Beste mensen,
Ik heb hier op het forum al enkele berichten gepost en sommige parkietenliefhebbers onder jullie zullen mij al een beetje kennen.
Ik ben een man en ik zoek een gezellig en sociaal huisdier dat ik in mijn bescheiden appartement een leuk thuis kan geven samen met veel aandacht.
Mijn keus is gevallen op een grasparkiet omdat ik daar vroeger ook al vele jaren plezier aan heb beleefd en omdat het gezellige en sociale dieren zijn die niet zo veel zorg en huisvestingseisen met zich meebrengen als bijvoorbeeld een hond.
Waarschijnlijk begin ik met één parkiet maar dat staat nog niet vast.
Vandaag ben ik op koopjesjacht gegaan om al alvast de basisbenodigdheden in huis te hebben, te beginnen natuurljk met een geschikte kooi.
Ik heb er nu één op het oog die ruim genoeg is voor twee of drie parkieten, maar ik twijfel nog omdat niet alle spijltjes horizontaal lopen.
De spijltjes aan de grootste wanden van de kooi lopen wel horizontaal (zeg maar de voor- en achterzijde) maar de zijkanten hebben verticale spijltjes.
De kooi is ook ruim genoeg voor een paar redelijk grote klimtakken plus speeltjes en een badje.
Wanneer het geen probleem is met die verticale spijlen aan de zijkanten neem ik die kooi, kan iemand mij hierover een advies geven?
In de betreffende dierenwinkel hadden ze ook zes parkietjes van 8 weken oud staan.
Ze waren echt heel schattig en lief, en maakten op mij een gezonde indruk omdat ze lekker actief met elkaar bezig waren en er verder gewoon goed uitzagen, de verleiding om er meteen één of twee van te kopen was dan ook erg groot.
Maar ik wil geen impulsaankoop doen, hoewel het dat natuurlijk ook niet helemaal is omdat ik al maanden geleden heb besloten om te kijken naar een leuke grasparkiet voor in huis.
Nu is het trouwens zo dat ivm de vogelgriep hier geen vogels aan klanten mogen worden meegegeven dus dat komt ook mooi uit.
Ik zit er daarom aan te denken om eventueel een optie te nemen voor de duur van het vervoersverbod, ook hierover zou ik graag jullie mening horen.
Volgens de medewerkster van de dierenwinkel zou je een nieuwe parkiet zo snel mogelijk uit de kooi moeten kunnen laten vliegen, het liefst al na een dag.
Ik heb daar een heel andere mening over, mijn idee is dat de nieuwe parkiet eerst maar eens aan zijn nieuwe onderkomen en aan mij moet wennen voor hij klaar is voor een volgende stap.
Misschien ben ik wel te voorzichtig, maar zo heb ik dat in het verleden ook altijd gedaan en dat is prima bevallen.
Hebben jullie tips voor mij?
Ik lees ze graag.
Groet,
Rob
Hi ik weer :p
De kooi is goed hoor. Het gaat er inderdaad om dat er 2 wanden horizontaal zijn. Mijn vogels kunnen ookde verticale spijlen omhoog klimmen. En na wat oefenen glijden ze de spijlen naar beneden. (Echt heel grappig om te zien)
Verder kan je het beste kijken hoe de vogel op alles reageerdA.Als die al lekker druk is kan je hem eruit halen meteen, anders even wachten. (Naar mijn mening)
Succes ermee. (En sommige winkels zeggen maar een leeftijd, soms zzijn ze al ouder maar mensen willen vaak een jonge vogel. Iets ouder is ook niets mis mee hoor.)
Citaat van: grasParkiet2 op december 19, 2014, 19:27:43
Hi ik weer :p
De kooi is goed hoor. Het gaat er inderdaad om dat er 2 wanden horizontaal zijn. Mijn vogels kunnen ookde verticale spijlen omhoog klimmen. En na wat oefenen glijden ze de spijlen naar beneden. (Echt heel grappig om te zien)
Verder kan je het beste kijken hoe de vogel op alles reageerdA.Als die al lekker druk is kan je hem eruit halen meteen, anders even wachten. (Naar mijn mening)
Succes ermee. (En sommige winkels zeggen maar een leeftijd, soms zzijn ze al ouder maar mensen willen vaak een jonge vogel. Iets ouder is ook niets mis mee hoor.)
Ha jij weer.. ;D
Ik heb niet de indruk dat de parkietjes veel ouder zullen zijn dan een week of acht.
Ze hebben nog heel korte staartjes en hun ogen zijn nog zwart.
Maar ze zijn al lekker actief, vooral met elkaar.
Ze zitten constant aan elkaar te frunniken en zijn erg affectief naar elkaar, je zou ze daarom het liefst alle zes meenemen!
Mogelijk zijn ze zo affectief naar elkaar omdat ze uit één nestje komen?
Ééntje heeft een snavel waarvan het einde heel donker is, enig idee wat dat kan zijn?
Hij/zij/het was in ieder geval erg druk bezig met de andere parkietjes, en maakte daarbij de bekende lieve geluidjes.
Wel was die wat kleiner dan de rest van het nestje, maar daarmee niet minder levenslustig.
Je begrijpt tussen de regels door waarschijnlijk wel dat ik serieus overweeg om dit parkietje te kopen...
Ik vind het sowieso aantrekkelijk om één van de parkieten uit dit nestje te kiezen vanwege hun gedrag.
Ze tonen lekker actief maar vooral hun onderlinge sociale gedrag spreekt mij erg aan.
Je hoopt dan natuurlijk dat zo'n diertje eenmaal hier ook de behoefte zal hebben om een sociale band met je te willen aangaan.
Jammer dat je nog niet kunt zien of het mannen of poppen zijn, alleen twee mannen namelijk zijn voor mij een optie om er meteen twee uit dit nestje te kiezen.
De kans op twee poppen vind ik niets en ook een pop en een man zie ik niet direct zitten ivm inteelt.
Ik hoorde dat het vervoersverbod op vogels wat hier geldt op z'n vroegst aan het einde van dit jaar wordt opgeheven.
Ik kan best wachten daar gaat het niet om.
Maar ik zou niet graag met al dat geknal en die kruitdampen met een vogel over straat gaan.
Er wordt hier elk jaar veel geknald en zelfs van de winkel naar mijn auto en van mijn auto naar mijn huis vind ik al tricky.
Zo'n beestje is toch al gestrest door het transport en dan komt dat idiote geknal en al die kruitdamp daar nog eens bij (sorry eventuele vuurwerkliefhebbers).
Leuk je feedback, bedankt!
Rob
hihi
Als de snavel donker is dan zijn ze nog jong. Verkleurd zelf.
Je kan met een goed oog ook als ze jong zijn zien of het een pop of man is. Je kan op de site kijken hoe je dat kan zien. Kijk anders ook een bij mensen die een vraag hebben van 'man of pop?' dan zie je een foto's, uitleg en antwoord en leer je zelf hoe je het goed kan zien.
Citaat van: grasParkiet2 op december 19, 2014, 21:52:22
hihi
Als de snavel donker is dan zijn ze nog jong. Verkleurd zelf.
Je kan met een goed oog ook als ze jong zijn zien of het een pop of man is. Je kan op de site kijken hoe je dat kan zien. Kijk anders ook een bij mensen die een vraag hebben van 'man of pop?' dan zie je een foto's, uitleg en antwoord en leer je zelf hoe je het goed kan zien.
Dus dat donkere stukje snavel komt nog omdat hij/zij/het nog heel jong is?
Mooi. :)
Ik krijg toch een beetje de indruk dat deze goedbedoelende verkoopmedewerkers die echt hun best doen, dat zeker, over niet al te veel kennis beschikken hoor.
Ja ik heb uiteraard gezocht en gelezen in de vele topics die dit forum rijk is over geslachtsbepaling, maar ik vind die foto's en kleuren niet altijd even duidelijk, dat kan goed aan mijn ogen liggen trouwens want ik ben ook wel een beetje kleurenblind.
Erg leuk met bordspellen als Risk trouwens (..dan word je zomaar beschuldigd van valsspelen) maar dat terzijde. :P
Nou, ik heb de kooi helemaal schoongemaakt, er zat een soort van spinrag in en veel stof en nog wat ondefinieerbaar spul (raar hoor) morgen ga ik de bodem voor de zekerheid nog maar een keer flink schoonmaken met chloor en dan goed naspoelen.
