Voor alle parkietjes komt er een moment dat ze sterven. Hoe erg we dat ook vinden, het is niet anders.
Sommige vogels sterven totaal onverwacht, bij andere vogels komt het minder onverwacht: ze zijn (chronisch) ziek.
Er komt een moment dat je misschien als "baasje" zegt: "Als het leven voor mijn vogeltje lijden wordt, dan komt het moment in zicht dat ik aan de dierenarts vraag of er euthanasie toegepast kan worden".
De vraagstelling luidt:
Ben jij voor of tegen euthanasie?
Leg uit waarom je voor of tegen bent.
Als je voor euthanasie bent, leg dan ook uit wanneer het feitelijke moment voor jou aanbreekt om met dit verzoek naar de dierenarts te gaan.
Ik ben een zeer groot voorstander van euthanasie. Of het nu een olifant, een hamster, een hond, een parkiet of een mens betreft.
Ik vind dat het moet kunnen worden toegepast bij zowel uitzichtloos lichamelijk als uitzichtloos psychisch lijden.
Er kunnen zich gevallen voordoen in het bestaan van levende wezens waarbij er sprake is van kwelling indien er wordt gewacht op een 'natuurlijke' dood. Die natuurlijke dood blijft soms ongewenst lang uit. Dan moet er worden ingegrepen. In het geval van een dier is dit moeilijker dan in het geval van een mens. Een dier kan er niet zelf om vragen. Dat is in zijn nadeel. In zijn voordeel is het echter, dat hij euthanasie kan krijgen zonder erom te hoeven 'bedelen'. Het mág gewoon. De eigenaar van het dier heeft de lastige en zware taak om het tijdstip van overlijden te bepalen. Het is daarom van groot belang dat je je zieke dier goed observeert zodat je zeker weet dat je de onherroepelijke stap niet te vroeg zet. Deze stap te laat zetten, is echter ook niet goed voor het dier. Men mag nooit uit eigenbelang het lijden van een dier dat tóch nooit meer zal genezen, nodeloos rekken. Ik weet dat het vreselijk is om je dier letterlijk in handen te geven van degene die zijn leven zal vernietigen. Vooral als het beestje kort daarvoor nog blij naar je toe kwam strompelen. Blij omdat hij je zag .... Ik heb het al verschilende keren moeten doen en stond er dan met verbijstering naar te kijken. Als je dan ziet hoe de oogjes van een vogeltje in een fractie van een seconde uitdoven ..... , dan breekt je hart. Maar euthanasie was een zegen voor het gekwelde dier. Het wist niets meer en kon gaan rusten.
Ik ben ook voor, ik vind niet dat je een dier mag laten lijden, terwijl je er niks aan kan doen. Als een parkiet lijd en er is nog hoop dat met medicijnen het beter gaat, dan ben ik tegen.
En wanneer? Tja dat vind ik erg moeilijk te zeggen...
Ik ben voor Euthanasie.
Als een parkiet zo ziek is en er is geen kans op beterschap vind ik het waardig om ze in te laten slapen.
Je kan wel wachten totdat het parkietje uiteindelijk uit zich zelf sterft,
maar hoeveel pijn,leed en moeilijke tijden gaan daaraan vooraf.
Je parkietje heeft het verdiend om waardig en rustig heen te gaan.
Ik vind het verschrikkelijk als ik voor die beslissing kom te staan
maar m'n verdriet zou ik opzij zetten om hem verder leed te kunnen besparen.
Ik ben voor, als je een dier ontzettend ziet lijden en je weet dat hij niet meer beter kan worden lijkt mij dat de beste oplossing. Ik zal heel verdrietig zijn maar ik zal nog verdrietiger zijn als ik zie dat mijn parkietje bijvoorbeeld dag in dag uit zichzelf met moeite naar zijn eten moet slepen en zo ziek is dat er geen levenslust meer inzit.
Ik zal gaan op het moment dat er echt niks meer aan te doen is en je weet dat je parkiet anders een langzame pijnlijke dood tegemoet gaat.. :'(
pff ontzettend moeilijk om dit te formuleren maar ik hoop dat dit duidelijk is.. :(
Hallo allemaal,
Ook ik ben voor euthanasie.
Als een dier heel erg ziek is en niet meer beter kan worden, is het de taak van het baasje om te voorkomen dat leven lijden gaat worden.
Dat is ook dierenliefde.
Je laat zo zien hoeveel je van je dier houdt, omdat je hem/haar niet wilt laten lijden. Een dier kan het zelf niet vertellen, dus daarom moet je zelf je dier goed in de gaten houden, zodat je op tijd kunt ingrijpen.
Een ontzettende moeilijke beslissing, maar het belang van het dier hoort in deze voorop te staan, en niet je eigen belang om je dier, koste wat het kost, zolang mogelijk bij je te willen houden.
Twee maanden geleden heb ik 1 van mijn konijntjes moeten laten inslapen, omdat ze heel erg ziek was, en nooit meer beter kon worden. Ik kan niet zeggen hoe verschrikkelijk ik dat vond, maar voor haar was het echt beter. Ze is zachtjes, op mijn schoot, met haar snoetje op mijn arm, in haar vertrouwde omgeving ingeslapen. Mijn hart brak, maar aan de andere kant zou ik het nog veel erger hebben gevonden om haar te zien lijden tot het einde......dit heb ik haar nu bespaard.
Groetjes, Sonja.
Ik ben ook voor Euthanasie,,
Als een dier erg ziek is en niet beter kan worden vindt ik dat het wel kan. Wel vind ik dat je eerst van als moet geprobeerd hebben zoals wat de dierenarts geeft als medicijnen. Als die medicijnen niet werken, als er geen vooruitgang in zit dan is euthanasie de beste oplossing vind ik. Het is beter dan je maatje te zien lijden, je weet zelf niet eens hoeveel pijn het diertje heeft. Vooral parkieten laten het dus niet zien.
Het is natuurlijk wel een moeilijke beslissing maar misschien toch wel een goeie voor je maatje, uiteindelijk merkt het diertje er toch weinig van. Vanzelf wachten tot hij dood gaat is pijnlijker...
Groetjes zeynep
Uiteraard ben ik ook voor. Ik vind het een egoïstische beslissing wanneer je parkietje zo lang laat leven dat het diertje lijdt. Echte dierenliefde betekent ook dat je ze moet kunnen loslaten wanneer het moment daar is. Voor mij is dat wanneer je kan zien als het desbetreffende dier lijdt. Ik heb op dit moment een verschrikkelijk oude kat, genaamd Poes. Ze is 20 jaar en komt de trap niet meer op (afgezien van het feit Poes tóch niks doet, staan de parkieten boven ;)) en ze is doof. Bij ons thuis wordt er nu ook getwijfeld, we merken nog wel dat ze geniet namelijk. Ze wast zich nog vaak, ze rommelt wat in de achtertuin in de bosjes en probeert haar nageltjes tegen een boomstam te slijten. Elke avond weer "springt" ze op schoot om te knuffelen. We zíen dat ze nog kan genieten, vandaar dat ze nog even bij ons blijft.
Ik ben ook voor. Toen mijn Jimmy heel erg ziek was en de kracht niet had om zijn kopje omhoog te tillen heb ik voor mijzelf het besluit genomen om het arme beest van zijn lijden te verlossen, indien zijn situatie na het weekend niet verbeterd was.
Hij begon op vrijdags met zijn medicijnen en zondagochtend zat hij er nog even beroerd bij. Er is niets zo erg dan je diertje te zien lijden!
Uiteindelijk knapte hij zondags behoorlijk op en is hij nu springlevend en hyperactief. Maar zelfs nu ik weet dat Jim er weer bovenop is gekomen, heb ik er geen spijt van dat ik op zondagochtend eigenlijk besloten had een einde aan zijn korte leventje te maken.
Citaat van: Mars op oktober 19, 2006, 15:11:02
Ik ben ook voor. Toen mijn Jimmy heel erg ziek was en de kracht niet had om zijn kopje omhoog te tillen heb ik voor mijzelf het besluit genomen om het arme beest van zijn lijden te verlossen, indien zijn situatie na het weekend niet verbeterd was.
Hij begon op vrijdags met zijn medicijnen en zondagochtend zat hij er nog even beroerd bij. Er is niets zo erg dan je diertje te zien lijden!
Uiteindelijk knapte hij zondags behoorlijk op en is hij nu springlevend en hyperactief. Maar zelfs nu ik weet dat Jim er weer bovenop is gekomen, heb ik er geen spijt van dat ik op zondagochtend eigenlijk besloten had een einde aan zijn korte leventje te maken.
