Parkiet overleden

[Signs]

Het is alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg.

Ik weet dat parkieten meesters zijn in het verbergen van ziektes en pijn.
Onze parkiet was altijd vrolijk. Hij leerde alle fluitjes die ik floot naar hem.
Kwam altijd bij ons zitten. Lekker kwetteren. Echt een geweldig beest!
Als we de voordeur open deden dan begon hij al te roepen.

Even geleden viel het mij op dat hij in de avond wat stiller begon te worden. Hij ging dan slapen.
Ik dacht dat het misschien kwam doordat het eerder donker werd buiten. Misschien past hij zich aan o.i.d.
Overdag floot en speelde hij wel. Ook eten geen probleem.

Begin deze week had ik het idee dat hij misschien op de tocht stond. We hebben toen zijn kooitje verschoven.
Hij schrok daar iets van en fladderde in zijn kooi. Waarschijnlijk had hij toen zijn pootje bezeerd/gekneusd. Sindsdien zat hij alleen nog maar op 1 poot.
De andere poot had hij continu ingetrokken. Hij probeerde hem wel neer te zetten op zijn stok maar trok hem gelijk weer in.

Hij kon zijn klauwtjes niet goed om de stok heen doen, daarom ging hij op zijn trappetje zitten. De spijlen zijn hier smaller.
Opzich at en dronk hij wel. Zijn trostgierst liet hij echter staat. Normaal doet hij hier een moord voor.

Na 2 a 3 dagen had hij nog steeds last van zijn pootje. Hij was niet gebroken omdat hij hem wel af en toe bewoog.
Misschien was het gekneusd. In eerste instantie wilde we het aankijken omdat hij al eerder een keer zijn pootje had bezeerd en na een dag was het over.
Wellicht was het nu ook het geval. Gisteravond heb ik hem op het kantoor gezet. Lekker donker en rustig voor hem. Nog wat meer donkerder gemaakt door een handdoek over zijn kooi te leggen.

Vanmorgen keek ik stiekem in zijn kooi. Zijn ogen zaten dieper in zijn kassen, hij zat bol. Ik had een voorgevoel dat dit niet meer goed zou komen.
Ik was op het ergste voorbereid. Later deze ochtend een telefoontje dat hij dood in zijn kooitje lag.

Bij onze vorige (1e parkiet) hadden we snel door dat het niet in orde was. Je kon hier niet omheen.
We hadden hem toen naar de DA gebracht. Daar kreeg hij een infuus en een warmte lamp. Volgende dag konden we hem weer ophalen. Later die dag ging het weer slecht, weer naar de DA, weer opgenomen, volgende dag weer mee. Later de dag overleden. We hadden bij hem alles aan gedaan. De kosten van de DA gingen omhoog maar dat deed ons niets. Onze vogel moest en zou beter worden.

Ik heb van een aantal dingen spijt namelijk:

1)
In zijn eerste jaar bij ons lieten we hem dagelijks in huis rondfladderen.
Na 1,5 jaar kregen we een puppy. Onze pup vond het parkietje wel leuk en rende achter hem aan.
Sindsdien hebben we de parkiet niet vaak meer uit zijn kooi gelaten. Eigenlijk dom omdat de hond moet leren dat ons parkietje ook mag spelen.
Onze vogel had genoeg speeltjes in zijn kooi. Alles met een belletje was geweldig. Het leek hem niet te deren dat hij niet meer zo vaak uit zijn kooi mocht.

2) Dat we niet eerder naar de DA zijn gegaan. Ik dacht echt doordat het eerder donker werd dat hij dan ook rustiger werd. We hebben altijd kaarsen aan en de lampen uit.
Wat betreft zijn pooitje. Tja, we dachten dat deze na een paar dagen wel zou genezen. Misschien een beetje gekneusd.

We zullen Rani heel erg missen. Het zal heel stil zijn thuis. Hij was degene die altijd geluid maakte en niet de radio dat aan stond.
Ook weten we nog niet of we nog een parkiet gaan nemen. Het doet zo verschrikkelijk pijn om een vriend te verliezen. Dit gevoel willen we niet meer.
Daarnaast is wel geweldig om een parkietje in huis te hebben. Het gekwetter, gefluit. Ondeugende dingen uithalen. Geknuffel...

We gaan hier heel goed over nadenken.


Rani we zullen je heel erg missen....

[KiimmBiimm_]

Gecondoleert met het verlies van jullie vriendje
sterkte

[Milo-Pixel]

Soms leren we helaas op een harde manier dat ze meesters zijn in ziektes verbergen, en dat de kleinste signalen vaak al betekend dat een parkietje (ernstig) ziek is..

Heel veel sterkte met dit verlies..

[Kleintjes]

Ook namens ons 6jes heel veel sterkte met dit verlies.