We krijgen morgen geloof ik slecht weer, een goede gelegenheid lijkt me om de plaatselijke bouwmarkten en tuincentra hier af te gaan struinen op zoek naar leuk materiaal om een geschikte klauter-boom mee in elkaar te knutselen.
Zoals ik al zei, alle voorbereidingen geven ook al een boel voorpret.
Citaat van: RobV op december 19, 2014, 18:21:47
Ik heb vanmiddag nog wat rondgekeken bij winkels, oa Intratuin en diverse online-shops voor dierenbenodigdheden bekeken en ik denk dat ik een aardige parkietenkooi in huis heb gehaald.
Inderdaad, ik heb hem net bij de dierenwinkel opgehaald.
Morgen ga ik het ding grondig schoonmaken en op zijn plek zetten en als ik tevreden ben zal ik er een fotootje van maken en hier plaatsen.
Post heb ik hier voor je geplaatst, dubbele topics opegruimd ;)
Citaat van: Kleintjes op december 20, 2014, 01:11:12
Post heb ik hier voor je geplaatst, dubbele topics opegruimd ;)
Dank je wel. :)
De kooi is helemaal schoon en tip-top in orde.
Van speeltjes en bouwmateriaal zoeken is nog niet zoveel gekomen, dat komt de komende dagen nog, evenals bodembedekker en goed voer.
Ivm de vogelgriep mogen hier trouwens toch nog geen vogels vervoerd worden.
Mijn voorkeur gaat nog steeds uit naar een grasparkiet maar valkparkietjes zijn ook mooi en hebben iets meer 'body'.
Maar de valkjes die ik tot nu toe heb gezien maken op mij een wat passieve indruk, zijn ook niet zo met elkaar bezig zoals je dat vaak wel bij grasparkietjes ziet.
Misschien zijn het maar momentopnamen, of hoort dat echt bij valkjes, dat passieve en soms zelfs een beetje timide gedrag?
Eigenlijk zijn het ook geen echte parkieten maar kaketoes toch?
Ik vind dat grasparkietjes ondanks hun kleinere formaat wat 'feller' zijn, assertiever.
Maar misschien is dat mijn invulling hoor.
Grasparkieten zijn feller ja. Zijn de baas over de hier gewwestvalkjesr valkjesgewwestvalkjesG leuk dingen leren fluiten en houden normaal wel vaan hoofd kietelen.Grasjes zijn de hele dag aan het brabbelen en houden niet zo van knuffelen.
Mijn vader vind het brabbelen de hele dag vervelend maar als de valkjes eens riepen was het hard.
Rob wat heb je voor kooi omdat je zowel over een valkparkiet praat als over een grasparkiet. Een valkparkiet moet wel een grotere ruimte hebben.
Heb je de kooi ook echt ontsmet?
Wat ga je op de bodem leggen heb jij je daar al inverdiept? Houtsnippers?geven weinig troep, schelpenzand stuift enorm.
Ik heb 6 grasparkietjes, ze kunnen behoorlijk assertief zijn. Eentje is nu ruim 15 jaar en kan ineens niet meer vliegen maar ze wil nog niet dood. De anderen zitten bij haar en voeren haar ze eet zelf ook, zit te plukken aan haar veren en kwettert lekker maar soms hoor ik een plop, ligt ze onder in de kooi. Als de anderen hier rondvliegen gaan ze bij haar zitten op een kleiner kooitje! :)
Citaat van: karin v h op december 21, 2014, 23:07:19
Rob wat heb je voor kooi omdat je zowel over een valkparkiet praat als over een grasparkiet. Een valkparkiet moet wel een grotere ruimte hebben.
Heb je de kooi ook echt ontsmet?
Wat ga je op de bodem leggen heb jij je daar al inverdiept? Houtsnippers?geven weinig troep, schelpenzand stuift enorm.
Ik heb 6 grasparkietjes, ze kunnen behoorlijk assertief zijn. Eentje is nu ruim 15 jaar en kan ineens niet meer vliegen maar ze wil nog niet dood. De anderen zitten bij haar en voeren haar ze eet zelf ook, zit te plukken aan haar veren en kwettert lekker maar soms hoor ik een plop, ligt ze onder in de kooi. Als de anderen hier rondvliegen gaan ze bij haar zitten op een kleiner kooitje! :)
Hoi Karin,
Volgens de verkoopmedewerkers was de kooi ook geschikt voor een valkparkiet maar ondertussen is mijn vertrouwen in de dames daar wel wat geslonken.
Ik zal mij dus eens wat breder informeren en eventueel de kooi omruilen wanneer ik een valkje in huis haal.
Maar de kans daarop is niet zo groot, het is door het wachten dat ik mij nog even iets breder oriënteer maar met grasjes heb ik zulke goede en leuke ervaringen....
Ik heb gewoon het gevoel ze goed bij me passen, en ik bij hun.
Wat heb ik aan de kooi gedaan?
In de douche gezet en bijna een hele fles dikke bleek erover gemieterd en een uurtje zo laten staan, in de douche en slaapkamer hing toen een zware chloorlucht.
Daarna zeker een half uur uitgespoeld met heet water en alles nog nabehandeling met dettol.
De stokken ook met dettol behandeld en goed nagespoeld met kokend water.
Mijn vingers trouwens ook.
Ik hoop dat het zo voldoende is?
Anders hoor ik het wel.
Mijn voorkeur voor bodembedekking gaat ook uit naar houtsnippers.
Ik heb daar geen ervaring mee maar er zoveel positieve verhalen over gehoord dat ik het graag wil proberen.
In het begin is het toch een beetje uitproberen wat je als prettig ervaart.
Ik kijk er zo naar uit, naar de komst van een lieve kromsnavel.
Er alvast mee bezig zijn en er naar toe werken geeft dan ook een heel goed gevoel!
Wat een geweldig verhaal over je oude grasparkiet en hoe de rest zich om haar bekommert!
Dat sociale gedrag van parkieten spreekt mij dus enorm aan.
Ik herken ook de levenswil van de oude dame die jij beschrijft.
Ooit ben ik aan een parkiet gekomen met een, je gelooft het niet, halve snavel.
De onderste (of de bovenste) helft was helemaal weg!
Het is al zo lang geleden en ik heb op het gebied van afgedankte huisdieren al zoveel meegemaakt, maar het maakt ook niet uit verder.
Ze had in ieder geval maar een halve snavel waarmee zij niet kon eten.
Ik dacht dat wordt niks meer ik kan het diertje maar het beste naar de dierenarts brengen om het in te laten slapen.
Leek mij beter dan het dood te laten hongeren.
Nou de dierenarts ging te keer tegen me alsof ik een moord wou gaan plegen.
De man was helemaal emotioneel en ik werd dat ook van hem.
Gelukkig kon ik mijn kalmte nog bewaren, zij het met enige moeite.
Later bleek dat hij dacht dat het mijn eigen parkiet was, maar een van mijn dochters had hem van de straat meegenomen.
Die meiden van me hebben er trouwens een talent voor om zielige dieren te vinden... en wie mocht er dan voor zorgen? :P
Maar goed, de dierenarts had eigenlijk ook geen pasklare oplossing en tenslotte bedachten we het plan om papegaaienvoer fijn te malen en tot pap te koken en de parkiet daarmee met de hand proberen te voeren.
Het beestje toonde nog genoeg levenskracht om het te accepteren en zo hebben we haar maandenlang gevoerd tot ze het onder de knie begon te krijgen om met die halve snavel zelf te eten.
Kijk, daar die je het voor.
Het beestje heeft nog jaren geleefd tussen onze andere parkietjes. :)
Ik vraag mij nog steeds wel eens af hoe een parkiet een halve snavel kwijt kan raken, misschien heeft iemand hier ervaring daarmee?
Groet,
Rob
Mooi verhaal heb je daar Rob! Zo krijg je dus meteen een goede band met je vogel als hij je echt nodig heeft. Hier zijn onze parkieten handtam, en nu probeer ik ze te leren van eerst op de hand te komen en dan trosgierst te krijgen, en niet pas vanaf dat er trosgierst is op de hand.
Ik zat wel met een vraagje: een van beide parkieten zijn snavel en nagels moeten om de zoveel tijd eens ingekort worden. We moeten de parkiet dan vangen in de kooi. Ik doe dit met een latex handschoen (zo'n heel dun ding) zodat ik niet met zweethanden de veren compleet door elkaar haal. Dit vangen... dat duurt wel minuten soms. Ik heb namelijk geen zin om heel hard te grijpen, zo groot zijn grasparkietjes nu ook niet... het is altijd gewoon wachten tot hij een foutje maakt en waardoor ik er even goed bij kan.
