kunnen zien wat er onder zat... en dat was 'n flinke schok, dat hadden we niet verwacht dat er zulke 'gaten' zouden zitten.

Ben benieuwd hoe 't Cookie zal vergaan als de dag is gekomen Zij is immers Kruumels meiske.

Heeft nog lang goed gegaan met onze lieverd, is inmiddels tam genoeg dat hij naar de tralies komt voor wat lekkers, en af en toe geeft ie zelfs 'n kusje - net als Jecky

[Kleintjes]

Ondanks dat dit topic al oud is, wil ik toch nog even 'n update plaatsen. We hadden echt gedacht dat inslapen beter was. Maar ben erg blij dat we nog 'n paar dagen gewacht hebben.

't Was echt wikken en wegen, hebben toen nog 'n paar dagen gewacht of er iets zou veranderen aan de open wond. Die is keurig droog gebleven en geheeld. Is ook niet meer open gegaan of wat dan ook. We dachten echt, dat hij niet meer lang bij ons zou zijn...

Kijk nou toch eens



Dat bultje, net zo klein als 'n grasparkiet eitje, is alles wat er nog van over is! Bultje is zacht en soepel, bijna geheel vrij van wondjes en er zitten zelfs weer veren op Nou, volgens mij wordt Kruumel ook nog wel 17 jaartjes ^_^

Tja, weer eens bewezen hoe sterk onze kleine vriendjes kunnen zijn, en dat 'n vetbult echt niet 't einde hoeft te zijn

[Iris7]

Wat goed dat Kruumel het zo goed doet!