Herinnering

[Joske]

Hebben jullie een specifieke herinnering aan jullie overleden parkietje? Dus niet "dit en dit deed hij altijd", maar echt een speciale situatie waar je toen om moest lachen, vertederd door was, of juist erg boos?

Toen onze Kiwi nog leefde, was ze erg ziek en moest naar de dierenarts. Daarvoor hadden we haar in een schoenendoos met luchtgaten gedaan. Mevrouw zat er nog geen 5 minuten in, of had één zo'n luchtgat al veel groter geknabbeld. Er lagen allemaal snippertjes naast de doos en zij keek ons eigenwijs aan, alsof ze wilde zeggen "laat me eruit! nu! en anders kom ik er zelf wel uit!"

Fijn om aan terug te denken

[Chantalleke]

Ja hoor... Ik weet er ook wel eentje!
Vroeger thuis hadden wij Pino. Opa heeft mijn zusje, die toen 2 jaar was en per se 'een Pino' wilde, een kooi en centjes gegeven en zo kon mijn zusje Pino kopen. Pino kon heel goed praten, omdat mijn zusje elk woordje dat ze zelf leerde gelijk met Pino ging oefenen 

Maar goed, nu to the point.
Mijn zusje speelde graag met Duplo... Je weet wel, die grote legoblokken. Op een dag had ze een mooi huisje gemaakt met raampje en deurtjes. Toen ze het deurtje opendeed om een poppetje naar binnen te laten lopen liep Pino uit zichzelf het huisje in en ging ie voor het raampje zitten wachten tot het deurtje weer open ging en toen kwam ie er weer uitlopen. Geweldig!!!
Pino bleek dol op Duplo, want wat hij ook heel leuk vond was op het Duplotreintje machinist zijn. Mijn moeder knoopte vaak een touwtje aan de locomotief zodat mijn zusje het treintje achter zich aan kon trekken. Pino kwam op een dag als een speer aangevlogen en ging boven op de locomotief zitten en werd zo door heel de kamer 'getjoeketjoekt' 

Voor de oplettende lezer...Mijn zusje was heel jong ja, maar ook ontzettend voorzichtig op haar Pinootje. Ze mocht hem nooit zomaar vastpakken of proberen te aaien hoor!!! Mijn moeder was er ook altijd bij als Pino uit de kooi mocht. Maar meestal zat Pino binnen de kortste keren toch wel op het hoofd van mijn zusje.
Pino is overigens 8 jaar oud geworden.

[roha]

Hoi Hoi,

Ik heb ook een leuke herinnering:

Wij hadden twee parkietjes en een tortelduif. Als Cheech en Chong uit de kooi waren, dan haalden we onze tortelduif Duifje er zo nu en dan ook bij. Duifje kwam dan gezellig op de kooi zitten of ze gingen op de tafel spelen. Chong ging dan heel stoer bij Duifje op de staart zitten, waardoor Duifje ging lopen. Dat was toch zo maf om te zien, dus dan lagen we helemaal in een deuk. Dan liep Duifje rond om de tafel en Chong de parkiet liet zich mooi mee slepen, achter op de staart!!
Na het spelen zaten ze vaak met z'n drietjes bovenop de parkietenkooi te dutten of te poetsen. Zo lief ook!!

Groetjes Roha!!

[Parkieten-Freak]

Ja, ik heb ook nog wel een anecdote.
Mijn vorige parkiet Croky "de eerste", was de best pratende grasparkiet die ik ooit gehad heb. Ze pikte alles enorm snel op, ook woorden en zinnetjes die ik haar helemaal niet leerde.
Daar ben je als baasje niet altijd even blij mee.......

Op een dag kwam een studiegenoot van mijn man op bezoek. (Ik kende de man in kwestie niet).
Altijd gezellig visite, en ja hij wilde graag mee blijven eten.
Terwijl we gedrieeen van de maaltijd genoten, begon Croky tegen zijn spiegelbeeld te praten.
Helderder en duidelijker dan ooit.
"Vrouwtje plassen", kom maar! "vrouwtje even plassen!" zo sprak Croky1.
Uiteraard hou je dan als parkieten-freak wel een stalen gezicht, maar het was wel behoorlijk rood aangelopen.....

[judithdejong]

"Vrouwtje plassen", kom maar! "vrouwtje even plassen!" zo sprak Croky1.
Uiteraard hou je dan als parkieten-freak wel een stalen gezicht, maar het was wel behoorlijk rood aangelopen.....