Is dit vangen schadelijk voor de band met je vogel? Tot nu toe komt de parkiet nog steeds op de hand, ookal heb ik hem gevangen, maar vraag me soms af of dit zo blijft en of de parkiet niet stilaan schrik gaat krijgen. Begrijpt zo'n vogeltje dat je hem vangt om hem te helpen?
*Graag eigen topic starten als je vragen hebt. Geen topics van anderen overnemen, wordt 't alleen rommelig van*
Dit snapt die niet nee, en dit geeft enorm veel stress! Heb je slijtstokken in de kooi? Heb er 2 en die hangen boven in de kooi, parkieten zitten namelijk graag hoog dus zitten het meeste op deze stokken waardoor hun nagels kort blijven.. Ze slijpen hun snavel hier ook aan dit doen ze zelf.
Heb nog nooit de nagels of snavel hoeven bij knippen.
Het vreemde is dat de andere vogel er helemaal geen last van heeft. Ik denk dus dat dit een erfelijke aandoening is? (Ik ken de ouders van deze grasparkieten niet dus nagaan is niet mogelijk).
Het probleem met alle stokken is dat de parkieten schrik hebben van alles... we kochten een slijtstok, maar na die 2 weken erin te hangen, vlogen ze nog steeds weg en ontweken ze het nog steeds. Zelfde verhaal met speeltjes die er ooit ingehangen werden.
Daarom hangen er nu stokken van een krulhazelaar in. Die blijken niet giftig, en ze vinden het geweldig. Alles wat afgeknaagd kan worden, wordt afgeknaagd. En ze zitten er hele dagen op, liever dan op de vrij gladde stokken die er eerder waren.
Citaat van: gugakip op december 22, 2014, 13:43:05
Daarom hangen er nu stokken van een krulhazelaar in. Die blijken niet giftig, en ze vinden het geweldig. Alles wat afgeknaagd kan worden, wordt afgeknaagd. En ze zitten er hele dagen op, liever dan op de vrij gladde stokken die er eerder waren.
Ja, de ene parkiet moet soms wel bijgeknipt terwijl dat voor andere parkieten nooit nodig is.
Mijn ex-vrouw knipte altijd de nageltjes van één van onze parkieten.
Heb je dat met die krulhazelaar zelf uitgeprobeerd of die giftig is?
Of heb je uit een betrouwbare bron dat krulhazelaar veilig is voor parkietjes?
Als je het zelf hebt uitgeprobeerd zegt het voor mijn gevoel namelijk nog niets, soms is iets wel giftig maar is de uitwerking niet onmiddellijk merkbaar bij kleine hoeveelheden.
Maar wanneer de parkietjes ervan blijven knagen en het is toch schadelijk, dan heb je kans dat ze alsnog een keer ziek van worden of erger.
Na wat opzoekwerk op internet gevonden dat het geen kwaad kan. En dat hazelaar mag vind je zelfs meteen, dus dit leek geen kwaad te kunnen.
Ze hebben al 3jaar dit soort stokken, dus lijkt me sterk moest daardoor iets verkeerd lopen :) Wilgen stokjes haalden we eens in de dierenwinkel. Ook die vonden ze wel oke, maar die waren zo kort dat je ze enkel in de hoek van de kooi schuin kon hangen. Was niet gezellig voor hen als ze met twee naast elkaar willen zitten!
Kijk wel uit met takken van buiten vanwege de vogelgriep.
Citaat van: Iris7 op december 22, 2014, 18:09:35
Kijk wel uit met takken van buiten vanwege de vogelgriep.
Inderdaad!
Het is ook dank zij de vogelgriep dat ik de laatste stap nog even niet kan zetten helaas.
Ik kan best wachten wanneer ik dat mezelf opleg omdat ik ergens nog niet helemaal over uit ben, maar ik zou het fijn vinden om tot aankoop over te kunnen gaan op het moment dat ik er wel uit ben.
Toen ik vanavond thuis kwam en die lege kooi zo zag staan stelde ik me voor hoe het zou zijn wanneer ik bij thuiskomst begroet zou worden door een gezellig kromsnaveltje.
En voorlopig moet het nog even bij dat voorstellen blijven - denk ik.
De verwachting is nu dat het op z'n vroegst in het nieuwe jaar wordt dat het vervoersverbod wordt opgeheven.
Maar gisteren zag ik op tv dat er vlak over de grens met Duitsland weer nieuwe gevallen van vogelgriep zijn opgedoken.
Het zou gaan om een zeer besmettelijke variant.
Maar wanneer de deskundigen gelijk hebben wanneer ze zeggen dat de vogelgriep door trekvogels hier naar toe wordt gebracht zijn we dus voorlopig nog niet klaar denk ik?
Ik ben vandaag weer in de dierenwinkel gaan kijken naar het parkietje waar ik zo'n goed gevoel bij kreeg en dat was vandaag nog steeds hetzelfde.
Al moet ik zeggen dat al die parkietjes uit dat nest het heel goed doen in mijn ogen.
Ze zijn allemaal heel levendig en sociaal naar elkaar en zien er ook heel gezond uit.
Toen mij dan ook verteld werd dat het verbod op vervoer was opgeheven heb ik de knoop maar eens doorgehakt en nu zit ik hier met mijn nieuwe huisgenootje lekker thuis.
Toch nog voor de kerstdagen!
Thuisgekomen heb ik het doosje met daarin de parkiet geopend in de kooi gezet en ben ik verder mijn eigen gang maar gegaan.
Binnen het kwartier zat de parkiet midden in de kooi op een stokje zonder tekenen van stress of angst.
Wanneer ik langs de kooi loop volgt hij mij wel alert maar kruipt niet angstig weg in een ver hoekje.
Ik heb nu een paar keer naast de kooi gezeten en rustig tegen hem gepraat en hij bleef alert maar verder wel kalm zitten.
Even heb ik hem horen roepen, zo'n typische roep om aandacht.
Ik denk dat hij zijn vroegere nestgenootjes riep, zo klonk het althans voor mij.
Het is natuurlijk ook niet niks om zo maar bij je nestgenootjes te worden weggehaald om in een totaal vreemde omgeving weer uit je kleine gevangenis te worden losgelaten.
Voor het moment heb ik wel met hem te doen, maar de wetenschap dat hij hier naar mijn idee wel snel zal gaan wennen is een fijne gedachte.
Wordt nog vervolgd. :)
Proficiat! :)
Klinkt mooi! Is hij ook al wat gaan eten/drinken? Dat duurt soms even dus daarom vraag ik maar even.
Missen grasparkieten hun vroegere nestgenootjes echt heel erg als ze weggenomen worden? Of is het niet zo een erge gebeurtenis voor ze? Ik neem aan van wel, maar misschien dat enkele ervaren mensen er meer over weten?
Jey eindelijk dan. Nu nog een foto en naam :)
En ik denk dat vogels andere wel missen. Eerst sliep je met 4 andere nu alleen. Eerst met andere spelen nu alleen.
Citaat van: gugakip op december 23, 2014, 19:43:51
Proficiat! :)
Klinkt mooi! Is hij ook al wat gaan eten/drinken? Dat duurt soms even dus daarom vraag ik maar even.
Dank je wel. :)
Nee hij heeft nog niets gegeten of gedronken, maar toen ik hem in de dierenwinkel ging bekijken was hij druk aan het eten, misschien dat daarom de honger nog niet zo sterk is dat hij al een prikkel krijgt om zijn nieuwe onderkomen te verkennen op zoek naar eten?
In hoeverre parkietjes hun nestgenootjes missen wanneer ze worden verkocht weet ik niet, ik ken er in ieder geval geen onderzoeksrapporten van en ik betwijfel ook of er ooit onderzoek naar is gedaan.
Maar mijn boerenverstand zegt wanneer ik die zes nestgenootjes in de winkel de hele tijd zo met elkaar bezig zie, dat die diertjes zeker wel een band met elkaar hebben.
En wanneer je zo'n band verbreekt dan zal dat wel eventjes triest zijn voor zo'n diertje lijkt me.
Maar dat is gebaseerd op mijn eigen waarneming en gevoel, dat heeft verder geen enkele onderbouwing en iedereen kan en mag natuurlijk het tegendeel beweren en er van vinden wat die zelf wil.