Heel fijn dat hij er boven op is gekomen! Wat waren de vooruitzichten van de dierenarts voor dat weekend? Was het echt een kleine kans dat hij beter zou worden? Want hij had net twee dagen medicijnen wat ik begrijp, hoelang was die medicijnenkuur? Je weet natuurlijk nooit of de medicijnen aanslaan, en na hoelang toedienen het echt duidelijk word of hij wel of niet beter gaat worden. Ikzelf zou wel de kuur eerst afmaken voordat ik een beslissing neem over het wel of niet in laten slapen.
Begrijp me goed, het is niet aanvallend bedoeld! Ik ben blij dat Jim beter is geworden! :D
CiteerWat waren de vooruitzichten van de dierenarts voor dat weekend? Was het echt een kleine kans dat hij beter zou worden? Want hij had net twee dagen medicijnen wat ik begrijp, hoelang was die medicijnenkuur? Je weet natuurlijk nooit of de medicijnen aanslaan, en na hoelang toedienen het echt duidelijk word of hij wel of niet beter gaat worden. Ikzelf zou wel de kuur eerst afmaken voordat ik een beslissing neem over het wel of niet in laten slapen.
De dierenarts had hem opgegeven. Hij gaf me een kuur, maar verwachtte niet dat het zou helpen, hij dacht niet dat hij de nacht zou halen.
Het arme beestje leunde de hele dag met zijn kopje tussen zijn poten op de stok (dubbelgevouwen dus), echt een vreselijk gezicht. Zondag 's ochtends was er nog totaal geen verbetering, na 4 keer medicijnen. En je zag hem gewoon worstelen met zijn leventje. Hij at nog wel, maar alleen als we hem naar zijn bakje toe brachten.
Je zou kunnen zeggen dat ik bezig was hem te vroeg op te geven en dat realiseer ik mij maar al te goed. Maar als je diertje op is gegeven en zo zwak is...
Maar blijkbaar is het een erg sterk ventje (popje)! :)
Tuurlijk, het is wel iets wat continu door je hoofd gaat spoken als je een beestje zo ziet lijden, heb het zelf gezien bij onze huisdieren in het verleden.
Je gaat dan aan het welzijn van het dier denken, maar het duurt meestal even voordat medicijnen aanslaan. Ook bij mensen, die merken dat ook pas na een tijdje.
Maar als er dan helemaal niks meer aan te doen is, geen vooruitzichten geen behandeling, dan is het beter om een dier in te laten slapen.
We hebben vaker in het verleden huisdieren in moeten laten slapen die de vreselijkste ziektes hadden. Heel verdrietig. Weken bezig geweest met dierenarsbezoeken en medicijnen tot het echt niet meer ging.
En juist omdat ze niet vertellen kunnen wat ze hebben en zo hulpeloos zijn sta je zelf machteloos. En helemaal in jouw geval dat de dierenarts hem al had opgegeven en jij ook erover nadacht om hem uit zijn lijden te verlossen, ik snap je gedachtengang volledig.
Gelukkig dat hij zo sterk is!
Tjonge zeg, wat een eensgezind clubje mensen hier, en ik sluit me aan. Ik ben van mening dat een einde aan het leven mag worden gebracht om verder lijden te voorkomen. Waar dan de grens ligt is moeilijk aan te geven, dat wel. Maar ik denk dat ieder (parkieten)baasje die grens voor zichzelf wel kan trekken.
Het wordt wat eenzijdig maar ook ik ben VOOR!
Wanneer? Dat is wanneer de situatie uitzichtloos is en het dier pijn heeft. Dan vind ik het mens en dierwaardig om het lijden te beeindigen en rustig te laten inslapen. Nou moet ik zeggen dat ik het daar met Goofy erg moeilijk mee gehad heb. Het ging gewoon allemaal zo snel. Toen we in de gaten hadden dat ie ziek was zijn we een dag later naar de dierenarts gegaan. Die zei al dat het er niet hoopvol uitzag. Dat ie erg mager geworden was en dat het waarschijnlijk een gezwel was. Hij zei eigenlijk voorzichtig dat er geen hoop meer was, maar niemand van ons wilde dat horen. Omdat we zo onwijs gek op die parkiet waren. Dus we hebben tegen beter weten in toch nog 7 dagen antibiotica toegediend. Maar er zat geen verbetering in, het werd eigenlijk alleen maar slechter. Er waren nog wel momenten dat ie heel enthousiast naar je toe kwam, maar je zag gewoon dat hij OP was. Zijn geest wilde nog wel, maar zijn lichaam was OP. Dus die avond toch de dierenarts aan huis laten komen om hem te laten inslapen. Vreselijk pijnlijk voor ons, maar we wisten dat het het beste voor onze trouwe vriend was. Misschien had ie het puur op karakter nog wel een paar dagen of een weekje of 1 of 2 volgehouden, maar iedereen met een hart voor zijn dier zou dat gewoon niet hebben kunnen aanzien! Dan kies je dus gewoon uit het minst erge van de 2 opties!
Ik ben voor.
Maar helaas weet je niet zeker waneer het niet meer draagelijk is voor je beestje. Dat is de moeilijkheidsgraad van deze discussie. Ik zou het niet zomaar laten doen en zeker eerst medicijnen proberen. Ik had een vogeltje dat helaas heen gegaan is maar hij had wel een ziektebed van 2 weken en ik bleef de hoop houden dat hij beter zou worden. dat gebeurde niet dus is hij zelf gegaan, nu twijfel ik of ik euthanasie had moeten laten plegen maar denk toch dat ik het niet gedaan had.
Nu heb ik alweer een tijdje nieuwe vogeltjes en is mijn kennis van parkieten meer geworden ik weet nu wel meer van waneer het beestje ziek is, en zal ik ook altijd even jullie voor raad vragen maar tuurlijk ook de DA.
zelf ervoor kiezen weet ik niet maar ik veroordeel niemand die zegt ik heb ervoor gekozen.
Er zijn wel dingen waaruit je kunt opmaken of het leven nog leefbaar is voor je dier:
Kan hij zich nog verzorgen, schoonmaken e.d., heeft hij geen pijn, kan hij nog zelfstandig eten en drinken, kan hij zich nog fatsoenlijk voortbewegen, heeft hij nog wel plezier in zijn bestaan, etc.etc.
Kortom: heeft het dier nog een dierwaardig bestaan?
Dat zijn allemaal dingen waar je als eigenaar en verzorg(st)er op moet letten.
Maar dan nog blijft het een loodzware beslissing, waarbij je je tot het einde toe blijft afvragen of je er goed aan doet.
Groetjes, Sonja.
Nou ja, als iemand sterft is het vervelend. Maar als tie lijdt...Is het beter om hem te verlossen uit z`n lijden.
En anders komen, wat mensen en dieren betreft, veel te veel op de aarde, en die word dan te vol.
Qwerty de Heer
Hoi,
Ik ben voor euthanasie als er geen vooruitzicht is op herstel en het dier alleen maar slechter zal worden dan dat hij/zij al is. Dan doel ik op pijn, niet meer eten of drinken; sterk vermagerd, zichzelf niet meer kan verzorgen, eigelijk een zielig hoopje leven zonder enige progressie.
Maar wanneer er nog enige hoop is dat het te behandelen is met bijv. medicijnen dan zal ik dat altijd proberen. Hoop doet leven!
Roha
Hoi,
Ik ben ook voor,
Als het diertje ziek is geen last heeft laat ik hem leven]
Als het diertje ziek is en erg veel last heeft zou ik hem ook in laten slapen
Gr.Ursula
Hoi,
Ja ook ik ben voor!!
En vrees dat ik er zelf binnenkort ook misschien nog wel mee te maken krijg. En ik vind het dus heel moeilijk om te beslissen wanneer dat moment zou zijn. Mijn vogeltje is nu nog onder behandeling en de arts denkt dat hij een schimmelinfectie zou moeten hebben. Maar de kropspoeling wees niets uit. Toch vertrouwd deze arts het niet omdat er te veel "troep" uit zijn krop komt wat er niet pluis uitziet zeg maar. Dus nogmaals een kropspoeling voor second opinion. Hij eet en drinkt nog goed en is ook nog wel levendig. Maar ik vind dat hij erg veel slaapt en bijna continue een dikke krop opzet. De dierenarts vind het nu nog niet nodig maar als het moment komt dat ik hem verder achteruit zie gaan en ze weten dan nog niet wat het is dan moet ik toch met een steek in mijn hart ingrijpen vrees ik.
En ook ik ben voor. Maar, wel als je er "alles" aan hebt proberen te doen.
