Binky is een nageltje kwijt

[Moppers]

Vanmiddag waren de vogeltjes los, drie waren al teruggekeerd naar de voliere terwijl Binky nog flink met de kruipers aan het flirten was. Dit is altijd goed gegaan, tot nu toe. Binky kwam langsgescheurd en ik zag dat hij bloed aan een van zijn pootjes had. Ik ben gelijk naar beneden gerend, heb een bakje gevuld met bloem, en ben weer naar boven gezoefd. Ik kreeg Binky al vrij snel te pakken met behulp van een zakdoek. Natuurlijk greep hij die zakdoek met het bezeerde pootje beet, dus het was wat gepriegel voordat ik kon zien dat een van zijn nageltjes weg was en dat daar het bloed vandaan kwam. Heb het pootje twee keer in de bloem gedoopt. Het bloeden stopte en ik heb Binky in de voliere gezet. Daar ging hij gelijk zitten poetsen, er was wat bloed op zijn veertjes gekomen. Vervolgens denkt meneer dat het een goed idee is om even aan zijn teentje te zitten. Hop, weer bloeden! Dus ik hem weer pakken, weer het pootje tevoorschijn gefriemeld en in de bloem gedoopt, nu 4 keer. Heb hem terug gezet en gelijk wat trosgiegierst gegeven, zo kon hij even kalmeren en kon het pootje ook tot rust komen. Nu, een uur later, is het pootje niet meer opnieuw gaan bloeden.
Ik heb er net nog even goed naar gekeken, en het nageltje dat eerst omhoog stond (waarschijnlijk is ooit voor mijn tijd zijn teentje gebroken en verkeerd geheeld waardoor het topje en nageltje omhoog staken) is er niet meer. Ik heb het niet zien gebeuren, ik heb hem ook niet horen schreeuwen van pijn ofzo. Geeen idee dus wie of wat de oorzaak is.
Nu maar hopen dat het bloeden voorgoed gestopt is, en dat het teentje niet gaat ontsteken. Ik was me wel even flink een hoedje geschrokken, maar ik wist wat ik moest doen (dankzij het forum) en ik heb mezelf kalm kunnen houden om hem te verzorgen.

[Caradow]

Hey bah...

Maar geen zorgen, zeker teentjes schijnen heel snel te helen het bloed stolt heel vlot. Het schijnen de minst schadelijke wondjes te zijn, aan de teentjes...

[Parkieten-Freak]

Ik denk ook dat het wel goed komt, zeker nu het bloeden gestopt is.
Als het nu mooi dicht blijft, is de kans dat het gaat ontsteken niet groot.

[yvonn1]

Ik heb ook 2 parkietjes die een nageltje missen (eentje mist er zelfs 3!!), ik weet niet of het bij hun ook zo gebloed heeft wamt ze misten ze al toen ik ze kreeg, waren uitgetrokken door een agapornis, zei die man..  , maar goed bij mij hebben ze er helemaal geen last van, bij eentje begint nu eindelijk pas heeeeeeeel langzaam weer een nageltje te komen en dat is al 2 jaar veder!!

[Moppers]

Inmiddels gaat het prima met Binky. Ik zag later nog dat het pootje aan de basis ook gewond was, dit was maar een klein wondje. Het heeft verder niet meer gebloed. Omdat Binky zijn pootje zaterdagavond niet gebruikte, heb ik hem zondag toch maar weer gepakt om te kijken of ik een breuk of ontwrichting kon ontdekken. Naar mijn idee was alles wat dat betreft in orde. Hij bevestigt dit ook zelf door het pootje weer volledig te gebruiken. Het zal wel gewoon pijnlijk zijn geweest zaterdag. Inmiddels heeft hij dus weer praatjes voor 10, hopst hij vrolijk rond en schijnt er niets te zijn gebeurd.

[Mars]

Gelukkig, goed nieuws, dat zla even schrikken zijn geweest.