Citaat van: grasParkiet2 op december 23, 2014, 20:10:39
Jey eindelijk dan. Nu nog een foto en naam :)
En ik denk dat vogels andere wel missen. Eerst sliep je met 4 andere nu alleen. Eerst met andere spelen nu alleen.
Ha, wat een enthousiasme van je grasParkiet2... leuk!
Voorlopig maak ik nog geen serieuze foto's van hem, ja in de kooi maar dat zijn slechts foto's om een indruk te krijgen.
Pas wanneer hij/zij los vliegt kan ik proberen om een paar mooie close-up's te maken en die zal ik dan zeker gaan plaatsen.
Hij ziet er trouwens helemaal niet mooi uit met die donkere vlek op z'n snavel, maar ik heb dit parkietje dan ook niet gekozen om uiterlijke kenmerken maar om zijn levendigheid en sociale gedrag naar zijn soortgenootjes toe.
Verder ziet hij er heel gewoon uit voor een oarkiet, veel groen en geel. :P
Een naam heb ik nog niet, maar eh.. suggesties?
Één van de namen waaraan ik zit te denken is Fred, naar een hele lieve rode kater die ik 16 jaar heb gehad.
Maar ik weet niet of het een man of een pop is, dus onzijdige namen zoals Sam of Sammy kunnen natuurlijk ook.
Of Frodo, en eh.. Pepijn?
Hij maakt nu af en toe brabbelgeluidjes.... klinkt zo gezellig.
Als je zelf lang weg moet en de parkiet alleen is kan je misschien de radio opzetten? Dat doen we hier wel vaak (ook als we thuis zijn) en daar houden ze echt van! Sommige liedjes vinden ze al helemaal geweldig en doen ze vrolijk mee.
Ook bestek in de keuken vinden ze super leuk, en eigenlijk tv ook wel, of gewoon gesprekken.
Wat doen jullie als jullie iets willen verstaan op de televisie? Bij ons is het gewoon opgeven om dan te luisteren meestal...
En Rob, was je parkiet nu al tam of niet? Anders weet je wat doen de komende weken! ;)
@gugakip:
Ja dat van die radio was ik al van plan, goed idee.
Nee dit parkietje is beslist nog niet tam maar het is ook geen angstig vogeltje.
Ik ga hem niet proberen tam te maken, dat moet uit het diertje zelf komen vind ik, of niet.
Maar mijn ervaring met parkietjes is dat wanneer je ze veel aandacht geeft en geen gekke dingen met ze doet zoals zo maar vastpakken, veel van hen toch wel tam worden.
Ook oudere parkieten en dit is nog een jonkie dus ik heb er wel vertrouwen in.
Ik heb vanavond regelmatig naast de kooi gezeten en wat tegen hem gepraat en 'geluidjes gemaakt'.
Zoals ik al eerder zei is het een levendig parkietje maar hij ook wel nieuwsgierig van aard.
Al een paar maal kwam die iets dichterbij wanneer ik tegen hem begon te praten of wanneer ik naast de kooi plaatsnam.
En dan dat koppie zo schuin, je snapt denk ik wel wat ik bedoel (en dat voor de eerste dag).
Het is een schrander en pittig diertje volgens mij, ik heb er een heel tevreden gevoel over.
En al mijn vroegere (positieve) ervaringen met parkieten lijken weer naar boven te komen, een soort van deja vu gevoel. ;)
Fijn dat je nu een parkiet hebt!
Als je een foto hebt, is het misschien te zien of hij/zij een pop of man is. Dat helpt ook bij het verzinnen van een naam.
Citaat van: Iris7 op december 24, 2014, 19:15:54
Fijn dat je nu een parkiet hebt!
Als je een foto hebt, is het misschien te zien of hij/zij een pop of man is. Dat helpt ook bij het verzinnen van een naam.
Dank je wel Iris7.
Ik zal morgen bij daglicht proberen een foto te maken die duidelijkheid zou kunnen verschaffen.
Maar ik laat hem/haar nog even niet uit de kooi.
Liever laat ik hem nog minstens een weekje acclimatiseren en wennen aan mij en zijn nieuwe onderkomen voordat hij hier de hele kamer mag gaan verkennen.
Hij heeft nu alle zitstokken uitgeprobeerd, gegeten en hij speelt regelmatig met een belletje dat aan een soort van touwladder hangt in zijn kooi.
Heerlijk, ik heb nu vier hele dagen de tijd om hem veel aandacht te geven en te observeren.
Ik ben benieuwd hoe zijn gedrag zich de komende dagen gaat ontwikkelen.
Wat dat betreft heb ik hem wel op een prima moment meegekregen.
Hij is wel heel klein trouwens, maar verder wijkt hij niet af van zijn nestgenootjes.
Het zal wel een klein parkietje blijven dan en in zijn ruime kooi oogt hij natuurlijk ook nog eens kleiner.
Groet,
Rob
Vanmorgen heb ik uitgeslapen en was mijn parkietje erg luidruchtig.
Hij had van zijn kooi een 'rommeltje' gemaakt, zo zat één van de zitstokken helemaal scheef.
Hij reageerde ook wat schuwer dan ik van hem tot nu toe gewend ben.
Dit is alweer aan het bijtrekken trouwens.
Wat mij ook is opgevallen en wat ik niet direct kan plaatsen, is dat wanneer ik naar de keuken (open met toog) ga en ik daar de kraan open zet, hij vrijwel meteen begint te roepen.
Ik vind het wel grappig, maar ik heb daar zo even niet direct een verklaring voor, het is trouwens echt roepen en niet hard krijsen zoals bij een protest.
Misschien heeft dit parkietje een bepaalde associatie met stromende kranen of zo?
Met oud en nieuw zou ik met mijn broer en zijn vriendin gaan stappen in de stad, maar ik overweeg nu om thuis te blijven omdat ook hier nogal wordt geknald.
Niet dat ik voor mijn parkiet al zo vertrouwd ben, maar om dat diertje hier helemaal alleen te laten zitten, daar voel ik mij ook niet helemaal goed bij.
Hij is hier natuurlijk ook nog niet gewend.
Dus, een goed idee om thuis te blijven, of gewoon toch een paar uurtjes naar de stad gaan?
Hallo Rob,
Dat je parkiet gaat roepen als hij de stromende kraan hoort, kan zijn omdat hij boven het geluid van de kraan uit wil komen.
Het kan ook zijn dat hij roept omdat jij de kamer uitgaat. In dat geval is het een soort zoeken/houden van contact.
Met betrekking tot Oud & Nieuw:
Wat ik je in ieder geval aanraad, is ervoor te zorgen dat je parkiet op een rustig plekje staat, de gordijnen dicht te doen, en een lichtje te laten branden bij je parkiet.
De radio zachtjes laten spelen is ook een goed idee, dan valt het geknal ook wat minder op.
Als je het zo doet hoef je niet de hele avond thuis te blijven hoor. ;)
Groetjes
Sonja
Dank je wel voor je reactie Sonja.
Mijn parkietje staat al op een rustig plekje in mijn huis, rustig voor zover mogelijk met vuurwerk want ook hier gaat de laatste jaren steeds meer illegaal en dus zwaarder vuurwerk de lucht in.
Ik kijk nog even aan hoe hij het de komende dagen gaat doen. of hij zich hier al meer thuis en vertrouwd gaat voelen.
Zijn kooi staat direct naast de bank waar hij mij altijd kan zien.
Leuk om te zien dat hij me vaak in de gaten houdt.
Natuurlijk weet ik dat, ook al blijf ik thuis, er weinig is wat ik dan voor hem zou kunnen doen.
Het is gewoon meer het idee denk ik.
Ja, hij reageert onmiddellijk op de radio, dan begint hij gezellig te brabbelen.
Ik laat voortaan standaard de radio aan wanneer ik een tijdje van huis ga.
Het klinkt inderdaad als roepen wanneer ik de kraan aan doe, alleen waarom roept hij dan niet wanneer ik in de keuken ben zonder dat er een kraan open staat?
Parkieten zijn toch ondoorgrondelijk. 8) ;)
Groetjes,
Rob
Citaat van: RobV op december 25, 2014, 23:50:33
Het klinkt inderdaad als roepen wanneer ik de kraan aan doe, alleen waarom roept hij dan niet wanneer ik in de keuken ben zonder dat er een kraan open staat?
