Afgelopen maandag hebben wij, plosteling, afscheid moeten nemen van onze kleine Oli.
Oli is als kleintje bij ons komen wonen, toen was ze net 5 en 'n halve week. Eigenlijk iets vroeg, maar al zeer zelfstandig (haar papa en mama hoefden niks te doen, mevrouw deed 't zelf wel). Ze is altijd lekker ontspannen en rustig geweest, wel actief en speels.
Ze is 4 en 'n half jaar geworden. Grote, forse dame die haar mannetje wel stond. Ging iemand niet aan de kant, walste ze er als 'n kleine tank 'overheen'.
Ze laat 'n vreemde leegte achter, ondanks dat ze nooit echt 'druk aanwezig' is geweest. Ze heeft wel gebabbeld en gespeeld, maar rustiger dan haar groepsgenootjes. Zo is ze altijd geweest, maar niet ziek.
Jecky, haar maatje, snapt er weinig van. Waarom zijn vriendinnetje niet meer terug kwam.. Arme ventje zat me met 'n scheef kopje aan te kijken toen ik voor de rest van de nach hun deurtje weer sloot en de deken weer erover hing. Gelukkig verstaan de overige 4 zich goed met elkaar. Pino, Sammie en Eddie hebben ook gezocht, wat wel te verwachten was.
Dag lieve Oli, tot over de Regenboogbrug.
Alle anderen wachten op je om je op te halen, en met jou aan de nieuwe reis te beginnen.
Ach jeetje, sterkte!
Nogmaals veel sterkte. Gaat het goed met Jecky, Pino, Sammie en Eddie of zijn ze nog steeds van slag?
Echt verdrietig en zo plots dat het gekomen is, dat doet zoveel pijn... :'( In ieder geval heeft Oli het super gehad bij jullie, dus hopelijk biedt die gedachte wat troost. Ik wil jullie nogmaals heel veel sterkte wensen met dit plotse verlies.
Vele groetjes,
Sara
Ook namens mij heel veel sterkte Maartje met het overlijden van Oli. :-[