Ouder parkietje tam maken: heel veel geduld en niet te snel willen.....

[Ingrid]

Zoals de titel al zegt, een ouder parkietje is met heel veel geduld prima tam te maken. Belangrijk daarbij is dat je je eigen wil opzij zet, daar bedoel ik mee, dat je niet naar je eigen "eisen" moet kijken. Benader je vogeltje op de manier zoals hij/zij zelf wil.

Ik kreeg Tweety op 2 jarige leeftijd vorig jaar om deze tijd . Hij is nu een jaar hier en in het begin heb ik wel min of meer met hem getraind. Hij was zover dat hij wel uit mijn hand at, maar verder niet. Eigenlijk door de komst van Ivje, ben ik weer met Tweety aan het proberen gegaan. Niet omdat ik persé wil dat hij tam wordt, nee, ik vind het het allerbelangrijkste dat een parkietje gelukkig is en dat is Tweety. Het is meer omdat ik aan hem zag dat hij ook wel graag naast Blizzard en Luna op mijn hand wilde zitten. Dus ik keek niet naar wat ik wilde, maar lette op Tweety's gedrag en wat hij daarmee probeerde te zeggen.

Vandaag was de grote doorbraak!! Tweety heeft tot 2 maal toe op mijn vinger gezeten  Met beide pootjes welteverstaan en trots dat hij was (en ik ben stiekem ook heel erg trots op mijn geel/groen lieverdje ). Heerlijk smikkelend van het stukje trosgierst heb ik hem zelfs richting mijn gezicht kunnen bewegen.

Wat ik met dit berichtje wil zeggen is: geduld en liefde zijn echt sleutelwoorden bij het tam maken. Te vaak wil je te snel en teveel. Kijk naar je gevleugelde vriend(innet)je, bepaal niet zelf het tempo, maar laat je parkietje het tempo bepalen.  Let vooral op de gedragingen en probeer die te interpreteren en speel daar dan op in. Op die manier laat je zien dat je je parkietje wil leren kennen, dat jij zijn/haar vetrouwen waard bent!

Typefoutjes aangepast .

[Chicowen]

Wat super Ingrid!!! Echt een hele doorbraak en ik snap dat je super trots bent!!! 

Ook ik heb dit met Zipper meegemaakt en geduld is het grote sleutelwoord. Ook een ouder parkietje kan tam worden, met veel geduld en aandacht.

Vind het echt heel erg leuk voor je Ingrid, geeft zo'n goed gevoel dat het opeens wel lukt na veel oefenen! 

Liefs en dikke knuf!

[Parkieten-Freak]

Fantastisch Ingrid en wat mooi dat de nieuwsgierigheid en het zelfvertrouwen van Tweety groter zijn geworden dan zijn angst voor "het onbekende". 
Ik kan me voorstellen dat je reuze trots bent op je kereltje, met name omdat hij helemaal uit zichzelf letterlijk én figuurlijk de grote stap gezet heeft!

[Caradow]

Ik sluit me hier helemaal bij aan...

Onze Moppie was dan niet zozeer ouder, maar ze heeft in de eerste maanden va haar jonge leven veel meegmaakt en is regelmatig geplaagd met dierenartsbezoeken medicijnen en weegmomenten. Daardoor is ook bij haar het tam maken geen prioriteit geweest en nu de laatste maanden merk je pas goed, dat ze weer hele langzaam wat meer durft te komen. Ze stapt weer beter op en ze lijkt weer meer vertrouwen te hebben in ons...

Ik sluit me dan ook helemaal bij jou woorden aan Ingrid... wat wil de parkiet en niet wat wil het baasje..

[Milo-Pixel]

Dat is super Ingrid  Verder sluit ik me helemaal aan bij derest. Niet het baasje, maar het diertje moet willen. Kijk naar wat zij willen, en niet naar wat jij wilt!

[Safrena]

Hey Ingrid

Helemaal super geweldig dat Tweety op je vinger kwam zitten en lekker rustig zat te knabbelen van een stukje trosgierst

Verder kan ook  ik me alleen maar bij jouw woorden aansluiten.
Doe het rustig aan, heb heel veel geduld, dwing een parkietje nooit, volg zijn/ haar tempo en op deze manier samen met  heel veel liefde  kun je heel veel bereiken

Heel veel plezier nog met jouw lieverdjes Ingrid

Vele groetjes

[Mars]

Ja fijn hoor! Ook ik kan er over mee praten, ook niet zo zeer een ouder parkietje, maar een vreselijke angsthaas...
Heb geduld en eis ook niet dat het vogeltje in drie maanden tam moet. Soms is het zelfs wel even goed om het te laten rusten en dan langzaam aan stapje voor stapje een klein beetje verder te gaan.

En ik denk dat veel mensen het met mij eens zullen zijn, ik lees het ook in Ingrids berichtje, wat ben je vreselijk trots op zo'n vogeltje als het eindelijk wel voor de eerste keer op je vinger komt, uit je hand eet, stiekem heel voorzichtig een kusje geeft of zelfs alleen in zijn eentje een minuutje komt zitten knabbelen aan je trui...

We zien zo vaak mensen op het forum voorbij komen die geven het tammaken van de oudere of moeilijkere gevalletjes maar gewoon op: daar is zo'n vogeltje ook niet bij gebaad, want een vogeltje dat niet angstig is, zit veel beter in zijn verenpakje
En dat het echt kan, bewijzen de Moppies, Quintjes, Zippers en Tweeties!

Je kunt dan zo vreselijk trots zijn op je schatje en stiekem ook wel een beetje op jezelf. Geniet er van, Ingrid!