Zoals Marit al zei, soms leren we de harde lessen..

Groetjes, sterkte en liefs van ons aan jullie

[eefjeb]

Dag Signs, gecondoleerd!! ik weet hoe je je voelt. Ook mijn parkiet Timmy is eergisteren overleden en ook hij had sinds 3 dagen last van een lamme poot. Eerst één, later allebei. Hij was al een hele tijd erg stil, zat veel te slapen, maar omdat hij nog steeds vloog en at en ook af en toe kletste, dacht ik dat het gewoon de leeftijd was (hij was zeker al 11 jaar ..) Een oud opaatje zo te zeggen. Eerst dacht ik net als jij: hij zal zijn pootje wel bezeerd hebben, maar toen ook de ander lam raakte moest er toch wat anders zijn. Hij heeft het in het verleden regelmatig (epileptische?) aanvallen gehad, waar ik altijd erg van schrok, maar na zo'n aanval was alles als vanouds. Maandag wilde ik naar de dierenarts, het vangen alleen was erg stressvol en eenmaal in het doosje piepte hij zo paniekerig dat ik bang was dat z'n hartje zou stoppen voordat ik bij de DA was. Dus toch maar wee losgelaten.. Nou wist ik nog steeds niet wat er aan de hand was. Zijn uitwerpselen waren wat dun en heel lichtgroen. Misschien een nierkwaal?  dat zit me nog het meeste dwars: heb ik 'm echt goed verzorgd? Hij kreeg meerdere soorten zaad en elke dag fruit en groenvoer, onbespoten. Ook kalk. Maar de laatste tijd had ik geen vitaminedruppels meer en ik dacht dat hij met dit gevarieerde dieet geen aanvulling nodig had. Zat ik daar fout? Wie zal het zeggen...
Afijn, dinsdagavond viel hij bovenop de kooi in slaap omdat hij daar lekker relaxed kon zitten. zijn maatje Mikky zat er de hele tijd dicht bij en pikte af en toe aan zijn vleugel of staart alsof hij wilde zeggen 'hé, doe eens wat'. Maar nee, geen sjoege. Had nog een lichtje aangelaten zodat ze niet in het donker zouden gaan fladderen. Maar ' sochtends lag timmy onder zijn kooi op de grond. rustig ingeslapen denk ik, hij zag er niet verfrommeld uit ofzo. Zjn maatje natuurlijk in alle staten, en ik ook..  gisteren heb ik Timmy begraven. Tranen met tuiten natuurlijk. Nu maak ik me zorgen over Mikky: hoe lang kan/moet ik wachten met een nieuwe partner? Ook weet ik (na 6 jaar) nog steeds niet zeker of Mikky nou een popje of een mannetje is.
Helaas heb ik geen goede foto bij de hand, maar die kan ik nog wel maken. Misschien kan ik op dit forum hulp krijgen. Want ik wil het liefste een echt koppeltje hebben, die lekker kunnen kroelen..

Jij sterkte met het verlies.. en als je toch besluit een andere parkiet te nemen, kijk dan ook even bij de dierenambulance of het vogelasiel. zij zoeken dringend een nieuw tehuis en het is beter dan het 'spekken' van beroepskwekers. Al mijn vorige parkieten waren uit de opvang en ik heb er nooit spijt van gehad en ze ook nog een leuk leven kunnen geven.
groetjes!

[Parkieten-Freak]

Ook namens mij gecondoleerd met het verlies van Rani.
Ik kan me voorstellen dat je je parkietenvriendje ontzettend mist. 
Heel veel sterkte, Signs.

[ibi]

Jeetje wat een verhaal

Sterkte...

[hillie]

Sterkte met het verlies van Rani

En ja ze kunnen goed hun ziekte verbergen.

[Signs]

Allen bedankt voor jullie berichten.

Waarschijnlijk is hij in slaap gegaan. Hij lag niet op zijn zij op de bodem. Maar hij lag "gewoon" op zijn buik.
Vandaag begraven we hem in de tuin. Dan is hij toch nog bij ons.

Jammer genoeg zullen we nooit echt weten wat er nu mis was. Uiteraard kunnen we een autopsie laten uitvoeren maar dat hoeft ook weer niet.
Dat hij er niet meer is is al erg zat.

Het is echt heel moeilijk dit.....

[Idske]

Heel veel sterkte gewenst!

[pinootje]

Ook namens mij en Speedy sterkte!
Misschien ben je er binnenkort aan toe weer een nieuw parkietje te nemen, heb ik ook gedaan na dedood van Pino drie weken terug en de aanwezigheid van Speey doet Pino natuurlijk niet vergeten maar zorgt er wel voor dat het verdriet minder wordt.
Nogmaals sterkte!