Nieuwe Parkiet

[smartie]

Zaterdag zou ik met mijn ma boodschappies doen. We komen in het winkelcentrum en ze wilde even langs de dierenwinkel om even te kijken bij de parkietjes.

Ze had gezworen dat Goofy de laatste parkiet zou zijn: hierna komt er echt geen een meer! Maar ze vond het toch wel erg stil en leeg in huis. Goof zijn we echt nog niet vergeten en dat gaat ook nooit gebeuren, want het was zo'n schat!

Maar het kriebelde dus erg en bleek dat ze ook al Harrisson food besteld had (gezonde pellets). Dus het kriebelde wel heel erg. Nou, toen bij mij thuis geweest en haar deze site laten zien en ze was helemaal verkocht!

We liepen naar het winkelcentrum bij mij in de buurt en daar werd ze spontaan verliefd op een parkietje van 10 weken oud. Beetje grijzig, zag eruit als haar eerste parkiet, een jaar of 25 geleden. Dus daar pakte ze meteen XtraVital (aangezien het oude voer van Goof al weggegooid was en het nwe pellet voer nog in bestelling is). We denken dat het een HIJ is en heb stiekem in de winkel al een foto genomen. Ze kon hem niet laten zitten dus heeft het beestje ook meteen gekocht. We zijn toen eerst naar mijn ma d'r huis teruggereden om daar de kooi toch maar gereed te maken en hebben hem net voor sluitingstijd opgehaald. We hadden hem al gekocht en toen die gast van de dierenwinkel hem te pakken had bleek 'ie gekortwiekt te zijn. Wij zijn daar GEEN voorstander van, maar goed... we hadden hem al uitgezocht en betaald en verder kwam ie gewoon lekker ontdeugend en lief over. Dus na een dag wennen heeft ie al gegeten, veel geschommeld op ZIJN schommel (in de dierenwinkel had ie hem ook al ingepikt) dus zo'n zelfde hebben wij meteen gekocht zodat ie zich maar snel thuis zou voelen. Gister al veel tegen hem gekletst en hij lijkt echt niet bang.

Je kan je vinger al heel rustig in de kooi houden, tegen zijn buikje aaien en ietswat drukken zodat hij opstapt. En laat zich ook al meevoeren stukjes door de kooi heen. Ik vind het alleen vreselijk dat ie straks niet meteen zal kunnen vliegen. Als hij straks voor het eerst los mag moeten wij hem op de vinger uit de kooi halen en hij kan niet zelfstandig terug naar zijn kooi. Maar goed, als het goed is duurt het niet heel lang voor hij in zijn 1e rui komt en dan krijgt hij gloednieuwe veren waarmee ie gelukkig kan vliegen! We hebben al zitten denken over een naam: waarschijnlijk wordt het Timo of Gismo. Ik hou jullie op de hoogte!

[Cutie_lover]

wat een leuk verhaal! Zo zie je maar weer: parkietenliefde gaat nooit over

[smartie]

Nee, wij zijn opgegroeid met altijd parkietjes in ons leven.

Maar grappig hoe snel de tijd gaat. Dit is al weer bijna een maand geleden. Deze parkiet van mijn ouders heet Timo. Hij is al een beetje in de rui aan het komen en begint ook al aardig te wennen aan het Harrisons voer. Verder is ie toch nog bangig, dus af en toe 'dwingen' we hem om zijn veilige onderkomen te verlaten door als ie opgestapt is zijn kooi dicht te doen, zodat we hem rustig meenemen naar de bank en daar rustig met hem gaan praten. Dit om te laten zien dat het helemaal niet eng is maar juist leuk! Een stukje vliegen vindt ie ook erg leuk, ondanks zijn gekortwiekte vleugels (nogmaals: dit had de kweker al gedaan voor het dier bij de dierenwinkel terecht kwam), maar hij kan alleen erg moeilijk opstijgen. Het gaat wel steeds beter maar ik geloof dat ie nog niet onvoorwaardelijk vertrouwen in ons heeft.

