algemeen

[Joshua]

Hallo Freaks ,
Pietje is op dit moment aan het ruien ,maar is heel levenslustig en heel aanhankelijk
als ik elke ochtend een een krentenbol ga eten is hij er als de kippen bij om toch maar niets te missen
en knuffeld dan heel tevreden als dank.Hij wordt met de dag ook mooier en blijft erg eenkennig met mij
ik hoop dat dat weggaat en ook voor anderen lief is ...afwachten maar.
Groetjes Joshua en een fijne zondag...........

[Carla]

Ik zou het als een eer beschouwen dat hij jou zo lief vindt  :D

[Mariëlle S]

Het klinkt inderdaad als een voorrecht als hij zo close met je is maar zoals je zegt kan het maar beter overgaan. Ik heb mijn vogeltje ook aan anderen laten wennen en hij is nu een echte allermansvriend.  

Dit is wel handig als je bijvoorbeeld iemand anders op je parkiet moet laten passen wegens vakantie of ziekte ofzo. Want dan kan die ander ook normaal met je parkietje omgaan. En dat levert heel wat minder stress op zowel bij de verzorger als bij je parkietje. :rolleyes:  Het is altijd goed als je parkiet ook bij anderen komt.

Veel plezier met je gevleugelde vriendje

[Sonja]

Hallo allemaal,

Mijn parkieten zijn ook heel erg op mij gericht, maar evengoed niet bang voor anderen. Toch vind ik het onderscheid dat ze maken tussen mij en andere mensen juist wel heel leuk.
Ze vinden andere mensen wel heel gezellig, en gaan er ook naartoe, maar als ik opsta en de kamer uitloop, vliegen ze meteen achter me aan.
Als we een paar dagen weggaan, gaan ze naar mijn moeder. Haar kennen ze ook, en ze hebben het leuk daar. Maar als we ze dan weer ophalen, zijn ze zo blij om ons te zien, en vooral Joepie lijkt te willen zeggen: "nu ga je niet meer bij me weg", want eerlijk waar, hij zit na zo'n periode (bij wijze van spreken) aan me vastgeplakt. Zelfs als ik op het toilet zit, zit hij op het raampje naar binnen te gluren...... :huh:
Ik geef eerlijk toe, dat ik dat speciale gevoel, dat zo'n klein vogeltje zo aan je gehecht kan raken,  toch wel heel erg leuk vind!

Groetjes, Sonja.

[Parkieten-Freak]

Hihihi da's echt leuk Sonja!
Parkieten kunnen inderdaad erg aanhankelijk zijn. Mijn vorige parkiet was nog jong toen ze voor het eerst ging logeren. Eenmaal op haar logeeradres aangekomen, mocht ze meteen de kamer gaan verkennen. Het vogeltje klampte zich letterlijk helemaal aan me vast en liet niet meer los. Ze hing aan mijn trui en bleef hangen. Ik vond het vreselijk om haar toen achter te laten, mijn man en ik gingen toen 2 weken weg. Ik heb de eerste dagen alleen maar aan mijn parkietje kunnen denken, en was bang dat ze helemaal weg zou kwijnen......
Geheel onterecht overigens, want Croky de eerste had het uitstekend naar haar zin op haar logeeradresje en kon het prima vinden met haar nieuwe huisgenoten!

[Sonja]

Hoi Anneke,

Och wat lief van je parkiet, wat is het toch geweldig leuk, dat ze zo aan je gehecht kunnen zijn!

Groetjes, Sonja.

[Jojo]

Hallo,

Nino is ook zo'n kleine knuffelkont!
Ze legt haar kopje tegen de tralies aan en wil dan gekroeld worden.
Dan piept ze van plezier en kan dat behoorlijk lang volhouden.
Ik krijg na een paar tellen een stijve nek, maar mevrouw blijft heerlijk zitten.
Als ze los is, dan is ze niet meer zo knuffelig met mij, maar dan is mijn man haar grote favoriet!
Dat is vanaf het begin al zo geweest en ik denk niet dat het  nog zal veranderen.
Ik ben niet jaloers, maar vind het wel eens jammer dat ze dat niet bij mij doet.

[Parkieten-Freak]

Mijn huidige parkiet is toen hij een maand of 3 oud was een tijdje helemaal gek geweest op mijn man. Mijn man kon en mocht alles, Croky ging zelfs helemaal vrijwillig in zijn knuist zitten en liet zich uitgebreid knuffelen. Bij mij wilde hij dat niet. Op een gegeven moment was de hevige liefde voor mijn man over.  Nu toont hij genegenheid naar ons beiden maar vastgehouden worden...... dat wil hij niet meer.

[Sonja]

Hallo,

Gelukkig zijn onze parkietjes aan ons beiden gehecht (letterlijk en figuurlijk soms   ), maar ik 'mag' wel meer met ze doen. Komt ook wel omdat ik meer thuis ben, denk ik.
Pucky wil alleen knuffelen als ze er een bui voor heeft.   Zij kriebelt mij liever, dan dat ze zelf geknuffeld wordt, en dat kan ze heel lang volhouden!     Joepie daarentegen is altijd 'in the mood'. Hij gaat er dan eens lekker voor zitten, aaien mag ik hem eigenlijk overal: zijn buikje, rug, zelfs zijn staart aanraken vindt hij best, maar zijn kopje aaien vindt hij het allerfijnste.
Verder is hij eigenlijk altijd bij me, waar ik ben, is hij. Soms kom ik nauwelijks de huiskamer uit, zelfs als de deur nog maar op een heel klein kiertje openstaat, hangt hij nog ondersteboven aan mijn vinger...  
Het zijn echt twee schatjes, onze 2 kleine grote vrienden...  

Groetjes, Sonja.