Ongeneeslijk Ziek

[smartie]

Hoi allemaal.

Ik ben nieuw hier en ben op deze site terecht gekomen omdat onze parkiet ziekte verschijnselen vertoont. Hij heet Goofy en is 5 jaar. Helemaal geweldig diertje: hij hoorde aan de auto wie er thuis kwam en met de sleutel in de deur begon ie al te tjielpen. Hij kon geweldig kletsen: Hoi Goofy. Kusje, kletskousje, etc. Echt verstaanbaar. Als de kleine bijdehand zijn naam hoorde draaide ie zijn hoofd om: hij wist gewoon als we het over hem hadden. Tis de grootste knuffeldoos van alle parkietjes die we tot nog toe hebben gehad en dat wil wat zeggen. Hij wil niks liever dan op je vinger zitten en telkens luisteren wat jij te zeggen hebt. Verder telkens kusjes geven en kunstjes doen. Zo draaide het gekke dier alleen maar een rondje op mijn vinger als ik met mijn andere hand hem probeerde te pakken en erbij zei: 'ik ga je pakken'. Viegen was ie niet zo'n voorstander van. Maar hij was ook niet zo'n goede vlieger: is een keer achter de koelkast beland (wat een drama was dat zeg), tussen de planten onderste boven hangend, noodlandingen op de grond... Maar het gaat dus sinds vorige week niet goed met ons gevederde vriendje. Hij laat zijn vleugels hangen, veertjes staan bol, zit te krabben aan zijn poepgat, blijven poeprestjes plakken, hij slaapt veel, heeft geen zin meer om druk met ons te praten, we moeten hem echt zijn kooi uitlokken en dan doet ie wel even kletsen en knipoogjes en maakt zich schoon maar valt net zo goed in slaap op je hand. Eerst meteen een wormenkuur gehaald omdat we zelf dachten aan wormpjes. Hij vond het niet leuk om vastgepakt te worden en dat spul in zijn nek te krijgen, maar onder het mom: het is goed voor hem...doen!!
We hebben het nu een aantal dagen aangekeken of het beter met hem ging en zijn vandaag naar de dierenarts geweest (eentje met zelf een liefhebberij voor parkietjes). Hij had slecht nieuws: hij is enorm mager (wij hebben daar niks van kunnen zien door zijn bol zitten: verbergen), heeft ook een bol buikje/knobbel gevoeld. Hij ademt zwaar/piepend en volgens hem duidt het op een gezwel: kanker dus!! Omdat ze zo klein en fragiel zijn hoopt ie dat er nog een kans is dat hij zich vergist en dat het een ontsteking is dus heeft hij antibiotica meegegeven. Ik hoop ook dat de dierenarts een foute diagnose gesteld heeft maar ik ben bang dat ie gelijk heeft. Maar goed, we moeten hem een kans geven om te herstellen. Jullie hebben het over de RODE LAMP voor warmte, maar laten jullie deze dan de hele dag aan (brandgevaar)?
Goofy is nog nooit ziek geweest, alleen soms wat stil in een ruiperiode. Ik word nu al gek bij de gedachte dat ie nooit meer de oude wordt en dood gaat. Ik wil hem nog lang niet missen...  :angry2:

[Carla]

Zo'n rode lamp is een speciale lamp die gebruikt wordt voor kuikentjes. Zo'n lamp heb ik in de winter in mijn voliere hangen en die brandt dag en nacht. Ik hoop dat je parkietje het red.

[Irisje]

Hoi,

Wat rot voor je dat je vriendje zo ziek is.
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt.
28 december 2005 is mijn vriendje na 8 jaar overleden (plotseling) Daar heb ik ook nog verdriet van. Het is een groot gemis.

Laat je ons nog even weten hoe het allemaal verloopt.

Sterkte!!

Iris(je)

[Safrena]

Hey smartie

Welkom op het forum

Wat erg dat je parkietje zo ziek is

Hoop dat je parkietje toch hersteld.