Nog geen week na Timo kocht ik Pino (de naam had ik al bedacht voordat mijn moeder die van haar Timo noemde, dus daarom lijken ze op elkaar) met zo'n 3,5 week. Jaja, voor het commentaar komt: dat is te jong maar had zo zijn redenen. In ieder geval is mijn Pino helemaal niet bang voor handen. Toen ze nog met de hand gevoerd moest worden beet ze er vreselijk hard in en nu stapt ze zonder problemen op. De tijd vliegt en zij ook. Ze begint echt een goede vlieger te worden en is nu een poepie. Maar je kan wel merken dat ze in d'r peuter leeftijd zit. Elke keer probeert ze mijn kleding kapot te bijten. Ik zeg dan op lage toon NEE en haal haar eraf. Bij de 2e keer laat ik haar opstappen van vinger naar vinger (het zogenaamde ladderen) en bij de 3e keer krijgt ze een time out. De bedoeling hiervan is dat ze moet leren wat mag en niet. Geef ik haar een zakdoekje of een wc rol dan bijt ze er niet op. Het gaat puur om mijn trui. Kan je zeggen: trek een oude trui aan dan maakt het niet uit, maar ik wil gewoon niet dat ze kleding sloopt. Ze kan genoeg andere sloopmaterialen krijgen, maar daar toont ze geen interesse in. Het is dus gewoon uitdagen: kijken hoe lang ik blijf volhouden. Maar de kooi in voor de time out werkt ze al niet meer aan mee: ze vliegt eerder weg. Vind ik ook prima zolang ze dan maar ergens zit en even geen aandacht van mij krijgt. Ze vliegt echter al snel terug naar mij: op mijn hoofd of schouder waar ik haar dan vanaf haal. Want ze begint binnen no time: het is echt HAAR spel. Maar ik vind haar echt even irritant zo. Maar goed, ik weet dat het maar een fase is en probeer oplettend en consistent te blijven. Heeft iemand nog goede tips dat ze ergens anders gaat spelen? Ze lijkt vooral mijn trui erg interessant te vinden omdat ik dat niet leuk vind. Ik wil ook dat ze zichzelf kan vermaken ipv mij te pesten. Daarnet was ik het echt even zat: ze bleef er maar mee doorgaan dus nu zit ze druk te protesteren in haar kooi... tips zijn vreselijk welkom!!

[Maur@]

O wat erg, zo ben ik dus ook. Ik kan geen dierenwinkel voorbij lopen zonder even te gaan kijken. Terwijl ik gezworen heb, gezien ons Hompeltje, dat ik nooit meer in een dierenwinkel een parkiet koop. Echt nooit eer, ik koop enkel nog bij kwekers, of als het ooit zou mogen lukken,  :unsure: eigen kweek.

[smartie]

Ik ken het. Vandaag werkte ik bij de kindertjes van de kinderopvang en zijn we naar de kinderboerderij geweest. Ik vond het weer prachtig om bij de voliere stil te blijven staan. Wat zijn het toch een schitterende grappige dieren! En wat zag ik: er hangen nestkastjes in het hok en 1 parkietje zag ik erin schieten. Wat me trouwens opviel: heel veel dieren hebben al jonkies, dus het voorjaar in hun kop. Echt raar, want het is nog vreselijk koud buiten!

[Parkieten-Freak]

Leuk verhaal Smartie!
Tja, ik weet wel waarom jouw parkietje je trui uitzoekt: hij of zij krijgt volop aandacht als ze in je trui bijt, daar gaat het jouw parkietje om!

[smartie]

Precies! Maar dat is negatieve aandacht. Ik haal haal eraf, zij springt ala minuut weer terug op mijn trui en begint weer te bijten in de stof, ze krijgt weer een NEE te horen en wordt weer verwijderd. Dit gaat net zo lang door tot ze van mij een time out krijgt en dan vliegt ze alvoor ze in d'r huis zit snel weg. Slim vogeltje! En binnen een paar minuten komt ze weer heel ontdeugend naar me toe gevlogen. Om direct plaats te nemen... je raadt het vast al: op mijn trui! Het klinkt heel grappig en ik ergens diep van binnen is het ook grappig. Alleen vind ik het niet zo leuk dat er echt gaatjes in al mijn truien ontstaan. Ze bijt ook het liefste op stukjes naad: borduurrandjes bijvoorbeeld. Wat nou sier? Ik geef je wel een mooi aandenken aan mij! Ik heb net een 'op heterdaad betrapt' foto genomen. Ik zet deze zo in de gallerij.

Ik hoop toch dat ze positieve aandacht leuker gaat vinden dan negatieve aandacht. Ze is wel sportief: ze laat haar vrouwtje nu wat meer met rust om ook weleens op de crosstrainer plaats te nemen. Ook deze foto's komen in de gallerij!!