[Moppers]

Zo ontzettend herkenbaar! Niet alleen de doorbraak, maar ook uberhaubt je mening over het tam maken van een parkietje wat niet superjong meer is.
Ook bij mij is er zo af en toe een mijlpaal die behaald wordt door Binky of Deuntje, de volwassen pietjes. Niet omdat ik ontzettend veel met ze train (want dat doe ik niet), niet omdat ik ze omkoop met lekkers (nou ja, soms komt er wel wat lekkers bij kijken), maar omdat zij daar klaar voor zijn en omdat ze het op dat moment willen. En als ze iets doen wat ze daarvoor nog nooit hebben gedaan, zoals op mijn schouder komen zitten, dat voelt gewoon geweldig! Dan ben ik zo ontzettend trots op mijn kinders!
(om nog maar niet te spreken van hoe ongelooflijk trots ik ben op mijn valkparkiet Omikron, die vroeger waarschijnlijk geslagen is).
Als zo'n ooit door iemand afgedankt vogeltje je dan zijn of haar vertrouwen schenkt, dat is zo ontzettend hartverwarmend. Dan maakt het totaal niet uit hoelang het heeft geduurd voordat het vogeltje zover was. Het ervaren van die trots, die warmte en die liefde, dat is tijdloos.

Heerlijk he?

[Sonja]

Hoi Ingrid,

Hartstikke fijn dat je zoveel hebt bereikt met Tweety!
Ik denk dat juist door de manier waarop je hem benadert en in zijn waarde laat, je zover gekomen bent.

Verder sluit ik me helemaal aan bij jouw woorden, je had het niet mooier kunnen omschrijven.

Ik kijk (bij elk diertje overigens) eerst hoe ze zijn, wat ze zelf doen, en dat is vaak meer dan je denkt.
Het enige wat ik doe is daar op inspelen/gebruik van maken.

Ik kan me je gevoel van trots zo goed voorstellen... Geniet maar lekker van je kleine geel/groene manneke, en je andere lieverdjes!

Groetjes, Sonja.

[hillie]

Hoi Ingrid,

Wat een geweldig nieuws dat Tweety eindelijk op je hand kwam zitten.
Zo zie je maar weer je geduld wordt van zelf beloont.
Ga zo door zal ik zeggen.

groeten hilde

[ciske]

zo ben ik ook bezig met ciska

ze was 2,5 jr toen ze hier kwam. en ze komt bij me zitten, wil ook wel eten uit mijn hand maar is nog bang voor meer, al komt ze door jaloezie wel steeds vaker. ook zie ik heel sterk dat ze haar eigen mensen uit zoekt bij wie ze wil zitten. dus ja ben het helemaal eens met wat gezegd is en doe op tempo van de parkietjes

[Petr@]

Ja ik heb dat ook met Mitzi.Zij was toch zo gauw 8 of 9 maanden toen ze bij mij kwam.Bijten dat ze deed,wilde niks van me weten.5 maanden is ze nu bij me,en ze komt nu buiten de kooi op me vinger die stap durft ze nu tenemen.Heel soms wilt ze me nog bijten maar ze begint temerken dat ze geen reactie meer van me krijgt.Ik heb alles op haar tempo laten doen.Vorige week kwam ze op me knie zitten .En gisteren kon ik haar een kusje geven,heel lief.Ik noem haar ook mijn koningin.Vind het gewoon heel mooi dat ik zie dat ze steeds meer op haar gemak gaat worden met heel veel geduld.

[Rory]

Ook ik kan mij helemaal hierbij aansluiten
Toen ik rory net had wou ik te veel en te snel ( 3 weken geleden)
eigenlijk sinds gisteren pas ( ja moest me schamen  ) besefte ik dat rory het misschien fijner vind als hij/zij kan bepalen wanneer hij/zij op mijn hand wilt snoepen van de trosgierst.
Dit werpte vandaag ook zijn vruchten af,, rory werd nieuwsgierig en begon eerst door naast mijn hand te zitten en te eten en even later zette hij 1 pootje op mijn duim ( wel heeft ie een paar keer zachtjes gebeten maar ik denk dat dit komt door nieuwsgierigheid, even kijken of mijn hand ook eetbaar is hahahaa)

ow en volgens mij probeerde hij net zelfs hallo te zeggen
Zijn stem klonk heel anders dan het fluiten, beetje robotachtig ofzoiets en er kwam 3 keer hal uit zijn mond ,,, als ik het goed gehoord heb dan 

Berichtjes samengevoegd.
Gr.Sonja

[Ingrid]

Misschien leuk om te melden dat Tweety gister en eergister zeker een kwartier op mijn hand heeft gezeten om te snoepen van een stukje appel. Tot nu toe bleef een open platte hand toch wel heel erg eng en durfde hij alleen op mijn vinger te zitten.
En ineens sprong hij op mijn hand en joeg zelfs Blizzard weg! Wat een super kereltje is Tweety toch  Hij overwint zijn angst steeds meer. Misschien kan ik over een tijdje melden dat hij zelfs zonder eten bij mij komt zitten

[Chicowen]

Ow wat super Ing!!! Zo zie je, met tijd en geduld komt het wel hoor. Echt iets om trots op te zijn.

[DobbyFloppy]

hij doet het goed
mijn vogels durven nu ook steeds meer op mijn vinger, die zijn nu rond een jaar
heb voor mijn vogels een truc, als ik een van mijn vesten aanheb en doe de mouw over mijn hand gaan ze er af en toe vanzelf op
ook wel zonder vest of voer

[hillie]

Geweldig nieuws ingrid.
Zo zie je maar weer dat je met veel geduld heel ver kan komen.