Parkieten-Freak!

Hallo allemaal,
ik wil een nieuw discussie topic openen: Wat vinden jullie een goede rede om je parkietje weg te doen? Of vind je dat, hoe vervelend je parkietje mischien ook is, je je parkietje nooit weg mag doen?

Ik open topic door een bepaalde aanleiding:  :(
Afgelopen zondag heb ik namelijk mijn tweede parkietje 'Bassie' terug gebracht naar de kweker. :(
Ik denk dat jullie me heel stom gaan vinden als jullie dit lezen maar ik wil het toch even zeggen.
Ik vond het echt NIET leuk om hem terug te brengen.  :'( (dat daar geen misverstanden over ontstaan ;)).
Ik heb het gedaan omdat ik er spijt van had dat ik geen tam parkietje genomen had als tweede parkietje. Daarbij vond ik Bassie niet zo leuk: hij was de hele dag alleen maar boos aan het schreeuwen. Doordat hij zo schreeuwde en ook doordat hij altijd heel druk was en alleen maar heen en weer vloog had ik het idee dat hij zich gewoon fijner voelde in een voliere. Ik heb heel weinig geduld en vind het daarom ook moeilijk om een parkietje tam te maken. :-[ Maar ik vind parkietjes wel ongeloofelijk leuk! :D Daarom neem ik asl tweede parkietje dus een tamme.

Toen ik van mijn ouders hoorde dat ik een parkietje mocht (nadat ik het gevraagd had uiteraard :P) ging ik natuurlijk van alles lezen over het tam maken van een parkiet. Als je dat dan leest is het net of een parkietje heel snel tam is (vind/vond ik). Pas toen ik een parkietje had ontdekte ik dit forum en hier las ik pas hoe lang het kon duren.

Het parkietje die ik nu heb (Tommy :-*) is ook niet tam (die heb ik nu ongeveer 6 weken) maar bij hem vind ik het op de een of andere manier niet erg. :-[ (ik wil natuurlijk wel dat hij ooit tam wordt maar ik doe rustig aan). Maar misschien komt dat ook doordat Tommy gewoon een heel lief karakter heeft (hij is nooit bang geweest voor mijn hand en vanaf de tweede dag mag ik hem over zijn buikje aaien. Verder is hij gewoon ongeloofelijk schattig :-* (zie foto :P)).

Dit is dus de rede waarom ik dit topic geopend heb. Ik wil niet de hele tijd doen alsof ik nog twee parkietjes heb terwijl ik er nog maar 1 heb. Ik hoop niet dat jullie me nu haten. :(

Marieke en Tommy

(misschien is het net of ik dit heel makkelijk vertel door de manier waarop ik het typ maar dat is echt niet zo!)

Een huisdier, wat voor dier ook, is ene levend wezen..

Ik vind dat wanneer je een huisdier aanschaft, je deze aanschaft voor het leven..
Die doe je dus niet weg..

Tenzij:
* er een gegronde medische conditie jou belemmerd om het dier nog te houden

* het voor de gezondheid van het dier zelf noodzakelijk is om elders te verblijven

In deze gevallen moet je wel zelf op zoek gaan dat de diertjes GOED terecht komen..

Dat een vogeltje niet tam word, niet mooi is niet leuk meer is..  en dat soort onzin, sorry, daar hoef je bij mij niet mee aan te komen. Ook asl je je parkiet niet leuk meer vind, heb je de plicht om er GOED voor te blijven zorgen...het dier heeft er zelf niet voor gekozen om bij jou te komen, daar heb jij hem toe gedwongen...

heey

eigenlijk als je aan een parkiet begint moet je hem nooit weg doen vind ik zelf.
hoezo ben je anders aan een parkiet begonnen.
Maar aan de ene kant je bijv. je neemt een parkiet en je hebt alles tot de puntjes geregeld
dat je parkiet een fijn leven bij je heeft tot je opeens allergisch bent.
dan snap ik dat je je parkiet weg doet.
of als het huis niet goed genoeg is voor een parkiet zou ik hem ook niet nemen.
dat van bassie snap ik best maar dat hij niet tam is niet.
dat zou je best zelf kunnen doen toch  ;)

ik snap ook wel dat zo'n parkietje fijner leeft in een voilare.
hier zou ik ze niet weg doen , omdat er niet word gerookt geen giftige kamerplanten zijn,geen openkeuken hebben.

groetjes ibrahim

Hallo Caradow en Ibi,
Bedankt dat jullie niet zo boos reageerden!!! :)
Ik zat namelijk echt in de zenuwen net omdat ik bang was dat iedereen heel boos zou worden.

Zelf heb ik, op Bassie na, nog nooit een dier weg gedaan en ik was het ook echt niet van plan. Ik voel me ook schuldig tegenover Bassie omdat hij moest lijden doordat ik een verkeerde beslissing heb genomen. Maar voor hem is het beter zo in een grote voliere.

Ik doe dieren niet graag weg maar ik kwam er echt pas achter toen ik Bassie al had dat ik beter een tamme parkiet had kunnen nemen. :-[

Heel veel liefs Marieke

ik vind dit heel moeilijk... Als je een parkietje neemt, dan heb je het gekozen en dan is het van jou. Dan heb je de plicht om er zo goed mogelijk voor te zorgen. Of ze nu tam zijn of niet of zelfs... jawel ziek. ik heb zelf tot twee keer toe een ziek parkietje gekocht, maar kon het niet over mijn hart verkrijgen het terug te brengen.

En dan lees ik dat jij je parkietje weg doet omdat het niet meteen tam is... En je aandacht zoekt (want dat is dat schreeuwen). Dus nee, dit begrijp ik niet. ik dacht dat het toch wel duidelijk was dat tamme parkietjes niet uitb de lucht komen vallen. Dat je daar moeite voor moet doen en dat dan de een wat tammer wordt dan de ander.

Ben helemaal niet boos ofzo... maar wel een beetje teleurgesteld  :(

groeten Marcia

Dat ik niet boos reageer, wil niet zeggen dat ik het er mee eens ben Marieke, maar ik schiet er niets mee op als ik hier boos ga reageren...

Daarbij komt dat er de laatste tijd zoveel parkieten aangeboden worden, dat ik maar doe alsof ik het niet meer zie... kost me veel te veel negatieve energie...

Hey Mensen

Mijn menig hier in :-X

Je doet nooit of nooit je diertje weg.
jij hebt ervoor gekozen om het te verzorgen en alle liefde te geven en dat moet je dan ook doen in goede en slechte tijden.
Het diertje heeft nooit verteld dat ie bij jou wilde komen wonen. die keuze heb je zelf gemaakt en je moet dan ook jouw verantwoordelijkheid nemen daarvoor.

Alleen als het om medische reden nodig is, maar dan moet je instaan om een super goede thuis te vinden voor je diertje en niet zomaar hier of daar of bij de eerste de beste te dumpen

Vele groetjes

Hoi allemaal!

Ook ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet begrijp wanneer iemand een levend wezen wegdoet, "omdat ie niet leuk genoeg is" (lees: omdat ie niet doet wat ik wil). Aan de andere kant vraag ik me af hoe goed het is voor een dier (welk dier dan ook) om te blijven bij een baasje dat hem of haar eigenlijk een beetje zat is... Misschien is het in sommige gevallen dan ook wel beter dat een dier naar een ander baasje gaat, omdat die persoon wél voor het beestje wil zorgen.

Hiermee wil ik natuurlijk absoluut niet zeggen dat ik het een goed idee vind om een levend wezen "terug te brengen". Ik kan wel wat redenen bedenken, maar die heeft Caradow ook al genoemd. Mensen zouden eens wat beter na moeten denken voordat ze een levend wezen in huis nemen!

Groetjes, Ilse

Een dier kies je, en niet andersom.
Vanaf het moment dat je voor het dier hebt gekozen, begint je verantwoordelijkheid ervoor.
Die verantwoordelijkheid duurt zolang het dier leeft.

Ik vind het heel erg verdrietig dat er de laatste tijd zo verschrikkelijk veel parkietjes te koop worden aangeboden, en dan de redenen waarom.
Caradow schreef het al: het zijn levende wezentjes met gevoel, die "doe je niet weg" omdat ze niet meteen doen wat je zo gehoopt had.
Dat is de weg van de minste weerstand.
Het gaat niet om een paar oude schoenen die je wegdoet, omdat de kleur je niet meer bevalt.
Dit klinkt misschien heel hard, zoals ik het opschrijf. Maar dit is zoals het op mij de laatste tijd toch vaak overkomt.

Voor mij zijn er eigenlijk nauwelijks redenen op te noemen waarom een dier "weg moet".
Ik denk dat er beter, veel beter nagedacht moet worden VOORDAT het diertje wordt aangeschaft.
Vaak gebeurt dat veel te impulsief, en uiteindelijk is het betreffende diertje, zoals altijd, de dupe. Hoe je het ook wendt of keert.
Triest maar waar. :(

Groetjes, Sonja.

Hallo,
(Caradow, natuurlijk snap ik dat je het er niet mee eens bent ;), maar ik ben allang blij dat je geen vervelende woorden gebruikt hebt).

Ik wil even zeggen dat ik het heel goed vind wat jullie allemaal zeggen! Ik vind ook zeker niet dat je zomaar een dier weg mag doen (al geloven jullie me misschien niet meer na mijn eerste bericht). Maar door Bassie (sorry Bassie :'( ) zag ik mijn parkietjes meer als een last. Ik was niet gelukkig met hem. En dat moet hij toch wel gevoeld hebben. :( Ik ben heel blij voor hem dat hij nu weer veilig terug is bij zijhn vriendjes.

Ik heb er echt veel moeite mee gehad om hem terug te brengen omdat ik me superschuldig voel. Maar ongeveer 10 jaar voor een beestje zorgen die je niet zo leuk vindt is ook niet alles. Dan is het misschien beter als het vogeltje nog 1 nare rit ergens naartoe moet maken maar dat ie het daar dan wel fijn heeft.

Marieke

en als je je parkietje weg doet, terwijl je weet dat hij/zij het beter zal krijgen?
ik bedoel; grotere kooi (voliere), meer soortgenootjes om te spelen?

maakt dat het minder erg, het wegdoen van een pietje?
dan worden beide partijen er toch beter van.

begrijp me niet verkeerd, dat ik zo gemakkelijk met dieren omga. dat is niet zo.

persoonlijk, als ik om wat voor reden dan ook dieren weg doe / weg geeft wil ik wel weten waar ze heen gaan en of ze er op vooruit gaan. en als ik weet dat ze het beter zullen krijgen, wordt de drempel minder hoog om ze daad werkelijk weg te doen

mvg Luis

Hallo luis,
Ik begrijp je vraag niet helemaal maar ik heb mijn parkietje terug gebracht naar de kweker waar ik hem (en ook Tommy) gekocht had. Alle parkietjes daar kende hij dus al.

Marieke

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 15, 2007, 22:46:10Maar ongeveer 10 jaar voor een beestje zorgen die je niet zo leuk vindt is ook niet alles.

Wat ga je dan doen, als je in de toekomst weer eens een diertje in huis hebt gehaald wat je, bij nader inzien, toch niet zo leuk vindt?

Groetjes, Sonja.

Maar ik kan niet begrijpen dat je nu al besloten hebt dat Bassie niet leuk was... Hij was nog niet eens gewend! Hij moest toch nog kennis maken met jou en Tommy en de omgeving...

Wat nu als dat zogenaamd tamme parkietje van jou ineens niet meer zo tam blijkt te zijn, nadat je hem gekocht hebt en hij wat gewend is aan zijn nieuwe omgeving?

Ik begrijp hier echt heel weinig van...

Wow Sonja,
dat is een hele moeilijke vraag. :(

Ik heb echt verschrikkelijk veel spijt over dat ik een verkeerde beslissing heb  genomen en dat Bassie daar dus onder geleden heeft.
Ik wil niet nog een keer een verkeerde beslissing nemen dus ik denk er voortaan heeeeeeeeel goed over na voor ik daadwerkelijk een diertje aanschaf. Misschien zou ik dan eerder een parkietje van iemand kopen die hem vanwege bijv. allergie weg doet. Dan kan je beter kijken hoe zijn karakter is.

Groetjes Marieke

Hallo Mars,
ik heb er niet zoveel verstand van maar als je vaak met je hand in de kooi gaat en het parkietje op je hand laat zitten blijft hij toch gewoon tam?
Ik weet dat het minder kan worden maar het komt toch wel weer terug?

Marieke

Als je goed gaat oefenen dan blijft de tamheid wel en dan groeit hij. Maar parkietjes die nog niet jaren tam zijn kunnen soms terugslagen hebben: het gaat met ups en downs en een parkietje dat net verhuisd is en daarvoor wel tam was kan zomaar eerst niets van mensen willen weten (een paar weken).
Ook andere vogeltjes kunnen van invloed zijn: die zijn natuurlijk erg interessant.
Jimmy kocht ik handtam, maar ze beet (nadat ze meteen al ziek was geweest) wel behoorlijk. Had ik daarop gereageerd (wat ik eerst ook deed) en het opgegeven dan was ze echt niet tam gebleven of beter tam geworden. Die zogenaamde handtamme parkietjes zijn tam doordat er veel aandacht aan ze besteed is, of omdat ze met de hand gevoed zijn en dus denken dat er wat te halen valt. Maar je moet daarmee goed oefenen. En ga er maar vanuit dat er zeker weken zullen zijn dat je parkietje denkt 'bekijk het maar' en dat is zijn goed recht: daar is het een dier voor! Sterker nog: ik vind eigenwijze parkietjes erg leuk  :-*! Jim en Winky zijn daar voorbeelden van. Winky wist zich zlefs in de dierenwinkel niet te gedragen (ging steeds aan de wandel, de kooi stond open, parkietjes waren gewiekt). teon was ik al verliefd op hem en nu heb ik hem gekregen van een baasje dat hem na vier weken niet meer leuk vond (want niet tam genoeg).

Een parkietje kan soms enorme aanpassingsmoeilijkheden hebben en vooral de eerste vier weken stil zijn of juist heel druk. Als je er vanuit gaat dat je een parkietje tam wilt maken, dan zul je moeten rekenen op zeker twee maanden lang iedere dag oefenen. Parkietjes die gemakkelijk tam worden zijn uitzonderingen. Een handgevoed of veel in aanraking met mensen geweest parkietje is misschien wat gemakkelijker in het begin (de echte angst is er af), maar ga er niet van uit dat het zonder moeite verder gaat.

groeten Marcia

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 15, 2007, 22:57:10
Wow Sonja,
dat is een hele moeilijke vraag. :(

Ik heb echt verschrikkelijk veel spijt over dat ik een verkeerde beslissing heb  genomen en dat Bassie daar dus onder geleden heeft.
Ik wil niet nog een keer een verkeerde beslissing nemen dus ik denk er voortaan heeeeeeeeel goed over na voor ik daadwerkelijk een diertje aanschaf. Misschien zou ik dan eerder een parkietje van iemand kopen die hem vanwege bijv. allergie weg doet. Dan kan je beter kijken hoe zijn karakter is.

Groetjes Marieke

Bij de aanschaf van een parkietje (of welk dier dan ook) is het van groot belang dat je hem neemt zoals hij is. Dus niet denken: "hm..deze bevalt me eigenlijk toch niet zo, ik ruil hem in voor een andere..."
Voordat je overgaat tot de aanschaf van een parkietje, of ander diertje, denk ik dat je er goed aan doet, om jezelf eerst deze vraag te stellen...

Elk dier verdient het om in zijn waarde te worden gelaten en geaccepteerd te worden zoals hij is.
Kun je dat niet opbrengen, dan kun je beter niet aan het houden van dieren beginnen, is mijn mening.

Groetjes, Sonja.

