Verlatingsangst?

Gestart door pinootje, januari 08, 2010, 09:35:34

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

pinootje

Kunnen grasjes last hebben van verlatingsangst?
Sinds een weekje begint Speedy, wanneer wij de kamerdeur opendoen om naar de hal of naar boven te gaan, keihard te tweeten, dit gaat maar door, totdat er iemand die nog in de kamer is naar hem toe gaat of totdat je zelf uit de hal terugkomt.
Is dit echt een vorm van verlatingsangst of wil hij gewoon heel graag aandacht? En at moeten we nou doen, dit negeren of naar hem toegaan, het is namelijk echt heel schel getwiet, geen schreeuwen maar echt hard fluiten.

valenta

Hoi Pino,

Ik denk dat dit een vorm van aandacht trekken is. Als jouw parkietje begint te schreeuwen vraagt hij om aandacht, als er vervolgens iemand op af gaat denk hij dat dit een manier is om aandacht te vragen aan jullie. Ik zou dit proberen te negeren, mijn parkietje deed hetzelfde door hele rare geluidjes te maken zodra hij zijn kooitje uit wilde. Iedere keer als hij zo`n geluidje maakte dan schrok ik en haalde ik hem zijn kooi uit, ja dan kreeg hij wat hij wilde. Nu ik hem geen aandacht geef wanneer hij dat geluidje maakt wordt het al een stuk minder.

Misschien hebben de experts hier meer ervaring mee, om jou van wat betere tips te kunnen voorzien

:)

Mars

Ik denk ook dat het aandacht trekken is. Een soort van 'he, waar ga je naar toe!'.
Andersom heb ik het wel: zodra ik de sleutel in het slot steek, of zodra mijn bed kraakt (waaruit blijkbaar op te maken is, dat ik opsta), dan beginnen de parkietjes flink te roepen (alarm?).

Belangrijk is, dat je er niet op reageert en houd ook een beetje in de gaten of hij niet te eenzaam is (kortom, heb je genoeg tijd voor hem).
Om te kijken of hij niet eenzaam is, kun je ook een beetje in de gaten houden of hij wel goed speelt en kwebbelt (avond brabbelen). Daaraan kun je toch wel opmaken dat hij zich redelijk vermaakt. Als je hem een week of 6 in huis hebt (en ik weet even niet hoe lang je hem hebt), dan moet hij toch wel zijn gaan spelen en klimmen en kwebbelen, want anders kan hij misschien niet zo goed zonder soortgenootjes.
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

pinootje

Maak je daar maar geen zorgen om Mars, het is een heel bezig bijtje, druk, druk, druk!
Scharrelen op de bodem, spelen op zijn schommel, methet belletje maar oo zit hij graag bij zijn ´vriend´ voor de spiegel.
Praten doet hij ook al volop us ik denk dat hij gewoon aandacht wil, niet dat hij het tekortkomt.

Ik ga het voorlopig even negeren, kijken of het minder wordt, bedankt!

hillie

Maar ik denk dat je parkietje wel door kan hebben dat je weg gaat.
Als wij onze jas aan doen dan gaat bij ons het mannetje ook heel hard kwetteren.
Met andere woorden hè baasje gaat je weer weg.
Maar wij reageren er ook niet op en er gebeuren verder geen bijzondere dingen met hem.
Dus gewoon laten kwetteren.
Hij weet toch ook dat je weer terug komt.... :-\

Moppers

In de meeste gevallen in het inderdaad aandacht trekken. Maar kromsnavels kunnen wel degelijk last hebben van verlatingsangst. Een van mijn valkparkieten had daar toen ik hem net had heel erg last van. Hij snapte nog niet dat ik ook weer terug zou komen als ik de deur uitging. Hij raakte telkens half in paniek, aan zijn geluiden hoorde ik dat hij het echt eng vond.
Inmiddels heeft hij er allang geen last meer van. Hij is er overheen gekomen door verschillende factoren: hij heeft geleerd dat ik echt wel weer terug kom, soms binnen een minuut, soms na enkele uren. Ik heb zijn geschreeuw telkens genegeerd, want een reactie erop kan het stimuleren. Hij heeft gezelschap gevonden in de andere kromsnaveltjes. Ook heeft hij meer zelfvertrouwen dan toen ik hem net had en hij vertrouwt mij en weet dat ik lief voor hem ben.