Onze Kiwi hebben we ook laten inslapen. Haar leventje was verre van parkietwaardig: viel van haar stok, kon niet meer zelf eten en spelen had ze ook al heel lang niet meer gedaan. De antibioticakuren hielpen niet en ook de dierenarts gaf het op. Maar man man, nooit gedacht hoeveel zeer dat doet. Die grote spuit in haar kleine dunne buikje, het staat nog vers in mijn geheugen.
Ook ik ben voor Euthanasie.
Ik vind dat als je diertje doodziek is,en erg veel moet lijden,je het best in laat slapen.
Ik zou het niet kunnen aanzien als een diertje zoveel moet lijden,dan kies je toch beter voor de korte pijn..
Aan de andere kant zou ik het ook erg moeilijk vinden,en hopen dat het toch nog goed komt,maar als je zeker weet dat het niet anders kan,dan zou ik kiezen voor Euthanasie.
Vele groetjes,
Sara
Citaat van: Joske op oktober 21, 2006, 18:11:34
Die grote spuit in haar kleine dunne buikje, het staat nog vers in mijn geheugen.
Ja, dat is het ergste. De angst bij zo'n diertje dat door een vreemde grote 'roofvogel' wordt 'gegrepen'. Dit begrijpt zo'n beestje totaal niet. Die angst kun je niet voorkomen of wegnemen. Het is een schrale troost om te weten dat het parkietje al gestorven is, vóór de naald uit zijn lichaampje wordt getrokken. Ik kan me nog herinneren dat een jong gansje dat ik destijds heb moeten laten 'inslapen', twee injecties kreeg. De eerste bevatte een slaapmiddel en de tweede een middel dat een hartstilstand veroorzaakte.
Je kunt je voorstellen dat ik als voormalig dierenartsassistente heel wat keren te maken heb gehad met euthanasie.En wat had ik het elke keer weer vreselijk moeilijk!
En ik zal je vertellen: het went nooit!!! En dat mag ook niet vind ik, dat je zo afgestompt raakt dat het je niks meer doet.
Ik ben zeer zeker een voorstander van euthanasie, als lijden in zicht komt en pijn aanwezig is, is het zaak om in te grijpen. Hoe pijnlijk en verdrietig dit ook is. Dat ben je verplicht aan je huisdier. Dat is het laatste wat je voor hem kunt doen in zijn/haar belang!
Ik heb tot nu toe nooit voor de keus gestaan met mijn dieren en het lijkt me een vreselijke opgave!
Toch zal ik als het moment wel komt, doen wat nodig is.
Het is een ingrijpende kwestie, maar ook een mooie! Hoe raar dat ook klinkt.
Wat een moeilijk onderwerp ( en moeilijk woord :P gelukkig staat er: Onderwerp: Re: Euthanasie, zodat ik me niet kan vergissen )
Alleen als het beestje zeer lijdt, geen overhaaste beslissingen. Het klinkt wel een heel klein beetje cru dat je de dood van je dier kan bepalen..
Ik ben ook voor, onder omstandigheden.
Als er nog een redelijke kans is dat het dier mbv bijvoorbeeld medicatie een goed leven kan hebben, dan moet je die kans grijpen, vind ik. Maar ik kan het best begrijpen dat mensen toch voor euthanasie kiezen als die kans ligt in een operatie van honderden euros en ze dat niet bij elkaar kunnen krijgen. Je kunt geld niet zomaar tevoorschijn toveren.
Ik ben voor euthanasie als het dier een vreselijk leven heeft (wat betreft de gezondheid dus, aan bijvoorbeeld leefomstandigheden is altijd wat te doen). Dat wordt niet altijd veroorzaakt door pijn. Ik vind dat de beslissing tot euthanasie altijd in overleg met de dierenarts moet gebeuren.
Ik heb zelf 1 keer een dier moeten laten inslapen. Dat was afgelopen zomer met mijn gerbiltje. Ze was al 3 (best oud) en een maand daarvoor was haar zusje, met wie ze haar hele leven samen was geweest, overleden (een natuurlijke dood). Haar tandjes groeiden sinds een paar maanden sneller dan ze afsleten, die moesten iedere 2 a 3 weken geknipt worden. Dat was gewoon te behandelen.
Toen ik terug kwam van 10 dagen vakantie waren haar tandjes weer toe aan een knipbeurt. Ik had eigenlijk verwacht dat ze tijdens mijn vakantie het leven op zou geven, maar kennelijk was dat niet het geval. Er was echter veel meer aan de hand. Haar vachtje zat helemaal door de war, en ze was aan haar voorpootjes gaan knagen. Het was echt een zielig hoopje gerbil, ze was helemaal op en ze was ontzettend depressief. Ook was ze zo eenzaam door het ontbreken van haar zusje, haar maatje. Dit was gewoon geven leven meer voor haar, maar haar lichaam zelf gunde haar de rust van de dood niet. De ochtend na mijn thuiskomst ben ik naar mijn dierenarts gegaan. Ik legde (in tranen) de situatie uit en vertelde dat ik aan euthanasie dacht. Hij zei dat hij het daar mee eens was, dat er niets meer was wat we konden doen wat haar leven zou verbeteren en dat inslapen het beste voor haar was. Hij nam me mee naar de 2e behandelkamer en daar kreeg ze de injecties, zodat ze rusitg in mijn handen haar laatste adem kon uitblazen.
Triest dat het zo moest aflopen met je gerbil. Drie jaar is inderdaad oud voor een gerbil.
off topic: Een gerbil is een uitgesproken groepsdier. Deze kun je beter niet alleen houden, dit heeft het proces vast wel versneld.
nu weer on topic:
Euthanasie als middel omdat het geld er niet is, vind ik kwalijk, alhoewel ik snap dat dit soms erg moeilijk is!
Toch moet je je dit van te voren goed bedenken voor je aan dieren begint.
Je kunt voor vervelende uitgaven komen te staan. Daar moet je je goed bewust van zijn.
Het dier heeft recht op het allerbeste, ookal zijn daar wel grenzen aan. Het moet geen lange lijdensweg worden met weinig/geen uitzicht op verbetering!
Euthanasie. Ja ik heb er zelf ook heel erg over nagedacht toen ik met een hele zieke Ivory werd geconfronteerd. Euthanasie. Net zoals bij mensen is dat een hele heftige discussie. Soms denk ik wel eens waar haalt iemand anders het recht vandaan iemand anders zijn leven te beeindigen. Waar ligt de grens. Wij hebben een kat gehad die had schildklier kanker. Na een jaar en bijna drie-wekelijks bij de dierenarts, veel medicijnen en het wilde niet opknappen, hebben wij besloten de kat te laten inslapen. Heb ik de kat zijn leven verlengd, ja. Vond hij het leuk, ik weet het niet. Hompeltje. We kwamen bij de dierenarts. Hij wilde hem in laten slapen. Kruipertje, zo ziek, 18 gram met een ontzettende levenslust. O wat een echo was ik, ik wilde dat niet. Ik heb alles gedaan om zijn leven te behouden. Hij was zo ziek. Heb ik zijn leven verlengd, ja. Vond hij het leuk, ik weet het niet. Had het anders gekund, ja. Nu zou ik Hompeltje niet meer laten leven. Ik zou hem in rust laten sterven en niet met de strijd die hij heeft geleden. Was ik misschien bang om de beslissing te nemen, was ik egoistisch? Was ik uberhaupt bang voor de dood van iets wat me zo lief was. Ik weet het niet. Het is nu ruim een jaar geleden en elke dag zie ik hem voor me, zie ik zijn grafje en denk ik vaak, vond je het goed zoals het gegaan is, zo niet dan hoop ik dat je me vergeeft voor de laatste tijd die je hebt moeten doormaken. Euthanasie het is zo afhankelijk van de omstandigheden en de ziekte. Een dier laat pas zien dat het ziek is als het al heel ver is. Vaak is er dan nog zo weinig aan te doen en ben je enkel levensverlengend bezig. Maar tegen welke kosten dan? Ik weet het niet. Misschien komt er ooit een duidelijk antwoord op de vraag. Euthanasie, eerlijk of oneerlijk?
Dat heb je heel mooi verwoord Maura!
Waar ligt de grens, wat is voor het dier het beste.
Is het inderdaad ons eigen stukje "niet los kunnen laten". Staat het belang van het dier daarin wel altijd voorop?!
Voorbeeld: Mijn vorige hond werd ziek na haar sterilisatie, kreeg buikvliesontsteking. Dat is er op of er onder.
Toen ik doorgestuurd werd naar een gespecialiseerd dierenziekenhuis, heb ik daar eerlijk de vraag voorgelegd hoe de situatie er voor stond.