Hoi Sonja,
ik heb ook al jaren cavia's en daarvan heb ik er nog nooit eentje teruggebracht. Parkietjes hebben ieder hun eigen karakter. Het karakter van Bassie paste niet bij mij.

Marieke

Sonja, ik vind het heel erg dat je zegt dat ik beter niet aan dieren had kunnen beginnen :o
Ik ben namelijk echt een dierenvriend.

Bassie paste niet bij mij en voor HEM is het ook beter zo.

Misschien haten jullie me nu 2x zoveel als jullie me eerst haatten maar ik vind zelf dat ik de goede beslissing heb genomen:
Bassie is nu weer gelukkig bij zijn vriendjes en in een grote voliere en ik ben zo ook gelukkig.

Marieke :(

Berichtjes samengevoegd. Gr. Ingrid

Allereerst Marieke, haat is iets heel ergs. Natuurlijk haten we je niet... Maar we begrijpen je niet, of ik in ieder geval niet.

Ik snap niet hoe je na een paar dagen kunt zeggen dat een parkietje niet bij je past. Je hebt zijn ware karakter nog niet gezien, hij is nog niet eens gewend!

Je kunt helemaal niet zeggen dat het karakter van je parkietje niet bij je past, zeker niet na een paar dagen.

Ik heb inmiddels vier parkietjes gehad en ze hadden allemaal een ander karakter. En ja, ik moet toegeven... de band met de eerste is sterker dan met de anderen, maar die band is ook gegroeid. Het wil niet zeggen dat dat niet verandert of dat ik de anderen niet aardig, lief of leuk vind, want het zijn (waren) stuk voor stuk geweldige dieren: eigenwijs, terughoudend, angstig, aandachtzoekend of vreselijk nieuwsgierig... Zelfs als ze niet tammer dan dit worden, dan zijn het nog mijn schatjes, mijn allesjes.

En dus gaat het me aan mijn hart wat jij schrijft en niet alleen jij... Want denk niet dat je de enige bent, die zo gemakzuchtig met zijn parkietjes omgaat. Ik hoop dat je nog jong bent en eens goed nadenkt de komende jaren over hoe je met bezittingen, dieren en mensen omgaat, want volgens mij hangt dat wel samen. En ik moet zeggen dat ik nog het meest teleurgesteld ben in je ouders, want die zouden je moeten leren dat je een verantwoordelijkheid hebt ten opzichte van dieren en een dier wegdoen na een week heeft niets te maken met verantwoordelijkheid: want dat probeer jij nu als beredenering te gebruiken: dat het beter is voor Bassie. Misschien is dat zo... maar niet om de reden die jij geeft... (denk daar maar eens over na)

Ik hoop dat je goed nadenkt voor je een nieuw tweede parkietje neemt. En vooral nadenkt wat je verwacht van je parkietje en of hij het jou kan geven. En wat een parkietje van jou mag verwachten en of jij dat kunt geven. Tamme parkietjes die doen wat jij zegt groeien niet aan bomen. En gelukkig maar, want parkietjes met een eigen willetje zijn veel leuker  :-*

Groeten Marcia

zelf heb ik twee keer een parkietje 'weggedaan', de eerste keer nadat we haar een aantal maanden hadden maar ze panisch bleef voor onze handen. Als ik met mijn hand in de kooi kwam vloog ze van de ene kant naar de andere en dus tegen dingen aan. Als de uit de kooi was kreeg je haar dus ook niet zomaar terug. Twee kooien is hier geen optie en de anderen moeten toch kunnen vliegen en vooral ook zelf weer de kooi in kunnen wanneer ze dat willen. Na lang gedacht te hebben heb ik een nieuw thuis gezocht waar ze een voliere in kon, weg van alle mensenhanden, maar met vriendjes en vriendinnetjes.

Het tweede parkietjes dat ik heb weggedaan was Kip, omdat mensen die afgesproken hadden het laatste jong op te halen niet kwamen opdagen. En het klinkt stom, maar ik was inmiddels al zo gehecht geraakt aan Frummel (stom stom, maar het gebeurde gewoon) dat ik haar daarna ook niet meer weg kon doen. En 5 parkieten kan echt niet in deze kooi en vindt mijn partner ook gewoon niet goed.
Dus ik moest een beslissing nemen. Deze was niet makkelijk, ik was dan al gehecht aan Frummel, maar Kip had ik eigenlijk aangeschaft in de hoop dat ze een koppel kon vormen met onze Joey. Ik had hem graag een keer (of meerdere) willen zien met een nestje, maar helaas zit dat er nu niet meer in.
Kiezen of delen denk ik en ik denk zelf dat ik allemaal een plezier heb gedaan. Kip zit bij Boefje van het forum in de voliere, samen met heel veel andere parkietjes en ze heeft inmiddels al haar oog laten vallen op een man, dus hopelijk komen daar ook nestjes van.

Ik vind echter wel dat je heeeeel erg snel hebt beslist dat je je parkietje niet leuk vond ...  ???  Hoelang had je 'm nou?  Je kunt niet verwachten dat elk parkietje met een week tam is! Tamme parkietjes, zoals eerder gezegd, komen niet zomaar uit te lucht vallen.
Een enkeling maakt jongen vanaf dat ze nog in het blok zitten al handtam, zoals ik, maar dat wil niet zeggen dat ze tam blijven als jij weinig geduld hebt.

Groetjes Annika

Hoi Marieke,

Haten doen we je natuurlijk helemaal niet.
Maar begrijpen doen we je ook niet....

Bovendien denk ik dat je mijn opmerking niet helemaal hebt begrepen zoals ik hem heb bedoeld.
Het is overigens een opmerking die niet alleen maar voor jou geldt, maar in het algemeen, er zijn helaas veel meer parkietenbaasjes die hun parkietje "wegdoen". :(

Ik bedoel ermee te zeggen dat niet alleen jij, maar iedereen, zich goed moet afvragen of hij het op kan brengen het diertje in zijn waarde te laten en het te nemen zoals het is. OOK als dat diertje niet helemaal aan de verwachtingen voldoet.

Verder vind ik de dingen die je schrijft nogal tegenstrijdig.... ???

In je laatste berichtje schrijf je dat je de goede beslissing hebt genomen, en een paar berichtjes hierboven schrijf je dat je zo'n vreselijke spijt hebt dat je de verkeerde beslissing hebt genomen......

Je kunt na zo'n korte tijd niet zeggen of een parkietje wel of niet bij je past.
Het diertje moet eerst de kans krijgen om te wennen en zich een beetje thuis te gaan voelen.
Het duurt een poosje voordat je ziet wat voor karaktertje je parkietje heeft.

Hoe een parkietje zich ontplooit, ligt voor een heel groot deel aan de eigenaar!
Met een goede benadering en een flinke dosis geduld, wordt elk diertje een echt hartevriendje. En natuurlijk wordt de ene net wat tammer dan de andere. Maar dat is dus ook juist wat ik bedoel: Als je nu net een parkietje hebt wat ietsje minder tam wordt, kun je het diertje dan, ondanks dat, toch in zijn waarde laten en hem nemen zoals hij is?
Dat is iets wat je je al van tevoren af kunt vragen....

Groetjes, Sonja.

ten eerste wil ik zeggen dat ik het dapper van je vind dat je toe geeft dat jou keuzes de afgelopen tijd niet goed doordacht waren en deze hier ook bekend. Dit forum is erg duidelijk in zijn mening mbt het "behandelen" van dieren en specifiek de parkiet, ik kan me goed voorstellen dat je na deze reacties niet meer zou reageren (wat ook erg vaak gebeurt) maar je blijft reageren.

Dat een diertje tegen kan vallen snap ik. Hij voldoet niet aan de verwachtingen van zijn baasje, maar helaas kun je niks van een diertje verwachten. We kunnen niet met ze communiceren over wat ze wel en niet mogen doen en wat we graag van ze willen. Dit moeten we ze aanleren, door geduld te hebben en concequent te zijn.
Ik hoop dat het nog lang niet zover is, maar eerlijk gezegd als mijn mussen er over een paar jaar niet meer zijn zal ik niet kiezen voor een nieuw parkietje. Ze voldoen in zo verre ook niet aan mijn verwachting dat ik ze niet kan knuffelen en dan bedoel ik ook echt 'de-hout-greep-knuffel'. Natuurlijk wist ik dit van te voren en ik weet ook dat dit voor een groot gedeelte aan mij ligt, als opvoeder. Dat neemt niet weg dat ik nog elke dag van ze geniet, maar ook dat ik ze zeer zeker af en toe niet uit kan staan. Dan zijn ze lastig omdat ze mij niet begrijpen en ik hen ook niet.

Ik heb heel erg veel geluk gehad (besef ik ook pas later na veel verhalen hier) met Isodorus. Annika heeft haar min of meer met de hand opgvoed waardoor zij erg tam was/is. Wanneer annika dit niet had gedaan, was iso nooit zo tam geworden en daardoor mus ook niet. En dan had ik ook niet zo veel van de parkieten genoten. (annika.. dank je wel)

Het meest rare wat dit betreft dan, is dat wij voor verantwoordelijkheid kunnen kiezen en de dieren niet, maar daar vaak niet genoeg bij stil staan. Gelukkig hebben dieren een intuïtie waar ze naar luisteren, jammer genoeg zijn wij de met de tijd een beetje kwijt geraakt.

Marieke schrijft:

CiteerIk heb het gedaan omdat ik er spijt van had dat ik geen tam parkietje genomen had als tweede parkietje.

Marieke, tamme parkietjes worden niet geboren.
Jij ben hun trainer, jij moet hen tam maken. Dat gaat niet vanzelf, daar heb je geduld en tijd voor nodig, en vooral veel geduld. Daar ontbreekt het sommige mensen nog al eens aan.
Je eerste parkietje is ook niet tam, so what?
Niet alle grasparkieten hoeven perse tam te zijn! Als de vogels samen zijn is het ook goed.

In zijn algemeenheid:
Ik persoonlijk vind het persoonlijk getuigen van impulsiviteit, naiviteit en onvolwassen gedrag om een parkiet weg te doen omdat hij "niet tam is".
Ik krijg zelf als ik dit soort berichtjes lees altijd het gevoel van "hij doet het niet....ik wil een andere".

Marieke, je gaat er geheel aan voorbij dat hier de trainer tekort schiet, en niet de grasparkiet.
Een parkiet is geen speelgoed. Je hebt ervoor gekozen en zoals Safrena al terecht opmerkte: het parkietje heeft niet gevraagd om bij jou te mogen komen wonen.
Jij hebt ervoor gekozen.

Afstand doen om andere redenen kan af en toe nodig of gewenst zijn, zoals bij Annika destijds. Dit waren echter weloverwogen en goed onderbouwde beslissingen van haar!

Ik heb voordat ik mijn grasparkieten en valkparkiet had, heel veel dieren weg moeten doen.
Mijn ratten, woestijnratjes en zwerfkat. Maar dit was allemaal omdat ik allergisch bleek te zijn voor al deze diertjes.
Ik ben opgegroeid met katten en wist dus niet dat ik allergisch was. Deze allergie kwam opeens opzetten toen ik op kamers ging wonen.
Ik vond het echt verschrikkelijk moeilijk om ze weg te doen, vooral de laatste dieren mijn woestijnratjes. Daar had ik net een nestje van gehad, met 7 mooie jonkies. Ik heb vrezelijk gehuild toen ik de laatste diertjes weg moest doen.

Hierna heb ik voor mezelf heel duidelijk de keuze gemaakt, dat ik nooit meer een diertje weg wil doen.
Ik heb hierdoor bewust een allergie test gedaan voordat ik aan mijn parkieten begon.
Bij mijn tweede parkiet Sammie heb ik ook heel veel geduld moeten hebben. Het leek alsof Gijsje en Sammie echt geen vriendjes wouden worden. Maar ik gaf niet op! En ook bleek ze nog ziek te zijn, waardoor ik haar 3 antibiotica kuren moest geven. HIerdoor is ze echt een stuk minder tam geworden. Ook ik baal hier wel eens van.
Maar toch geniet ik van haar, vooral de momenten dat ze met Gijsje aan het snavelen is en aan het spelen, besef ik dat ik met mijn geduldigheid heel wat heb bereikt.

Dus alleen gezondheidsredenen vind ik een reden om je diertjes weg te kunnen doen, omdat je dan geen andere keuze heb.
Wel vind ik dat als iemand echt ongelukkig is met zijn parkiet en hierdoor het diertje helemaal geen aandacht geeft, het ook beter is dat diegene een ander baasje zoekt. Dit voor de bestwil van het diertje.

Ook ik snap het niet echt Marieke maar goed...

Ik zou ook alleen om medische redenen een parkiet weg doen.
Maar als ik op mijn achtiende nogsteeds mijn parkietjes heb en ik moet studeren,dan zitten ze lijk mij nog meer alleen,misschien dat je dan de keuze kan maken om toch een goed huis voor je maatje zal zoeken. Al denk ik dat ik er nog allles aan zal doen het hier te houden,veilig bij mij thuis.

In de tijd dat ik nu Wizzy en Woppy heb heb ik ook wel gemerkt dat het karakter van Wizzy en mij niet echt met elkaar over eenkomen. Maar toch doe ik haar niet weg,na een half jaar zijn ze niet tam, nou en ?!
Ik heb er zoals velen al zeggen voor gekozen om parkieten te nemen en wil dan ook zolang ik kan voor ze zorgen, een diertje weg doen vanwege niet tam zijn vindt ik een (onredelijk) reden.

Ik indt ook dat er de laatste tijd wel erg veel parkietjes worden aangeboden. Sommige met een goede reden maar andere met zo'n reden als waar slaat het op (!). Daar kan ik me ook erg boos over maken. Het liefst zal ik ze allemaal een goed tehuis willen bieden maar helaas kan ik dat niet. Het is niet voor niets mijn droom om later in de tuin een mooie grote buitenvoliere te hebben vol met parkietjes die een 2e kans verdienen,het is nu nog een droom,ik hoop zo dat ik het waar kan maken. En als ik nogsteed vogelarts wil worden en ik het nogsteeds kan worden ga ik dat ook zeker doen!

Eens een parkietenfreak is altijd een parkietenfreak (hoop ik !)

Groetjes,Ursula

ik begrijp het ook niet helemaal, omdat je parkietje niet snel genoeg tam is doe hem maar weg.
Ik zou dat niet kunnen.
Dat merk ik al als de parkiet al anders reageert als anders( bijv rustiger is en continu slaapt ).
dan ben ik al bang dat die dood gaat en hem al moet missen.
Daarom zou ik niet zo gauw een parkietje weg doen ook al valt die tegen.
Onze parkiet trekt ook meer met m,n man op zit daar meer dan bij mij.
Maar daarom doe ik hem nog niet weg. :(


groetjes hilde

Ik heb er nog eens over nagedacht.............

En ik denk wel dat het goed is dat als je echt niet blij bent met je huisdier (in dit geval grasparkiet) en dit nadelig gaat werken naar het huisdier toe (geen aandacht, verwaarlozing etc.), het goed is dat zo iemand een nieuw beter adres gaat zoeken voor dit diertje. Want dan vind ik dat het parkietje een beter huis/voilere verdient.
Ook als je merkt dat een  grasparkiet echt niet in een kooi kan leven, als hij bijvoorbeeld al gewend is om in een voilere te zitten, denk ik dat het soms goed is om de stap te nemen om je parkiet naar een voilere te brengen. Maar ik denk dat je dit pas goed kan zien als je je parkietje al lange tijd hebt.

@Annika: Hoelang heb jij  gewacht tot je je eerste grasparkiet weg deed naar een voilere?

Ook ik ben van mening dat je als je dieren hebt, je daar verantwoordelijk voor bent en je ze in principe niet weg zou moeten doen. Maar ik wil daar wel een kanttekening bij maken.

