Hoe Reageren

[Annika]

als ik mijn hand bij Kiki in de kooi doe is het niet zo dat ze helemaal verschrikt rond gaat vliegen, maar ze vindt het vaak ook niet echt leuk als ik in de buurt kom met mijn vinger.

Het ene moment mag ik haar borstje wel aaien, maar het volgende moment vliegt ze steeds weg als ik haar bijna aanraak, ofwel naar andere stok ofwel in de tralies.

Wat kan ik het beste doen : geduldig met mijn hand er rustig achter aan of juist de hand stil houden? Ik kan zoiezo vanwege ziekte niet lang in dezelfde houding zitten, misschien dat dit voor haar wat vervelender is dan als ik het wel zou kunnen?

Vanmorgen heeft ze samen met Joey en Kleintje buiten op de kooi trosgierst gegeten. Ik hoop nml dat ze dat heel lekker gaat vinden zodat ik dat straks als hulpmiddel kan gebruiken.

Groetjes Annika

PS in mijn fotoalbum staan inmiddels al meerdere plaatjes van Kiki voor de nieuwsgierigen onder ons  

[Sonja]

Hoi Annika,

Het beste kun je (als het enigszins gaat) je hand pas uit de kooi halen, als Kiki weer op een stokje gaat zitten (al is het dan argwanend).
In ieder geval niet als ze gaat fladderen, want dan denkt ze dat ze op die manier die enge hand weggejaagd heeft en blijft ze het doen.

Het lijkt mij het beste als je niet met je hand achter  haar aangaat, maar wel je hand een kort poosje in de kooi laat, terwijl Kiki erin zit.
Dan komt ze er geleidelijk achter dat die hand niets doet.
Daarna kun je eens proberen een stukje trosgierst te gebruiken (zoals je zelf al schrijft)
Pas als ze zonder aarzelen op je hand durft te zitten, zou ik eens proberen haar voorzichtig te aaien.

Veel succes met tam maken!

Groetjes, Sonja.

[Annika]

het gaat hier duidelijk echt een beetje anders dan anders  :rolleyes:
Overdag fladdert ze steeds weg als mijn hand haar bijna raakt, niet als ik gewoon in de kooi zit met mijn hand, daar is ze al totaal niet bang meer voor  
Ze heeft dus trosgierst ontdekt en eet dat uit mijn hand, eerst een langer strengetje uitstekend, maar daarna al tussen mijn vingers vandaan!
Vanmiddag laat mocht ik haar wel weer aaien en zelfs met duim en wijsvinger in d'r "kraag" , zeg maar waar d'r keelstippen zitten en dan andere vinger achter d'r koppie.
Koppie ging scheef en oogjes dicht  :lol: ze vond het dus lekker.
Al met al mag ik dus zeer zeker niet klagen en moet ik gewoon meer geduld oefenen  :blush: haha

[Sonja]

Hoi Annika,

Hartstikke leuk, dat je al zo snel vorderingen maakt met het tam maken van Kiki!
Het lijkt me een gezellig kroelkontje hoor.
Ik hoop dat je heel veel plezier van en met haar, en je andere parkieten zult hebben!

Groetjes, Sonja.

[Annika]

Ben me net even rot geschrokken zeg.
Kiki zat een tijdje boven de grote kooi, samen met Joey die maar patserig tegen haar bleef doen terwijl zij half lag te slapen  :rolleyes:  :lol:
Kleintje en Vledder zaten in de kooi.

Toen ik het tijd vond om kiki weer in haar eigen kooitje te doen zag ik een bebloed pootje, bloed op de kooi en wat in haar verenpakje  
Ik heb haar dus vastgepakt (fijn als je net haar vertrouwen probeert te winnen ) en met een lauwwarm nat plukje watten een beetje het bloed weggedept.
Krijsen natuurlijk, want vastgepakt worden en niet weg kunnen is vreselijk.