Een infrarood warmte lamp zet je ongeveer 30 cm van de kooi af en stel jen op een zodanige manier dat de vogel ook een minder warm plekje kan zoeken in de kooi. Deze mag dan ook 24 u branden. In sommige dierenwinkels kun je deze zelfs vinden speciaal daarvoor

Veel sterkte
hoop op een snelle beterschap voor je parkietje

vele groetjes

[smartie]

Dank jullie wel voor jullie reacties.

Eindelijk wat begrip voor het verdriet van mijn zieke parkietje. In de samenleving wordt een zieke hond of kat vele malen erger gevonden. Vaak hoor je: joh, voor die 10 tot 20 euro koop je dan toch gewoon een nieuwe parkiet? Nou, die snappen niet dat ieder vogeltje zijn eigen karakter heeft net als ieder individueel mens. En wat ze ook vergeten is dat het dier ook al aanzienlijke tijd een geweldige kameraad is. Die van ons is trouwens 6 jaar (ik heb het nog eens even nagezocht).

Hij heeft van de huisarts antibiotica meegekregen voor mocht hij het fout hebben, maar eigenlijk geloven we daar allemaal niet in. Omdat ie nu al heel anders is dan voorheen. Hij reageert niet meer echt als je binnenkomt en doordat we hem nu elke dag moeten vastpakken om zijn medicijn te geven (wat ie helemaal niet gewend is: zelfs bij de dierenarts wilde ie gewoon op zijn vinger stappen). Hij wil zelfs niet meer zijn kooi uit om een beetje te knuffelen/kusjes te geven en te kletsen. Hij slaapt alleen nog veel. Misschien is het egoistisch om hem bij ons te willen houden, maar we kijken het nog even aan of het medicijn toch nog aanslaat. Mochten we de indruk krijgen dat ie echt niet meer wil en hij heeft pijn dan gaan we hem laten inslapen. Maar we willen hem een eerlijke kans geven, omdat ie gewoon bij de familie hoort. En ook omdat we eigenlijk nog geen afscheid willen nemen.  :blush:

[Kleintjes]

Dank jullie wel voor jullie reacties.

Eindelijk wat begrip voor het verdriet van mijn zieke parkietje. In de samenleving wordt een zieke hond of kat vele malen erger gevonden. Vaak hoor je: joh, voor die 10 tot 20 euro koop je dan toch gewoon een nieuwe parkiet? Nou, die snappen niet dat ieder vogeltje zijn eigen karakter heeft net als ieder individueel mens. En wat ze ook vergeten is dat het dier ook al aanzienlijke tijd een geweldige kameraad is. Die van ons is trouwens 6 jaar (ik heb het nog eens even nagezocht).

Hij heeft van de huisarts antibiotica meegekregen voor mocht hij het fout hebben, maar eigenlijk geloven we daar allemaal niet in. Omdat ie nu al heel anders is dan voorheen. Hij reageert niet meer echt als je binnenkomt en doordat we hem nu elke dag moeten vastpakken om zijn medicijn te geven (wat ie helemaal niet gewend is: zelfs bij de dierenarts wilde ie gewoon op zijn vinger stappen). Hij wil zelfs niet meer zijn kooi uit om een beetje te knuffelen/kusjes te geven en te kletsen. Hij slaapt alleen nog veel. Misschien is het egoistisch om hem bij ons te willen houden, maar we kijken het nog even aan of het medicijn toch nog aanslaat. Mochten we de indruk krijgen dat ie echt niet meer wil en hij heeft pijn dan gaan we hem laten inslapen. Maar we willen hem een eerlijke kans geven, omdat ie gewoon bij de familie hoort. En ook omdat we eigenlijk nog geen afscheid willen nemen.  :blush:

[snapback]20108[/snapback]

Hoihoi,

ik ken je probleem Smartie.

Wij hebben dat hier gehad met onze Giny, ook zij had een gezwel. We wilden haar ook net als jij graag bij ons houden en een eerlijke kans geven op alles, maar de medicijnen werkten niet.

Giny begon aan de bult te krabben en erin te pikken. Om te voorkomen dat er een ontsteking zou komen door de wondjes hebben we haar laten inslapen. In onze handen is ze gaan slapen en heeft nu verder nergens meer last van (klinkt beetje raar nu maar ok, je snapt het wel).