Voor mij was daarin het belangrijkste: geen pijn/geen lijden! De arts kon geen uitspraak doen over de afloop, de een redt het wel, de ander niet! Hij kon mij overtuigen dat ze er voor zouden zorgen dat ze absoluut geen pijn had, ze hielden haar in slaap.Toen hebben we toestemming gegeven om er alles aan te doen, maar zodra er sprake was van pijn/lijden zouden we over gaan tot euthanasie.
Ze heeft "helaas voor ons", maar goed voor haar, de keus gemaakt om zelf te gaan de volgende ochtend!
Tuurlijk wil je er alles aan doen om het dier bij je te houden, maar er was voor ons duidelijk een grens!
Ik denk dat euthanasie in welke vorm dan ook, of iets of iemand het zelf aan kan geven dat hij/zij het wil, of dat derden de beslissing nemen, vaak een mate van egoisme in zich heeft. Diegene die zelf wil gaan is egoistisch. Neem dit niet verkeerd op. Die wil niet meer zelf en laat de overlevenden achter. Maar diegene die de beslissing wel of niet neemt om iets of iemand te laten gaan is ook egoistisch. Ik heb nu drie keer voor de keus gestaan en heb er nooit aan kunnen wennen en nooit meteen de beslissing kunnen nemen. Gelukkig maar dat je er niet aan kan wennen en niet meteen beslist. Je beslist over iemand zijn leven. Ik vraag me wel eens af: Hoe is het voor een arts om euthanasie te moeten plegen. Dat moet drama zijn. Je hebt geleerd om te genezen en niet om te doden.
Dieren zijn misschien dan nog bevoorrecht ten opzichte van mensen. Mijn mening over euthanasie is: wanneer leven lijden wordt, mag er wat mij betreft ingegrepen worden. De grens is natuurlijk moeilijker te bepalen bij een dier omdat het niet woordelijk kan aangeven dat het onvermijdelijke is aangebroken: de beslissing over te gaan tot euthanasie.
Als jonge meid van 18 heb ik voor de beslissing van wel/geen euthanasie bij een mens gestaan. Mijn beslissing was toen al heel duidelijk: wanneer degene die erom vraagt vindt dat de tijd daar is, dan is mijn keuze van ondergeschikt belang. Ik heb er dus mee ingestemd, hoe moeilijk ook en hoe graag ik die persoon ook bij mij wilde houden.
Onze hond kreeg voor de derde keer kanker, als je haar poot aanraakte, of er maar even naar wees, dan gierde ze het uit. We hebben natuurlijk nooit kunnen beoordelen of ze altijd pijn had, maar na wikken en wegen hebben we toen besloten haar te laten gaan, voordat leven alleen maar lijden werd.
Wij kenden onze hond, met al haar gedragingen, haar enthousiasme en opgewektheid. Een ander had misschien gezegd "het is te vroeg". Toch merkten wij dat onze trouwe viervoeter somber werd, veel meer sliep, haar enthousiasme steeds meer ging verliezen. Ik ben blij dat we die keuze toen hebben gemaakt voor haar. Geloof me, het was vreselijk te moeten toezien hoe het leven uit haar stroomde! Die ogen die mij aankeken...brrr...ik schiet nog vol als ik daaraan terug denk.
Wat ik met bovenstaande wil zeggen is, omdat je je eigen huisdier zo goed kent, met alles wat erbij hoort, je denk ik op een gegeven moment wel voelt: het is goed zo! En die beleving en dat gevoel is natuurlijk voor iedereen anders.
Tot nu toe wat ik vertelde over onze huisdieren hebben mijn ouders samen met de dierenarts die beslissing genomen. Nu ik zelf Coco heb en ook in de toekomst zeker huisdieren bij gaan komen zal ik ook op een dag voor die beslissing komen te staan. Daar moet ik echt niet aan denken... :'( Inderdaad, je beslist over het leven van een dier. Maar als het ondraaglijk word zal ik toch toestemmen. Precies zoals Maur@ het zegt... Ook in het geval van een mens die het zelf beslist. Moeilijk te verwoorden dit.. :-[
Ingrid het is en blijft een moeilijke zaak. Ik heb een vriendin gehad zij leed al 5 jaar vond ik, zij zelf vond dat niet. Na 5 jaar besloot zij zelf dat het genoeg was en nam de beslissing. Wij als mensen kunnen dat, wij hebben de hersenen om te relativeren. En wat je zegt, als je je dier goed kent ga je aan gedragsveranderingen al zien dat het niet meer kan en het over moet zijn. Daar kom ik weer aan met mijn natuur, in de natuur kruipen ze in een hoekje weg en gaan sterven. Bij ons kan dat niet. Wij als eigenaar moeten de beslissing nemen en het getuigd bij mij van heel veel moed om te zeggen, dit kan niet meer, dit is geen bestaan meer. Die moed moet je maar op kunnen brengen en dan moet je dat stukje ik wil je niet kwijt loslaten en dat kost heel veel moed.
Dat kost zeker heel veel moed!! Zowel bij mens als dier, het is het moedigste wat je kunt doen is mijn mening.
Even terug te komen op wat je zegt over je vriendin, dat bedoel ik dus met "mijn keuze is van ondergeschikt belang". Als degene het nog geen lijden vindt en geen euthanasie wil dan zij het zo, wil diegene het wel, wie zou ik dan zijn om te zeggen nee.
In jouw beleving en gevoel had zij al 5 jaar geleden...zij vond dat niet: vandaar mijn uitspraak "En die beleving en dat gevoel is natuurlijk voor iedereen anders".
Helaas kunnen dieren het niet uitspreken, toch kunnen ze het in hun gedrag enigszins kenbaar maken.
Verder is het zo dat euthanasie bij dieren zonder ingewikkelde regeltjes kan plaatsvinden, daarom vind ik het ook dat zij bevoorrecht zijn ten opzichte van een mens. Gevoelsmatig is het niet makkelijk, dat zal ik niet zeggen, integendeel....
CiteerVerder is het zo dat euthanasie bij dieren zonder ingewikkelde regeltjes kan plaatsvinden
O nu snap ik de opmerking "bevoorrecht" Ik kon hem al niet helemaal plaatsen. maar ik hoop niet, nooit en nimmer meer voor een beslissing te staan om het leven van een levend wezen te moeten nemen. Niet van de vogels, niet van mijn kinderen, niet van mijn man, mijn ouders, broers of zuster. Want die moed heb ik gewoon niet. Ik ben egoistisch wat dat betreft. Ik kan niet loslaten wat mij lief is. Ik weet, ja ik weet echt dat er een tijd komt dat het zover is en dan moet je gewoon loslaten, maar laat mij alsjeblieft niet die beslissing moeten nemen.
Maur@, gelukkig snap je nu wat ik bedoel met bevoorrecht ;). En nee, niemand wil ooit die beslissing nemen, maar soms heb je geen keus en moet je tot een besluit komen, welke dat dan ook is.
Ik dacht altijd net als jij: ik wil en kan niet loslaten. Het gekke is echter als je op zo'n punt komt, je er heel anders instaat. Dat wil zeggen, voor mij was dat zo. Ik wilde mijn vader niet kwijt, ik wilde hem niet loslaten, toch heb ik een weloverwogen keuze kunnen maken. Met onze hond net zo, alleen dat ging een stuk eenvoudiger omdat dat regeltjes-gedoe achterwege kon blijven.
Niet gezegd dat de beslissingen makkelijk waren, pfff, nu ik er zo weer over schrijf, komt dat gevoel weer helemaal boven, het is en blijft heel ingrijpend. Heel stiekem blijf ik altijd in gedachten hopen dat diegenen die mij dierbaar zijn, mens of dier, ervan uitgaande dat dat ver in de toekomst ligt, "vanzelf" overlijden, zonder ingrijpen.
Citeermaar soms heb je geen keus en moet je tot een besluit komen, welke dat dan ook is.
Ja maar die is zo verdomd moeilijk. Jij hebt dus notabene in je directe familie een besluit moeten nemen dus jij bent juist iemand die er heel goed over kan mee praten hoe en wat en waarom en wanneer. Maar zoals je al zegt, de beslissing is zo moeilijk en jij moet hem maken. En dat laatste, ik hoop het ook. Laat de mens en/of dier zijn eigen tijd uitkiezen en gewoon gaan zonder dat wij moeten beslissen. Eigenlijk heb ik indirect in de familie, mijn schoonmoeder vorig jaar 95 jaar, er ook mee te maken gehad. Ik gaf het al aan echter voordat er over gesproken werd, echt gesproken, was het niet meer nodig.
Afgezien van dat euthanasie een verrot moeilijk iets is, vind ik het wel goed dat het bestaat.