Tuurlijk moet je voor je er aan begint alle voor en nadelen tegen elkaar afwegen en en weloverwogen keuze maken. Dieren bereiken nu eenmaal een bepaalde leeftijd en je kan niet na een tijdje zeggen, nu is het mooi geweest ga maar weg...
Medische redenen kunnen er natuurlijk altijd zijn en dan vind ik dat je je best moet doen om een goed thuis voor je beestjes te zoeken.

Maar dat je het karakter van een beestje niet leuk vind, of hij wordt niet snel genoeg tam, nee dat vind ik geen redenen om een beestje weg te doen.
Wat al meer gezegd is, wij mensen kiezen ervoor een beestje in huis te nemen, het diertje kiest er niet voor....

Maar aan de andere kant, als inderdaad een diertje verwaarloosd dreigt te raken omdat de eigenaar het dier gewoon echt niet leuk vind, dan vraag ik me inderdaad af of het niet beter is om voor het beestje een beter thuis te zoeken.
En dan kan wel iedereen roepen, neem je verantwoordelijkheid, maar als iemand het echt niet op kan brengen om zelf voor het beestje te zorgen dan denk ik dat het inderdaad wel verantwoordelijk is om een nieuw thuis te zoeken voor het diertje zodat hij het echt beter krijgt.

Coco was in het begin echt heel erg stil, heb wel gedacht van "ojee hoe gaat dit verder en hoe gaat hij zich ontwikkelen" Heb er nooit maar 1 moment over gedacht om Coco weg te doen! Want het is echt een superleuke parkiet geworden waar we heel veel plezier van hebben! Af en toe lekker kletsen, of chagarijnig zijn en ontzettend veel lawaai maken om aandacht te krijgen. En bijten als het hem niet bevalt... :-X

Ik sluit me aan bij de reacties dat je een dier voor het leven hebt, hij is afhankelijk van jou!

Marieke, ik kan me niet vinden in jouw argumenten waarom je bassie hebt terug gebracht naar de kweker. Een dier kan nooit precies zo worden zoals je wil, maar had het in ieder geval geprobeerd en had je best gedaan om hem tam te maken en had het langer volgehouden omdat je hem nog maar zo kort had. Na verloop van tijd was je weet ik wel zeker leuke dingen gaan zien van bassie. :(

Groetjes Idske

Even voor de duidelijkheid
iedereen denkt nu dat ik Bassie VERWAARLOOSDE. :(
Dat is echt NIET waar!!!
Ik gaf hem gewoon de aandacht die hij nodig had.

Bedankt Maartje! zo'n opkikker had ik wel even nodig tussen al die negatieve berichtjes ;) :( (ookal snap ik iedereen best wel)

Jullie hebben mijn argumenten allemaal gehoord en ik kan er niet mee van maken. Ik heb Bassie weg gedaan en ik denk nog steeds dat dat de beste beslissing was.

Ik vind het heel knap van mensen dat zij een parkietje gewoon houden terwijl ze hem helemaal niet leuk vinden. Ik kan dat niet.
Maar ik was ook op zoek naar een parkietenVRIENDJE. Bassie was mijn vriendje niet, die was een last. (misschien zeg ik het hard maar ik uit mijn  gevoelens alleen maar).

Sonja, misschien heb ik me vertypt maar ik heb er geen verschrikkelijke spijt van dat ik Bassie heb teruggebracht. Ik heb me WEL verschrikkelijk gevoeld (dat voel ik me nog steeds) tegenover Bassie. Maar nogmaals , volgens MIJ was het wel de juiste beslissing.

Marieke

oh ja,
ik vond het best raar dat iemand vond dat annika wel een goede rede had om haar parkietje weg te doen: ze wilde liever dat kleintje hoiden omdat ze daar verliefd op was geworden. en dat jullie mijn rede dan raar vinden.

Marieke

Berichtjes samengevoegd.
Groetjes, Sonja.

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 16, 2007, 17:48:09
oh ja,
ik vond het best raar dat iemand vond dat annika wel een goede rede had om haar parkietje weg te doen: ze wilde liever dat kleintje hoiden omdat ze daar verliefd op was geworden. en dat jullie mijn rede dan raar vinden.

Marieke

Annika zat met overbevolking en er MOEST 1 weg... Dat ze dan kiest om het jong te houden en een ouder parkietje weg te doen, maakt dan geen verschil meer toch? Was Frummel gewoon opgehaald, dan was er niets aan de hand...

Vind ik toch wel heel anders dan een parkietje na een week weg doen omdat ie niet tam is... of omdat het karakter niet bij je past, wat je na ene week nog helemaal niet kan beoordelen...

Beetje flauw om nu Annika op die manier te gaan aanvallen...(of ons, omdat wij Annika in haar beslissing hebben gesteund)

En over dat je het knap vind dat mensen een parkietje die ze niet zo leuk vinden houden... Dat is nu eenmaal de verantwordleijkheid die je voor het beestje draagt.. Sorry, maar als je kind vanalles mankeert waardoor hij of zij nu eenmaal niet zo leuk is, doe je die toch ook niet weg?

Hoi Marieke,

We denken of zeggen helemaal niet dat je Bassie verwaarloosde.
We vinden het gewoon heel erg dat je na een paar dagen al besluit dat Bassie weg moet, omdat hij niet tam is en omdat hij niet voldoet aan de eisen, terwijl je eerst overal hebt geschreven dat je zo blij was met Bassie.

Hoe kun je een parkietje nu zien als een last :o :(
Daar schrik ik wel heel erg van...!
Een parkietje is een parkietje en die moet je accepteren zoals hij/zij is en al helemaal niet als een last zien... Je haalt ze immers zelf in huis... daar hebben zij niet voor gekozen.

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 16, 2007, 17:45:13
Ik heb me WEL verschrikkelijk gevoeld (dat voel ik me nog steeds) tegenover Bassie. Maar nogmaals , volgens MIJ was het wel de juiste beslissing.

Dat is ook wel wat tegenstrijdig... ???
Je voelt je rot dat je hem weg hebt gebracht, maar je zag hem toch als een LAST?

Maar goed, het is al gebeurd...
Ik hoop dat je voortaan 100x extra nadenkt voordat je nog een diertje aanschaft... tsja, niet alle diertjes zijn zoals jij wil, ook al wil je dat nog zo graag. Je moet dat echt accepteren hoor! anders kun je (zoals al is gezegd) beter geen dieren meer aanschaffen :-\

Sorry dat ik misschien boos overkom, maar ik hoop dat je kan begrijpen waarom ik me hier zo druk over maak (net als vele anderen van dit forum)...

Misschien vind jij het wel de juiste beslissing, maar ik kan me hier echt niet in verplaatsen...

Marieke,

Ook in het belang van een nieuw tweede parkietje (want zo te zien was je daar wel naar op zoek):

Wil je ons alsjeblieft geloven als we zeggen dat je het karakter van een parkietje niet in een weekje kunt zien?

Zo'n beestje is helemaal van slag: het begrijpt helemaal niets van alle veranderingen. En ik moet je een compliment geven: dat je netjes toch nog antwoord, terwijl de meesten van ons het zo met je oneens zijn.

Groeten Marcia

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 16, 2007, 17:45:13
...................oh ja,
ik vond het best raar dat iemand vond dat Annika wel een goede reden had om haar parkietje weg te doen: ze wilde liever dat kleintje houden omdat ze daar verliefd op was geworden. en dat jullie mijn reden dan raar vinden.

Die iemand ben ik.
Annika doet niet "zomaar" een parkietje weg. Een jonkie werd tegen de afspraken in niet opgehaald. Er moest één parkietje weg (ze had er 5), dus ze moest een keuze maken.
Dat vind ik van een heel andere orde dan een parkietje na een paar dagen "wegdoen" omdat hij niet tam is.

Marieke,
Het zijn misschien allemaal best aanvallende berichtjes. Maar je moet je goed bedenken dat het een discussie topic is en iedereen er weer anders over denkt. Ik vind ook goed dat jij deze hebt gestart, om te kijken hoe anderen over dit onderwerp denken. Ik vind dat dat wel wat over je karakter zegt, namelijk dat je wel bereid bent om naar anderen standpunten te kijken, ook al ben jij eigenlijk als enige die er anders over denkt. En in elke discussie is het moeilijk als je alleen staat  ;).
En wij hopen inderdaad dat wij jou duidelijk kunnen maken, wat wij belangrijk vinden, zodat je als je weer een parkietje neemt, je niet na een korte tijd beslist of je hem leuk of niet leuk vind, maar dat je hier goed de tijd voor neemt.

//offtopic:
@ Danielle:
Een discussietopic zou geen discussietopic zijn als er niet in gediscussieerd werd.  ;)
De berichtjes naar Marieke toe zou ik nou niet direct aanvallend willen noemen, wel kritisch.
Op het moment dat iemand een discussietopic opent met een onderwerp dat niet algemeen maar persoonlijk van aard is, loop je het risico om kritiek te krijgen op je handelswijze.
Op zich is daar niets mis mee, je kunt er van leren. We kunnen er trouwens allemaal van leren. ;)

Hallo allemaal

Ik vind dat er nog een goede reden is om een parkietje weg te doen (behalve dan gezondheidsredenen).
Als je bijvoorbeeld een (dood)ziek parkietje opvangt waar je eigenlijk geen ruimte enzo voor hebt... maarja dan is het ook niet een parkietje waar je voor "gekozen" hebt...
Dan vind ik het wel kunnen dat je daar een goed baasje voorzoekt als die (weer een beetje) beter is.

Verder ben ik het met de meeste mensen hier eens dat je een parkiet alleen weg "mag" doen om gezondheidsredenen. (of immigratie naar de andere kant van de wereld ofzo ;))

Groetjes Sanne

Hoii,

Hoewel ik het voor 90% eens ben met de reacties is er ook een 10% die het hier niet mee eens is.
Als je een dier koopt ben je verantwoordelijk voor dat dier. Maakt niet uit wat voor dier. Dat dier kiest er niet voor om bij jou te komen, maar jij kiest dat dier.
MAAR als jij dat dier een last gaat vinden, of vervelend gaat vinden kan ik begrijpen dat hoe langer je dat dier houd, hoe meer je hem gaat tegen staan.
En dieren voelen als geen ander de emoties van de mens aan. Wat dat betreft zou ik het beter vinden als je het dier op zo'n moment weg doet (wat heel cru klinkt) maar dat je wel een goed huis voor hem zoekt want dat ben je wel aan hem verplicht.
Ik zou zelf ook liever niet ergens verblijven waar ik niet welkom ben. Denk maar aan vervelende schoonouders, daar ga je ook dan niet graag naar toe. Of juist als je hele aardige schoonouders hebt, dan ga je er graag naar toe. Zo ook met dieren, als die aanvoelen dat jij ze niet mag, komen ze echt niet naar je toe! Of ze vallen aan.. Voelen ze aan dat je ze mag, dan komen ze (vaak) wel.

Maar goed, als jij, in dit geval je parkiet, niet mag vind ik het beter als je hem inderdaad terug brengt naar de kweker waar je weet dat hij daar wel goed zit en hem bijvoorbeeld niet op marktplaats terecht kom en hem weggeeft aan de eerste de beste persoon die zich aanbied...
Wat ik wel ook jammer vind om te lezen is dat je na een week al tot die conclusie bent gekomen dat je hem niet mag.
Zoals andere ook al hebben aangegeven moet een dier wennen. Het gedrag wat je parkietje de 1e week vertoont is niet het gedrag wat hij de rest van zijn leven zal vertonen.
Daarom word ook met tam maken aangeraden om je parkietje de eerste (2) dagen met rust te laten zodat hij kan wennen aan zijn omgeving.
Mijn 2e parkiet, Sneezy, is pas na een half jaar ofzo tam geworden. Nou ja.. Tammer. Zij was een heel bang parkietje waarop ik heb besloten om haar met rust te laten totdat zij aan zou geven dat ze naar me toe wilde. Gelukkig voor mij was Dopey, mijn 1 parkiet, super tam en is Sneezy hem gaan volgen waardoor ze tammer werd en toen ben ik weer met haar gaan oefenen.

En het resultaat mag er wezen.
Als je zelf al aangeeft dat je weinig geduld heb snap ik niet waarom je aan parkieten bent begonnen omdat die geduld nodig hebben. Of je zou juist parkieten nemen om je geduld te oefenen. Geduld is een schone zaak!

Groetjes Cheryl

Laat ik me er ook eens in mengen.

Wat betreft het afstand doen van dieren vind ik dat er 1 en slechts 1 punt voorop moet staan: het welzijn van het dier.

Stel, je hebt een parkietje, maar om wat voor reden dan ook wil je hem niet meer of kan je niet meer voor hem zorgen. Dan kan je hem wel houden omdat je de verantwoordelijkheid aan bent gegaan, maar zodra de kwaliteit van zijn leven erop achteruit gaat, moet je ingrijpen. Vaak verzorgen mensen een niet meer gewenst niet goed meer, krijgt het diertje geen liefde en aandacht meer. Ik vind dat hij dan beter af is bij iemand anders die hem wel een gelukkig leven kan bieden.
(Marieke, ik bedoel hier niet mee te zeggen dat jij Bassie niet goed verzorgde etc, ik bedoel het als algemene observatie. Op jouw geval kom ik zo terug)

Het nadeel is dat er vaak geen nieuw baasje voor het dier gevonden kan worden. Dieren zitten daardoor vaak maandenlang in asiels te wachten en te wachten. Uiteindelijk komt er wel iemand, maar in die tussentijd heeft het diertje niet de aandacht en liefde gehad die een baasje kan bieden. Asiels hebben nou eenmaal vaak veel dieren in de opvang, dus is er niet vaak tijd om te troetelen etc.

Ik wil graag even een geval aanhalen wat ik ooit heb meegemaakt. Ik werkte toen nog als vrijwilliger in het knaagdierenasiel.
Een moeder kwam met haar zoontje van 7 afstand doen van hun konijn van 4 maanden oud. Waarom? Het konijn hield niet zo van knuffelen, en het zoontje had er geen zin meer in. Vervolgens vertelden ze dat ze de volgende dag bij de dierenwinkel een cavia gingen kopen. We zijn toen een partij pissed geworden!!! Het konijn 'functioneerde' niet naar behoeven, dus werd hij afgedankt, en vervolgens KOPEN ze een cavia. Nee die wordt dan lekker knuffelig! We hebben ze gelijk de formulieren laten ondertekenen en hup, de deur uit gebonjourd.
Het konijn was bij het Knagertje dan wel beter af, en zou een beter baasje krijgen, maar dat ze vervolgens een cavia gingen aanschaffen, dat vind ik zo hypocriet als maar kan.

Dus Marieke, ik ben in tweestrijd wat jouw geval betreft. Je hebt besloten Bassie weg te doen omdat je van mening was dat dat voor hem beter zou zijn en hij een beter leven zou krijgen. Ik denk dat je gelijk had, en dat hij nu een beter leven heeft. En ik geloof je als je zegt dat je het een moeilijke en vervelende beslissing vond.
Maar de oorzaak van dat hij bij jou niet gelukkig kon zijn ligt volgens mij toch echt bij jou. Je zegt dat je heel weinig geduld hebt. Waarom ben je dan uberhaubt aan dieren begonnen? Een dier is niet op afstand bestuurbaar, dus daar heb je nou eenmaal geduld bij nodig.
Vervolgens zeg je ook dat je alsnog een 2e parkietje aan gaat schaffen. Als die zich niet helemaal ontwikkelt naar jouw wensen, wat zou je dan doen? Ben je dan wel bereid om er de tijd en aandacht in te steken om hem tam te maken, en ben je bereid hem te accepteren zoals hij is?

Het is vaak niet het feit dat mensen afstand doen van een dier, maar de achterliggende reden waar ik boos om kan worden.

Tot slot nog een algemene opmerking: een dier doe je niet 'weg', daar doe je afstand van. Het is geen stuk meubilair!

Er is hier al zo veel over gezegd. Wat kan ik zeggen? Lucky is absoluut mijn favoriet, ondanks dat ik Pino met de hand heb grootgebracht. Tamheid komt inderdaad niet uit de lucht vallen. Voor beide parkietjes heb ik me ingezet om ze zo tam te krijgen als ze nu zijn. Pino zelfs nog meer terwijl Lucky de 'tamste' is van de 2. Zo zie je ook maar weer dat ze allemaal een eigen karakter hebben. Pino kan eerder aan het bijten gaan. Tegenwoordig doet ze dat niet meer zo hard maar ze heeft nog weleens van die 'vergismomenten'. Terwijl ik Lucky gewoon overal kusjes mag geven en me de oren van de kop kletst in verstaanbare mensentaal. Pino is meer op haarzelf aangewezen. Ze speelt liever alleen en toen ik haar nog alleen had stapte ze wel op maar wist ook niet hoe snel ze weer weg moest vliegen! Ze is gewoon super eigenzinnig! En ik vertrouw haar niet genoeg om kusjes te geven. Ook Lucky heeft zich weleens vergist en me 1x tot bloedens toe in mijn lip gebeten. Het blijven dieren die altijd onverwacht uit de hoek kunnen komen!

Ook al is Pino niet zo tam als ik wellicht zou willen en zo dominant dat het eigenlijk niet goed gaat om haar samen in 1 kooi te laten wonen met Lucky (terwijl 1 kooi mooier had gestaan in de woonkamer en ook beter zou uitkomen qua ruimte) kan ik het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om haar weg te doen.

Pas geleden heb ik via marktplaats een advertentie gevonden van mensen die hun tamme parkiet weg deden vanwege tijdgebrek. En na veel contact heb ik toch mijn ma zo enthousiast gekregen om daar te gaan kijken en bleek de parkiet echt een schatje. Laat gewoon alles met zich doen: kroelen, kusjes geven en continue bij je zitten. Dus mams was verkocht, vooral omdat hun parkiet Timo die ze al een jaar hebben gewoon angstig blijft en totaal niet bij je wil zitten en handen uit de weg gaat. Ze hebben ook altijd hun parkieten tam gekregen maar deze durft gewoon niks en ik geef eerlijk toe: als je altijd tamme parkieten hebt gehad en er net zoveel energie instopt als anders en er komt 'niks' voor terug dan valt dit echt tegen! Ik vind Timo dan ook een echt 'voliere' vogeltje. Is wel gek op de aandacht van andere vogels, maar vind mensen vreselijk! Nu is de nieuweling dus bij mijn ouders thuis (we moesten trouwens wel de gewone winkelprijs voor het diertje betalen) en mijn ouders zijn helemaal dol op hem. Timo mag ook met hem vliegen maar wil alleen maar OP de nieuwe aanwinst landen. Dus vooral niet op onze andere hand, hoofd of schouder, nee, bovenop de andere parkiet. Die dan weer in paniek wegvliegt en Timo hem dus achterna vliegt om weer OP hem te landen waarna de andere helemaal buiten adem telkens een ander plekje zoekt. Nu gaat het ietsjes beter dus we wachten gewoon af hoe ze zich samen zullen ontwikkelen. Gaat het echt niet samen dan denk ik toch dat Timo inderdaad naar een voliere gaat. Maar dat is zeker niet een beslissing die mijn ouders even snel zullen maken. Ze hebben hun parkiet al ruim een jaar en deze wordt dus maar niet tam ondanks al hun inspanningen. Nu hebben ze er 1 bij die dus helemaal tam is en echt 'gestalkt' wordt door Timo tot ademnood volgt. Het gaat langzaam aan iets beter dus ze zullen het zeker nog wel een paar maanden aankijken voor ze een beslissing zullen nemen. Bovendien kun je een parkiet pas naar een voliere doen als het mooier weer is anders is de overgang te groot waardoor ze snel ziek kunnen worden en kunnen overlijden! Dus voor iedereen die zijn/haar parkiet weg wil doen naar buiten: pas vanaf mei/juni als de temperatuur aangenaam is buiten...

Die mensen die op marktplaats hun parkiet aanboden die wij gekocht hebben daar kun je over oordelen. Ik zou het zelf echt niet kunnen. Zeker niet met zo'n tamme parkiet! Maar goed, als zo'n gezin eerst veel tijd voor de parkiet had (door kleine kinderen en dus veel thuis om voor de kids te zorgen) en nu de kids iets groter zijn ze beiden voornamelijk nog maar van huis zijn door school en weer fulltime werken, de kids naar sporten/zwemmen brengen, etc... dan denk ik dat het voor het diertje een goede beslissing was! Hij heeft nu een thuis waar ie alle aandacht van de wereld krijgt, er elke dag uit mag, lekker vliegen en kletsen en kussen. Lijkt me een moeilijke beslissing, maar ik denk juist dat deze mensen het beste met hun parkiet voor hadden!! En daar heb ik respect voor...

nou mijn mening ook maar even ;)
het is erg jammer dat je je parkietje al zo snel hebt weggedaan zo heeft het diertje nog maar amper de kans gehad om te wennen
dat duurt zeker al een maand
en je moet het vertrouwen van een parkietje ook nog krijgen voor je hem tam kunt maken

o ja en dan wil ik ook nog reageren op het feit dat sommige vinden dat je alleen een parkiet weg moet doen om een medische reden
maar ik heb dinky ook weggedaan omdat ik tijd te kort had en nee ik had het niet van te voren kunnen bedenken
mijn rooster is sinds kort verdubbeld dus vandaar

Maar mensen ! een parkietje die heeft liefde nodig , en als men geen liefde kan geven .... (dat kan) dan is het het beste dat jij jij vogeltje terug naar de kweker breng , zo komt er iemaand anders om die veel meer van hem zal houden dan wie ook , want stel jij voor ; jij houd gewoon niet meer van jij parkietje en dan naar jullie raad hou jij hem zonder er echt veel mee te doen terwijl dat parkietje nog heel veel aandacht en liefde kan krijgen  :-X heb ik gelijk of heb ik gelijk ? xD

heey veronika

je hebt best gelijk maar ook weer niet.
je moet eerst na denken voor je aan een parkiet begint.
en als je dan weet dat je geen aandacht aan hem/haar kan geven dan neem je geen parkiet.
denk er altijd over na.
een parkietje is niet zomaar een diertje , maar een diertje dat snel kwetsbaar is en vel verzorging eist

denk dus na!!

inderdaad dat is wel een punt. Maar dat kan toch niemaand op voorhand weten of jij wel of niet genoeg tijd zal spenderen aan jij parkiet... bv; jij wilt een parkiet, in het algemeen kan jij zus er op passen als jij op school/werk zit , dus alles past perfect in de schema en jij neemt een parkietje , zo opeens heeft jij zus haar droomjob gewonden en kan niet meer op dat parkietje passen.Dus dan heb jij 2keuzes ; ofwel jij vogel terug naar de kweker of wel het zonder aandacht laten (wat natuurlijk niemaand van ons zou doen   :-\ .....) maar het punt is , dat niemaand opvoorhand kan weten of hij nu wel of niet en parkiet moet aanschaffen ,...

Citaat van: veronika op maart 21, 2007, 23:44:10
... Maar dat kan toch niemaand op voorhand weten of jij wel of niet genoeg tijd zal spenderen aan jij parkiet... .

Hey Veronika

Daar ben ik het helemaal niet mee eens.
Voor je een parkietje of gelijk wel huisdier aanschaft, moet je goed nadenken of je er voldoende tijd voor hebt.
Ook weet je op voorhand of je het diertje leuk vind of niet, anders kies je er niet voor

Je weet dat als je een huisdier aankoopt, dat het vele jaren bij jou is en dan moet je met alles rekening houden, ook met het idee als je een drukker baan zou krijgen.
Het is trouwens niet zo, als je het drukker krijgt, dat je je parkietje moet wegdoen. Koop er dan gezellig een vriendje bij.
Laat je lieverdjes dan lekker vliegen en geef ze aandacht als je thuis bent. De uren dat je er niet bent hebben ze elkaar en speeltjes ;)


Zoals al heel vaak is geschreven

BEZINT EER GE BEGINT

Vele groetjes

heey safrena ik wou bijna precies het zelfde zeggen op het antwoord.
als je er vaak niet bent hebben ze natuurlijk altijd nog hun speeltjes.
en spiegeltjes vallen dan ook in de smaak.
je kunt ook de radio eens aan doen of een cd met vogel geluiden kopen.
als je maar niet dag en nacht weg bent kan je het parkietje best houden.
maar ik zou er zo wie zo een uur an besteden per dag.

ik zelf doe meer omdat ik alleen naar school ga en om 3 uur  thuiskom.
natuurlijk besteed ik dan veel tijd aan mijn vogels  ;)
maar ook besteed ik tijd aan parkietenfreak  :P

groetjes

Hoi allemaal!

Ik moet echt zeggen dat ik het raar vind dat mensen er niet over nadenken voordat ze een dier in huis nemen... Je neemt een dier in huis wat zorg nodig heeft! De redenen die ik hier hoor om een dier "weg te doen" zijn vrijwel allemaal te voorkomen door na te denken voordat je wat doet (en dan heb ik het niet over overmacht, zoals bij Annika). Als ik in een dierenwinkel sta, wil ik ook het liefst ALLE dieren mee naar huis nemen, maar ik weet zelf ook wel dat dat niet kan; ik heb er gewoon geen tijd voor, noch de ruimte. Wat mij betreft is dit inderdaad een kwestie van onvolwassen gedrag en vooral van het niet kunnen uitstellen van behoeftebevrediging (ik wil NU een parkietje en die moet NU doen wat ik wil). Je kan ook een week wachten om na te denken of je er tijd voor hebt, hoe je het dier gaat verzorgen, welke dingen je zal moeten laten om voor het dier te kunnen zorgen, wat je doet wanneer het niet goed gaat etc.

Maar goed, ik weet ook wel dat ik niet de hele wereld kan veranderen, al wil ik dat wel graag...

Groetjes, Ilse

Maar jij denkt er over na en zo en plots ! gebeurd er  iets en jij kan echt niet voor jij parkietje zorgen en jij wilt bv geen tweede op een of andere redenen zoeits kan NIEMAAND op voorhand weten toch ? of zijn jullie inees zo helderziend geworden oO....Maar waarom moet jij dan jij parkietje houden als jij gwn geen tijd hebt en zo en dan moet men die parkietje volgens jullie toch maar houden omdat hij die niet mag wegdoen. Nou ! ik heb liever dat een vogel gellukig is en wordt wel teruggegeven dan dat hij geen aandacht van zijn baasje krijgt, dat is gwn zo zielig voor dat vogeltje dan :( en nu gaan er reacties komen van : Dan moet jij helemaal geen parkietje kopen nou in het begin is iedereen meestal super enthoesiast als hij zijn eerste parkietje koopt , die denkt gwn aan niks anders.*denkt aan haar eerste parkiet die ik kreeg*
ik had er zooo veel over gelezen en zo ik was super enthoesiast en super blij toen ik dat lieve vogelrtje zag ^^ en bij sommige mensen verdwijnt die gevoel dan gwn en dan vind ik dat jij beter dat vogeltje terug brengd... :-\ *kijkt naar haar parkietje die vrolijk op stokje zit xD*

heey veronika

de redenen die jij opnoemt zou iedereen kunnen gebeuren.
maar een echt beetje parkietenfreak zou er alles vor doen om de vogel
toch te houden.
en zou er zeker een 2e bijnemen.
hoezo zou er geen 2e parkiet bijkunnen?? als je van vogels houd zou dat wel het geval zijn.
en als je niet van vogels houd had je niet eens 1 parkiet gehoeven

groetjes

@ Ibi,

Het kan toch zijn dat je in je huis geen plaats heb voor een grotere kooi,
De kamer te klein is voor 2 parkieten die elkaar volgen enzovoorts ?!

Tsjaaaa... ik heb m'n mening al eerder gegeven.

Groetjes,Ursula

heey trippy

al is de kamer te klein.
je bent weg en dan laat je toch de parkieten niet los.
trouwens ze kunnen best in een kleine kamer leven.
de woonkamer is hier ook niet groot maar zitplekken zijn er genoeg.......

groetjes

@ Ibi,

In die opzichten bedoel ik het niet,
Het is mogenlijk dat je op kamers woont,niet iedereen heeft de mogenlijkheden die jij hebt!

In ons huis,zou er beneden geen grotere kooi kunnen,hier hebben wij de ruimte niet voor.
De kooi van Wizzy en Woppy is groot maar ja..

Groetjes,Ursula

Er zijn mensen genoeg
die op kamer wonen en die perfekt twee parkietjes hebben
Dat is dus ook echt geen excus
gr Safrena

Citaat van: veronika op maart 22, 2007, 12:15:35
Maar jij denkt er over na en zo en plots ! gebeurd er  iets en jij kan echt niet voor jij parkietje zorgen en jij wilt bv geen tweede op een of andere redenen zoeits kan NIEMAAND op voorhand weten toch ? of zijn jullie inees zo helderziend geworden oO....Maar waarom moet jij dan jij parkietje houden als jij gwn geen tijd hebt en zo en dan moet men die parkietje volgens jullie toch maar houden omdat hij die niet mag wegdoen. Nou ! ik heb liever dat een vogel gellukig is en wordt wel teruggegeven dan dat hij geen aandacht van zijn baasje krijgt, dat is gwn zo zielig voor dat vogeltje dan :( en nu gaan er reacties komen van : Dan moet jij helemaal geen parkietje kopen nou in het begin is iedereen meestal super enthoesiast als hij zijn eerste parkietje koopt , die denkt gwn aan niks anders.*denkt aan haar eerste parkiet die ik kreeg*
ik had er zooo veel over gelezen en zo ik was super enthoesiast en super blij toen ik dat lieve vogelrtje zag ^^ en bij sommige mensen verdwijnt die gevoel dan gwn en dan vind ik dat jij beter dat vogeltje terug brengd... :-\ *kijkt naar haar parkietje die vrolijk op stokje zit xD*

Hey Veronika

Als je geen aandacht en tijd hebt voor een parkietje moet je er gewoon niet aan beginnen.
Een parkietje moet inderdaad gelukkig zijn en met heel veel liefde verzorgd worden.

We zijn geen helderziende, maar je weet wel op voorhand of je ooit een drukker baan wil of niet. Als ik weet dat er ooit een kans is dat ik een drukkere baan zou hebben, dan begin ik gewoon niet aan parkietjes (of andere huisdieren) dat zijn nu eenmaal keuzes die je moet maken in je leven.
En ja, daar zijn we dan weer, dan moet je gewoon geen parkietje of een ieder huisdier kopen.

Als jij super enthousiat een parkietje (of ander huisdier) koopt en later geen interesse meer in hebt, dan heb je naar mijn idee gewoon niet goed nagedacht.
Als je goed nadenkt, weet je ook heel goed, als je een diertje koopt dat dit heel veel jaren bij je blijft. Althans dat is de bedoeling.
Zoals ik al eerder verteld heb, jij kiest voor het parkietje of diertje niet andersom, het is dus helemaal jouw verantwoordelijkheid om het diertje een liefdevol en gezellig goed verzorgde thuis te geven, niet even spelen en dan dumpen.

Ik krijg zo een beetje het gevoel dat veel mensen er niet bij stil staan, dat ze met levende wezentjes bezig zijn die ook pijn en verdriet en gevoelens hebben en niet met een teddybeer die je kan weggooien of weggeven als je hem niet meer leuk vind. >:(

Vele groetjes

heey ursula

als je op kamers woont dana maak je toch een parkietenboom......
ze hebben de hele kamer niet nodig.
ze hebben een parkieenboom en een kooi wat kan een parkiet zich dan nog meer wensen.
ind e kooi zit alles wat ze nodig hebben en in de parkietenboom ook.
ik zit toch ook op school en mijn parkieten zitten alleen thuis....
als je spiegeltjes hebt en een nepvogel(s) dan zou het vast lukken

groetjes

wat safrena allemaal zegt heeft ze helemaal gelijk in.
je kan toch wel schatten als je ergens een opleiding voor doet en afgestudeert bent dat je
dan een drukke baan krijgt.
hoezo neem je dan een parkietje... :-\
je zou hem mee kunnen nemen naar je werk maar dat is ook weer te veel stress voor je vogel

groetjes

Berichtjes samengevoegd
gr Safrena

Ik ben het er niet mee eens dat je van te voren weet of je wel/niet een drukkere baan krijgt en dus minder tijd aan je vogels kan besteden.
Parkieten worden op zijn minst een jaar of 10 en niemand kan zover in de toekomst kijken....
Wat als je parkieten hebt en je krijgt een kind dat een zorgenkindje blijkt te zijn.... wat als je man ineens bij je weg gaat en je zelf wel moet gaan werken om inkomen te hebben en zo zijn er nog wel meer dingen te bedenken die kunnen gebeuren die niemand kan voorzien. Of moet dan niemand maar een dier in huis nemen....

Ik ben het volledig met jullie eens dat je heel goed na moet denken voor je een parkiet of welk huisdier dan ook aanschaft, want inderdaad wij kiezen voor dat beestje en dat beestje niet voor ons. Volledig mee eens!
Maar er kunnen omstandigheden zijn waardoor de eigenaar toch besluit om het beestje een ander en misschien wel beter thuis te geven. En ik vind niet dat dat als doodszonde bestempelt moet worden.
Nogmaals, een beestje korte tijd in huis hebben en het weer wegdoen, ja, dan kan je zeggen had beter nagedacht of het langer geprobeerd, maar helaas is het leed dan al geschied.
En ik ben van mening dat ieder diertje recht heeft op een fatsoenlijk bestaan en als "jij" hem dat niet (meer) kan geven, denk ik echt dat je er toch beter aan doet om een ander en beter thuis voor hem te zoeken. Want willen we niet allemaal dat de parkieten een goed en fijn leven hebben???

Hallo,

(Te)veel parkietjes worden te impulsief aangeschaft, omdat er niet goed is nagedacht van tevoren. Het is belangrijk om jezelf af te vragen of het diertje past in het leven wat je leidt. Daar kun je best een inschatting van maken, ook op de wat langere termijn, is mijn mening.

Natuurlijk kunnen er altijd onvoorziene omstandigheden de kop opsteken.
Maar in het algemeen kun je toch, voordat je een parkietje, of welk ander dier dan ook in huis haalt, de voors en tegens tegen elkaar afwegen en dan een besluit nemen.

Groetjes, Sonja.

Inderdaad Sonja, voors en tegens moet je van te voren heel duidelijk tegen elkaar afwegen, helemaal mee eens!
En een inschatting maken, ja dat kan, maar dan wel met het leven dat je NU leidt past het beestje daarin vind ik dat je het best aan kan schaffen als je het graag wilt en er goed over nagedacht hebt, maar nogmaals, er kunnen altijd dingen gebeuren die niemand kan voorzien, en je dan toch doen besluiten dat het beestje ergens anders beter af is.

Want waar gaat het nu eigenlijk om, dat mensen tegen wil en dank hun beestje zijn leven letterlijk laten uitzingen, of hun best doen er toch nog een goed thuis voor te vinden zodat het beestje alsnog een erg fijn leven kan hebben. Naar mijn mening vind ik dat laatste belangrijker dan dat er hier steeds maar weer gehamerd wordt dat iedereen zijn verantwoordelijkheid moet nemen.
Ik vind verantwoordelijkheid nemen namelijk ook dat er uiteindelijk voor gekozen wordt het beestje elders onder te brengen omdat hij het daar beter heeft. Want wat al gezegd is beestjes voelen vaak haarfijn van alles aan en dus ook dat hij eigenlijk niet gewenst is...

Dáár gaat het juist om: even wat verder in de toekomst kijken dan morgen! Ik zeg ook niet dat je alles kan voorspellen, maar je hebt er wel een idee van wat er in je leven gaat spelen. Dat is juist de reden dat ik heb gekozen voor twee parkietjes: ik ben namelijk niet elke dag de hele dag thuis, al zorg ik er wel voor dat ze elke dag minimaal een paar uur kunnen vliegen, ze hebben een kooi vol speeltjes en niet te vergeten elkaar!

Ik vind het raar dat er met parkietjes zo makkelijk over wordt gedaan: het is toch "maar" een klein beestje en daarvoor kan je makkelijk een ander huis zoeken. Sorry dat ik het nu zo bot ga zeggen, maar ik doe het toch: wat doe je later als je een kind krijgt wat bijvoorbeeld een huilbaby blijkt te zijn? Doe je het dan ook "weg"?

Een aantal hier slaan de spijker op zijn kop: "Ik werd verliefd op het beestje en wilde het meteen hebben". Dat zegt voor mij al voldoende: er is impulsief gehandeld en niet nagedacht over de gevolgen van een extra levend wezen in huis.

Ik begrijp echt wel dat het voor een dier beter is om te leven bij iemand die echt om ze geeft, maar het lijkt me handiger te voorkomen dat een dier in een situatie terecht komt waarin hij weg moet, omdat JIJ niet goed hebt gehandeld.

Groetjes, Ilse

Nou Ilse, de vergelijking die jij trekt met een huilbaby vind ik echt veel te ver gaan. Met alle respect voor de dieren, ik ben een echte dierenvriend, deze vergelijking gaat mij veel en veel te ver. Een dier is nog altijd een dier en geen mens. Klinkt misschien cru en bot, maar je kunt ze niet gelijk stellen.
en tuurlijk doe je een huilbaby niet weg, weet er alles van....
En ook van een parkietje dat in eerste instantie anders leek dan ik me voorgesteld had, omdat het kruipertje was, dus ik weet echt wel waar ik over praat. En nee ik heb Sam niet weg gedaan, hij mag zijn wie hij is...

En ik denk zeker niet dat het maar een klein beestje is en daarom wel makkelijk weg kan, integendeel. Een parkiet is behoorlijk intelligent...

Ik ben van mening dat over het algemeen mensen een weloverwogen keuze maken als ze een dier nemen (de impulsiviteit uitgesloten) en ik ben ook van mening dan mensen er goed over hebben nagedacht als ze toch besluiten hun dier weg te doen....

Om dan toch maar op de vergelijking met mensen terug te komen, als het voor je kind beter blijkt te zijn in een gezinsvervangend tehuis zul je die keuze ook maken.....

En wat de lange termijn planning betreft, tuurlijk kun je bepaalde zaken voorzien, maar geloof me, echt niet alles...

Citaat van: Sam op maart 22, 2007, 12:51:31

Ik ben het volledig met jullie eens dat je heel goed na moet denken voor je een parkiet of welk huisdier dan ook aanschaft, want inderdaad wij kiezen voor dat beestje en dat beestje niet voor ons. Volledig mee eens!
Maar er kunnen omstandigheden zijn waardoor de eigenaar toch besluit om het beestje een ander en misschien wel beter thuis te geven. En ik vind niet dat dat als doodszonde bestempelt moet worden.
Nogmaals, een beestje korte tijd in huis hebben en het weer wegdoen, ja, dan kan je zeggen had beter nagedacht of het langer geprobeerd, maar helaas is het leed dan al geschied.
En ik ben van mening dat ieder diertje recht heeft op een fatsoenlijk bestaan en als "jij" hem dat niet (meer) kan geven, denk ik echt dat je er toch beter aan doet om een ander en beter thuis voor hem te zoeken. Want willen we niet allemaal dat de parkieten een goed en fijn leven hebben???

hier wou ik nog even wat over zeggen.
die omstandigheden die jij noemt kan natuurlijk altijd gebeuren.
probeer dit dan te voorkomen.
een baan is ook niet 24 uur hoor er gaat iniedergeval 7 uur van je leven af als je een redelijke baan hebt.
(kan ook korter of langer)
je kunt de rest van die tijd aan je vogels besteden.
en als je zo oud bent heb je natuurlijk nog altijd kinderen, die voor een parkiet kunnen zorgen.
ik zelf ben ook 12 en zrog prima voor mijn parkiet omdat ik www.parkietenfreak.nl heb doorgelezen en
dit forum elke dag bezoek.
dan weten kinderen al een hele boel.
als je instucties geeft aan je kind hoe dit en dat moet en wat de gevaren zijn enz. dan kan hij er best voor zorgen.
ok ik bedoel laat geen kind van 5 dit doen. minimaal 7-8   ;)

groetjes

Ik vind ook absoluut niet dat dieren en mensen gelijk zijn! Waar het mij om gaat, is dat je bewust de zorg voor een ander levend wezen op je neemt. Vandaar de vergelijking: een levend wezen doe je niet weg omdat je er genoeg van hebt of het niet doet wat je wil. Dat is kort samengevat wat ik wil zeggen.

Groetjes, Ilse

Dank je wel voor je verduidelijking Ilse, dan ben ik het wel met je eens. Het is inderdaad een levend wezentje waar je de zorg voor op je neemt en dat doe je inderdaad niet zomaar weg...

Dank je Sam, vind het vervelend als ik je beledigd heb, maar zo was het niet bedoeld!

Groetjes, Ilse

Iets wat ik vreemd genoeg nog niet ben tegen gekomen in het vervolg van deze discussie is het volgende:

Niemand kan voorspellen wat er in de toekomst gaat gebeuren. Misschien heb je een vermoeden of heb je plannen, maar zeker weten doe je het nooit.
Wat naar mijn mening hier het belangrijkste is, is niet of er iets gaat veranderen of niet. Waar het echt om draait is of jij bereid bent de verantwoordelijkheid te nemen voor je dieren áls er daadwerkelijk iets verandert.

Als er iets in je situatie verandert, ben je dan bereid om andere aspecten van je leven mee te laten veranderen zodat je huisdieren nog in je leven passen, of kies je voor jezelf en laat je je dieren stikken?

Ik denk dat je pas huisdieren moet nemen als je bereid bent die verantwoordelijkheid te nemen. Dat als je bijvoorbeeld een drukkere baan krijgt, je andere dingen opgeeft of aanpast zodat je je huisdieren nog de aandacht en verzorging kunt geven die ze verdienen. Misschien gebeurt er nooit iets dergelijks, dat weet je niet, maar je moet er van te voren wel bij stilstaan dat naar alle waarschijnlijkheid niet alles blijft zoals het is. Dat je de toekomst niet kan voorspellen is geen reden om niet stil te staan bij mogelijke veranderingen, en vooral hoe je daar mee om denkt te gaan.

(en dan heb ik het natuurlijk niet over dingen waar je echt geen grip op hebt. Om het maar even erg overdreven uit te drukken: stel je overlijdt plotseling, dan kan je hoe dan ook niet meer voor je dieren zorgen)

En ik heb trouwens liever 10 parkieten dan 1 krijsende baby  8)

Citaat van: ibi op maart 22, 2007, 12:27:41
heey veronika

de redenen die jij opnoemt zou iedereen kunnen gebeuren.
maar een echt beetje parkietenfreak zou er alles vor doen om de vogel
toch te houden.
en zou er zeker een 2e bijnemen.
hoezo zou er geen 2e parkiet bijkunnen?? als je van vogels houd zou dat wel het geval zijn.
en als je niet van vogels houd had je niet eens 1 parkiet gehoeven

groetjes

naja ik blijf toch maar bij mijn mening, maar in delk geval ik ga nooit of nooit mijn parkietjes wegdoen :-* daar zijn ze veel te lief voor :)

hoi iedereen....het ga ik weer verder met de onder werp BOOS (zie BOS in mededelingen)

zelf heb ik me zelf niet getest op allergie...maar het kan zijn (net als bij mijn opa) na jaren lang houden van vogels in eens allergie krijgen van een beestje..hoe dat weet  ik niet...
Dus als mensen afstand doen van hun vogel..vanwege alergie vind ik nog acceptabel..

een parkietje weg doen vanwege de Baby...dat vind ik dom...
Ja mijn zus was een baby toen een parkiet in huis was...ik was een baby toen een parkiet in huis was...
mijn vader deed niks in huis...
en toch zijn mijn zus en ik goed verzorgd.....en de parkiet ook....
Bij het luier verschonen (dat gebeurde op de eet tafel op een matje) ging mijn moeder onder tussen fluiten naar de parkiet.....
de vogel vond de baby gebrabbel ook heel gezellig.....dus het gaat heel goed samen!!..
nadeel je krijgd wel de parkieten freak virus :P

Er zijn veel mensen die schrik hebben dat de parkiet (of een ander huisdier) iets mis gaat doen met hun kindje.
Ik ben er nog altijd van overtuigd: liever je parkiet weg doen, dan hem zijn hele leven opsluiten in een kooi omdat je schrik hebt dat hij iets met je lieve kindje gaat doen.

Over allergie...Ik heb nu ook Falkor, en ik merk dat ik ook een allergie heb (ik weet niet aan wat, maar als hij op mijn hand komt zitten heb ik vrij vaak - NIET ALTIJD - superveel jeuk en krijg ik allemaal rode vlekken).
Maar waarom had ik me van tervoren moeten laten testen? Ik heb al katten, honden, konijnen,... gehad en nog nooit allergisch geweest. Naja, ik weet eig wel van mezelf dat een allergie bij mij opeens opkomt en dan weer verdwijnt voor zoveel jaren (of altijd). Zo ben ik ooit allergisch geweest voor de zon, is ook maar 1x gebeurd.
Ik snap die mensen wel dat ze hun parkiet weg willen, want een allergie is niet leuk! Echt niet. En je hele leven pillekes pakken tegen de allergie is ook niet leuk, dat merk ik aan mijn pa. Hij houd wel van dieren, maar aan ELK dier is hij allergisch dus hij moet constant pillen slikken!

Ik weet ook niet wanneer ik Falkor zou weg doen...Ik zou het zelf ongelofelijk moeilijk vinden om hem weg te geven (door probs vroeger voel ik me verschrikkelijk schuldig over zo'n dingen).
Maar ik vind nog altijd dat je het beste voor je parkiet moet vinden, en niet voor jezelf (je moet natuurlijk ook wel aan jezelf denken he!)

Citaat van: DarkWolf op april 03, 2007, 17:41:59
Er zijn veel mensen die schrik hebben dat de parkiet (of een ander huisdier) iets mis gaat doen met hun kindje.
Ik ben er nog altijd van overtuigd: liever je parkiet weg doen, dan hem zijn hele leven opsluiten in een kooi omdat je schrik hebt dat hij iets met je lieve kindje gaat doen.

ik denk niet dat de parkiet de baby iets aan zal doen :)
een parkietje kan soms pissig worden maar dat reageren ze niet op een baby  ;)
maar waarom zou je je baby bij een parkiet achter laten

Citaat van: ibi op april 03, 2007, 17:56:58
ik denk niet dat de parkiet de baby iets aan zal doen :)
een parkietje kan soms pissig worden maar dat reageren ze niet op een baby  ;)
maar waarom zou je je baby bij een parkiet achter laten

Een hond zal ook niet zonder reden iets doen. En toch zijn er ook zoveel mensen die hun hond weg doen omdat ze een baby hebben. Ouders worden nu eenmaal overbezorgt als hun baby er is, en dieren zijn daarbij uit den bozen!
En tuurlijk laat je je baby niet alleen achter met een parkiet, maar zelfs dan nog! Ouders gaan hun parkiet niet meer durven laten vliegen, want stel dat die op de box/wieg van de kleine land en de kleine bijt?
Ik weet het, het is mss allemaal onnozel enzo. Maar ik ben er van overtuigd dat 70% van de kersverse ouders zo denkt! Dieren bij kinderen zijn gevaarlijk ::) Maar nooit omgekeerd hoor, het dier treft altijd alle schuld!

