Schuldig voelen

[~*NoLimits*~]

Vraag me niet waarom ik dit post, het zit me behoorlijk hoog, en waarschijnlijk voelt het ook nog wel even zo.

Ik heb 5 jaar geleden een parkietje gekocht, vanaf dat die heel jong was, tam gemaakt, erg aan mij gehecht geraakt, en ik kon er alles mee doen, het was mijn eerste parkiet, en ik was al erg verbaast dat vogels uberhaupt zo tam konden worden, uiteindelijk heeft mijn stiefmoeder er mij nog 1 gegeven die in haar werk was aan komen vliegen, waarschijnlijk was weggevlogen, en we hebben nog gekeken op websites voor weggevlogen vogels, maar niks gevonden, deze vliegt rond en zelf de kooi weer in, maar bijt ook, en is niet echt tam te maken, maar probeer het toch nog het beste voor hem te maken.
Dan nog 1 aangevlogen parkiet, toen ik tijdelijk in Artis werkte, hij zou hoe dan ook worden weggegeven, dus heb ik hem genomen, kooi gekocht, en voor gezorgt, ook deze was niet tam te krijgen maar gewoon los laten vliegen, vanzelf weer de kooi in, etc etc.
Dus ik had 1 favoriet, en twee andere die ik liet rondvliegen in mijn kamer.

Afgelopen week zijn er twee vogels dood gegaan, de ene dag de parkiet uit Artis, de volgende dag mijn favoriet, die uit artis poepte altijd in zijn water, en ik was 1 dag in de week altijd weg dus die ik waarschijnlijk ziek geworden, elke keer schoon gemaakt, ander drink bakje gekocht maar het leek wel een gewoonte..

Mijn favoriet is de dag erna dood gegaan, eerst dacht ik dat die uit artis was ziek geworden en die heeft aangestoken, waardoor die ook is dood gegaan, maar ik keek in zijn drink bakje, om te zien dat er helemaal geen water meer in zat, een paar dagen ervoor was die eruit en ik dacht dat hij ziek was, omdat hij zo makkelijk op te pakken was, en gewoon raar deed..
Ik loop bij het jeugdriag, en heb het daar ook verteld, mijn vader weet het niet, omdat ik mezelf erdoor haat, bij het riag krijg ik te horen dat het is te begrijpen, ik ben depresief geweest, hang er nu nog steeds in, en ik kan mij al amper herrineren wat er een uur geleden is gebeurt, dat is allemaal leuk en aardig maar ik heb maar 1 ding in mijn hoofd, ik heb mijn kleine maatje laten dood gaan, 1 dag na die van artis leefde hij nog, ik heb hem gevoerd.. en dus helemaal niet gekeken, ik kan niks anders doen dan balen..

Voordat andere het zeggen ik vind mijzelf een ******** dat ik het zover heb laten komen maar ik moest het ergens opbiechten, omdat ik me er erg kut door voel, ik hoor nu al thuis over een nieuwe vogel nemen maar dat kan ik gewoon niet, of nog niet.. maar ja, het is eruit ..
Ik leer van mijn fouten serieus, maar ik kan nu alleen maar huilen dat ik mijn maatje kwijt ben, en niet meer een dag terug kan om het te herstellen..

[Mars]

Als ik je verhaal goed begrijp denk je dat je parkietje (of parkietjes) dood zijn gegaan omdat je een paar dagen geen water hebt gegeven?
In principe kunnen parkietjes meerdere dagen zonder water, dus denk ik dat de oorzaak daar niet ligt. Als ze meerdere dagen geen eten hebben gehad, dan kan dat wel de oorzaak zijn.

In ieder geval: Hoe jammer het ook is, soms gebeuren er dingen die niet zo fijn zijn. Hoe goed je ook je best doet, dat soort vervelende dingen gebeuren. Je kunt bijvoorbeeld een raam open laten staan of op je parkietje gaan zitten. Ook kun je een eitje uit je handen laten vallen waar een kleintje in zit te piepen (heb ik zelf gehad). Die dingen gebeuren. Ze zijn niet leuk, ze zijn vreselijk. Maar als het niet je bedoeling was, dan moet je niet te hard voor jezelf zijn.

Dingen die gebeurd zijn, daar kun je niets aan veranderen. Je kunt er alleen van leren: voortaan extra goed opletten of iemand anders vragen je mee helpen er aan te denken.

Als een parkietje een beetje raar doet, anders dan anders, dan is er meestal iets mis. Neem dan even contact op met een dierenarts, leg daar ook een beetje geld voor opzij. Helaas laten parkietjes niet zo snel zien dat ze ziek zijn en als je het dan merkt, dan is het vrij ernstig.

De kern van het verhaal: ook al had je het anders moeten doen, neem het jezelf niet al te veel kwalijk. Daar heeft niemand iets aan. De dingen zijn gebeurt zoals ze zijn gebeurt en het enige dat jij je kunt voornemen is het de volgende keer anders te doen.

Groeten Marcia

[NaOmi_W]

Sterkte met het verlies 

Zoals Marcia al zei, gebeuren die dingen gewoon. Hier op het forum vind je meer topics over situaties waarin er meerdere in een korte periode dood zijn gegaan. Het wil echt niet zeggen dat al die mensen niet goed voor hun parkietjes zorgen. Ze zijn nu eenmaal niet goed in het aangeven dat ze ziek zijn. Ook hoeft het trouwens nieteens een ziekte te zijn, maar is het een lichamelijk gebrek waar je normaal niets van merkt...