Het doet pijn als je diertje overlijdt, al helemaal als jij de keuze voor euthanasie hebt genomen. Maar ik kan me ook voorstellen dat het veel meer pijn doet als je je dier zo erg ziet lijden en dat er helemaal niets is wat je kunt doen, wat het geval zou zijn als er geen euthanasie bestond. Dus wat dat betreft ben ik best dankbaar dat we de mogelijkheid hebben een pijnloos einde voor dieren te kunnen geven.
Het is ontzettend moeilijk, en zoals gezegd is er ontzettend veel moed voor nodig, maar als er niets meer is wat je kunt doen, is er altijd nog dat ene wat je kunt doen, euthanasie.
Citaat van: Maur@ op oktober 23, 2006, 21:13:26
Je hebt geleerd om te genezen en niet om te doden.
Lang niet alles is te genezen. En zeker 'lijden aan het leven niet'. Ik ben van mening dat degene die lijdt, en ALLEEN die persoon, het recht heeft om zijn/haar leven te mogen beëindigen! En geloof me, ik maak het in mijn zeer directe omgeving mee. Dieren die een goede baas hebben, verkeren wat betreft euthanasie in een benijdenswaardige positie.
Zoals de meeste hier ben k ook voor, Als het parkietje echt niet meer te redden is kan je beter uit zijn last verwijderen.
Groetjes
Ik ben ook voor euthanasie als de situatie er naar toe is
bijv: als de vogel of mens of wat voor dier ook niet meer beter word en erg moet lijden.
maar anders ben ik er op tegen.
groetjes hilde
hoi
ik ben voor euthanasie
omdat ik onodig lijden erger vind dan de nek omdraaien of laten inslapen uit het lijden verlossen
als het dier wat voor dier dan ook een pijnlijkere dood moet sterven dan de nek omdraai of laten inslapen
bijvoorbeeld:
een gebroken nek, spierziekte of een tumor, kwaadaardig gezwel of een progresieve ziekt(steeds slechter worden met de dood in het voor uit zicht) vind ik het moeten kunnen
maar om zo van een overschot aan dieren af te komen vind ik geen reden om de dieren te doden
ik heb zelf mijn grasparkietje moeten afmaken omdat deze een gebroken nek had het was een lijdens weg de ene hersenbloeding na de andere en blijven leven toen heb ik hem aflaten maken bij de da het zou dierenmishandeling zijn geweest om hem in leven te laten
groetjes yvo
Ik ben voor euthanasie.
Ik vind het probleem met parkieten (in dit geval) dat je op een gegeven moment moet ingrijpen als er niets meer mogelijk is. Een parkiet kan niet vertellen wat hij voelt je kunt het soms aflezen aan zijn koppie - maar of hij erge pijn heeft kom jij niet echt te weten.
Ik heb een parkiet gehad die helaas door de lamellen gevlogen is en in de touwtjes (die de lamellen bij elkaar houden) is komen te hangen met zijn koppie. Hij had zijn wervels flink beschadigd.
Al gauw bleek dat hij niets meer kon. Hij kon niet vliegen maar wilde wel. Hij wilde trapjes lopen maar kon het niet. Het werd een lijdensweg. Vele medicijnen geprobeerd en op een gegeven moment had ik hem beet want knuffelen wilde hij graag en hij keek mij aan met een paar oogjes van HELP. De dierenarts had verder ook geen oplossing meer dus heb ik de knoop voor hem moeten doorhakken al is dat enorm moeilijk.
Hij is toen ingeslapen.
Ik had er niet aan moeten denken voor het beestje dat er geen mogelijkheid is voor euthanasie.....
Groetjes karin
Toch nog even terugkomend..
Soms is lijden echt lijden, soms ook niet. Mijn Jimmetje die doodziek met zijn kopje hing en geen adem kreeg en niet op leek te knappen, sterker nog, ieder moment neer leek te kunnen storten van zijn stokje. Dat was echt lijden, dat was vreselijk!
Maar Timo, enige weken geleden (hij is inmiddels wat opgeknapt). Behoorlijke verwonding aan zijn vleugel, die maar niet wil helen (toen al zes weken niet). Zit rustig op zijn stokje, maar heeft nog wel leven in zich... Maar speelt niet, gaat niet onnodig een stukje wandelen of klimmen. We zouden antibiotica proberen en als dat niet aansloeg 'moesten we maar eens nadenken over de toekomst van dit beestje' zei de dierenarts in zulke mooie woorden.
Tja... ik weet het niet hoor... ik weet het echt niet! Wie ben ik om over het leven te mogen beslissen?
Ik zou het in ieder geval niet aan willen kijken.
Timo is gelukkig een stukje levendiger en de vraag is nu even niet actueel, maar ik vind dit zo ontzettend moeilijk. Moet je nagaan, dan heb je het nog niet eens over een mens, maar over een parkietje dat ik nu nog maar 12 weekjes ken...
Hoi Marcia,
Ik begrijp goed wat je bedoelt. Ik zit daar ook over na te denken. Ik had vanochtend gebeld hoe het met Binkie is en die vervangende arts van dit weekend zei direct: kom haar maar halen want het gaat weer helemaal goed. Niet meer gebraakt en naar zijn idee weer in orde. Toch heb ik aangegeven dat hij nog verder met mijn arts moet overleggen omdat ze ook nog steeds niest en ik haar ook kortademig vind. Ze staat daar nu toch en ik betaal liever nu wat meer dan dat ik nog 10x terug moet. Ze gaan nu een röntgenfoto maken geloof ik. Ook wel zielig maar ik weet liever waar ik aan toe ben. Ook voor Binkie.
Ik wil namelijk niet dat ik haar straks continue brakend thuis heb zitten en we elke week op bezoek kunnen bij de arts. Dat is toch ook geen dierwaardig leventje lijkt mij. Maar inderdaad op welk moment zou je moeten beslissen?? Bepalen wij dat of een dierenarts?? De éen adviseert om door te gaan, de ander ziet er misschien het nut niet van in. Terwijl je zou moeten mogen geloven dat zij je daar raad in moeten kunnen geven. Ook ik wacht dus maar weer geduldig af wat er uitkomt :(
Ook Binkie was de laatste tijd erg levendig maar stel je nou voor dat haar kliermaag al uitgezet is en haar toekomst er somber uit ziet en haar voeding nauwelijks verteerd wordt, ja wat dan......Dan ga ik toch goed nadenken
Citaat van: parkietenfan op januari 29, 2007, 10:41:44
....
Ook Binkie was de laatste tijd erg levendig maar stel je nou voor dat haar kliermaag al uitgezet is en haar toekomst er somber uit ziet en haar voeding nauwelijks verteerd wordt, ja wat dan......Dan ga ik toch goed nadenken
Hey
Tja wat dan he. Ik ken dat wel. Was ook zo met Poeken. :'(
Ze begon plots te braken en ze is blijven braken. In het begin hielp het medicijn nog tegen braken maar later ook niet meer :'(
Parkietjes met een uitgezette kleirmaagje verteren geen eten meer en hebben in principe ook altijd weer honger. Het eten blijft in de kliermaag zitten dus het andere maagje wordt eigenlijk niet meer gevuld, vandaar altijd maar dat hongergevoel
Als ze daarbij steeds heel veel slijmpje en zaadjes blijven braken, is dit echt geen leventje meer. Je probeert echt alles wat maar mogelijk is om ze beter te maken, maar uiteindelijk helpt het niet en heb je ze alleen nog maar stress bezorgt,wat helemaal niet ten goede komt van de ziekte :'(
Nadat we echt alles hebben geprobeerd hebben we haar extra verwend en haar nog zo goed en lang mogelijk laten genieten van haar leventje
Tot op het moment dat het plots heel snel heel slecht ging. Zij gaf echt aan (liet ons voelen) dat het echt niet meer ging voor haar. Ze was aan het einde van haar vechtlust. dus hebben we haar laten gaan (laten inslapen)
Parkietjes laten dus echt merken en/of voelen dat het niet meer kan en dan is het aan de verzorger om de juiste beslissing te nemen en je diertje niet meer te laten verder lijden. :'(
Ook ik heb die keuze moeten maken, waardoor ik me heel schuldig heb gevoeld (zelfs een moordenaar) en waardoor ik in een behoorlijke depressie ben gevallen.
