Koko en Didi toch maar uit elkaar gehaald

[Irene]

Vanmiddag toch maar een andere kooi erbij gekocht om Koko en Didi uit elkaar te halen. Eigenlijk weten we niet wat nu wijsheid is. Even in het kort wat er gebeurd is.

In juni Koko (man, 3 jaar) overgenomen van een oudtante. Vreselijk lief, gezellig, aanhankelijk maar hyperaktief parkietje. Als we thuis zijn gaat de kooi open en kan hij zijn gang gaan. Maar omdat wij toch ook werken zijn er per week 3 dagen dat hij alleen is. Hierom en omdat we weten dat parkieten graag gezelschap hebben en hier op het forum dat beaamd zien hebben we besloten om een vriendinnetje te zoeken. Vervolgens ca. 4 weken geleden Didi uit het asiel gehaald (enige wat we weten over haar is dat ze hier gebracht is nadat ze gevonden is). De eerste 2 weken Didi in een (leen) kooi naast de kooi van Koko neergezet. Koko was in alle staten en vond het prachtig. Al gauw samen eruit gelaten en dit ging goed. Didi ging elke keer in de kooi bij Koko en die vond dit prima (zoals hij eigenlijk alles prima vind). Na 2 weken de leenkooi weer teruggebracht en woonden ze samen. Didi is (tot nu toe) een zeer pinnig popje. Ze komt wel bij je maar bijt behoorlijk en als je iets doet wat ze niet wil (of verwacht) dan maakt ze een soort dolfijnengeluid. Wij negeren het bijten en laten haar haar eigen gang gaan. Ons gevoel is dat ze behoorlijk getraumatiseerd is en hopen (en denken) dat ze na verloop van tijd wel weer vertrouwen in de wereld krijgt. Dus wat ons betreft geen probleem, maar dan Koko... Ze wonen dus samen in een kooi (80x50x35) met van alles 2 stuks. Ze zitten nooit samen op een stokje en wat Koko doet wil Didi ook en dan jaagt ze hem weg, niet altijd maar net vaak genoeg om hem constant op zijn hoede te laten zijn. Gisteravond zag ik dat ze bovenop hem sprong. Daarentegen zitten ze ook een paar keer per dag bovenop de kooi of tafel en draaien om elkaar heen waarbij Didi heel stil blijft zitten en Koko zich groot maakt en om haar heen draait. Maar hij durft niet heel dichtbij te komen (daarvoor heeft hij net te vaak met haar scherpe snaveltje te maken gehand). Ook hebben wij het idee dat hij geen idee heeft wat hij moet doen (wat hij overigens met keukenrol of zakdoekjes heel goed weet). Om dit lange verhaal af te ronden; omdat wij het idee hebben dat Koko wat opgejaagd is en niet helemaal happy (hij zit nu ook in de rui) halen we ze toch maar uit elkaar ('s nachts en als we niet thuis zijn). Als we er zijn gaan de kooien open en kunnen ze hun gang gaan. Het is heel vervelend voor Didi, weer een andere kooi, maar straks gaat het ten koste van Koko (hij heeft al een knik in zijn lange staartje). Hopelijk gaat het ooit beter (4 weken is natuurlijk nog maar erg kort).

Wat denken jullie; hebben we er goed aan gedaan om ze uit elkaar te halen of zouden jullie het anders doen?