Omdat hij waarschijnlijk, zoals ik al schreef, probeert boven het geluid van de stromende kraan uit te komen. ;)
Groetjes
Sonja
Update:
Mijn parkietje is verkocht als een week of acht, maar nu ik hem beter heb kunnen bekijken twijfel ik daar toch aan.
Zo is zijn staart denk ik nogal lang voor een jonge parkiet.
Verder reageert hij zeer paniekerig op mijn handen terwijl ik daar nog amper mee in de kooi ben geweest, slechts één keer om een zitstok terug te plaatsen.
Op mijn gezicht reageert hij weer niet bang, wanneer ik mijn gezicht vlakbij de kooi hou en ik praat rustig tegen hem, komt hij zelfs naar mij toe.
Ook roept hij mij nu wanneer ik wegga of terugkom.
Maar die angst om mijn handen baren mij toch enigszins zorgen, die moet ik echt op mijn rug houden wanneer ik in de buurt kom anders raakt hij in paniek.
Ik vind dat toch vreemd gedrag voor een jonge parkiet.
Ook is hij angstig om te eten wanneer ik in de buurt ben, liefst wacht hij met eten tot ik uit de kamer ben.
Hij heeft aan het eind van zijn snavel een donkere plek, zou dit met knippen te maken kunnen hebben wat niet goed is gegaan?
Dat zou zijn angst voor handen mogelijk kunnen verklaren, het is net of hij getraumatiseerd is.
Zijn snavel is ook nu al aardig lang, ik heb wel een zitstok in de kooi geplaatst waaraan hij nagels en snavel kan slijten maar of dat voldoende is?
Volgende week ga ik nog eens kijken voor andere spullen voor zijn snavel.
Hele jonge parkietjes hebben nog zwart aan de snavel, je kan eens foto's opzoeken op internet om te vergelijken :), misschien handig hier een foto te plaatsen om de leeftijd te kunnen bepalen en of die niet te jong is.
Even over de angst voor handen.. Je bent een heel klein diertje die bij zijn soortgenootjes is weggerukt en nu alleen is, jij bent super groot en het zit nou niet gelijk in een vogel van ik vind mensen leuk.. Dat moet groeien!
Citaat van: Samm op december 28, 2014, 21:15:07
Hele jonge parkietjes hebben nog zwart aan de snavel, je kan eens foto's opzoeken op internet om te vergelijken :), misschien handig hier een foto te plaatsen om de leeftijd te kunnen bepalen en of die niet te jong is.
Even over de angst voor handen.. Je bent een heel klein diertje die bij zijn soortgenootjes is weggerukt en nu alleen is, jij bent super groot en het zit nou niet gelijk in een vogel van ik vind mensen leuk.. Dat moet groeien!
Hoi Samm,
Ik ben mij er zeker van bewust dat het voor een jong diertje niet niks is om zo bij zijn nestgenootjes te worden weggerukt om in een vreemde omgeving weer uit zijn transportdoosje te moeten stappen, dat heb ik in mijn eerdere berichten ook gezegd.
Maar ik zie wel een heel groot verschil in gedrag of ik hem benader met mijn handen zichtbaar of juist niet zichtbaar voor hem.
Wanneer ik met mijn hoofd dicht bij de kooi ga zitten en rustig met hem praat, komt die naar me toe en gaat vlak bij me zitten en is hij heel relaxed.
Gaat zich zitten wassen, doet soms zijn oogjes dicht en lijkt heel tevreden.
Maar owee wanneer hij mijn handen ziet, en dan hoef ik niet eens heel dicht in de buurt van de kooi te zijn.
Dan is het paniek of tenminste ongerustheid en gaat hij zo ver mogelijk in de kooi zitten met zijn veertjes helemaal plat.
Verder roept hij me sinds kort na wanneer ik naar een andere kamer ga, en wanneer ik weer de huiskamer in kom dito.
Heel gezellig.
Ik kan het natuurlijk mis hebben, maar zo'n tegenstelling in gedrag ben ik nog nooit eerder tegengekomen bij parkieten.
Ik kan het maar moeilijk plaatsen.
Ik zal eens proberen om een duidelijke foto van hem te maken en hier te plaatsen.
Ow, en het parkietje heeft nu een naam: Sam, of Sammetje.
Leek mij wel leuk om jou de primeur te geven. *lol*
Lekker kort en duidelijk, en het maakt niet uit of het nou een man of een pop blijkt te zijn.
Niet dat een parkiet daar nou mee zou zitten..
Dus in het vervolg zal ik het maar over Sam hebben in plaats van 'het parkietje'.
Groet,
Rob
Haha dat vind ik nou een leuke naam!
Ik heb het verhaal van jou eigenlijk alleen nog maar meegemaakt, die 4 van mij hadden ook geen problemen met gezichten maar wel met de handen, bij mijn schoonmoeder en schoonzus idemdito dus wat jij zegt beschouw ik als normaal.. Ze zijn met de handen gevangen om naar een dierenwinkel te vervoeren en daarna nog een keer om met de eigenaar mee te gaan, dus ze weten donders goed dat ze moeten uitkijken voor handen.
Citaat van: Samm op december 29, 2014, 12:09:01
Haha dat vind ik nou een leuke naam!
Ik heb het verhaal van jou eigenlijk alleen nog maar meegemaakt, die 4 van mij hadden ook geen problemen met gezichten maar wel met de handen, bij mijn schoonmoeder en schoonzus idemdito dus wat jij zegt beschouw ik als normaal.. Ze zijn met de handen gevangen om naar een dierenwinkel te vervoeren en daarna nog een keer om met de eigenaar mee te gaan, dus ze weten donders goed dat ze moeten uitkijken voor handen.
Fijn dat de naam je bevalt, ik had ook niet anders verwacht natuurlijk. ;)
Wat grappig dat onze ervaringen zo verschillend zijn, ik heb vroeger ook parkieten gehad en hoewel de meesten daarvan dit gedrag ook lieten zien, hun angst voor handen was niet zo sterk en duurde zeker niet zo lang.
Eigenlijk waren ze alleen echt bang wanneer ik met mijn hand in de kooi ging, Sam schrikt al wanneer ik nog ruim een meter of twee van de kooi sta met mijn handen zichtbaar voor hem.
Maar ik ben blij dat je dit gedrag herkent, ik hoef mij dus geen zorgen te maken.
Ik vind het trouwens wel leuk dat ik nu al merk dat er een zekere band tussen ons aan het ontstaan is (wat natuurlijk ook een goed teken is) en dat hij verder heel levendig en speels is.
Vanavond moest ik echt even met mijn hand in de kooi om wat te doen en ik heb hem rustig toegesproken en er tegelijk op gelet dat de bewegingen van mijn hand rustig en niet onverwachts voor hem waren.
Ik heb mijn hand pas teruggetrokken toen hij niet meer fladderde maar op de bovenste zitstok zat om vandaar mijn hand in de gaten te houden.
Ik maak nog even geen foto van hem omdat ik pas thuiskom van mijn werk wanneer het al donker is en ik dan met flits moet fotograferen.
En dat komt de juiste weergave van de kleuren natuurlijk niet ten goede.
Groet,
Rob
Rob je zou eens een klein stukje trosgierst in je hand kunnen nemen en hem dat doen toereiken. Zo kan hij aan je hand wennen, als dat lukt kun je het na een tijdje op je hand leggen. Niets is zo vervelend als parkietjes doodsbang zijn voor je handen. Vroeg of laat moet je ze toch een keer beet pakken en dan is het fijn als de hand niet zo'n eng object is. Of zaadjes in je handpalm leggen.
Probeer het over een paar dagen eens, als hij rustig is van je stem heb je al veel gewonnen.
Ik heb hier 6 parkietjes zitten, 4 zijn totaal niet bang en 2 wel, je weet niet hoe vaak ze zijn vast gepakt voorheen, meestal krijg je het er wel uit maar soms blijven ze bang.
Succes. ;)
Hoi Karin,
Ik ben dat inderdaad van plan met dat aanreiken, ik zit alleen nog met de timing.
Op dit moment ben ik bang dat hij die trosgierst niet eens ziet, maar alleen maar mijn hand.
Maar je hebt helemaal gelijk wanneer je zegt dat het vroeg of laat nodig kan zijn om hem een keer met de hand te pakken om wat voor rede dan ook.
En dan is het voor hem beter wanneer hij minder gestrest raakt omdat hij niet meer bang is voor mijn handen.