Het is een moeilijke keuze, maar soms is het de beste. Denk aan je kleine vriendje en niet aan jezelf, hoe graag je je kleine vriend ook wilt houden, soms gaat het niet meer.

Toch hoop ik dat er enige vooruitgang komt en dat het toch goedkomt. Houd je ons op de hoogte?

Groetjes, veel liefs en sterkte van ons aan jullie

[Hureyra]

Hallo Smartie,

Ik vind het heeel heel erg jammer voor je.
Ik ken dat verhaal heel erg goed.
Mijn Parkiet vistik had ook zo`n ziekte gewoon dezelfde.
Mijn parkiet (Vistik) deed het precies hetzelfde gewoon.
Mijn parkietje (Vistik) heeft het toch uiteindelijk gered.
Ik dacht dat ik ook afscheid moet nemen maar probeer het nog en keer niet zo denken!
Ik was heel heel erg BLIJ  :rolleyes: .
Ik hoop dat jouw verhaal net zo hetzelfde afloopt net als die vanmij !!
Laat je nog wat van je horen??
DoeiDoei!!!

[smartie]

Irisje: ik heb helemaal over het feit heengelezen dat jouw trouwe vriendje er sinds eind december niet meer is. Wat naar! Zal wel stil zijn in huis ineens he? Begrijp ik het goed dat je nog een parkietje hebt? Zijn vriendje? Hoe gaat het daar nu mee dan? Is die ook niet ontroostbaar??

[smartie]

Ik weet dat het soms het beste is voor het dier om hem/haar te laten inslapen. Het liefst willen we natuurlijk zien dat ie gewoon beter wordt. Dat is logisch. Maar daar moeten we dan ook wel een eerlijke kans voor geven. Hij heeft nu pas vanaf donderdagavond antibiotica en dit moet minstens een week. Dus is ie komende vrijdag nog niet opgeknapt dan is het beter om hem in te laten slapen. Maar tot die tijd doen we er alles aan om Goofy weer beter te maken!!

Je kan je berichtjes aanpassen
of veranderen door op de edit knop
te klikken
gr safrena

[smartie]

Safrena: dank je wel voor je toevoeging. Als ik een eerste berichtje gepost heb en iets vergeten ben zal ik er aan proberen te denken. Maar als ik nog iets te zeggen heb tegen een ander zal dit vaak in een nieuw berichtje zijn: vind ik zelf wat duidelijker.

Gisteren dacht mijn moeder erover om de dierenarts te bellen om Goofy een spuitje te geven. Maar ik kwam daarnet thuis en gaf hem een lepeltje kruidenthee (AH wintergloed). Voordat ie ziek werd at ie nooit met ons mee, maar nu was die thee het enige waardoor er nog beweging in het beestje kwam. Hij wilde niet meer kletsen en niet meer zijn kooi uit om bij ons te zijn en te knuffelen. Maar vanmiddag na de thee kwam ie enthousiast naar me toe wandelen en ik deed zijn deurtje open en verrek: hij wilde er uit! Hij kwam op mijn vinger om te kletsen en knuffelen. En aan mijn droge krentenbol te trekken: leek haast wel of ie zijn agressie daarop kwijt wilde: hij heeft alles tot kleine stukjes getrokken en op de grond gegooid. Maar ik was blij met alle activiteit en dat ik het moest opruimen vond ik natuurlijk niet erg. Hij wilde zelfs niet meer IN zijn huis. Alleen maar knuffelen.. maar goed, na een tijdje toch weer in zijn kooi gezet aangezien ie nog niet beter is en wel moet aansterken. Nog steeds geldt dat we hem niet gaan laten lijden. Hij slaapt nog veel en heeft een grote bol poep aan zijn veren geplakt hangen. Vanavond tijdens de antibiotica gaan we het eraf proberen te halen. Als het hard is dan door het te verpulveren en is het zacht dan met een warm watje/wattenstaafje. Hij is in ieder geval weer levendig en wil graag. Dus hij krijgt gewoon 2x per dag zijn medicijn en mocht het vrijdag (na een week antibiotica) nog een zielig hoopje zijn en we vermoeden dat hij pijn lijdt dan zullen we er aan moeten geloven. Vandaag kreeg ik in elk geval een sprankje hoop terug dat het goed zal komen...