Citaat van: DarkWolf op april 03, 2007, 19:26:34
Een hond zal ook niet zonder reden iets doen. En toch zijn er ook zoveel mensen die hun hond weg doen omdat ze een baby hebben. Ouders worden nu eenmaal overbezorgt als hun baby er is, en dieren zijn daarbij uit den bozen!
En tuurlijk laat je je baby niet alleen achter met een parkiet, maar zelfs dan nog! Ouders gaan hun parkiet niet meer durven laten vliegen, want stel dat die op de box/wieg van de kleine land en de kleine bijt?
Ik weet het, het is mss allemaal onnozel enzo. Maar ik ben er van overtuigd dat 70% van de kersverse ouders zo denkt! Dieren bij kinderen zijn gevaarlijk ::) Maar nooit omgekeerd hoor, het dier treft altijd alle schuld!

Als ik kindere heb zal ik ze juist met dieren willen laten opgroeien,zo denk ik er nu over maar misschien later heel anders....
Als je je kind altijd weg houd van dieren zullen ze ook niet echt dol op ze worden lijkt mij.
Zelf ben ik opgegroeid met dieren ...
Dan zullen mijn ouders wel bij de overige 30% gehoord hebben (A)

Kinderen heeft niks meer met dit onderwerp te maken
graag on-topic AUB
gr Safrena

Citaat van: DarkWolf op april 03, 2007, 19:26:34
Een hond zal ook niet zonder reden iets doen. En toch zijn er ook zoveel mensen die hun hond weg doen omdat ze een baby hebben. Ouders worden nu eenmaal overbezorgt als hun baby er is, en dieren zijn daarbij uit den bozen!
En tuurlijk laat je je baby niet alleen achter met een parkiet, maar zelfs dan nog! Ouders gaan hun parkiet niet meer durven laten vliegen, want stel dat die op de box/wieg van de kleine land en de kleine bijt?
Ik weet het, het is mss allemaal onnozel enzo. Maar ik ben er van overtuigd dat 70% van de kersverse ouders zo denkt! Dieren bij kinderen zijn gevaarlijk ::) Maar nooit omgekeerd hoor, het dier treft altijd alle schuld!

heey darkwolf ik snap je bezorgt heid maar jij beschijft parkieten nu als monsters voor een baby.
onze parkieten bijten ons toch ook niet zomaar.
trouwens een parkiet heeft niks te zoeken bij de box.
zet de parkiet dan in een andere ruimte.
ik vind dat je best een baby en een parkiet samen kan laten leven. misschien word het zelf dan ook nog een parkietenfreak  :P

Zoals Safrena ook al aangaf: graag weer on-topic! Gr. Ingrid

Ik heb zelf 4 parkietjes,2 honden,3 katten een hamster en een aquarium met 38 vissen.
Ik vind als je een levend wezen in huis neemt,dat het voor het leven is.
Ik vind als het alleen maar om het uiterlijk en karakter eigenschappen van het dier gaat,dat je eens bij jezelf
na moet denken of jij wel geschikt bent voor huisdieren.
Ik heb al mijn dieren van jongs af aan genomen,niet ouder dan 8 weken.
Ik zou er niet aan moeten denken,om maar ook 1 te moeten missen.
Heb ooit wel 2 poezen weggedaan,maar heb er tot op de dag van vandaag nog spijt van.
Had toendertijd geen keus.Maar mis ze nog elke dag.
Een huisdier vind ik kun je pas wegdoen,mocht je het zelf niet meer kunnen verzorgen,door immobiliteit,of dergelijke.
Mijn geval was te kleine woning,en een poes die 2 nesten kreeg.Waarvan ik die ene 2 niet kwijt kon,pas na anderhalf jr.
Maar gewoon omdat je er flauw van bent of niet meer leuk vind is schandelijk gewoon.

Groetjes Kaatje82

Ik ben van mening dat als je een dier aanschaft jezelf er eerst goed in moet verdiepen, en heeel goed over nadenken of je dat dier het leventje kan bieden wat hij/zij verdient. Het zijn geen meubels ofzo die je op een gegeven moment de deur uitzet omdat je ze toch eigenlijk niet meer zo leuk vind!
Ik vind dat een dier recht heb om zijn hele leven bij 1 baasje te zijn die er heel goed voor zorgt!!
Ik zit zelf ook een beetje in de paardenwereld en als je kijkt wat daar afentoe mee afgezeuld word!!
Je moet wel een HELE goede reden hebben om je dier weg te doen, en een baby op komst of dat hij niet meer leuk is, sorry maar dat vind ik geen goede reden.

Ik vind ook dat als je je een parkietje neemt hem niet weg moet doen, zowiezo als je een dier neemt moet je eerst nadenken en veel informatie zoeken, ik bedoel een hond doe je toch ook niet weg als die naar een tijd nog niet luistert...
Tenzij bepaalde redenen.. Heel erg allergisch [ schrijf ik dat goed :P? ] enz.
Ik heb ook pas 2 parkieten [ 5 dagen nu ] helaas heb ik ontdekt dat ik een beetje allergisch ben, voor het stof .. maar daarom doe ik ze nog niet weg!
Ook al staan ze op mijn kamer..

Gr0etjesS - Simone

Als je kiest voor een parkietje of welk ander dier, dan kan je dit niet zomaar weer wegdoen.
Ik heb een turquasineparkiet gehad en die is 14 jaar oud geworden. Hij was niet tam en dit was eigenlijk wel wat ik had gewild toen ik hem aanschafte. Het is nooit een reden geweest om hem weg te doen. Hij heeft elke dag rondgevlogen en ging zelf weer terug in zijn kooitje.
Nu hebben we Parka, ons parkietje. Zij is van Liesanne, maar onze jongste dochter is panisch voor haar als ze rondvliegt.
Het is voor ons geen reden om Parka weg te doen of niet rond te laten vliegen.
Als Parka rond wil vliegen gaat onze jongste maar naar haar kamer.
Parka hoort er gewoon bij.
Wij hebben ook twee konijnen. Ik ben super allergisch voor konijnen. We hadden er eerst eentje en dat vond ik zielig.
Ze moesten namelijk buiten staan. We hebben er eentje bijgenomen uit de knaagdierenopvang. Hartstikke gezellig. We hebben een gigantische ren voor ze gemaakt.
Ik vind dat je altijd moet zoeken naar een oplossing. Als je allergisch voor je parkiet word is het natuurlijk anders, want die kan je niet buiten zetten.
Als het karakter van het parkietje die je hebt gekocht je niet aanspreekt is dit jammer, maar leer ermee leven.
Toen ik mijn kinderen kreeg wist ik ook niet welk karakter ze hadden.

Daphne

CiteerToen ik mijn kinderen kreeg wist ik ook niet welk karakter ze hadden.

Haha, prachtig! En je slaat gelijk de spijker op zijn kop.

hey,

ik vind dat je dieren niet moet kopen, als je weet dat je ze weer terug brengt als ze je niet aan staan.

Groetjes,
Loes

Ik zou na een paar dagen een parkietje echt niet weg doen.
sowieso vind ik dat je parkietje eigenlijk alleen weg moet doen als:
*je allergisch bent of een andere medische reden.
*je er niet goed genoeg voor kunt zorgen

Isis is ook niet zo heel erg tam en in het begin vond ik dat wel jammer vooral als ik een andere parkiet zag die veel tammer was. Maar het is wel een levend beestje en je hecht je er toch aan. Vooral toen Isis ziek was merkte ik pas hoeveel ik van mijn liefie hou :-*.

groetjes :D

hallo,
een parkiet wegdoen vind ik altijd maar een beetje raar.
kijk je kan er niks aandoen als je ze bijvoorbeeld niet meer mag van je ouders,
en ja allergisch maar meestal weetje dat ook wel een beetje van te voren of je goed
tegen veren kunt of niet toch? en er is ook medicijnen voor, en je kan er ook aan wennen
net als mijn vader.
ik vind het altijd al helemaal raar als je je parkietje weg doet omdat hij niet tam word, dat
kun je van te voren toch weten dat het eene parkietje heel moeilijk tam te krijgen is en de
ander weer wat minder.
zoals jullie merken vind ik dus niet snel goed om je parkietje weg te doen.

groetjes ashley

Zoals de meeste mensen hier al zeggen, je kiest over het algemeen bewust voor zo'n beestje. En heb je er eenmaal een (of meerdere natuurlijk) dan behoor je die tot de dood te verzorgen vind ik, dierenarts kosten etc hoort er allemaal bij.

Er zijn maar heel weinig acceptabele redenen om je dieren weg te doen. Er zijn voor de meeste problemen best vaak oplossingen die ervoor kunnen zorgen dat je je parkietje kunt houden. Als ik soms de parkietjes op marktplaats bekijk, dan breekt mijn hart ("mijn zoon heeft liever een hamster" bijvoorbeeld, van de week gezien)

Die van ons zijn niet helemaal tam, maar als ze maar gelukkig zijn. Ik las een ander topic hier over iemand die haar parkietjes wegdoet omdat ze niet tam worden, daar krijg ik dan een raar gevoel bij...

Heey!

Ik vind dat je dieren niet zomaar weg kan doen! omdat jij voor die dieren hebt gekozen en niemand anders!
Ik heb een konijn gekocht maar hij krabt soms en wil liever niet opgepakt worden!En als je dat wel doet kan dat heel veel  krassen op  brengen ! Ik wou hem misschien terugbrengen maar ik heb dat niet gedaan! ik heb hem veel aandacht gegeven en nu gaat het veel beter! alleen oppakken vind hij niet leuk maar dat is normaal voor konijnen !

Enzo gaat het bij veel dieren! Als je ze veel aandacht geeft worden ze van zelf tammer! Soms met ups en downs! Dat  hoort er nou eenmaal bij! En als jij het diertje aandacht geeft krijg je vaak ook wat terug! En dat vind ik super ;D

Denk goed na voordat je een dier wegdoet! Kijk wat kan ik verbeteren! Hoe kan ik het voor mij en mijn parkiet(dier) beter/leuker maken!

Groetjes Peter

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 15, 2007, 20:33:59
Ik heb het gedaan omdat ik er spijt van had dat ik geen tam parkietje genomen had als tweede parkietje. Daarbij vond ik Bassie niet zo leuk: hij was de hele dag alleen maar boos aan het schreeuwen. Doordat hij zo schreeuwde en ook doordat hij altijd heel druk was en alleen maar heen en weer vloog had ik het idee dat hij zich gewoon fijner voelde in een voliere. Ik heb heel weinig geduld en vind het daarom ook moeilijk om een parkietje tam te maken. :-[ Maar ik vind parkietjes wel ongeloofelijk leuk! :D Daarom neem ik asl tweede parkietje dus een tamme.

Toen ik van mijn ouders hoorde dat ik een parkietje mocht (nadat ik het gevraagd had uiteraard :P) ging ik natuurlijk van alles lezen over het tam maken van een parkiet. Als je dat dan leest is het net of een parkietje heel snel tam is (vind/vond ik). Pas toen ik een parkietje had ontdekte ik dit forum en hier las ik pas hoe lang het kon duren.

Het parkietje die ik nu heb (Tommy :-*) is ook niet tam (die heb ik nu ongeveer 6 weken) maar bij hem vind ik het op de een of andere manier niet erg. :-[ (ik wil natuurlijk wel dat hij ooit tam wordt maar ik doe rustig aan). Maar misschien komt dat ook doordat Tommy gewoon een heel lief karakter heeft (hij is nooit bang geweest voor mijn hand en vanaf de tweede dag mag ik hem over zijn buikje aaien. Verder is hij gewoon ongeloofelijk schattig :-* (zie foto :P)).

sorry hoor maar ik vind het dood normaal dat dat beesje wat van streek was : veeeel minder plaats, geeeen soortgenoten.

als tommy er had bijgezeten en ze hadden kunnen rondvliegen was dat allemaal veel beter geweest. dan haden ze teminste aandacht van elkaar als jij niet thuis bent. dan hadden ze samen kunnen spelen en dan had hij misschien rapper vertrouwen gekregen. jij hebt hem (denk ik) gewoon geen tijd gegeven om hem leuk te vinden want alle dieren zijn leuk. de ene misschien wat meer dan de andere maar toch!!


en wat versta jij onder tam??? jij noemt je parkietje niet tam maar je kan wel al over zijn buik wriijven... tam is voor mij gelijk als vertrouwen hebben. als ze dat hebben vind ik dat je ze tam kan noemen. en over zijn buikje laten wrijven is al vertrouwen hebben.ze kennen misschien nog geen kunstjes maar alles op zijn tijd e.

en bij dieren moet je altijd geduld hebben. ook al had je een "tamme " gekocht, dan nog moet je eerst zijn vertrouwen hebben

Nou vooruit laat ik ook nog wat zeggen...

Ben het helemaal eens met Safrena, mooie uitspraak vind ik dat bezint, eer gij begint.......
Ik zou Baco nooit weg doen, zou geen reden kunnen bedenken waarom ik hem weg zou moeten doen, tja mischien medisch ofzo als je in het ziekenhuis terecht komt maar dan zou ik eerst bekende vragen...Anyway...
Schoonzusje van mij hadden twee konijnen, gingen vervolgens verhuizen naar een kleiner huis en hebben de konijnen weg gedaan. Zou ik zelf nooit doen. Jij hebt gekozen om een huisdier te nemen dus neem je ook de verantwoordelijkheid op je. Dat houdt ook in DA bezoeken en dergelijke. Was dan een voorbeeld van konijnen maar goed gebeurt natuurlijk ook met parkietjes.

@veerle; Baco is ook alleen en hij is niet van streek. Misschien is het wel beter om nog een vogeltje erbij te nemen en daar zijn we nog steeds over aan het discussieren mijn vriend en ik. Maar een vogeltje alleen kan prima maar ik ben het wel met je eens dat je er wel tijd in moet steken en zijn vertrouwen moet winnen....

groetjes,
judith

Citaat van: judithdejong op augustus 16, 2007, 16:22:23


@veerle; Baco is ook alleen en hij is niet van streek. Misschien is het wel beter om nog een vogeltje erbij te nemen en daar zijn we nog steeds over aan het discussieren mijn vriend en ik. Maar een vogeltje alleen kan prima maar ik ben het wel met je eens dat je er wel tijd in moet steken en zijn vertrouwen moet winnen....

ja dat weet ik hoor, :D maar in het begin moest barco hem ook waarschijnlijk aanpassen omdat hij alleen was en ik vind dat ze bassie niet genoeg tijd hebben gegeven om zich aan te passen. ;)

Citaat van: veerle op augustus 16, 2007, 16:54:36
ja dat weet ik hoor, :D maar in het begin moest barco hem ook waarschijnlijk aanpassen omdat hij alleen was en ik vind dat ze bassie niet genoeg tijd hebben gegeven om zich aan te passen. ;)

Daar ben ik het met je eens!!! Absoluut.  :)
Geduld is een schone zaak zeg ik dan maar, maar uiteindelijk dubbel en dwars de moeite waard!!

groetjes,
Judith

CiteerSchoonzusje van mij hadden twee konijnen, gingen vervolgens verhuizen naar een kleiner huis en hebben de konijnen weg gedaan.