Vanavond moest ik echt iets doen in de kooi met mijn hand, ik heb erop gelet dat mijn hand rustig bewoog en voor de parkiet geen onverwachte beweging maakte terwijl ik hem ondertussen heel rustig toesprak.
Ik heb mijn hand pas uit de kooi gehaald toen hij gestopt was met fladderen en vanaf de bovenste zitstok mijn hand in de gaten hield.
Misschien is het een idee om dit de komende dagen elke dag een keer te herhalen en wanneer hij minder paniekerig reageert eens te proberen om hem die trosgierst aan te reiken?
Je weet inderdaad niet wat ze al hebben meegemaakt, maar omdat hij nu echt wel contact met mij zoekt dmv roepen en 'kletsen' ben ik wel positief.
Maar juist omdat je niet weet wat zo'n diertje voor ervaringen heeft probeer ik niets te forceren en wacht ik liever iets te lang met een volgende stap dan dat ik het te snel opbouw.
Bedankt voor het meedenken. :)
Groet,
Rob
Update:
Sam is nog steeds bang voor mijn handen maar wanneer ik ze heel rustig beweeg raakt hij al niet meer in paniek.
Soms kan ik hem met mijn pink door de spijlen tot op enkele centimeters benaderen.
Sinds een paar dagen kan ik contact met hem krijgen door te fluiten.
Hij antwoord dan en komt naar me toe wanneer ik mijn gezicht dicht bij de kooi hou ter hoogte van de zitstok waarop hij dan zit.
Vandaag heeft hij voorzichtig aan het topje van mijn neus gesabbeld toen ik thuiskwam, geweldig gevoel was dat, het eerste fysieke contact met mijn nieuwe huisgenootje.
Verder gaat het prima met hem, hij is zeer speels en actief.
En hij geeft er de voorkeur aan om van stok tot stok te fladderen in plaats van te klauteren, de kooi is daar net ruim genoeg voor.
Ik verheug me er al op dat hij straks los mag vliegen, wat zal hij daar van genieten.
Ik heb wel besloten wanneer hij straks tam is, om uit te gaan kijken naar een maatje voor hem.
Hij is zo actief en zoekend naar contact, een maatje zal hem zeker goed doen.
Groet,
Rob
Update:
In de afgelopen dagen is het 'inburgeren' van Sam weer aardig gevorderd.
Met trosgierst heeft hij tot nu niks, in de kooi gehangen, op de bodem gelegd, in zijn voerbakje gedaan, Sam negeert het.
Okee, ik ga het niet eens proberen om hem trosgierst uit de hand te voeren.
Ondertussen heeft hij mijn pink door de spijlen van de kooi helemaal geaccepteerd, hij komt er soms zelfs op af wanneer ik mijn pink aanbied.
Hij pakt de pink en knabbelt eraan.
Soms wrijft hij zijn kopje ertegenaan, maakt er zachte geluidjes bij, knabbelt weer wat aan mijn pink, het gaat er allemaal heel relaxed aan toe.
Ik heb hem wel nooit eten met mijn hand aangeboden, maar het niet meer bang zijn voor mijn hand, nou in ieder geval mijn pink, is ook niet helemaal vanzelf of spontaan gegaan.
Uren heb ik naast zijn kooi gezeten en met hem 'gepraat' gefloten, hem rustig mijn pink aangeboden ondertussen fluitend want daar reageert hij altijd zo enthousiast op.
Maar dat hij nu dus zelf op mijn pink afkomt, helemaal geweldig om zo te ervaren dat het vertrouwen nu met de dag groeit.
Aanstaand weekend ga ik niet van huis, ik heb geen afspraken en moet alleen de deur uit voor wat boodschappen.
Ik denk eigenlijk dat Sam nu wel zo ver is dat het deurtje een keer open kan.
Sam is soms net een clowntje zoals hij onder het spelen allerlei capriolen uithaalt, zich in allerlei bochten wringt, en ondertussen zichzelf van commentaar voorziet.
Hoe vermakelijk om te zien!
Het is dat 'Sam' gewoon een geschiktere naam is voor een parkiet, anders had ik hem 'alle gekheid op een stokje' genoemd.
Maar daar gaat die vast niet naar luisteren.
Groet,
Rob
Hé rob, wat leuk om te lezen dit! Het gaat zo te horen erg goed met Sam, je manier van tam maken is top ga zo door :D
Citaat van: Samm op januari 09, 2015, 13:48:35
Hé rob, wat leuk om te lezen dit! Het gaat zo te horen erg goed met Sam, je manier van tam maken is top ga zo door :D
Ha, dank je.
Zoals het zich nu laat aanzien kan ik mij niet voorstellen dat Sam in het voorjaar niet lekker tam is.
Ik neem aan dat straks ook parkieten het voorjaar in hun koppeltjes krijgen en dat er dan weer een aardig aanbod komt van jonge parkietjes.
Tijd om dan een kameraadje bij hem te gaan introduceren.
Op mijn werk heb ik al bij een collega een kooi georganiseerd voor als het zover is.
Voor mij trouwens de eerste keer om een tweede parkiet eerst nog even apart te houden.
Sam heeft nu ook mijn haar ontdekt, hij is er echt gek op.
Wanneer ik mijn gezicht bij de kooi hou, weet hij niet hoe snel hij erop af moet gaan en begint hij fanatiek te plukken in mijn hoofdhaar of wenkbrauw.
Ik vind het trouwens nog steeds leuk om te zien hoe gek hij is op zijn speelgoed.
Vandaag weer een nieuw stuk speelgoed voor hem gekocht, maar voorlopig hou ik dat nog even achter de hand, net als het andere speelgoed dat ik nog voor hem heb.
Hij heeft een mooie zeer ruime kooi maar ik wil hem niet overvoeren met nieuwe prikkels, hij zit nog steeds in zijn 'inburgeringsperiode' en zo lang hij zich zo goed amuseert met wat hij al heeft laat ik het nog maar even zo.
Het is mij trouwens opgevallen dat zijn snaveltje erg scherp is, ik ben blij dat hij altijd zo zachtjes bijt met 'beleid'.
Soms wanneer hij in zijn enthousiasme wat harder gaat bijten spreek ik hem met een wat lagere toon even serieus toe.
Uiteraard begrijpt hij mijn woorden niet, maar de intonatie lijkt hem wel duidelijk, onmiddellijk schakelt hij weer over naar de 'zachtjes bijten modus'.
Sorry dat ik telkens zo uitgebreid verslag doe van dingen die voor jullie gesneden koek zijn.
Maar het is voor mij alweer wat jaartjes geleden dat ik parkieten heb gehad dus is mijn enthousiasme... en ik wil soms mijn verhaal even kwijt over Sam.
En het is tenslotte een parkietenforum... ;)
Groet,
Rob
Haha is toch ook goed, leuk die verhalen te lezen!
Hoi hoi rob. Leuk dat alles zo goed gaat.
Nu ben ik toch wel benieuwd naar een foto. Gewoon voor de kleur etc. :D
Hoi grasParkiet2
Ik heb helaas nog geen duidelijke foto gemaakt maar ik denk dat Sam een pop is.
Pas als Sam uit de kooi is kan ik een duidelijke foto van hem/haar maken, dus je moet het even hier mee doen, maar even voor het idee.
Fotootje is genomen vlak na thuiskomst hier, het transportdoosje ligt zelfs nog in de kooi.
Gisteren was Sam weliswaar los (de eerste keer!) maar een foto is er even bij in geschoten.
Een verslagje van hoe dat ging volgt ook nog, maar eerst even slapen. ;)
Groet,
Rob
Sam lijkt wel engels?
Citaat van: Samm op januari 11, 2015, 15:23:53
Sam lijkt wel engels?
Ja op dat kiekje wel, Sam zet daar net zijn veertjes op denk ik - dus dat is letterlijk een momentopname.
Maar op onderstaande foto zie je dat Sam niet Engels is.
Update:
Gisteren heeft Sam zijn eerste rondjes gemaakt buiten zijn kooi.
Ik had al de indruk dat hij graag een keertje buiten de veilige beschutting van zijn kooi de woonkamer zou willen verkennen dus vond ik het tijd voor deze volgende stap.
Omdat Sam zo gek is op mijn haar, heb ik het deurtje geopend en heb ik mijn hoofd voor de opening gehouden zodat Sam zo op mijn hoofd kon stappen, wat ook heel snel gebeurde.