Haha, die is goed (ja of niet natuurlijk) 

Mijn moeder had vroeger een parkietje, Pipo, erg eigenwijs vogeltje. Vooral als we andijvie zouden eten, dat zetten mijn moeder altijd in een bak met water en daar kwam ie hoor in de keuken en ja zo in die bak met de andijvie. Hij dacht zeker daar kan ik op staan....maar ja verkeerd gedacht. Nou zeiknat was ie. Is allemaal goed gekomen hoor, hij keek wat verbaasd maar een kleine tien minuten later was ie weer druk met zijn balletje.
Voor Pipo hadden wij een dametje, Pim, ja we wisten niet dat het een popje was totdat er een ei in haar kooi lag. Wist toen nog niet zoveel van parkietjes als nu. En zij kroop overal tussen/onder/in etc. Zo ook bij mijn vaders zijn borstzak waar hij vroeger zijn sjeck (och jee hoe schrijf je dat nou? Wat stom!) had. Ze klom erin echt helemaal en dan zag je daarna zo'n klein koppie boven het randje van de borstzak uitsteken....zooo bijdehand gezicht maar o o wat hebben wij gelachen met haar.

Groetjes,
Judith

[Safrena]

Hey Mensen

Nou allemaal heel leuke herinneringen hihi
Zo heb ik er ook een paar van mijn kleine Winnie.

Toen Winnie nog niet zolang bij ons was en nog niet kon vliegen liet ze haar altijd lekker overal brengen op haar auto. 
Mijn man had zo een auto met afstandsbedienig en als hij ermee reed wilde ze daar altijd opzitten en haar laten rondrijden, totdat ze zelf kon vliegen, dan vond ze andere dingen veel leuker zoals de speelboom en speeltuin enz...

Vele groetjes

[dirgnietje]

Het Pietje wat ik vroeger als kind had, kon veel korte zinnetjes zeggen, maar maakte hier altijd hele epistels van. Uren achter elkaar was hij bezig. Vooral 's avonds als we de tv aanhadden en we deze niet te hard mochten zetten omdat m'n vader vroeg naar bed ging, omdat hij voor z'n werk midden in de nacht op moest staan. Wij konden zo onze tv niet horen, maar Pietje had de grootste lol. Toen een beetje irritant, nu erg leuk om aan terug te denken.

[**Bambi**]

Ja,, zo'n herrinering heb ik zeker! Heel veel zelfs!  Maar ik zal er maar 1 opnoemen:

Mijn parkietje was niet tam te krijgen maar het was een echte clown! haha!   
Hij hing bijv. vaak op z'n kop of gaf kopstoten tegen z'n bel. Ik heb nog een foto van dat ie op z'n kop hing maar ik heb begrepend dat je alleen foto's mag plaatsen om een vraag te verduidelijken dus ik plaats het wel een keer in een ander hoekje ofzo. Maar ik zal mijn schat nooit vergeten en ik hoop dat hij het nu fijn heeft in de hemel.

[Sonja]

Hallo allemaal,

Leuke verhalen allemaal!

Ik heb ook nog een leuke herinnering aan mijn helaas alweer lang geleden overleden parkietje Droppie.
Vroeger ging ik eens, samen met mijn zus, met de trein en had Droppie meegenomen in een reismandje. Dit vond hij overigens helemaal niet erg, hij zat volop te praten in de trein, tot grote hilariteit van de medereizigers.

Op een gegeven moment ging ik even naar het toilet, en toen ik terugkwam, zeiden de mensen die tegenover me zaten: "Jij heet zeker Sonja?"
Ik begreep het in eerste instantie niet, maar wat bleek: Droppie was me, tijdens mijn afwezigheid, de hele tijd aan het roepen geweest!
Dat deed hij thuis ook altijd als ik niet in de buurt was, dan riep hij "Waar is Sonja?", daarbij al 'zoekend' om zich heen kijkend, hahaha.

Groetjes, Sonja.

[Ranni]

Hallo,

Hele leuke verhalen!
Mijn 2 vogeltjes die ik had, hadden ook van die maffe dingen die je niet vergeet. Deze herinneringen vind ik het leukst aan hun. Die horen echt bij hun.

Jop, (pas overleden)
Een van de leukste herinneringen aan Jop was toen hij nog klein was. Hij wilde altijd door zijn ringen duikelen. En ging door tot hij weer met zijn pootjes op zijn stok terecht kwam. In begin viel hij natuurlijk regelmatig op de bodem van de kooi. Achter elkaar door, wel 10 keer achter elkaar maar door zijn gele ring koppeltje duikelen. En dan heel onschuldig alsof het de gewoonste zaak van de wereld was naar je kijken.
En toen met oud&nieuw had ik hem meegenomen naar mijn ouders. En toen ging hij het aan hun grasparkiet, Lilo, leren hoe je door de ring moest duikelen. Deed hij het voor, ging Lilo het na doen, viel of durfde niet, Jop deed het weer voor. En zo de hele dag door. Echt heel grappig om te zien. Toen hij te groot voor deze acrobatische truc was, ontdekte hij de bel! Want die rinkelde als je een kopstoot gaf. Hoe harder de kopstoot hoe leuker, en dan natuurlijk net zo onschuldig kijken als met het koppeltje duikelen.