Maar ik weet nu dat ik de juiste keuze heb gemaakt, dat ze nu geen pijn meer heeft en weer gelukkig is met haar vriendinnetje Winnie. :'(
Ik kan dus alleen maar zeggen: Ik hoop dat niemand zo een keuze moet maken, maar als dat zo mocht zijn, let dan goed op je lieverdje hij/zij laat je echt merken wanneer hij/zij niet meer kan en dat het echt pijnlijk of lijdend leventje voor hem/haar is. Ook al is het dan zo een verschrikkelijke beslissing en wil je het liefste nog je lieverdje bij je houden, denk dan in de eerste plaats aan hem/haar hoe moeilijk dat ook is :'(
De keuze maken om je diertje niet verder te laten lijden, maar rustig te laten inslapen, bewijst ook hoeveel je van hen houd omdat je echt tot op het laatste alleen maar het beste voor hem/haar wil :'(
Vele groetjes
net als vele ben ik er ook voor
de stap voor euthanasie gaat niet zomaar het is niet makkelijk..
zowel voor mijn "gevoel" ja heel egoistich...Ik wil het dier nog niet kwijt.....en de "wetenschap" is het beesie wel ziek genoeg??? kan ik hem nog helpen? word dan nog gelukkig???
in de tijd dat het dier ziek is en liefdesvolle zorg is een mooi tijd om te denken..moet ik ingrijpen.
waneer moet men dan ingrijpen....zal het altijd pijn hebben..ja dan is het tijd voor eutanasie, is het niet meer gelukkig...speel niet met speeltjes..kwettert op los..of zit niet meer graag bij zijn "mens" of vogel vriendjes..
dan is het ook tijd...
Het grasje van mijn ouders kreeg een zoort kramp in pootjes..ze kon niet goed klimmen want dan was die spaning in pootjes weg..dan viel ze.
maar ze was heel vrolijk....speelde met speeltjes en fluite veel..
hebben we een bejaarde woning gemaakt met plastiek op de bovenste tralies zo dat ze niet kon klimmen.
en kijken naar haar gedrag...ze was niet ziek...en ze is 10 geworden....helaas in haar laatste levens jaar kreeg ze last van haar "hormonen" en stierf aan een natuurlijke dood....
hier mee wil ik zeggen we hebben bij haar geen eutanasie gepleegd om dat ze erg gelukkig was in haar bijaarde woning...en geen pijn had...
mijn eerste pietje...werd blind en mank op zeer jonge leeftijd.
direct nar de dierenarts gegaan...maar helaas..maar ik mocht best over na denken of ik het wilde doen..
ik vroeg heel duidelijk is het niet te genezen...kan ik geen speciale verzorging geven.
de dieren arts schudde zijn hooft...5 min later is Bachus ingeslapen veilige in mijn handen...
ik heb verover om mijn vogels/en andere dieren een speciale verzorging te geven..zodat ze een gelukkig en pijnloos leven kunnen genieten.
groetjes Elles
Ik lees net mijn eigen reactie hierboven en inmiddels is de vraag wel voor mij actueel geworden. Ik heb mijn kleine Winky laten inslapen.
Voor mij was de doorslag dat ik op een gegeven moment echt hoopte dat ze 's ochtends als ik de doek van de kooi af haalde of 's middags als ik thuiskwam niet meer leefde: omdat ik zag dat ze elke dag (al weken) vechtte voor haar leven, dat er eigenlijk nog maar weinig leven in haar zat. Ze sliep (overigens keurig op 1 poot en met de kop in de veren) en at en dat was het. En als je dus uit liefde voor een beestje hoopt dat het het vechten opgeeft, dat het rustig gaat: dan is de tijd gekomen om het rustig te laten gaan.
Dat was in ieder geval voor mij het moment, weken heb ik er tegen aan gehikt, heb ik het uitgesteld, in de hoop dat Winky zelf zou gaan. Omdat ik vond dat ik niet kon beslissen over leven en dood. Op een gegeven moment schreef iemand iets in de trend van: goed zorgen voor je parkietje betekent ook verantwoordelijkheid voor hem nemen. En ik vond dat wel een eye-opener. Goed zorgen is alles doen wat er in je in je macht hebt: niet alleen zorgen voor goed eten, liefde, ruimte en een bezoek aan de dierenarts als dat nodig is, maar ook je verantwoordelijkheid als baasje nemen. Soms is ingrijpen in de natuur belangrijk, omdat een beestje doorlaten worstelen nog veel wreder kan zijn.
Vooraf had ik bedacht dat ik nooit aanwezig kon zijn bij het in laten slapen van een huisdiertje, maar voor Wink vond ik het goed, had ik er rust in... Ze kreeg een overdosis narcosemiddel, maar ze had nog maar een paar druppeltjes gehad en toen zei de DA 'ik denk dat ze al weg is'. Dat was mooi: Winky hoefde niet meer te vechten.
En ik mocht haar voor de eerste en de laatste keer aaien over haar vreselijk dunne lichaampje.
>:(
ik ben tegen omdat ik vind dat t leven gegeven is en je dat niet zelf mag ontnemen
misschien ook omdat ik GELOVIG ben
maar as ik misschien zelf me valkjes of straks parkietjes zie lijden dan denk ik er misschien ander over
bij de mens vind ik dat t in ieder geval niet juist is om euthanasie toe te passen
ik denk er een klein beetje ander over bij een beest
Citaat van: Theo_Hoorn op juni 13, 2007, 15:44:54
...
ik ben tegen omdat ik vind dat t leven gegeven is en je dat niet zelf mag ontnemen
...
Hey Theo
Jij bent tegen euthanasie?
Jij laat dus liever je diertje lijden dan hem te helpen
Zelf heb ik met heel veel pijn in mijn hart ook een parkietje moeten laten inslapen, nadat we 7 weken lang gevochten hebben.
Het lieverdje kon haar eten niet meer binnenhouden door een vreselijke ziekte. Ze verzwakte alsmaar aan, vermagerder verschrikkelijk en kreeg uiteindelijk ook pijn in haar krop en slokdarmpje.
Ik zag haar iedere dag meer en meer aftakellen.
Wat zou je dan doen, als je je diertje zo ziet lijden? Haar laten lijden en een pijnljk leven laten tot ze haar laatste adem uitblaast.
Sorry maar dat kan ik niet.
Ik doe alles voor mijn diertjes, echt alles voor hen, maar hen laten lijden neen nooit.
Omdat ik ze zo graag zie, maak ik juist die keuze om hen verdere pijn te besparen, hoe pijnlijk dat ook voor mij is.
Liever zou ik ze ook zolang mogelijk bij me houden, maar uiteindelijk heb je wel de juiste keuze gemaakt door hen verder pijn te besparen.
Je diertjes laten inslapen als het nodig is omdat ze ongeneeslijk ziek zijn, en pijn hebben is ook dierenliefde. Je wil hen dat allemaal besparen
Mensen die hun dieren liever laten verder lijden, tot ze streven vind ik echt geen dierenliefde maar verwaarlozing en ja zelfs mishandeling.
Maar goed dat is mijn idee daarover.
Hoe pijnlijk het ook is voor het baasje, als het echt niet maar kan met je diertje maak je wat mij betreft de beste keuze om ze te laten inslapen en uit hun lijden en pijn te verlossen
Vele groetjes
;)
ik vind t goed dat je er zo tegen ingaat en hieruit merk ik dus echt dat je dierenliefde heb
en begrijp me niet verkeerd zoals je zegt 7 weken een beestje laten lijden en dan een keus maken omdat je alles geprobeerD heb dan zeg ik ja.. omdat je gevochten heb voor jouw beestje
DUS ECHT IK HOU VAN MIJN VOGELS
en aLs je goed leest zeg ik ook dat ik niet zou weten wat ik doe als ik mijn beestjes ziek zie worden
en dat ze echt pijn hebben , maar bij mensen vind ik het niet kunnen
omdat ik ook gelovig ben misschien sta ik daar later wel anders tegen over
maar mijn gevoel zegt ook dat jij het beste voor je diertje gedaan hebt
Hoi Theo,
Ik sluit me voor 100% aan bij Safrena's woorden.
Ook ik heb een van mijn dieren (een konijntje) in laten slapen, juist omdat ik zo verschrikkelijk veel van haar hield.
Ze was ongeneeslijk ziek, en ik heb haar op deze manier een vreselijke nare lijdensweg bespaard.
Ik heb deze beslissing niet zomaar genomen, vond het vreselijk moeilijk.
Maar ik heb hiertoe besloten uit liefde voor Bengeltje. Ze zou anders alleen maar steeds verder zijn afgetakeld, en een hele nare, pijnlijke dood gestorven zijn.
Nu is ze heel kalm op mijn schoot, terwijl ik haar de hele tijd zachtjes heb geaaid, in haar vertrouwde omgeving ingeslapen.
Het is de juiste beslissing geweest voor Bengeltje, hoe vreselijk moeilijk ik het ook vond.