Ik weet niet of Sam mijn hoofd alleen maar als 'opstap' gebruikte of dat hij er vanaf gleed, maar vrijwel meteen vloog Sam daarna door de kamer.
Sam heeft vanaf dat moment de rest van de middag buiten zijn kooi doorgebracht en leek niet geïnteresseerd te zijn om zijn kooi weer op te zoeken, ook niet toen het donker werd.
Om een uur of zeven vond ik het toch wel tijd worden dat hij weer eens in zijn kooi zou gaan, ik zie het niet zo zitten dat hij de hele nacht buiten de kooi doorbrengt, zeker ook niet omdat hij de kamer nog niet goed kent.
Het lukte aanvankelijk niet om Sam zo dicht te benaderen dat hij op mijn vinger kon stappen, waarschijnlijk ook omdat hij telkens op lage plekjes zat, soms zelfs op de vloer.
Om hem niet het gevoel te geven opgejaagd te worden, heb ik vervolgens maar gewacht tot hij op een hoger punt zat om het dan nog een keer te proberen.
Na nog een uurtje was het zo ver, Sam zat vlak onder het plafond, nieuwe poging.
Dit plekje was dus wel onhandig, ik moest er een stoel bij halen om bij Sam te komen, niet ideaal dus maar het lukte zowaar bij de eerste poging, Sam stapte meteen op mijn vinger.
Nu weer de stoel af zien te komen zonder dat Sam er vandoor wilde gaan, makkelijker gezegd dan gedaan maar ook dat ging nog goed.
Einde van het verhaal is dat Sam zich in één keer in zijn kooi liet zetten, daar was ik opgelucht over.
Ik was al bang dat ik de hele avond zo bezig zou moeten zijn, niet goed denk ik voor een parkietje die voor de eerste maal uit zijn kooi mocht en nog niet tam is.
De rest van de avond heeft Sam alleen nog maar aandacht gehad voor zijn speeltje, net of hij mij geen blik meer waardig gunde omdat ik het lef gehad om hem weer van zijn vrijheid te beroven. ;)
Sam is geloof ik een parkiet met karakter.
Groet,
Rob
Sam lijkt een popje, maar goed de foto is op afstand en als ik inzoom word de foto onduidelijk dus ik kan het ook mis hebben.
Wat je ook kan doen is een stok gebruiken, laat 'haar' hier opstappen en kan je der zo in de kooi zetten, ook kan je der kooi voor der neus houden in de hoop dat ze erin hopt.
Citaat van: Samm op januari 12, 2015, 12:14:06
Sam lijkt een popje, maar goed de foto is op afstand en als ik inzoom word de foto onduidelijk dus ik kan het ook mis hebben.
Klopt, daarom wilde ik ook eigenlijk nog geen foto plaatsen omdat je er toch weinig op ziet.
Wanneer Sam straks uit de kooi is wil ik foto's van hem maken met mijn fotocamera zodat ik ook mooi op hem kan inzoomen.
Maar goed, het is ook wel leuk voor het idee om vast een fotootje op het forum te plaatsen.
Ik denk ook steeds meer aan een pop hoewel ik nog twijfel, het is ook of de neusdop van kleur verandert met de tijd en de witte ringetjes rond de neusgaten zijn ook niet altijd zichtbaar, als ze al zichtbaar zijn.
Meer niet dan wel eigenlijk.
En aan de andere kant doen gedrag en temperament van Sam mij meer denken aan een man, hoewel ik niet weet of je bij heel jonge parkieten ook al typische mannelijke dan wel vrouwelijke gedragskenmerken hebt.
Ik hoop eigenlijk dat Sam een man is, dat zou het uitzoeken van een maatje voor hem vergemakkelijken aangezien ik ook bij de tweede aanschaf voor een jong parkietje wil gaan.
De komende maanden zal wel langzaam duidelijk worden wat Sam nu echt is, voorlopig beide opties maar openhouden.
Die stok is wel een goed idee mocht het een volgende keer weer zo moeizaam gaan om hem terug te zetten.
Korte update:
Geduld loont echt.
Wanneer ik nu met mijn hand in de kooi kom is Sam niet meer angstig, hij gaat bijvoorbeeld gewoon door met zijn spel wanneer hij aan het spelen is.
Op mijn vinger zitten is geen probleem, hij wast zich zelfs wanneer hij op mijn hand zit.
Groet,
Rob
Dat gaat snel! Mooi om te lezen.
Citaat van: Iris7 op januari 23, 2015, 17:58:26
Dat gaat snel! Mooi om te lezen.
Ja leuk hè?
Voor mijn gevoel is het helemaal niet zo snel gegaan en heb ik Sam al veel langer dan 'maar' vier weken.
Dat zal wel komen door de vele uren die ik dagelijks met hem bezig ben geweest.
Het is zo mooi om hem in zijn spel bezig te zien, hij klautert en hangt aan zijn speelgoed, slingert ermee heen en weer, ondertussen pikkend naar het klokje dat daar onderaan hangt.
Ik denk eigenlijk dat ik mijn tv wel weg kan doen. :P
Groet,
Rob
Parkieten zijn inderdaad altijd lekker veel bezig.
Update:
Ik kan nu zeggen dat ik de kans dat Sam een mannetje is op >90 % schat, ik blijf nu eenmaal een leek.
Zijn neusdop is overdag mooi lichtblauw alleen 's avonds bij kunstlicht is het blauw moeilijker te zien.
Verder is hij wel aardig tam aan het worden, in en buiten zijn kooi kan ik hem zonder problemen op mijn vinger laten stappen waarop hij dan meestal ook wel een tijdje blijft zitten om mij inschattend aan te kijken of zich even uitrekt en daarna zijn veertjes gaat poetsen.
Hou ik hem bij mijn gezicht dan gaat hij mijn wenkbrauwen 'epileren'.
Bij mijn vertrek 's ochtends naar mijn werk en bij thuiskomst laat Sam altijd van zich horen en wanneer ik naar zijn kooi loop en tegen hem ga praten komt hij onmiddellijk naar de spijlen gehupt die hij dan met één pootje vastpakt en mij vervolgens verwachtingsvol aankijkt.
Of ik hem dan wat te snoepen geef uit de hand of alleen maar even bij me neem en tegen hem ga 'praten' hij vindt het allemaal geweldig.
Als hij maar aandacht krijgt dan vindt hij het best.
Tegenover vreemden is hij nog wat gereserveerd maar dat is zijn goed recht vind ik.
Ik voel mij stiekem wel een beetje bevoorrecht. :P
Mijn kleindochter is helemaal weg van hem, tegen mijn ex-vrouw liet zij zich ontvallen: oma, Sam is net een vleermuis.
Dit omdat hij zo vaak ondersteboven hangt aan zijn favoriete zitstok zodat hij dan bij het metalen klokje kan onderaan zijn klimladdertje.
Kleindochter vertelde mijn ex-vrouw nog dat zij een mooi voerbakje van karton voor Sam in elkaar wilde gaan knutselen (ik ben niet tevreden over de huidige) waarop oma haar maar heeft uitgelegd dat parkieten graag knagen en ook nog eens ware meesters zijn in het slopen, dit om teleurstelling te voorkomen.
Ik ga binnenkort wel met mijn kleindochter naar een dierenwinkel waar ze op mijn kosten een leuk speeltje en wat te snoepen voor Sam mag uitzoeken.
Inmiddels heb ik een geschikter voerbakje in huis gehaald.
Binnenkort proberen om wat paastakken in huis te halen om daar enkele klimbomen van te maken voor Sam.
Ik wil zo op meerdere plaatsen in mijn huiskamer geschikte en aantrekkelijke plekken creëren waar Sam kan gaan zitten als alternatief voor bijvoorbeeld mijn flatscreen tv.
Sam barst werkelijk van de energie, hij is zo vaak op allerlei manieren actief met spelen en contact zoeken, ik vind het helemaal geweldig.
Hij voldoet helemaal aan wat ik zocht, een gezellig huisgenootje.
's Avonds laat wordt hij rustiger en zit vaak tevreden op zijn favoriete zitstok zachtjes hele 'verhalen' te pruttelen (zo noem ik het maar) ik vraag mij dan wel eens af wat er dan allemaal door dat kleine koppie van hem gaat.
Soms klets ik dan vanaf de bank wat tegen hem terug waarop zijn gepruttel onmiddellijk in een hogere versnelling gaat, echt leuk.