[Hureyra]

Safrena: dank je wel voor je toevoeging. Als ik een eerste berichtje gepost heb en iets vergeten ben zal ik er aan proberen te denken. Maar als ik nog iets te zeggen heb tegen een ander zal dit vaak in een nieuw berichtje zijn: vind ik zelf wat duidelijker.

Gisteren dacht mijn moeder erover om de dierenarts te bellen om Goofy een spuitje te geven. Maar ik kwam daarnet thuis en gaf hem een lepeltje kruidenthee (AH wintergloed). Voordat ie ziek werd at ie nooit met ons mee, maar nu was die thee het enige waardoor er nog beweging in het beestje kwam. Hij wilde niet meer kletsen en niet meer zijn kooi uit om bij ons te zijn en te knuffelen. Maar vanmiddag na de thee kwam ie enthousiast naar me toe wandelen en ik deed zijn deurtje open en verrek: hij wilde er uit! Hij kwam op mijn vinger om te kletsen en knuffelen. En aan mijn droge krentenbol te trekken: leek haast wel of ie zijn agressie daarop kwijt wilde: hij heeft alles tot kleine stukjes getrokken en op de grond gegooid. Maar ik was blij met alle activiteit en dat ik het moest opruimen vond ik natuurlijk niet erg. Hij wilde zelfs niet meer IN zijn huis. Alleen maar knuffelen.. maar goed, na een tijdje toch weer in zijn kooi gezet aangezien ie nog niet beter is en wel moet aansterken. Nog steeds geldt dat we hem niet gaan laten lijden. Hij slaapt nog veel en heeft een grote bol poep aan zijn veren geplakt hangen. Vanavond tijdens de antibiotica gaan we het eraf proberen te halen. Als het hard is dan door het te verpulveren en is het zacht dan met een warm watje/wattenstaafje. Hij is in ieder geval weer levendig en wil graag. Dus hij krijgt gewoon 2x per dag zijn medicijn en mocht het vrijdag (na een week antibiotica) nog een zielig hoopje zijn en we vermoeden dat hij pijn lijdt dan zullen we er aan moeten geloven. Vandaag kreeg ik in elk geval een sprankje hoop terug dat het goed zal komen...

[snapback]20288[/snapback]

HiHiHi zie je wel het is toch goed gegaan nu maar hopen dat hij niet meer zo doet !
DoeiDoei!

[smartie]

:sicksmiley:  :thumbsdownsmileyanim:  :sleepysmiley03:  :who-let-rip-smiley:  

Zo voel ik me dus. Gisteren toch maar besloten de dierenarts te bellen. Hij was zo zielig: zware ademhaling en zo'n honger. De antibiotica kuur had dus niks geholpen en dat ie de laatste dagen bij ons kwam om te knuffelen, thee drinken en wat eten was denk ik alleen een teken van 'afscheid nemen'.

Terwijl de dierenarts kwam zat mijn humpie bij me. Hij keek naar hem vanaf afstand en zag hem wippen met zijn staartje: dus uit balans. En het gehijg erbij en een klont poep aan zijn achterwerk vond hij hem ook erg zielig. Toen ie hem van dichterbij wilde bekijken stapte ons lievertje zo over op de vinger van de dierenarts. Hij voelde wat aan hem en bleek nog meer vermagerd te zijn en het gezwel was enorm gegroeid. Dit was geen leven meer voor ons poepie scheetje. Dus heeft de dierenarts hem een spuitje gegeven en sliep ie binnen een paar seconden vredig in. Alleen wij allemaal janken natuurlijk. Ik heb hem nog een paar uur in mijn hand gehouden: hij voelde nog zo warm en heb hem geaaid. Nu zijn we bezig met de begrafenis: hij ligt in een mooi kistje tussen zijn lievelingsspeeltje en komt in de tuin te liggen. Wat kan afscheid nemen toch een verrekte pijn doen! En mijn gevoel is ook dubbel: ik weet dat hij niet meer beter kon worden, maar hij had zoveel vertrouwen en ik gaf hem gewoon aan de dierenarts om hem een spuitje te laten geven. Het is beter voor hem zo, hij hoeft niet meer te vechten en heeft nu rust, maar toch is het net of ik mijn beste vriendje verraden heb. Ik hoop maar dat ie het kan begrijpen dat we het beste met hem voor hadden.

