bang

[tweety en pino]

hey mensen

mijn parkieten lijken wel bang voor mij
ik ben druk bezig met tam maken en trosgies op me hand
maar alleen al als ik in de buurt kom van de kooi lijkt het wel dat ze in paniek raken
ik vind dit heel jammer
ik ben nu al ruim een maand druk bezig om ze tam te krijgen. ik heb ze vandaag voor het eerst wel los laten vliegen dat gign op zich wel heel goed
ze gingen zelf weer terug naar de kooi toen ze moe waren en honger hadden.
maar ze komen bij mij niet in de buurt.
ik ben bang dat ik ze nooit tam zal krijgen
en ik zou dit heel jammer vinden
hebben jullie misschien tips?

groetjes daphne pino en tibor

[hillie]

Een maand is misschien wat kort om te zeggen dat ze al aan je gewend zijn.
Het kan kan soms maanden duren voordat een parkietje echt tam wordt.
Geduld is het woord wat je moet hebben bij je parkietje.
Dus blijven oefenen zou ik zeggen.
En als ze schrikken als je hand er in doet niks laten merken en je hand gewoon stil houden in de kooi.
Want anders denken ze als we druk gaan doen, dan doet die ze hand er wel weer uit.

En ik zal ze eerst in de kooi tam zien te krijgen en dan pas los laten vliegen.

[limo]

waarom kan je ze het beste als eerst in de kooi tam maken en dan pas laten vliegen

[MissDorien]

Ja, dat heb ik ook nooit begrepen.
Als je er de tijd maar voor neemt, kunnen ze na een weekje best al los.
Gaat het tam maken nog sneller.

[Kleintjes]

waarom kan je ze het beste als eerst in de kooi tam maken en dan pas laten vliegen

Ja, dat heb ik ook nooit begrepen.......

Eenvoudig: 't terug brengen / terug zetten is dan veel prettiger voor de vogeltjes omdat je ze niet hoeft vast te pakken (en dat brengt veel stress mee). Is tevens ook veel veiliger omdat ze niet steeds in paniek raken als je bij ze in de buurt komt.
Ook is 't veel beter voor ze als je ze 'n keer wilt controleren op enge beestjes, de nageltjes kun je mooi controleren en dergelijke omdat ze dan niet in paniek raken.

In de kooi kennen ze de weg, ze kunnen niet verongelukken omdat ze tegen 'n raam knallen uit louter paniek. In de kooi is gewoonweg veel veiliger.

[BudgieMe]

Ja, dat heb ik ook nooit begrepen.
Als je er de tijd maar voor neemt, kunnen ze na een weekje best al los.
Gaat het tam maken nog sneller.

Mee eens.
In de kooi zijn ze vaak angstiger omdat ze niet weg kunnen. Geef je ze meer vrijheid worden ze rustiger.
En de kooi als ze die eenmaal goed gewend zijn is veilig en gaan ze regelmatig zelf naar toe als ze los zijn.

[MissDorien]

Ze gaan écht zelf wel weer terug. Binnen een paar uur.
Je neemt toch gewoon de tijd voor de eerste vluchten, dan gaat je vogel echt zelf weer terug om te eten.
Dat is nu juist het makkelijke eraan.
Bovendien dring je dan niet hun veilige plekje binnen, waar ze geen kant op kunnen.
Ze leren je dan niet te vertrouwen, maar ze accepteren de aanwezigheid van je hand omdat ze simpelweg geen keus hebben en omdat ze ervoor beloond worden. Dan vind ik al dat je bezig bent een kromme band met ze op te bouwen.
Een vogel moet in mijn ogen zelf de keuze hebben wanneer hij contact met je zoekt en hoe hij dat doet. En reken maar dat hij het zal doen, parkieten zijn enórm nieuwsgierig en onderzoekend. Naarmate het contact meer wordt stapt je vogel vanzelf op je schouder, hoofd, arm, hand.
Dan gaat hij jou echt vertrouwen, in plaats van alleen tolereren wat je krijgt met het dwangmatig 'tam' maken.
Hier worden de mensen echt als soortgenoot haast gezien, ik krijg kusjes, er wordt voor me gezongen en ik word gevoerd.
Heerlijk is dat, en ik heb er niets voor hoeven doen. Alleen maar rustig reageren op de acties van mijn vogels.

[MissDorien]

En over het vastpakken bij medische noodzaak:
de meeste vogels wennen niet aan het vastpakken. Het is iets onnatuurlijks voor ze en ze blijven het niet leuk vinden.
Daarom oefen ik dat ook niet, dat heeft weinig zin. Het geeft slechts stress.
Ik demp de lampen en pak zo het vogeltje op. Doordat hij mij vertrouwt vindt hij het nog steeds niet leuk, maar blijft rustig.

[Kleintjes]

Er zijn legio parkieten die geen contact zoeken met de mens daar ze iets anders van plan zijn (om me even zo uit te drukken), dus ik ben 't niet helemaal met je eens.

Maar goed, ieder z'n eigen

En over het vastpakken bij medische noodzaak:
de meeste vogels wennen niet aan het vastpakken. Het is iets onnatuurlijks voor ze en ze blijven het niet leuk vinden.
Daarom oefen ik dat ook niet, dat heeft weinig zin. Het geeft slechts stress.
Ik demp de lampen en pak zo het vogeltje op. Doordat hij mij vertrouwt vindt hij het nog steeds niet leuk, maar blijft rustig.

Als ze vertrouwd met je zijn vinden ze 't minder stressvol. Dat is mijn ervaring. Met  Silly bijvoorbeeld is 't heel erg duidelijk als ze stress heeft of niet. Vroeger had ze dan last van dunne poepjes, maar sinds ze eigenlijk meer gewend is om 'aangeraakt' te worden heeft ze daar geen last meer van.
Ik zeg ook nergens dat je ze moet vastpakken, alleen dat je ze als ze tam zijn makkelijker kunt controleren. Er is 'n verschil.

(je had trouwens ook even de verander knop kunnen gebruiken)

[MissDorien]

Volgens mij zijn we het in essentie eens, nu de uitvoering nog 
Ik heb het nog niet meegemaakt dat de vogel totaal geen contact zocht, maar zodra ik dat tegenkom zal ik wel even melden of mijn standpunt veranderd is. 

[BudgieMe]

Wennen doen ze inderdaad nooit aan het geforceerd beetpakken voor medicatie.
Wel heb ik gemerkt dat ze op de helft van de kuur er iets minder gestrest van zijn, als of ze beseffen; ok dit is zooooo niet leuk maar ik ga er niet dood van,...