Misschien vinden jullie het weer een heel verhaal zonder relevante inhoud (jullie hebben nog gelijk ook) maar als ik hier op het parkietenforum mijn 'ei' niet kwijt kan, waar dan wel? ;) :P
Ik ben gewoon dik tevreden hoe het met Sam gaat.
Groet,
Rob
Ik vind dit zo leuk om te lezen! Ga a.u.b. zo door!
Citaat van: 4 leaf clover op februari 21, 2015, 11:55:36
Ik vind dit zo leuk om te lezen! Ga a.u.b. zo door!
Dank je wel 4leaf clover.
En.... misschien komt er binnenkort uitbreiding.
Iemand op mijn werk heeft een koppeltje parkieten en de pop heeft vijf eitjes gelegd waarvan er gisteren en eergisteren eentje uit is gekomen.
En wie weet wat hij vandaag bij thuiskomst treft.
Hij is geen hobbykweker, eerder een gelegenheidskweker.
Ik heb al een filmpje gezien die hij met zijn mobiel heeft gemaakt, te zien was hoe moeder de twee jonkies aan het voeren was.
Wanneer alles goed blijft gaan heb ik straks een eerste keus, dan krijgt Sam dus gezelschap van een dame of een heer.
Sam blijkt ontegenzeggelijk een mannetje dus het geslacht van een nieuwkomer maakt neem ik aan weinig uit.
Ik hou je/jullie op de hoogte hier van alle ontwikkelingen.
Tzt zal ik ook nog wel met wat vragen komen, die jongen heeft geen echte ervaring met kweken, twee eerdere nestjes destijds leverden helaas niets op.
Misschien waren de eitjes toen niet bevrucht?
Groet,
Rob
Beste parkieten vrienden,
Vandaag heb ik één van de beide parkietjes afgehaald.
Eigenlijk vond ik het nog wat vroeg en had ik liever nog een week gewacht maar de vorige eigenaar wilde er vanaf.
Het is geen mentaliteit die ik toejuich maar wat doe je er aan?
En het goede nieuws is dat hij hierna geen nestje meer wil.
Ik moet zeggen dat de nieuweling, ik noem hem Frodo, al wel zelfstandig en ondernemend op mij overkomt.
Zo ben ik even een uurtje weggeweest om boodschappen te doen en bij thuiskomst was Frodo al druk bezig om via één van de openingen voor de voerbakjes uit te breken.
Ik heb van de vorige eigenaar een oud kooitje in bruikleen meegekregen om zo Frodo en Sam eerst rustig aan elkaar te kunnen laten wennen.
Maar aangezien ik woensdag weer moet gaan werken en ik het niet zie zitten dat Frodo dan de hele dag de tijd heeft om uit die (gammele) kooi te breken heb ik er maar voor gekozen om hem toch maar bij Sam te zetten.
Zo kan ik in ieder geval de eerste vier dagen aankijken hoe het samenvoegen in één verblijf zich ontwikkelt.
Je kan er nu natuurlijk nog weinig zinnigs van zeggen, ze zitten nu nog maar enkele uren bij elkaar, maar tot nu toe zijn er geen verontrustende gedragingen geweest.
Sam is duidelijk heel blij met zijn nieuwe huisgenoot en probeert echt contact met Frodo te maken.
Frodo op z'n beurt is er niet echt van onder de indruk lijkt het, en is redelijk passief maar zeker niet timide.
Hij lijkt zich wel prettiger te voelen dan in de bruikleenkooi want hij onderneemt tot nu toe geen pogingen om een uitweg te vinden om te kunnen uitbreken.
Gelukkig is mijn eigen parkietenkooi zeer degelijk en ook voldoende ruim voor twee parkieten.
En met vijf zitstokken en voldoende speelgoed moeten ze allebei in staat zijn denk ik om hun eigen ruimte te kunnen vinden.
De komende dagen zal mijn tv niet veel aanstaan denk ik.
Groet,
Rob
Hoi Rob,
Wat leuk dat je er een parkietje bij hebt. :)
Gaat het nog steeds goed, samen in 1 kooi?
Dat Frodo nog wat stilletjes en passief is, is wel begrijpelijk.
Alles is nieuw: huis, omgeving, soortgenootje, kooi, eigenaar, geluiden...noem maar op.
Als de kooi ruim genoeg is kan het zo ook goed gaan.
Mochten er toch problemen van komen, dan kun je nog eens proberen de inrichting van de kooi helemaal anders te maken.
Dan ziet de kooi er voor Sam ook weer "nieuw" (en dus vreemd) uit.
Maar misschien is dat niet eens nodig.
Heel veel plezier met je gevleugelde vriendjes.
Groetjes
Sonja
Citaat van: Sonja op mei 03, 2015, 15:43:41
Hoi Rob,
Wat leuk dat je er een parkietje bij hebt. :)
Gaat het nog steeds goed, samen in 1 kooi?
Hoi Sonja,
Omdat ik niet van plan was ze al bij elkaar te zetten heb ik er niet aan gedacht om nog snel de kooi van Sam anders in te gaan richten.
Ik moest onverwacht overschakelen naar 'plan B'. ;)
Beide parkieten doen het trouwens prima maar Frodo verbaast mij in positieve zin.
Hij is bij perioden (ik denk dat elk jong dier meer rust nodig heeft dan volwassen soortgenoten) heel actief.
Hij speelt zelfs samen met Sam met alle speeltjes en ze hebben ook een paar keer broederlijk samen uit één bakje gegeten.
Kwam gisteren de belangstelling en affectie vooral van Sam, vandaag is dat helemaal wederzijds.
Zo geven ze elkaar 'kusjes en toen Sam hier rondvloog was het een druk roepen over en weer.
Een grappig detail, Sam heeft op dit moment nog maar weinig aandacht voor mij, begrijpelijk.
Maar ik heb het dus al een paar gehad wanneer ik tegen Frodo aan het praten was dat Sam zich er dan tussen 'wringt' om zo mijn aandacht op te eisen.
Het is echt leuk om al die interacties tussen deze twee jonge parkietjes te bekijken.
Je kan er na twee dagen natuurlijk nog niets definitiefs over zeggen, maar de start vind ik lang niet slecht.
Groetjes,
Rob
Laatste update van dit topic.
Het 'nieuwe' van mijn nieuwe huisgenootjes is er nu wel af, vandaar dat ik op dit topic geen nieuwe updates meer zal plaatsen.
Met Sam en Frodo gaat het buitengewoon goed, ik heb geen enkel negatief punt of kanttekening te melden.
De twee zijn echt gek op elkaar, je zou kunnen stellen dat ik geen parkieten meer heb maar een koppeltje tortelduifjes.
Ik vermoed trouwens dat Frodo ook een mannetje is, aan zijn neusdop te zien.
Wat kan ik er nog meer over zeggen?
Ja, dat alles met een tweede parkiet veel makkelijker en sneller gaat dan met de eerste, soms ontpopt Sam zich als een echte 'ouderling' en Frodo is erg leergierig.
De keren bijvoorbeeld dat Frodo in huis 'verdwaald' was kwam Sam onmiddellijk op het hulpgeroep van Frodo af waarna hij hem vlotjes gidste naar bekend terrein.
Ik hoef zelf alleen maar achterover te leunen...
Ik kan trouwens wel merken dat het nog hele jonge dieren zijn.
Zo mogen ze dan overdag elkaars gezelschap hebben, toch gaat bij mijn thuiskomst de kooi open zodat de heren hun rondjes kunnen vliegen om zo wat overtollige energie kwijt te raken.
En wat genieten ze dan van hun vrijheid!
Leuk ook om het verschil in karakter en temperament tussen beide diertjes te zien, en toch kunnen ze prima met elkaar overweg.
Nee, ik heb beslist geen spijt van mijn stap om parkieten in huis te nemen.
Groet,
Rob
Wat leuk dat het zo goed gaat met Frodo en Sam.
Heel veel plezier met je parkieten! Het was leuk om de verhalen te volgen!
Leuk Rob dat het zo goed gaat met de parkietjes en dat ze het samen goed doen.
Ja.....pas maar op als ze gaan puberen...... ;D
@Karin & Loeky:
Nog bedankt voor jullie reactie, ik vond het ook altijd erg leuk om hier te schrijven.
En nog even tegen Karin: bedankt voor de waarschuwing, bij de eerste tekenen van jeugdpuistjes zal ik extra alert zijn!
Groet,
Rob