Bah, wat een leegte en stilte in het huis... en wat een gemis en verdriet!!!

[Irisje]

Hoi,

Na het lezen van je bericht had ik de tranen in mijn ogen.  
Ik wil je veel sterkte wensen de komende tijd.
Je moet maar zo denken, je had het beste met je vriendje voor en je hebt er alles aan gedaan en hoe rot het ook is. Dit was wel het beste.

Sterkte

Iris(je)

[smartie]

Dank je wel voor je medeleven, Iris(je)!

Ik kan het nog niet helemaal geloven dat Goofy er niet meer is. Voorlopig zal het verdriet er nog zijn. Mijn ouders hebben gezegd dat dit echt het laatste parkietje was (in mijn leven zijn er 4 de revue gepasseerd, altijd eentje en pas na de dood en verdrietige maandjes een nieuwe om de stilte en het gemis te vullen). Ik hoop dat ze dat niet menen en dat ze er over een paar maandjes toch over gaan denken om een nieuwe lieverd tam te gaan maken. Aangezien ik op mezelf woon kan ik altijd zelf een parkietje kopen en tam gaan maken, maar op dit moment ben ik nog teveel bezig met verdriet. De tijd heelt alle wonden, dus misschien over een paar maandjes!

[Hureyra]

Hoi Smartie.
Ik vind ik het heel erg voor je  
Het is toch anders afgelopen, dan mij verhaal.
Ik hoop dat de volgende parkiet lief en lang kan leven!
Veel groeten !

[Chantalleke]

Wat een verdrietig bericht!  :sadsmiley02: Wat zullen jullie Goofy missen.
Maar door Goofy te laten slapen heeft hij nu rust, dus jullie beslissing is wel de juiste geweest, denk ik.

Heel veel sterkte
Chantal

[Sonja]

Hoi Smartie,

Wat verschrikkelijk dat je je lieve Goofy moet missen.
Hoe erg ook, toch heb je de juiste beslissing genomen, het laat zien hoeveel je van Goofy hield, door hem verder leed te hebben willen besparen.

Heel veel sterkte met het verlies van je kleine vriendje.

Groetjes, Sonja.

[Tjilp]

Lieve Smartie

Wat erg dat Goofy er niet meer is.
Toen ik het droevige berichtje las werd het wasig voor mijn ogen..
Het eenige troost wat ik je kan geven is dat Goofy nu rus heeft en dat jij alles aan gedaan heeft om je lieve vriendje in leven te houden.
Dierenarts  ambiotico en nog meer troep is niet goed koop maar dat hield jou niet tegen je liefde voor Goofy was sterker dan geld.
Dat bewijst dat je goed ben geweest voor Goofy tot zijn dood en zijn laatste rust
plek.

Je verdiet begrijp ik volkomen!
Ik moet echt rouwen om een dood van een parkietje.

Ik wens je sterket met het verwerken van je verdried en verlies om Goofy.

Groetjes Elles

[Safrena]

Hey Smartie

Wat verschrikkelijk toch dat het niet meer goed gekomen is met je parkietje
Het is geen troost maar je hebt je alles gedaan om je parkietje een goed leven te geven.

Maar je hebt de juiste beslissing genomen, door je lieverdje niet meer te laten lijden, het toont hoe graag je je lieverdje ziet, ook al was die beslissing heel moeilijk

heel veel sterkte met het verlies

vele groetjes

[birdy]

Hoi Smartie,ik wens je heel veel sterkte met het verlies van Goofy groetjes Jolanda