Net als jij zou ik dat ook nooit doen. Dieren zijn toch geen meubilair? Het zijn je huisdieren, deel van het gezin. Als je gaat verhuizen hou je ook rekening met hen. Het is niet als een lamp of tafel die ineens niet meer past.
Ik ben al een tijdje op zoek naar andere woonruimte. Maar dan wel iets waar mijn diertjes zich ook prettig voelen. Iets waar de vogeltjes los kunnen, en mijn konijn ook zo nu en dan los kan hobbelen. Tot nu toe niks gevonden, maar ik peins er niet over om dan mijn eisen maar bij te stellen ten koste van mijn dieren.

@moppers; precies totally mee eens. Zoveel ruimte neemt dat nou ook weer niet in, maar ja mijn schoonzusje dacht er anders over.
En nu hebben ze een kat, maar dat terzijde haha.  ::)

groetjes

Ik heb een heel tam parkietje gehad, Timmy. Hij was zo lief en leuk, kon ook praten. Toen hij dood ging was ik er kapot van. Toen kocht ik Dimitrietje. Wat een verschil, Dimitrietje werd wel tam hoor, maar ja, geen Timmy. Toch vond ik haar leuk. Een keer kon ik haar niet vinden, ik was helemaal in paniek. En plotseling hoorde ik een zielig kwettertje, ze zat achter het kastje, er achter gevallen. Goh wat was ik opgelucht. Met andere woorden, geef je beestje een kans. Niet meteen weg doen, dat is wel erg makkelijk. Bij aanschaf ben je verantwoordelijk en die verantwoordelijkheid moet je nemen. Het diertje is afhankelijk van jou.
Groetjes
Jolanda  ;)

hoi iedereen

ik vind dat je een parkiet (of elk ander dier) alleen weg mag doen als:

- bijvoorbeeld een allergie heel heftig is (mijn moeder is allergisch voor mijn cavia maar die doen we ook niet weg omdat mijn moeder er nog tegen kan omdat moeder pilletjes heeft, er zijn dus ook andere manieren om met een allergie voor parkieten om te gaan)
- het voor het dier niet gezond meer is om te blijven.

verder mag je onder geen beding een dier weg doen.

Ik vind net als al mijn voorgangers Jij neemt het parkietje dus jij moet er voor zorgen of je het nou leuk vind of niet. EN mijn parkietjes waren in het begin nogal zwak. en mijn moeder zei wil je ze dan terug brengen. nee. Maar ik vind wel  dat je eerlijk zegt waarom en niet stomme redenen gaat verzinnnen

Citaat van: ashley op augustus 13, 2007, 22:24:23
en ja allergisch maar meestal weetje dat ook wel een beetje van te voren of je goed
tegen veren kunt of niet toch? en er is ook medicijnen voor, en je kan er ook aan wennen
net als mijn vader.

Je weet niet altijd van op voorhand of je allergisch bent. Toen ik Falkor net had, had ik ook blijkbaar een lichte allergie (die nu wel verdwenen is). Ik ben ook ooit allergisch geweest voor de zon, nadien nooit meer. Ik heb nu eenmaal blijkbaar lichte allergieën die komen en gaan en ik weet nooit op voorhand wat de volgende allergie zal zijn :)
En pilletjes werken lang niet altijd. Mijn vader is zwaar allergisch aan bepaalde bloemen, zelfs als hij pilletjes neemt heeft hij er last van. Niet alles is met pilletjes op te lossen hoor :) Ik ben in ieder geval wel blij dat hij niet zwaar allergisch is aan dieren (een beetje wel, maar dat is wél op te lossen met een pilletje).

Ik zou er nooit over pijnzen om een huisdier weg te doen. Ook al zou het "geen leuk" parkietje zijn, dan nog is het wel jóúw parkietje, en je weet niet wat er met hem/haar gebeurd nadat je hem hebt weggedaan. Ik zou het mezelf echt niet kunnen vergeven.

De enige reden die ik kan bedenken waarom ik een parkietje weg zou doen, is als mijn kinderen of ikzelf zoveel last krijgen van het beestje dat het de gezondheid schaadt.
Bijvoorbeeld door een flinke allergie. Een parkiet moet in de woonkamer staan, anders vereenzaamt die. Als dit niet meer mogelijk zou zijn door een allergie van een van de kinderen, dan zou ik ervoor kiezen om een goed tehuis te zoeken.
Mijn kinderen gaan nog wel steeds voor het parkietje.

Gelukkig is dit niet het geval bij mij, maar ik kan mij zo'n situatie enigszins voorstellen. Onder andere omstandigheden zou ik nooit een parkietje weg doen. Geen excuus om het weg te doen omdat het geen leuk beestje is, of omdat die veel rommel maakt.

Moeder van Liesanne, daphne ;)

Natuurlijk is het wel stom als je een parkietje koopt en je doet hem daarna weg, maar is het niet egoistisch om hem te houden terwijl hij ergens anders gewoon veel beter af zou zijn? Natuurlijk is het idioot, maar ook wel beter voor je parkietje.  :-\

Hoi allemaal,

Ik denk er toch wel wat anders over. Het kan toch gewoon zo zijn dat het niet wil? Ik vind dat de liefde van 2 kanten moet komen.
Als je je uiterste best hebt gedaan en het lukt niet, om wat voor reden dan ook, vind ik het ten opzichte van je parkiet eerlijker om hem een thuis te bezorgen waar het wel goed zal gaan.

sorry voor iedereen .
maar dit is mijn mening.
als je een huisdier neemt doe je dit weloverwogen.
zo niet begin er dan niet aan .
is er iemand echttttttttttt allergisch oké .
maar anders kan ik mij geen goede rede bedenken.
hoop niet dat ik iemand kwets maar dit is mijn mening.

groetjes lien  :-*

ik zou een parkiet echt wegdoen als blijkt dat hij/zij totaal niet met de andere parkieten overweg kan en ruzie overheerst.

oké miekie ,maar dan kun je hem ook nog in een andere kooi doen.
groetjes lien  :-*

nou nee, da's voor mij geen optie.... :(

Er ontstaat hier een slow-chat, en dat is niet de bedoeling.
Hou het discussietopic zuiver mensen.

Ik vind dat je een dier ( maakt niet uit wat voor een dier) alleen weg mag doen als het voor jou of van 1 van je huisgenoten slecht is voor de gezondheid, of voor het welzijn van het diertje

Mijn dieren ( behalve mijn grasparkieten) komen allemaal uit het dierenasiel. 1 kat die ik heb was daar heel erg vals en vloog iedereen aan, volgens het dierenasiel was zij mishandeld. Deze heb ik toen meegenomen omdat zij weinig kans had om op der oude dag een goed leventje te krijgen.
Deze kat is heel lief geworden :D

Precies!

Eenmaal gekozen blijft gekozen, tenzij je medische redenen hebt.
En een parkiet kun je niet tam kopen die moet je tam maken....
En als ie niet echt tam wil worden dan moet je of harder je best doen, of het erbij laten en nemen zoals ie is.

En dat geldt ook niet alleen voor parkieten.
Dat is nou net het gevaar. Mensen heb geen zin meer in een diertje en doen het zomaar weg. Asielen vol en noem maar op.

Ik vind dat mensen die aan huisdieren en zo beginnen eerst overspoeld moeten worden met informatie.
Ik kan wel even een nieuw discussie topic openen!

Om op de vraag uit de onderwerpstitel te antwoorden: in principe nooit.

Ik heb 't maar één keer moeten doen, ooit. Muis had het zesde vogeltje in m'n kamervoliere moeten worden, en het mannetje voor het derde vrouwtje. Het probleem was alleen dat hij bijna vanaf het moment dat hij bij de groep werd gezet het dominantste vrouwtje aanviel. En dan niet wegpikken bij de voerbak, nee, borstveren uit trekken, en achternazitten tot ze op de bodem zat. Bleef ze daar zitten, dan ging hij haar manneke aanpakken, of het tweede vrouwtje. Hij was vrij energiek: dat vrouwtje had weinig rust meer, en de hele groep werd onrustig. Ik snapte geen bal van zijn gedrag: had hij in de dierenwinkel immers niet met meer vogels in één kooi gezeten, die nog eens kleiner was ook? Daar had ik niets van dit alles gezien. Na een paar dagen viel z'n hele staart in één klap uit. Dat was de druppel: ik zette hem apart op m'n slaapkamer in het (kleine) ziekenkooitje dat ik had. Dat hielp het vrouwtje aan haar rust, maar Muis' gemoedstoestand verbeterde niet: als hij niet de boel bij elkaar krijste knaagde hij aan z'n vleugelpennen. Ik zette 'm in dat kooitje terug in de woonkamer: geen verbetering, en de groep werd weer onrustig. Ik kon het niet aanzien en ben in 't rond gaan bellen. Twee weken nadat ik 'm kocht is-ie naar m'n nichtje gegaan, met vrouwtje 3. Die accepteerde hij wel. Sterker nog, hij bleek heel lief en zorgzaam voor haar, en zij voor hem. Als ik bij m'n nichtje langs ging zag ik weer het rustige, gelukkig pruttelende vogeltje uit de dierenwinkel terug. Ah, en, nee. Ik had geen hekel aan dat vrouwtje, maar aangezien ze echt een vijfde wiel aan de wagen was in de groep, ik me voorlopig niet aan nóg een aankoop ging wagen, en Muis echt een maatje nodig had omdat m'n nichtje overdag werkte, was die keus snel gemaakt.

Wat Muis me toen (tien jaar geleden oid?) heeft geleerd is dat je altijd een goede back-up kooi moet hebben voor dit soort gevallen. Die had ik niet, en aan 100 gulden voor die goeie kooi kon ik ook niet zomaar komen. Achteraf denk ik namelijk dat Muis weliswaar gestresst werd van de groep waar hij in zat, maar ook echt niet zonder vogelgezelschap kon, hoeveel aandacht ik hem ook gaf verder. Dat ziekenkooitje was alleen al te klein voor één actief jonkie, laat staan voor twee. En dan onze woonkamer. Vier mensen en een tv! Maar misschien, als ik hem had kunnen laten afkoelen met voldoende ruimte, met of zonder dat vrouwtje, met of zonder doek over z'n kooi, met of zonder...misschien had ik het dan na een paar maanden nog eens kunnen proberen...een vorm van 'bezint eer ge begint' dus. Aan de andere kant had ik wel nagedacht over het mannetje dat ik wilde kopen, en ben ik een keer 's morgens en een keer 's middags naar de dierenwinkel gegaan om hem te observeren. Op het moment dat ik hem kocht had ik al jarenlang parkieten gehad, en ik was ronduit verbijsterd door zijn gedrag. Zó agressief had (en heb) ik ze nog nooit meegemaakt.

Wat ik eigenlijk wil zeggen met mijn verhaal is: als je denkt dat je parkieten kent, zul je niet op zoek gaan naar meer informatie. Je hebt ze al tijden, of je ziet mensen in je omgeving ze houden en denkt dat dat dé manier is, of je begint net en wordt verkeerd voorgelicht. Als het dan mis gaat is het te laat. Dan besef je ineens dat je meer op je hebt genomen dan je vooraf had bedacht, en dan moet je een zo goed mogelijke oplossing zoeken. De beste oplossing is niet altijd dat de vogel bij je blijft: Muis was in de stress geschoten, en met de middelen (en kennis, ook wel) die ik toen had kon ik hem daar niet uit krijgen. Ik kende geen andere parkietenbezitters, toen ik de situatie uitlegde bij de dierenwinkel en vroeg of ik 'm mocht ruilen lachten ze me uit, en internet...internet was er nog niet echt.

Natuurlijk zijn er mensen die huisdieren behandelen of het schoenen zijn. Ik heb momenteel 3 paar in huis, het schrijnendste geval nog wel het konijntje waar een collega van m'n vader vanaf wilde omdat hij 'te groot' werd, en 'te wild'. 't Arme beest is als fokking levende teddybeer gebruikt door die k*tkinderen, en heeft een manke achterpoot. Nee, navragen hoe groot zo'n koddig kleintje wordt is natuurlijk te veel moeite, en mensen die jou een gebroken pootje bezorgen mag je niet ontwijken :/

Eh. M'n punt. Je hebt dus die schoenen-mensen, en je hebt 'freaks'. Daartussen zitten zat mensen die best over de aanschaf van hun huisdier nadenken, die informatie opzoeken, die op basis van die informatie denken 'ok, deze belasting (lullig woord maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel) kan ik inpassen in m'n leven', die om het dier geven, maar die 'm tóch weg doen als de belasting onverwachts zwaarder blijkt dan ze dachten. Die mensen ga ik niet veroordelen. Ieder z'n prioriteiten, en huisdieren staan maar bij een enkeling helemaal bovenaan. Dat je niet één van die enkelingen bent betekent niet dat de beslissing afscheid te nemen van een dier niet een verdrietige kan zijn.

Gewoon houden! je leest en op TV zie je verwaarloosde dieren omdat hun baasje ze niet meer leuk vinden. Maar in jouw situatie is het te begrijpen en je kan je parkiet toch beter terug brengen als hij zich daar prettiger voelt dan een leven lang in een (stom) kooitje met een eigenaar die je niet leuk vindt.

 :( Nee zou mijn parkietje nooit weg willen doen, ben het ook dus niet met je eens, ik heb mijn parkietjes net een week, en steek er veel tijd in, geduld heb je niet??....dan zou ik maar nergens aan beginnen als ik jou was.
Zeker met een parkietje moet je veel geduld hebben, zoiezo met alle beesten.
Hoop dat je van deze berichten geleerd hebt en goed nadenkt over het aanschaffen van een parkiet...Wens je veel wijsheid toe....

Ik ben het er niet mee eens dat mensen een vogel (snel) wegdoen het is immers een levend wezen. En levenden wezens hebben nou eenmaal een eigen karakter. Ik vind dat het niet een stuk speelgoed is wat je even kan omruilen als het je niet bevalt. Dan moeten mensen maar visjes ofzo nemen. Ooit was ik bij een hondentraining waar je naartoe gaat om honden te leren zitten, liggen etc. en daar waren 2 mensen die vonden dat hun hond niet snel genoeg leerde. Wat denk je dat ze deden? ze gingen het beestje omruilen voor de zelfde soort ras. Die gedachte zou bij mij niet eens op komen.

Mick

ik vind dat je een vogel pas moet kopen als je de voor en nadelen naast elkaar hebt gezet en er zeker zijn hele leven voor kunt/ willen zorgen

maar als je er plost geen tijd meer voor hebt vind ik dat je beter een goed thuis kunt zoeken voor je pietje. als je alleen eten, drinken en kooi verschonen kunt door te weinig tijd dan vind ik dan moet je hem een beter thuis bieden het is zielig om een vogel depresief te laten worden.

en dat een parkiet te veel geluid maakt dat weet je van te voren pietjes kunnen veel geluid produceren kijk eerst bij de kweker of dierenwinkel hoe het vogeltje is of vraag het. maar een parkiet kan gewoon veel geluid maken daar staan ze om bekend..
gr diana

Ik heb pas nog, iets minder dan 3 weken geleden. M'n parkietje met spijt weg moeten doen.
Ik had haar altijd alleen zitten, tot ik het zielig vond en ik kocht er een tweede bij. Sammy was geintereseerd maar moest laten zien dat ze de baas was. Na ongeveer een maand tijd begon het echt tot een ruzie. Het werd steeds erger en erger dat ik thuis kwam en ze elkaars veren er gewoon uittrokken. Cathy mocht niet meer eten als ik er niet was. Sammy was echt de baas. En opgegevemoment begon ze mij te bijten en Cathy mocht eigenlijk niets meer doen. Dit kon zo echt niet meer, en Sammy en Cathy waren daarom ook echt niet gelukkig. Ik vond het zo zielig dat ik een adresje gezocht had en toen ineens was het zover, en moest m'n parkietje weg. Toen ik bij het adresje was waar Sammy heen ging, had ik zo m'n twijfels. M'n moeder heeft later nog gebeld hoe alles ging. Ze zit nu gezellig met ongeveer 8 andere parkieten in een binnenvoilere en ze word niet ''buitengesloten''. Het klikte echt gewoon niet tussen mijn twee parkietjes. Het liefst had ik er een tweede kooi bij genomen. Maar de parkieten staan op m'n slaapkamer en dat paste gewoon niet. Ik weet wel dat het echt de moeilijkste beslissing ooit in m'n leven was geweest. Al komt er een nieuw parkietje later bij, vervangen gebeurd niet. En nog steeds als altijd, hangt er een mooie grote portret foto in m'n kamer. Om haar nooit te vergeten.

dat vind ik een goede reden ;D ;D
en ze is nu gelukkig  ;D ;D

Citaat van: Sonja op maart 15, 2007, 23:44:39
Bij de aanschaf van een parkietje (of welk dier dan ook) is het van groot belang dat je hem neemt zoals hij is. Dus niet denken: "hm..deze bevalt me eigenlijk toch niet zo, ik ruil hem in voor een andere..."