[Moppers]

Sinds gisteren ben ik erachter wat er gebeurd is. Een redenatie niet bedoeld voor sceptici

Bij de ambulance hebben we twee weken een tijdelijke vrijwilligster. Ze komt uit het oosten van het land en is tijdens de kerstvakantie in Den Haag. Ze heeft een tijd geleden geleerd met dieren te communiceren, via telepathie. Ik vroeg haar of ze ook met mijn konijn en een van mijn valkjes wilde communiceren en dat wilde ze wel. In de loop van het 'gesprek' schoot mij het nagelincident binnen. Ze heeft Binky gevraagd wat er toen gebeurd is. Hij is met zijn nageltje vast komen te zitten bij de voerbakjes. Hij trok toen hard en toen deed het ineens heel erg zeer (dat het zeer deed benadrukte hij meerdere keren). Inmiddels heeft hij er geen last meer van, hij vindt het alleen wel een beetje raar dat het teentje nu zacht is. Ik neem aan dat hij bedoelt dat er geen nageltje meer zit, dat hij dat vreemd vindt aanvoelen. Hij vroeg zich af waarom ik wilde weten hoe dat kwam. De vrijwilligster vertelde hem dat ik me orgen maakte dat de kruipertjes het hadden gedaan en dat ik bezorgd was dat zij hem nogmaals pijn zouden kunnen doen. Dat begreep hij, maar de kruipertjes hadden er niets mee te maken.
Ook vertelde hij dat hij het een leuk spelletje vindt om op hun kooi te gaan zitten en ze dan te plagen door tegen de tralies te tikken. Zij komen dan ook tikken om hem weg te jagen, dat vindt hij leuk.
En ik maar denken dat ze door de tralies aan het snavelen waren. De gluiperd, hihi

(voor degenen die willen weten wat er uit de communicatie met de andere dieren naar voren is gekomen: binnenkort zal ik het uitgewerkte verslag dat ik gemaakt heb op mijn hyves pagina zetten)

[roha]

Ik ben zo iemand die er altijd sceptisch tegenaankijkt, maar door wat je de laatst tijd allemaal om je heen hoort en ziet, vind ik t toch wel interessant. In t krantje hier (volgens mij 'de Posthoorn'), staat sinds kort ook een verslag over een asieldier van zo iemand die kan communiceren met dieren.
Toch vind ik wat er dan uitkomt wel bijzonder, als ik jouw stukkie lees. Ik ben heel erg benieuwd wat de rest te vertellen had en ga t zeker lezen op je hyves
Zou zelf ook wel eens willen weten, waarom Sam aan de tralies zit te knagen hihihi

[Mars]

Ja, of waarom Quint zo'n angsthaas is... en Jimmetje mijn vingers zo graag kapot wil bijten, voor de lol, terwijl ze me niet bijt als ik haar vast houd (voor de gemene dierenarts of antibiotica)...

Kortom... nog iemand die haar vraagtekens heeft bij dit soort dingen, maar toch wel errug nieuwsgierig is

[Petr@]

Toch wel interessant ja als je kunt communiceren met dieren. Ik zou ook wel willen weten waarom Mitzi zo bijt en waarom ik haar ook zo met de hand kan pakken en dan niet bijt
En waarom Vledder nog steeds alleen met eten bij me komt.

[Irene]

nou dat is toevallig. Omdat het tussen Koko en Didi (uit het asiel) nog steeds niet wil boteren omdat (naar mijn idee) Didi bazig en pinnig doet uit angst had ik bedacht om eens te bellen naar het nummer wat ik onlangs kreeg van een mevrouw die ook met dieren kan communiceren en (in beperkte mate) dieren kan helpen dingen die ze hebben meegemaakt te verwerken. Zelf sta ik er erg sceptisch tegenover en mijn man al helemaal. Maar omdat ik het erg vervelend vindt dat Koko elke keer wordt verjaagd en in zijn staart wordt gebeten en we Didi echt niet weer weg willen doen wil ik dit proberen. Ik zeg het dan niet  tegen mijn man zodat mocht er wat in het gedrag veranderen (wat ik hoop) en hij dit ook vind ik het me dan niet verbeeld.