Het is lastig als je depressief bent om opbeurende berichten of dergelijke, te accepteren, maar je hebt echt geen gegronde reden om zo over jezelf te denken naar aanleiding hiervan...

Ik hoop voor je dat je er niet te lang schuldig over voelt en er na verloop van tijd een nieuw maatje opduikt. Succes!

[Parkieten-Freak]

Ik sluit me aan bij Mars: de kans dat je vogeltje gestorven is door een tekort aan water, is heel erg klein. De oorzaak van het overlijden is zonder autopsie sowieso eigenlijk niet vast te stellen.

Het feit dat je zo met de dood van beide vogeltjes bezig bent, toont aan dat je betrokken bent en het beste met je vogeltjes voor hebt.
Wel is het verstandig om de vogels elke dag schoon water te geven, Niet in een drinkbakje (waarin ze kunnen poepen) maar in een drinkfonteintje.
(Die kun je gewoon bij de dierenwinkel kopen).
Veel sterkte, en als je een beetje over het ergste verdriet heen bent, ga dan een nieuw vogelvriendje halen.
Niet alleen voor jezelf, maar ook als maatje voor het parkietje dat je nu nog hebt.

[~*NoLimits*~]

Dank jullie wel voor de reactie's, ik wil een ander parkietje halen maar ik ben bang dat ik nu nog te graag wil dat hij dan op mijn oude parkiet gaat lijken, wat toch niet gebeurt, en voor nu vreet het aan me, achter mij staat zijn kooi, ik wil niet eens die kant op kijken .. > <

[DarkWolf]

Het is heel moeilijk om na de dood van een dier, opnieuw te beginnen. 3 jaar geleden ben ik mijn hond verloren, en jaar lang heb ik zonder dieren doorgebracht maar ik bleef een vriend missen. Aangezien ik het moeilijk heb om met mensen te communiceren, zijn dieren noodzakelijk bij mij. Uiteindelijk heb ik niet voor een hond gekozen omdat de tijd er nog niet rijp voor was en de omstandigheden niet optimaal. Toen ik mijn parkietje Falkor net had, wou ik me eerst niet binden uit schrik hem te verliezen maar dan na paar maand is dat omgeslagen in verlatingsangst. Ik heb zoveel schrik mijn parkiet te verliezen, durf zelfs niet bij vriendinnetjes te gaan slapen, laat staan op vakantie te gaan. Ik kan ze gewoon geen 24u 'alleen' laten, want mijn ouders/broer/zus hebben er geen verstand van.
Ikzelf ben nu misschien niet zo'n goed voorbeeld, want het loopt niet echt makkelijk bij mij. Maar je mag jezelf niet blijven kwellen. Het was niet jou fout dat je parkietjes dood zijn gegaan, dat gebeurt nu eenmaal al is het moeilijk te aanvaarden. Wacht misschien nog eventjes af, tot je hun dood een beetje meer hebt verwerkt en koop dan opnieuw parkietjes. Sowieso zul je verschillen zien met je vorige parkiet, maar dat hoeft daarom niet negatief te zijn

[Mars]

En een parkietje kan met heel veel aandacht (2 keer per dag oefenen, bijvoorbeeld met trosgierst) heel tam worden. Ook jouw overgebleven ontsnappelingetje kan nu nog redelijk tam worden hoor! Probeer het maar! En ieder stapje dat dit parkietje vooruit gaat, is een overwinning voor jullie samen!

groeten Marcia

[~*NoLimits*~]

Ik ben nu ook bezig met chico, ontsnappelingetje, etc, maar degene die tam was, was eerst bang voor mijn hand, en is er toen uit nieuwsgierigheid op gaan zitten, deze gaat weg als het echt te eng word, anders bijt die alleen, maar mijn vingers raken hem al aan (onder lichaam), hij doet er alleen niks mee > < .. vergeleken met de tamme die ik had.. is dit een wat apart geval ..

[hillie]

Ten eerste wil ik zeggen dat je niet schuldig moet voelen over de dood van je parkietjes.
Wat al eerder is gezegd zulke dingen gebeuren gewoon.
Bij ons is ook een parkietje weggevlogen doordat we de deur open hadden laten staan.

En ten tweede je andere parkietjes kunnen ook nog wel tam worden.
Je moet wel heelveel geduld hebben....
Maar uit eindelijk zullen die parkietjes ook bij je komen.
Misschien niet hand tam maar ze komen wel bij je.
Dus probeer het maar.
Succes er mee.

groeten hilde

[ciske]

hoi.

een parkiet die overleid kun je niet vervangen. dat is gewoon niet mogelijk omdat het levende dieren zijn met een eigen karakter. wel kun je een (waardige) opvolger zoeken (en vinden).

dat de parkiet overleden is is gewoon heel naar. maar trek jezelf het niet al te veel aan. want zoals ik nu zie bij jou ben je er erg gek mee en ook gek op dieren.

ik herken mij een klein beetje in je situatie , want ook ik heb een depressie gehad, en ben behandeld ervoor.

denk ik dus ook niet licht over maar ik denk dat je eens moet proberen om een stap te nemen voor een jonkie en daar weer dagelijks mee bezig te gaan om die weer zo tam (of tammer) te krijgen als die je al had.

Gr, bas