Ik neem misschien nog een parkietje erbij misschien maar als ze elkaar bijten. Dan gaat de parkiet die ik het laatst bij nam weer terug. Als Nico een goed maatje heeft gevonden mag hij blijven en dan blijft hij ook. Tenminste in de situatie waar ik in zit vind ik het wel makkelijk om terug te ruilen als ze elkaar steeds aanvallen!

misschien begrijp ik je een beetje verkeerd omdat het via de pc gaat, maar ik snap niet dat je er zo over kunt praten als bijvoorbeeld een nieuwe broek die je koopt in de winkel waar al een scheur inzit en dan terugbrengt.

Ik heb nu nog geen parkietje, ik heb wel al hamsters en konijnen gehad, en al beten ze mij ook al eens enzo zeker in het begin, dat heeft er net voor gezorgd dat ik ze nog meer aandacht gaf zodat ze wel tammer werden!

Zo denk ik erover, vanaf ik een diertje zou kopen zou ik het echt niet over mijn hart krijgen om het weer weg te doen als het gewoon maar is omdat hij niet tam is.
Natuurlijk als er een medische reden is moet het wel he.

En je kan volgens wat ik al gelezen heb elk parkietje tam krijgen! En dat moet je weten voor je er een aanschaft, dan moet je volgens mij bereid zijn om al wordt je parkietje niet makkelijk tam, om er toch zo veel tijd als mogelijk is aan te geven en het toch tam krijgen, als je niet bereid bent om dat te doen moet je er volgens mij niet aan beginnen, want dan heb je wel eens kans dat je het terug zal moeten doen!
Dat je niet van je diertje kan houden snap ik niet zo goed, want bij ons is het zo, eerst denk ik heel goed na en zoek ik heel veel op over het diertje dat ik wil, dan vraag ik aan mijn ouders of het mag (ik hoop dat dit niet klinkt alsof dat ik zowat elke maand een nieuw diertje wil, in juni zijn mijn konijntjes overleden, en sinds de grote vakantie zoek ik vanalles op over grasparkietjes) en als het van mijn ouders mag, zoek ik nog een hele hoop meer informatie, en pas DAN ga ik een diertje aanschaffen, dat wil zeggen dat ik er dan echt wel zeker van ben dat ik er goed voor zal zorgen, wat voor karakter het vogeltje ook heeft, en dat ik er zowiezo van zal gaan houden.

Grtjs,
Judith

Hij bedoelt het volgens mij zo dat, als het niet klikt met het parkietje wat ie al heeft, hij hem weer terug brengt.

Citaat van: Marjolein90 op januari 27, 2009, 18:31:33
Hij bedoelt het volgens mij zo dat, als het niet klikt met het parkietje wat ie al heeft, hij hem weer terug brengt.

Juist, als het wel klikt tussen Nico en het nieuwe parkietje gaat hij niet weg! Ook al bijt hij mij zo hard  8)

oke sorry voor het fout interpreteren  :)

Ik vind dat je een parkietje wel weg kan doen als je weet dat je er zelf niet goed voor kan zorgen, maar hij ergens anders wel een goed leven kan krijgen.

Mijn 2e parkietje, Richie (donkerblauw) komt van onze buren af. Daar hadden ze haar al erg lang. Richie kreeg weinig aandacht, en mocht van mijn buurvrouw nooit de kooi uit, omdat ze bang was dat ze op de meubels zou poepen :(. Toen hebben ze haar na een tijdje aan ons gegeven. Wij hadden al een parkiet, Findus (hij is aan komen vliegen, vandaar zijn naam), en bij ons leefde ze helemaal op :D. Kortom, het is soms gewoon beter voor een parkietje als hij/zij weg gedaan wordt.

Ik vind dit zooo zielig. Neem dan geen parkietje. Als je kind bijv. niet luistert of je hebt een huilbaby ga je hem toch ook niet inruilen! Parkietjes zijn levende wezens net zo als wij! Ik ben al driekwart jaar bezig om mijn parkietje tam te maken en hij heeft schurftmijt maar ik doe hem ook niet weg omdat dat gewoon zielig is en bovendien hou ik gewoon te veel van haar! :o

weetje, ik ben het eigenlijk niet zo eens met 'je mag je parkiet nooit weg doen, alleen als er een medische reden voor is'.

Ja, oké, je kiest voor een beestje en je hebt zijn leven lang de verantwoordelijkheid voor hem, maar ook voor de kwaliteit van zijn leven.
En als die kwaliteit van leven voor je parkiet nou veel beter is bij iemand anders, waarom zou je hem dat dan niet gunnen?

Als jij en je parkiet elkaar nou echt niet kunnen uitstaan, is het dan niet beter voor je vogel hem aan iemand te geven die van hem houdt en andersom? Daar word hij toch veel gelukkiger van? En als je hem niet genoeg aandacht kan geven, wordt ie dan niet gelukkiger bij iemand die dat wel kan?

Ik vind het zelfs een beetje egoïstisch een vogeltje te houden die je niet genoeg aandacht of liefde kan geven. Dat hoort bij zijn verzorging, kan je dat niet geven, vind ik dat hij beter terecht is bij iemand die dat wel kan.

Tja en wat de beginpost betreft, misschien heeft ze hem iets te overhaast teruggebracht, parkietjes moet wennen, hebben zo hun buien, kunnen veranderen e.d., ik vind wel dat vóór je het opgeeft je er alles aan gedaan moet hebben, én de tijd moet hebben genomen om het even aan te kijken en om een band te kunnen smeden.

Ik moest mijn vorige parkietje weg doen omdat ik vanwege prive omstandigheden opgenomen moest worden.
Ik woonde op mezelf, dus er woonde geen andere mensen in huis..
Mijn moeder wou hem wel, maar daar kreeg die dan niet genoeg aandacht omdat mijn zusje bang voor hem was.
Vandaar dat ik liever wou dat tie naar een vogelliefhebber ging, zodat tie toch de goede aandacht kreeg.
En dat is ook gelukt. Maar ik moest wel heel erg zeker weten dat tie goed terecht kwam.

Hallo allemaal

Mijn mening.
Ik ben van mijn stoel af gevallen toen ik dit had gelezen :'( :'( :o :o :o.
Je zij ik denk voortaan heel goed na voordat ik een daadwerkelijk diertje aanschaf,kan je zelf niet eens de moeite doen om je parkietje een goed leven te bezorgen.En je moet goed na denken voordat je een parkietje aanschaft maar ook goed nadenken voordat je er een weg doet.Ik vind jou manier van denken over een parkietje weg doen maar flauw.Zou jij het leuk vinden om eerst geen aandacht te krijgen je door je *baasje* niet erg gemogen worden en dan ook nog eens weg gedaan worden leuk?.Wat zou bassie dan wel niet denken?.Jij hebt er voor gekozen er voor te zorgen en ondanks dat ze nog niet zo snel tam zijn moet je door gaan met van ze te houden en ze tam proberen te maken.Kijk mijn parkietjes vinden mij soms verschrikkelijk iritant omdat die grote enge hand de kooi in gaat,en ze hebben mij een keer in mijn lip gebeten toen ik ze een kusje wilde geven.Maar toch hou ik van ze.Niet omdat ze verschrikkelijk schattig zijn,maar omdat ze niet anders wisten en om hun apparte karakter :-* :-* :-* :-* :-*.Eens een parkietje beloofd goed voor hem te zorgen moet je ook na komen.Ik vind dit maar niks.Maar ik denk dat je eerst wat meer informatie had moeten opzoeken over tam maken.En wat heb je er aan als iemand anders jou gevleugelde vriend tam maakt.Dan is dat geen herinnering maar dan is dat dom,dom om niet zelf de verantwoordelijkheid te nemen je parkietje zelf tam te maken.Je had kunnen weten dat je ook niet zo maar een beste vriend vind.Daar moet je lang over na denken.
Ik zou hier maar eens heel goed over na denken.

Dat was mijn mening

Lang he?

Doei

Natuurlijk moet je goed nadenken voordat je een parkietje in huis neemt.
Maar als je na enige tijd toch zeker bent dat hun leven beter is bij een ander baasje, waarom zou je hem dan niet weg doen? Als je weet dat hij/zij daar gelukkiger zal zijn.
Ik zeg niet dat je het maar eens moet uitproberen, en als het niet leuk is, hem terug weg kan doen, zeker niet. Maar als je er echt over na had gedacht en toch merk je dat het niet het ideale huisdier voor je is, vind ik dat je hem beter een nieuw huisje kan geven.

Judith

De vorige eigenaar van mijn parkiet Ukki moest Ukki wegdoen omdat ze te weinig tijd voor haar had, en haar nieuwe vriend was bovendien allergisch voor haar.
Dat vind ik eigenlijk wel een goeie reden.  :)
Ik zou Ukki nóóit wegdoen, alleen maar omdat ze een keer vervelend is.. Vanmiddag bv. was ze nogal chaggie, ze pikte de hele tijd, toen heb ik haar maar even met rust gelaten. (ik heb haar ook pas sinds gisteren, allemaal nog even wennen)

Hallo, ik kan zo boos worden als mensen hun verantwoordelijkheid niet nemen voor hun huisdier, wij hebben een hond via internet 41/2 maand was zij bleek mishandeld te zijn wij hebben zo'n 21/2 jaar nodig gehad om over haar angst voor mijn man af te komen. Vroeger eens een keer een kitten meegenomen die het slecht had en niet verzorgd werd hij was zo ziek zat wel een paar keer per week bij de dierenarts toen hij een half jaar oud was kreeg ik het advies om hem in te laten slapen dit heb ik niet gedaan hij is uiteindelijk 29 jaar geworden. nu hebben we de 6 grasjes uit de schuur zij gaan niet meer weg ze hebben het goed nu en ik en de rest van het gezin hebben de verantwoordelijk voor hun welzijn, verzorging en een goed leven op ons genomen, ook het parkietje Winky want hij kan niet goed vliegen omdat zijn ene vleugeltje niet helemaal goed is. Wat ik bedoel dus denk eerst goed na voor je een huisdier neemt want ze zijn van jou afhankelijk en kunnen soms heel oud worden en bedenk ook dat als ze ziek zijn hebben ze professionele hulp nodig ook dit moet je incalculeren.
Mijn jongste dochter is meervoudig complex gehandicapt is zij hierdoor minder als iemand anders ik vind van niet.
Sorrie een heel verhaal maar zo denk ik erover.
Gr. Marij

p.s. De eigenaar van de dierenwinkel zei tegen mij met betrekking op de grasjes die we hebben gevangen in de schuur "de ergste dieren zijn de mensen".

Berichtjes samengevoegd.
Gr.Sonja

Eerlijk gezegd snap ik niet dat je je vogeltje weg hebt gedaan!
Misschien is het even moeilijk en tam maken dat duurt ook wel een tijdje maar daar moet je geduldig voor zijn!
Ben je dat niet dan kun je beter geen parkietje aanschaffen wat je zelf nog tam moet maken!
Mijn parkietje is ook nog niet tam en dan moet je er gewoon wat tijd aan besteden.
Als iedereen zijn vogeltje gewoon weg deed omdat hij schreeuwde of niet tam was dan zouden er veel parkietjes zijn zonder baasje!
Je hebt gedaan wat je hebt gedaan maar ik zou zo niet hebben gehandeld ;)

Gr

Een klein halfjaar geleden heb ik, na een jaar heel erg veel last te hebben gehad van niezen, jeukende ogen, een neus die de hele tijd dichtzit en snotteren, laten testen of ik allergisch ben. De uitslag was wel helemaal tegen mijn verwachtingen in. Ik bleek allergisch te zijn voor twee soorten bomen, voor grassen, voor huisstofmijt én voor grasparkieten. Er werd ook ruis in m'n longen vastgesteld en de dokter raadde me dan ook echt aan om meteen alle knuffelbeesten en grasparkieten 'uit het huis te verwijderen'. Mama wou toen natuurlijk meteen dat ik mijn grasparkieten weg zou doen, maar ik heb het tot nu toe nog altijd kunnen uitstellen. Ik heb sinds een halfjaar wel niet meer zo erg last van jeukende ogen en niezen als daarvoor, dus als het zo blijft hoop ik dat ik gewoon mijn parkietjes kan houden.
Ik weet niet echt waar de grens licht, ik denk dat een allergie wel een reden is om je parkietjes weg te doen, maar ik kan het niet over m'n hart krijgen, vooral omdat de situatie nu nog redelijk stabiel is.
Moest ik weer terug zo erg last hebben, dan zou mama me vast verplichten om ze weg te doen, dus voorlopig blijf ik hopen dat m'n allergie niet weer verergert.

Vele groetjes,
Sara

Als je een huisdier neemt zorg je ervoor. Deze breng je niet terug of dump je niet in de natuur. Naast onze aangevlogen parkieten (die het nooit overleefd hadden als we ze niet binnen genomen hadden). Zien we hier regelmatig ook tamme konijnen en verwilderde poezen rondlopen. De beestjes zelf overleven het amper.

De poezen wel, maar helaas eten die de beschermde jonge patrijsjes, eendjes en andere vogels op.

Als een dier te veel af ziet, of als een kip te oud wordt. Verlos je ze zelf uit hun lijden, of je laat ze inslapen door een arts.

Mocht je door je eigen gezondheid niet meer voor dieren kunnen zorgen. Bijvoorbeeld mijn oma kon niet meer naar de kip en de haan lopen omdat ze te slecht ter been werd. Dan doe je ze weg naar iemand waarbij ze de ruimte hebben. Je eigen gezondheid vind ik wel voor gaan op een dier.

hay hay

ik vind eigenlijk ook niet dat je je diertjes weg moet doen, helaas ben ik er zelf ook schuldig aan, ik heb namelijk 2 grasjes gehad, hele lieve leuke diertjes, maar ik kreeg een vriend en helaas was hij echt heeeeel erg allergisch voor parkieten stof, we hebben het best een tijd aangekeken maar het was voor hem geen doen meer!
Toen kwam mijn oma met de oplossing, zij wou ze heel graag hebben, en ik moet jullie zeggen dat ze daar echt een geweldig plekje hebben gekregen, ze zijn echt mega tam, ze praten heeeeel erg veel, en super gezond.
Ik ben blij dat ik toen die keuze heb gemaakt, alleen nu ik dus weer alleen ben met mijn zoontje, hebben we toch besloten om weer voor 2 van die schatjes te gaan. En dus zijn nu Pipi en Pipo onze nieuwe huisgenootjes.
En nee ik doe ze echt niet weer weg, hahahah blijf gewoon vrijgezel, en anders vraag ik eerst of diegene ook allergisch is :-\ :P
Dit wou ik toch ook graag even kwijt :P

groetjesss