Sooky (weggevlogen)
Typisch Sooky was verstoppen. Ze verstopte zich altijd overal onder en achter. Zo heb ik haar een keer achter de koelkast vandaan moeten halen, daar was ze rustig achter gaan wandelen. Ze kroop zo onder de bank en stond ze dus op een balkje onder de bank waardoor je alleen een stukje staart nog onder de bank vandaan zag komen. Je zag haar ook niet, want ze was wit en mijn bank ook!

groetjes

[Sara]

Ik weet nog,dat mij Arno een keertje mij wel erg voor de gek hield.
Hij zat op zijn kooi,en daar lag een stuk brood op.Hij nam het stuk brood op met zijn snevel en gooide het langs de kooi.Hij bleef op de kooi zitten en keel al vloekend het op de grond gevallen stuk brood na.
Hij bleef vloeken,totdat ik het brood opraapte en terug gaf.Dan reageerde hij heel blij en gooide het weer opnieuw vn de kooi.Zo bleef hij doorgaan totdat ik het stuk brood vast maakte aan de kooi met 'n wasknijper.

Vele groetjes,
Sara

[smartie]

Ieder parkietje heeft een bijzondere herinnering in mijn hart achtergelaten.

Tweety was volgens mij de eerste parkiet die ik heb meegemaakt. Een klein geel albinootje. Ik herinner me nog dat deze gek zijn stuiterballetje met oogjes was en zo op het laatst zo lief op stompjes (door 1 of andere onbekende ziekte waren de pootjes afgestorven en vliegen kon ie al niet) erachter aan te rennen of achter ons aan.

Speedy was ook een gele dondersteen. Dit was een echte ADHD vogel. Alles willen onderzoeken. Maar ook een echte spiegelfreak. En af en toe HAPTE ie nog weleens in je lip of neus. Erg pijnlijk zo ineens uit het niets.

Tommy was een schattebout, kwam op latere leeftijd uit een voliere maar tammer dan alle eerdere parkieten. Altijd maar met je willen kletsen en vrijen. En het gekke dier was helemaal verzot op een stuk zakdoek (van textiel). Daar zat ie altijd aan te friemelen met zijn snaveltje. Zo'n onwijze lieverd...

Goofy was ook zo'n lieverd. Een regenboogje... Altijd maar willen kletsen en vrijen met je. Een echte allemansvriend. Bijzonderheden: wilde nooit lichaamsbeweging. Alleen door mens uit de kooi gehaald worden en dan de hele avond aan je lippen hangen! En kletsen als een idioot!

Pino en Lucky zijn gelukkig nog bij me en ik hoop nog vele jaren plezier aan ze te mogen beleven en schitterende herinneringen samen op te bouwen...

[marretje]

Wij hebben Cosmo maar erg kort gehad. Maar ik had takken gevonden van een wilgenboom en schoongeboent. Toen een pot gepakt en een beetje geprobeert een vorm te maken voor een parkietenboom. Cosmo en Sjakie zaten alles te bekijken in de kooi, omdat ik wat gereedschap had liggen mochten ze er niet uit. Ze zaten gewoon te springen in de kooi allebei, dus kooi opengedaan en daar zaten ze allebei in de kale boom. Dat was zo grappig en ik kon gelijk niet meer verder. Zo blij met de boom waren ze.

[Danielle]

Ik heb een leuke herinnering aan mijn eerste parkietje Pino,

Echt een super geweldig vogeltje, kon ook al een beetje praten zei altijd 'pino kusje', 'kom dan ' ,fjutfjuw' .
Maar het leuke was dat als ik gitaar ging spelen, dan kwam Pino altijd op mijn gitaar zitten en ging met zijn snavel mee tingelen. Op dat moment was het erg lastig, maar achteraf kan ik er echt om lachen. 
Een gitaar spelende parkiet!

Pino's kooi stond altijd open, ik was toen helaas niet zo bedacht op alle gevaren. Hij is toen hij driekwart jaar was ontsnapt en weggevlogen. Maar ik zal Pino nooit meer vergeten. ZO'n tam vogeltje en zo lief. Ik denk nog geregeld aan hem.

[KiimmBiimm_]

ik heb me 3 vogeltjes nog niet zo lang maar mangoo heb ik nu een maandje ongeveer
en ze vind het helemaal geweldig om tikkertje te spelen
dan doe ik de kooi open
en dan gaat ze op de kast zitten en lopen roepen als ik kom vliegt ze van het een en ander en zo gaat het maar door
dolle pret en nu me andere 2 vriendjes er ook zijn ( helaas kunnen ze niet vliegen ) geen idee waarom
hou echt veel van ze is niet te beschrijven

Groetjes KiimmBiim_
& snavel kusjes Mangoo Timo&poemba