....veel aandacht vragen....

[miekie]

Hoi allemaal,

Ons dametje Bobbie is sinds vrijdag erg aanhankelijk... Ze wil het liefst de hele dag op m'n schouder zitten en heeft geen aandacht meer voor haar speelstok en andere geliefde plekjes.
Zou ze misschien last kunnen hebben van hormonen of zo?
We krijgen haar met geen mogelijkheid meer in de kooi, we moeten alle foefjes uit de kast halen om haar weer in de kooi te krijgen. En aangezien een parkiet snel leert zijn onze foefjes haast uitgeput.
Het wordt bijna vervelend. Als ze eruit is en wij moeten weg dan moeten we zeker een half uur vantevoren al beginnen met 'lokken'.
Wie herkent dit en weet een oplossing?

Thanks,
Miekie

[Josephine]

Hoi Mieke,
Is je parkietje wel tam? Als je parkietje eindelijk in de kooi is dan moet je hem belonen met bijv. een stukje trosgiers of fruit. Heeft Bobbie wel genoeg ''vermaak'' in z'n kooi? Zoals een spiegeltje of andere speeltjes.

Groetjes Josephine

[Mars]

Haha... sommige mensen smeken om zo'n aanhankelijk parkietje te krijgen... maar ik ken het.
Jim (nietr super-tam) heeft soms ook van die buien: dat vliegt (dat kan hij helaas nog niet zo goed) en loopt hij mij overal achterna. Best lastig.
Maar meestal is Jim, Jim: en blijft hij liever op zijn kooi.

Misschien eens de speeltjes in de kooi verwisselen of van plek wisselen?
En morgen kan het allemaal weer over zijn.. aangezien het sinds een paar dagen is.

groeten Marcia

Ps: soms kan ziekte ook de reden zijn van overdreven aanhankelijkheid, maar ik neem aan dat dat niet zo is... en wil je zeker niet ongerust maken!

[kekavo]

Klinkt inderdaad alsof hij zich niet helemaal op zijn gemak voelt in zijn kooi. Is er iets gebeurt donderdag of vrijdag waardoor hij in zijn kooi erg geschrokken is? Ik zou in ieder geval proberen hem erg veel aandacht te geven als hij in zijn kooi zit, zodat hij zich ook daar weer prettig gaat voelen. Geef hem wat extra lekkers, en inderdaad de kooi opnieuw inrichten wat Mars zegt, zou ook kunnen helpen.
En naturrlijk belonen als hij in zijn kooi zit, wat Josephine ook al zegt.
Succes!

[Sonja]

Hoi Miekie,

Zoals Mars al schreef, kan ziekte ook een reden zijn. Vooral omdat je schrijft dat Bobbie ineens zo aanhankelijk is geworden.
Gedraagt ze zich verder normaal, eet ze goed, ziet de ontlasting er normaal uit e.d.?

Het kan ook zijn dat Bobbie nu heeft ontdekt hoe leuk het is om uit de kooi te zijn, dat ze daar nu gewoon even geen genoeg van kan krijgen, en dit (tijdelijk) even leuker en interessanter vindt dan haar speeltjes.

Het kan ook nog zijn dat je parkietje gewoon heel graag bij jou wil zijn, en alleen met zijn speeltjes wil spelen als jij meedoet.
Mijn Joepie is zo'n parkietje. Hij kan zich niet goed zelf bezighouden, ondanks alle speeltjes die hij heeft, en zijn soortgenootje. Hij wil gewoon bij mij zijn.
Spelen vindt hij heel erg leuk, maar het liefst samen met mij, dan is het pas interessant genoeg voor hem.

Goed gedrag belonen, werkt meestal heel erg goed. Bobbie zal snel genoeg in de gaten hebben dat hij iets lekkers krijgt, als hij zijn huisje in gaat.
Als je gaat oefenen hiermee, zorg er dan voor dat je ruim de tijd hebt, dus niet vlak voordat je weg moet.

Groetjes, Sonja.

[Josephine]

Rakker heeft inderdaad ook wel eens een paar van die dagen. Als ik dan weg moet dan doe ik hem in z'n kooi maar als hij dan door blijt gaan met ze kop schudden, en anddere dingen om te laten bljken dat hij eruit wil. Maar dan moet ik echt weg, en dan kan ik het haast niet over me hart verkrijgen dat ik toch weg ga!!! Maar ja... het moet toch soms wel!

[miekie]

Hoi allemaal,

Bedankt voor jullie reacties!
Met name die over haar kooi waren voor ons reden om eens goed op te letten of dat misschien de reden was van haar 'claimgedrag'.
En ja hoor... een stokje zorgde voor een sonerend geluid tussen de tralies waardoor ze wellicht bang was geworden. Probleem opgelost en Bobbie weer 'gewoon'. Nu gaat ze na haar 'speeluur' buiten de kooi over 't algemeen weer vrij makkelijk haar kooi in.
En wij weer blij. Een hele tamme vogel die alleen maar aan je hangt is ook niet altijd een pretje 

groetjes,
Marieke