Soms is het nodig om je eigen belang (in dit geval je lieve diertje zolang mogelijk bij je willen houden) opzij te zetten. Juist terwille van je dier. Omdat je er zo verschrikkelijk veel van houdt....
Groetjes, Sonja.
;D
ik geef jullie helemaal gelijk!!
maar ik vind vaak dat mensen ook tesnel opgeven ag geef tog een spuitje,
of dan koop je tog een nieuwe..
daarom vind ik niet dat t 1 2 3 moet een spuitje
Hoi Theo,
Mag ik je vragen waarop je dat baseert, dat mensen te snel een dier laten inslapen?
Heb je daar een voorbeeld van?
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken.
Maar ik zal nooit of te nimmer mijn dieren "123" een spuitje geven.
Alleen als er geen enkele kans meer is op genezing, en het dier dus alleen een uitzichtloze lijdensweg wacht.
Dan moet je tijdig ingrijpen, vind ik.
Groetjes, Sonja.
hallo Theo,
Ik sluit mij ook aan bij Safrena.
Het is eigenlijk zo degene die al langer op dit forum zitten (ook de kortzittende) hebben zoveel over voor hun parkietjes dat ze alles zullen doen om niet 1, 2, 3 te hoeven ingrijpen.
Ik schrok eigenlijk nogal van jouw verhaal en heb in eerste instantie maar niet gereageerd want ik kreeg er gewoon maagpijn van.
Maar goed Safrena was in mijn ogen dapper om te reageren en terecht maar echt ik stond perplex.
Als ik zie hoeveel mensen er hier lopen te dokteren met hun parkietjes en echt alles eraan doen dat is ongelofelijk.
Goed hier laat ik het bij want ik heb er nog steeds een rot gevoel bij.
Karin
dus eigenlijk vind je zodra je beestje ziek is afmaken?
spuitje klaar
nieuwe kopen nou ik niet.. ::)
Citaat van: Theo_Hoorn op juni 13, 2007, 20:25:11
dus eigenlijk vind je zodra je beestje ziek is afmaken?
spuitje klaar
nieuwe kopen nou ik niet.. ::)
Tussen ziek zijn en ziek zijn zit een heel groot verschil. Wanneer ziek zijn betekent geen kans op genezing en het leven is uitzichtloos en vol pijn dan is euthanasie een keuze die juist van dierenliefde getuigd. Het gaat er niet om of je daarna een nieuwe koopt, dat is niet het uitgangspunt in dit discussietopic.
Hoi Theo,
Dan heb je mijn berichtje niet goed gelezen.
Het voorbeeld wat ik gaf, over mijn konijntje Bengeltje.
Zij was ongeneeslijk ziek, werd steeds zieker, en ze zou een vreselijke nare, pijnlijke dood zijn gestorven als ik niet op tijd had ingegrepen.
Ik heb haar zeer zeker niet zodra ze ziek was, in laten slapen.
Ze was al lange tijd ziek, het was meer dan verschrikkelijk om haar zo te zien.
Ze had een hele agressieve vorm van kanker, met uitzaaiingen, er was niets meer aan te doen. :'(
Maar ik ben nog steeds benieuwd naar het antwoord op de vraag die ik je in mijn vorige berichtje stelde.
Ik bedoel: Als je een opmerking maakt, moet je die wel kunnen onderbouwen....
Groetjes, Sonja.
ik heb zelf een broer die aan kanker is overleden hij wou ook euthanasie maar op t laatste moment heeft hij er voor gekozen om zelf dood te gaan
dus ik bedoel de keus maak jezelf maar ik vind t natuurlijker as god je haalt
maar ik snap best dat je dierenhart sprak van verlos t beestje en ik denk dat ik dat zelf ook zou doen!! in laten slapen
ik bedoel wij hebben ook 2 a 3 x vroeger een hondje in laten slapen omdat t beestje zo ziek was dus ik snap best wat je bedoelt
Voor mijn gevoel loopt dit helemaal uit de hand.
Iedereen bepaald zelf wat het beste is voor zijn of haar parkietje.
De mensen die bij dit forum zitten hebben vaak al zoveel meegemaakt met hun beestjes dat er helaas geen andere optie meer is.
Maar goed ieder doet wat hij het beste lijkt en als jij je beestjes liever laat lijden moet jij dat weten.
Het is wel zo een parkietje kan niet aangeven dat hij/zij pijn heeft dat kan een mens wel.
Daarom voelen vaak baasjes aan wat het beste is voor hun parkietje.
Ik doe verder maar dit mee aan dit item want dit wordt een spelletje van ja/nee en daar heb ik geen zin in.
Groetjes karin
Hoi Theo,
Ik vind het heel erg dat je broer is overleden aan deze nare ziekte. :(
Maar het is heel anders voor een dier dan voor een mens.
Een mens kan de beslissing zelf nemen.
Een dier kan dat niet, dus het baasje zal goed op signalen moeten letten die het dier wel degelijk afgeeft.
Als je je dier goed kent, zul je die signalen zeker opmerken, zoals Ingrid eerder in dit topic al zo mooi omschreven heeft.
Ik kijk nu, bijna een jaar later, nog steeds met een goed gevoel terug op de loodzware beslissing die ik toen genomen heb.
Het was voor Bengeltje de beste beslissing die ik kon nemen (vind ik) in de situatie waarin het arme diertje zich bevond.
Nu heb ik ook weer (al lange tijd) een heel ziek konijntje. Zij heeft ook een ernstige ziekte, maar hoewel het herstel heel langzaam gaat, merk ik wel degelijk vooruitgang.
Ze geeft zelf ook aan nog steeds een heleboel vechtlust te hebben.
Het komt nu dan ook niet in me op om haar te laten inslapen.
Het is dus zeer zeker niet iets wat ik zomaar "123" doe.
Integendeel.
Groetjes, Sonja.
even off topic://
Iedereen kan en mag zijn of haar mening ventileren, we leven in een vrij land.
Soms kan de mening van iemand in strijd zijn met je eigen normen en waarden en dat kan allerlei oorzaken hebben.
Als iemand uit een bepaalde geloofsovertuiging moeite heeft met euthanasie, dan is dat zo.
Ook al delen wij een bepaalde visie niet, we moeten wel elkaars mening blijven respecteren.
Heey!
Ik ben eigelijks tegen euthanasie! Omdat ik vind dat wij als mensen niet het recht hebben om over leven en dood te bepalen! Bij dieren vind ik dat het nog wel kan! Het dier moet dan ook echt niet te redden zijn (geestelijk en/of lichamelijk)
Euthanasie voor mensen daar ben ik tegen! De reden is dat wij als mensen niet het recht hebben om leven en dood te bepalen! Welke omstandigheden dan ook! Iedereen heeft pijn en ellende op zijn levensweg maar dat hoort erbij! hoe erg het ook klinkt! De een meer als de ander
Groetjes Peter
Citaat van: Pe0Pe op augustus 14, 2007, 11:05:34
Heey!
Ik ben eigelijks tegen euthanasie! Omdat ik vind dat wij als mensen niet het recht hebben om over leven en dood te bepalen! Bij dieren vind ik dat het nog wel kan! Het dier moet dan ook echt niet te redden zijn (geestelijk en/of lichamelijk)
Euthanasie voor mensen daar ben ik tegen! De reden is dat wij als mensen niet het recht hebben om leven en dood te bepalen! Welke omstandigheden dan ook! Iedereen heeft pijn en ellende op zijn levensweg maar dat hoort erbij! hoe erg het ook klinkt! De een meer als de ander
Groetjes Peter
Hey Peter
Nou als jij ooit heel veel pijn zou hebben, waar niks meer aan te doen is, dan weten we dat ook weer, dat je liever blijft lijden. :'(
Niet dat ik iemand veel pijn toe wens, zeker niet.
Maar we hebben hier geen discussie over euthanasie bij mensen, maar bij dieren, en grasparkietjes.
Vele groetjes
Heey!
Ik ben voor euthanasie voor! dieren! ik tegen euthanasie voor mensen de redenen staan in het vorige berichtje!
waarom voor dieren en tegen mensen.
ik zou juist eerder omgekeerd zeggen, een mens beslist over zijn eigen leven en is slim genoeg om te weten of hi euthanasie wil of niet.
bij een dier kies jij in zijn plaats en is het veel moeilijker en moet je, zoals al veel gezegd, eerst goed nadenken en je dier goed opvolgen en kennen.