Gelukkig bleek het enkel om een klein beschadigingetje van haar nagel te gaan en is het leed weer geleden, maar pfff, zo zie je maar hoe snel je je gaat hechten aan zo'n diertje.
Inmiddels heeft ze alweer wat uit mijn hand gegeten en mocht ik nog even kroelen, dus wat betreft het vertrouwen zal het ook wel meevallen, hopelijk ...

Groetjes een geschrokken Annika

[Sonja]

Hoi Annika,

Oei dat is zeker schrikken!
En zeker vervelend dat je haar moest pakken, net nu ze vertrouwen begon te krijgen.
Maar het is in ieder geval heel goed dat je haar daarna nog wat lekkers hebt laten eten uit je hand. Zo blijft ze toch de goede herinnering daaraan houden, je mocht haar immers alweer kroelen, gelukkig maar.

Met het vertrouwen zit het dus nog wel goed!

Groetjes, Sonja.

[smartie]

Ach gossie. Dat is inderdaad rot! Maar gelukkig niks ernstigs en is het vertrouwen ook niet al te erg beschadigd. Pino is ook meerdere malen tegen muren opgevlogen bij zijn eerste vlieglessen vandaag. Er zat 1 vleugelpen schreef, maar gelukkig poetste ze die weer recht. En ook goed gekeken omdat ik wat rood midden op het snaveltje zag. Maar geen bloed ofzo. Kan dat toch zo zijn dat ze op dat punt d'r 'neus' gestoten heeft? Kleine vogels geven wel zorgen in het begin...
Wat zijn wij toch een bezorgde pleegmoeders he?!

[Annika]

Hoi Smarty, wat goed dat het met Pino zo lekker gaat allemaal en dat ze zo kroelerig is en nu zelfs al lekker los mag vliegen.
Dat ze in het begin overal tegenaan botsen is niet fijn om te zien he, ik houd bij jongen net uit het blok ook altijd mijn hart vast.
En inderdaad, vorige keer heeft eentje haar neusdopje tot wat bloedens toe bezeerd. Gelukkig zag het er na het schoonmaken al wat beter uit en na een aantal dagen was het alweer geheeld.
Het gaat gewoon met vallen en opstaan.

Valt me trouwens mee dat kiki meteen al zo aardig de weg weet hier, alleen de eerste keer (toen onstnapte ze me  :unsure: ) vloog ze richting raam, maar door de planten remde ze af en zakte ze gewoon naar beneden.
Verder wel een keer tegen een stoel aangevlogen, maar verder weet ze eigenlijk heel goed waar wel en niet kan en ook hier zijn de luxaflex een geliefde landingsplaats  :blink:

Het pootje/nageltje van Kiki ziet er alweer goed uit, net wel weer aan het fladderen als ik te dichtbij kwam, maar voor een stukje trosgierst probeert ze toch wel het een en ander te overwinnen, dus het gaat vast helemaal goed komen  

[Annika]

alweer een stukje verder :

Kiki mocht vanavond weer lekker los met Joey. Eerst vloog ze wat rond, belandde tussen twee schappen in de kast, waar ik haar op mijn vinger vandaan haalde   en vervolgens sprong ze op mijn schouder waar ze even bleef zitten!

Later een paar keer met half open handen geprobeerd haar van de grote kooi te halen, dus niet stijf vastpakken maar wel voorzichtig dwingend zeg maar. Ze vloog niet weg door de kamer, maar gewoon steeds weer naast mijn handen op de kooi, dus echt bang is ze zeker al niet meer!

Als ik haar een keer in mijn half gesloten handen (kan niet goed uitleggen, ze kan er eigenlijk zo tussenuit)  had beet ze al bijna niet meer en ze heeft daarna nog meerdere keren op mijn arm en schouder gezeten, heerlijk smikkelend van trosgierst.
Zo voor buiten de kooi vind ik dit echt een overwinning!

Voor foto's zie mijn album  :lol: