Mijn voortgang

[Bert-a]

http://www.youtube.com/watch?v=4C11zkiL_HU

Bij de groene ging het best makkelijk, na drie dagen al komt hij op mijn vinger. 
Is dit nog steeds omdat hij verwart is en nog moet wennen of doet hij dit zelf?

[Shannon]

Wat een mooie vogeltjes
Ik denk dat hij het gewoon uit zichzelf doet, gewoon verder trainen
En als de groene tam is zal je blauwe vriendje snel volgen

Groetjes Shannon.

[Bert-a]

Bedankt,

Ik zal zeker doorgaan.

Mvg,
Bert-a

[Parkieten-Freak]

Bert-a heeft een vraag gesteld.
Reageer svp alleen als je antwoord kunt geven op de vraag en/of relevante informatie kunt verstrekken.
Ik heb een aantal reacties geknipt vanwege het hoge 'slow-chat' gehalte.
Graag nu weer ontopic.

[Moppers]

Ik zou in plaats van één korreltje een plukje trosgierst gebruiken. Misschien doe je dit al en toevallig niet bij dit filmpje, maar dan worden ze wat meer verleid om bij je vingers in de buurt te komen.

De groene stapt niet uit eigen initiatief op je vinger. Dit doet hij omdat je je vinger zachtjes tegen de buik duwt. Hij ziet er niet bang uit, maar op deze manier op de vinger krijgen is voor mij niet tam. Dat is pas als puur uit eigen initiatief op je vinger stappen. Een vinger die dus een klein stukje van ze af is, waar ze op stappen of springen.

De blauwe vindt het nog erg spannend. Als je je hand beweegt, deinst hij terug.

Ik raad het volgende aan: neem een plukje trosgierst of een klein stukje van de stengel (met meerdere plukjes dus). Hou deze op een klein afstandje van een stok, maar nog wel zo dat ze er vanaf de stok bij kunnen. Beweeg je hand niet, laat ze in hun eigen tempo komen eten. Als ze dit na een paar keer zonder aarzelen doen, kan je je hand ietsjes verder van het stokje afhouden, zodat het makkelijker is om erbij te komen als ze met 1 of 2 voetjes op je hand zitten. Na een paar keer weer een stukje verder etc.
Zo leren ze dat het de moeite waard is om op je hand of vinger te komen zitten, niet omdat het van die vinger moet.

[Bert-a]

Ik zou in plaats van één korreltje een plukje trosgierst gebruiken. Misschien doe je dit al en toevallig niet bij dit filmpje, maar dan worden ze wat meer verleid om bij je vingers in de buurt te komen.

De groene stapt niet uit eigen initiatief op je vinger. Dit doet hij omdat je je vinger zachtjes tegen de buik duwt. Hij ziet er niet bang uit, maar op deze manier op de vinger krijgen is voor mij niet tam. Dat is pas als puur uit eigen initiatief op je vinger stappen. Een vinger die dus een klein stukje van ze af is, waar ze op stappen of springen.

De blauwe vindt het nog erg spannend. Als je je hand beweegt, deinst hij terug.

Ik raad het volgende aan: neem een plukje trosgierst of een klein stukje van de stengel (met meerdere plukjes dus). Hou deze op een klein afstandje van een stok, maar nog wel zo dat ze er vanaf de stok bij kunnen. Beweeg je hand niet, laat ze in hun eigen tempo komen eten. Als ze dit na een paar keer zonder aarzelen doen, kan je je hand ietsjes verder van het stokje afhouden, zodat het makkelijker is om erbij te komen als ze met 1 of 2 voetjes op je hand zitten. Na een paar keer weer een stukje verder etc.
Zo leren ze dat het de moeite waard is om op je hand of vinger te komen zitten, niet omdat het van die vinger moet.

Trosgierst gebruik ik zeker, als ik trosgierst heb komen ze alle twee op mijn hand, de groene komt zonder na te denken, de blauwe een beetje later dus dat is geen probleem.

[Moppers]

Ik bedoelde niet of je wel of geen trosgierst gebruikt, maar hoeveel je in je hand houdt. Plukjes versus losse zaadjes.

[Bert-a]

Ik gebruik plukjes.

[Bert-a]

Ik zou in plaats van één korreltje een plukje trosgierst gebruiken. Misschien doe je dit al en toevallig niet bij dit filmpje, maar dan worden ze wat meer verleid om bij je vingers in de buurt te komen.

De groene stapt niet uit eigen initiatief op je vinger. Dit doet hij omdat je je vinger zachtjes tegen de buik duwt. Hij ziet er niet bang uit, maar op deze manier op de vinger krijgen is voor mij niet tam. Dat is pas als puur uit eigen initiatief op je vinger stappen. Een vinger die dus een klein stukje van ze af is, waar ze op stappen of springen.

De blauwe vindt het nog erg spannend. Als je je hand beweegt, deinst hij terug.

Ik raad het volgende aan: neem een plukje trosgierst of een klein stukje van de stengel (met meerdere plukjes dus). Hou deze op een klein afstandje van een stok, maar nog wel zo dat ze er vanaf de stok bij kunnen. Beweeg je hand niet, laat ze in hun eigen tempo komen eten. Als ze dit na een paar keer zonder aarzelen doen, kan je je hand ietsjes verder van het stokje afhouden, zodat het makkelijker is om erbij te komen als ze met 1 of 2 voetjes op je hand zitten. Na een paar keer weer een stukje verder etc.
Zo leren ze dat het de moeite waard is om op je hand of vinger te komen zitten, niet omdat het van die vinger moet.

Nu komt hij op mijn vinger zonder dat ik hoef te duwen!
http://www.youtube.com/watch?v=d-3IZ98K0q8