Heey
Ik heb mijn reden al gezegd! Omdat ik vind dat mensen niet over leven en dood mogen bepalen!Ik vind euthanasie bij mensen moord! Maar dieren staan niet gelijk aan de mens! Dus ik vind als mens zijnde dat je goed voor dieren moet zorgen en soms dan een belissing moet maken als je een dier moet laten inslapen! (als die ernstig ziek is ofiets anders) Dit is mijn meining en ik hou het hierbij! Respecteer het of niet;)
Citaat van: Pe0Pe op augustus 21, 2007, 20:21:54
Heey
Ik heb mijn reden al gezegd! Omdat ik vind dat mensen niet over leven en dood mogen bepalen!Ik vind euthanasie bij mensen moord! Maar dieren staan niet gelijk aan de mens! Dus ik vind als mens zijnde dat je goed voor dieren moet zorgen en soms dan een belissing moet maken als je een dier moet laten inslapen! (als die ernstig ziek is ofiets anders) Dit is mijn meining en ik hou het hierbij! Respecteer het of niet;)
Even reagerend op het gedeelte over de mens: Ga je weleens naar de dokter? Laat je je helpen door een dokter? Natuurlijke selectie... Dan zouden er al heeeeel wat meer mensen zijn overleden op deze wereld, kijk naar de werelddelen waar ze geen medische hulp hebben. Daar wordt niet over leven of dood beslist; je bent sterk genoeg om te leven, of je gaat dood.
Tegenwoordig is het nog moeilijk om voor jezelf te mogen beslissen of je doorgaat met je behandeling of niet. Het komt zelfs voor dat er door de rechter wordt bepaald dat jij niet voor jezelf mag beslissen, ontoerekeningsvatbaar ofzoiets...
Ontopic: ik ben voor euthanasie wanneer een dier pijn lijdt en het een uitzichtloos geval is. In leven laten is dan eigenlijk alleen nog voor de eigen gemoedsrust, niet omdat het beestje nog zulke fijne dagen achter zijn leventje kan plakken.
Heey!
Ik blijf bij mijn meining! Ik ben gelovig ! Je kunt niet kiezen waar je belandt in deze wereld! Je moet er het beste van maken! Het leven is niet alleen feest! Er zijn ook narige dingen bij! Maar die horen bij het leven! en daar word je sterker van! Iedereen krijgt daar mee te maken de een erger als de ander! Je kunt geen einde maken aan je eigen leven of die van iemand anders! ieder gaat vanzelf heen
Over dieren zijn we gelukkig wel eens;)
Groetjes Peter
Zullen we het hier gewoon over grasparkieten houden mensen, daar is dit forum tenslotte voor...
Ik ben voor euthanasie bij dieren als het dier echt pijn heeft en ongeneeslijk is. Waarom dan niet een diertje uit z'n lijden verlossen. Het lijkt me overigens wel een hele moeilijke beslissing hoor. Maar ja, je moet in het belang van het dier denken.
Groetjes
Jolanda
Voor,
Geen enkel dier zou in pijn en angst moeten sterven als het anders kan.
Als baasje weet je het wanneer dat moment is aangebroken, en voel je het als er nog hoop is.
Een jaar geleden heb ik twee keer met een andere kat bij de dierenarts gezeten in beide gevallen opperde de dierenarts euthanasie
Onze kleine Laurel had t zelf al opgegeven, maar wij niet, nu een jaar later leeft ze nog en ze geniet. King was echter een ander verhaal ze had een ongeluk gehad en zou zowiezo sterven, ik ben blij dat ik er toen voor heb kunnen kiezen om haar rustig te laten inslapen en dat we haar niet hebben moeten laten stikken. (long was geklapt)
Voor mijn parkietjes komt dit moment misschien ook ooit wel, en dan gun ik hem/haar een rustige vreedzame dood, mijn gevoel op dat moment telt niet alleen het dier.
Vertouw op jezelf en de band met je dier. (vogel, vis, konijn, kat)
Wendy
ik heb mijn pepe moeten laten inslapen.
ik ben volledig voor euthanasie!
alleen als het beestje lijdt dat wel.
pepe was met zijn snavel tussen de deur gekomen, en was vervolgens snavelloos.
toen kreeg hij 2 dagen te eten via een papje. de dierenarts vertelde ook dat pepe heel erg aan het lijden was en vroeg of ik hem liever wilde laten inslapen. pepe was niet meer te redden.
ik heb nu nog steeds een goed gevoel hierover. pepe bleef toen hij overleden was ('savonds ) thuis nog even een nachtje in zijn kooi in mijn slaapkamer 'slapen'. de volgende dag begraven.
ik zou het ook mooi vinden om hem die avond of avonden erna zelf te laten doodgaan, maar ik gun hem die pijn niet. als ik het nu over zou moeten doen, zou ik het zo weer doen ;)
Citaat van: Pe0Pe op augustus 22, 2007, 11:47:13
Heey!
Ik blijf bij mijn meining! Ik ben gelovig ! Je kunt niet kiezen waar je belandt in deze wereld! Je moet er het beste van maken! Het leven is niet alleen feest! Er zijn ook narige dingen bij! Maar die horen bij het leven! en daar word je sterker van! Iedereen krijgt daar mee te maken de een erger als de ander! Je kunt geen einde maken aan je eigen leven of die van iemand anders! ieder gaat vanzelf heen
Over dieren zijn we gelukkig wel eens;)
Groetjes Peter
nog even hierop reagerend. ik behandel ieder dierenleven zoals het mijne. k vind het minderwaardig omdit verschil te maken! een mens mag wel lijden maar een parkiet niet. en peter ga jij uberhaupt wel naar de dokter dan?
sorry mensen dat ik van het onderwerp afdwaal maar ik ben daar wel heel nieuwsgierig naar!
Berichtjes samengevoegd. Gr. Ingrid
Citaat van: chico en jacky op januari 17, 2008, 20:37:42
en peter ga jij überhaupt wel naar de dokter dan?
Dat heeft niks met Euthanasie te maken als je gelooft mag je wel naar een dokter.
Maar Euthanasie is verboden bij mensen.
En daar hoef je niet gelovig voor te zijn want ook als je ongelovig bent mag het niet.
en bij dieren mag het wel en als het beest lijd dan geef je hem een spuitje om dat je hem niet wil zien lijden.
Zo denk ik er te minste over.( en als een mens erg lijd mag daar van mijn ook wel Euthanasie gepleegd worden.)
Citaat van: hillie op januari 18, 2008, 15:27:19
Dat heeft niks met Euthanasie te maken als je gelooft mag je wel naar een dokter.
Maar Euthanasie is verboden bij mensen.
En daar hoef je niet gelovig voor te zijn want ook als je ongelovig bent mag het niet.
en bij dieren mag het wel en als het beest lijd dan geef je hem een spuitje om dat je hem niet wil zien lijden.
Zo denk ik er te minste over.( en als een mens erg lijd mag daar van mijn ook wel Euthanasie gepleegd worden.)
én Toch kan er na overleg met de familie gestopt worden met dwangvoeding of andere manieren van een persoon kunstmatig in leven te houden (zoals beademing e.d.). Dit komt voor mij toch ook deels over als euthanasie...
Citaat van: Ricooo op januari 18, 2008, 15:38:42
én Toch kan er na overleg met de familie gestopt worden met dwangvoeding of andere manieren van een persoon kunstmatig in leven te houden (zoals beademing e.d.). Dit komt voor mij toch ook deels over als euthanasie...
Neeee... Euthanasie steekt toch wel heel anders in elkaar hoor. Euthanasie is het AKTIEF beeindigen van het leven. Het stoppen van behandeling is passief. Word wel passieve euthanasie genoemd, maar is het toch niet.
Citaat van: Caradow op januari 18, 2008, 15:47:13
Neeee... Euthanasie steekt toch wel heel anders in elkaar hoor. Euthanasie is het AKTIEF beeindigen van het leven. Het stoppen van behandeling is passief. Word wel passieve euthanasie genoemd, maar is het toch niet.
Ik zal dan maar mijn eigen laatste zin quoten:
CiteerDit komt voor mij toch ook deels over als euthanasie...
Het gaat hier niet over euthanasie bij mensen, maar bij dieren
dus graag weer on topic
gr Safrena
Liever heb ik dit niet. Maar als je je vogeltje dat eerder uit zijn/haar pijn kunt verlossen vind ik dit goed. Ik ben er echter wel op tegen als je vogeltje nog helemaal gezond is, maar hij/zij word gewoon ingeslapen omdat je er bv. geen zin meer in hebt. Dit gebeurt helaas, en hier ben ik erg tegen!!!
Zelf heb ik dit 1x moeten doen, helaas. En net toen we een ander vogeltje hadden besloten om te laten inslapen, was ze zelf al vertrokken.
Groetjes Simone