Maar hoe sta jij er nu tegenover nu je het zelf meegemaakt hebt? Denk je er nu anders over?

[DarkWolf]

Ja, wil ook wel weten waarom Bartok zo'n angsthaas is en wat ik kan doen om hem geruster te stellen.
Want waarom komt ie de ene keer wel op mijn vinger zitten zonder probleem, en vliegt hij 2 seconden later in paniek van me weg

[Moppers]

Ik had in eerste instantie alleen vragen voor mijn konijn Zoetje en voor mijn angstige valkje Omikron. Ik was er, vooral in het begin, nog erg sceptisch over. Ze heeft ook voor mijn neus eerst met wat andere andere dieren gecommuniceerd (niet op mijn aanvraag hoor). Mijn dieren deed ze op afstand, dat kon ook.
Omdat de communicatie niet mijn eigen direkte ervaring is, vind ik het lastig om er 100% op te vertrouwen. Ik heb dus inmiddels nog zo'n 5% twijfels over deze manier van communicatie. Maar ik vond het aannemelijker dat Chris, die vrijwilligster, de waarheid sprak en echt met de dieren communiceerde, dan dat zij de boel voor de gek hield en er maar wat op los verzon.
Ik neem alles wat naar mij gecommuniceerd is ook niet al te letterlijk. De communicatie gebeurt niet met woorden, en er is dus ruimte voor misverstanden. Misschien dat het dier iets op een bepaalde manier bedoelde, maar dat het op een andere manier werd geinterpreteerd en vice versa. Maar goed, dat heb je met taal net zo, dat iets anders dan bedoeld kan worden begrepen. Ook kan de herinnering van een dier anders zijn dan de werkelijkheid. Zo vertelde Omikron dat zijn huis ineens weg was na een tripje naar een boom. Ik neem aan dat hij toen verdwaald is en dacht dat het huis ergens had moeten staan waar het dus helemaal niet stond.

Ik ben nu dus minder sceptisch dan voordat ik Chris leerde kennen. Ik ga ervanuit dat het allemaal waar is.
Ik vind het allemaal in ieder geval heel erg interessant. Ik zie er ook zeker het nut van in, ik zou het ook dolgraag zelf willen leren en ik ga ook kijken of dat me gaat lukken.
Ik ben het allerblijst met het verhaal van Omikron, zijn verhaal van hoe zijn leven voordat hij bij mij kwam eruit zag en de daaraan vastgekoppelde angsten voor bepaalde dingen nu. Ik begrijp nu zoveel meer van zijn gedrag en zijn onzekerheden.
Wat dat betreft kan ik het iedereen dus aanraden om het in ieder geval eens te proberen. Het kan in ieder geval geen kwaad, dus baat het niet dan schaadt het niet. Ik vond het ook heel frappant dat de verhalen van de dieren overkwam met een karakter zoals ik ze al ken. Zoetje heel relaxt, Omikron heel onzeker, Bikny heel actief en nieuwsgierig en Schumi heel aandachtsgeil.

Waarschijnlijk staat het hele verhaal morgen op mijn hyves.

[Audrey]

Noem me gek, maar dit soort dingen vind ik erg interessant  Ik zou graag ook eens zo iemand met Croky willen laten praten, ik zou heel graag eens weten waarom hij van sommige dingen zo bang is en wat hij écht leuk vindt om te doen. Soms zie of voel je wel wat je parkietje wel of niet wil, maar toch...
Volgens mij zou Croky mij nog heel veel kunnen leren wat zijn leven betreft, en ik zou rekening kunnen houden met wat hij graag doet/eet/heeft/hoort/...