Parkieten-proza

Gestart door Parkieten-Freak, januari 07, 2006, 21:43:30

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Elfje

Hoi Safrena,

Hier ook natte oogjes bij het lezen van je gedichten. Heel veel sterkte met het verlies van je 2 lieve parkietendametjes! Ook aan Winnie en Poeken

Liefs Elfje

Cutie_lover

Hier een gedicht voor jou Safrena:

Na regen komt zonneschijn,
voor groot en klein
Kijk maar daar achter de wolken, daar komt hij!
De zon maakt je weer blij,
Dus onthou als het slecht weer is,
Er komt een betere tijd,
Daarover heb ik geen onenigheid.

Groetjes en nog een keer sterkte!
P.S. written by me

Carla

Ode aan Manette. 25 juni 2006

Vandaag één jaar geleden heb ik je voor het eerst in de ogen gekeken.
Je redde mijn leven , door me de beste zorgen te geven.
Bij jou had ik het goed en vond ik verse levensmoed.
Je leerde me zoveel nieuwe dingen en Philip stond zelf voor me te zingen !

Ik leerde dat er mensen om me konden geven en stilletjes aan zat ik niet meer te beven.
Ik bloeide helemaal open en dat dank ik aan jou !
Daarom Manette : Bedankt en ik hou van JOU !

Je Pepe !

Anita1983

Hallo Nancy,

Graag wil ik nog reageren op je prachtige gedichten als eerbetoon aan je lieve meiden!
Echt prachtig gedaan... Ook die filmpjes heb je prachtig gemaakt!
Ik hield het hier niet droog...  :(

Veel liefs,
Anita

missie_go

mooie gedichten allemaal ;D :D ;)
groetjes van ons

pascalparkiet

ik moet maar stoppen met deze emotionele pagina's te lezen, wat een mooie gedichten, een aantal gedichten vrolijken mij op omdat het ging over een parkiet die nog bestaat...
als ik weer ben bijgekomen schrijf ik een bericht over pino, kiwi, kwetter, siem(valkparkiet) mimi en petra die alle overleden zijn SNIK SNIK
gelukkig heb ik nu crocy en tweety en binne kort ook de 2 valkjes spice en doedel en een grasparkietje genaamd:mies
De valkjes zijn tam en de grasparkiet is redelijk tam  mijn parkietjes van nu zijn lief en handtam en no geen jaar oud, hopelijk duurt het bij mij nog heel lang voordat er voor hun een gedicht moet komen...

pino, kwetter, siem, mimi en petra ik mis jullie zo erg, elke dag lijkt de kooi zo leeg...
(de kooi waar ze in hebben gezeten staat nog altijd op dezelfde plek en krijgt elke dag water en fruit en een kaarsje, het kaarsje om het pad naar de hemel goed te kunnen volgen, het water om te drinken voor extra kracht als dat nodig is, het fruit voor de juiste vitaminen...

Safrena

Hoi

Op de eerste pagina (bijna onderaan) heb ik ooit een gedicht geschreven over Winnie toen ze ziek was maar weer helemaal hersteld
nu heb ik voor haar een nieuw gedicht.

Rust zacht lieve meid

8 weken was je toen je bij ons kwam
Ik stond helemaal in vuur en vlam
Je had hier ieders hart gestolen
Met je kleine kapriolen
Je was zo klein en stil
Maar toch had je een eigen wil

Winnie kreeg  je als naam
Je was heel lief en aangenaam
Toch ging het niet altijd met je goed
Maar ik ben heel blij dat ik je heb ontmoet

Je had een zwakke gezondheid
Mijn kleine lieve, moedige, sterke meid
Met regelmaat had je gezondheids problemen
Die wij je heel graag wilden ontnemen

Deze laatste keer ziek
Dat werd een echte tragiek
Je vocht voor je leven
Maar je hebt het uiteindelijk opgeven

Die laatste keer
Je kon echt niet meer
De laatste keer was je teveel
Mijn kleine lieve juweel

Eens was je altijd bij mij
Maar nu ben je voor altijd vrij
Je bent op een plek waar wij van dromen
Waar je voor eeuwig kan vliegen tussen de bomen

Toch wou ik dat je nog steeds bestond
Dan was ik een echte bofkont
Met jou altijd bij mij
Oh wat maakte je ons altijd heel blij

In mijn gedachten en in mijn hart
Dat overloopt van pijn en smart
Daar zal je voor  eeuwig en altijd  blijven
Dit wil ik je nog heel graag zeggen en  schrijven

Rust zacht mijn kleine lieve meid
Dat zeg ik met heel veel spijt
Ik weet zeker ooit zien we elkaar weer
Alleen weet ik nog niet wanneer.

Rust zacht lieve meid, mijn kleine godin

kaboutertjes

Wat een prachtig gedicht, ik heb het met kippenvel op mijn armen zitten lezen.

Sylvia

Sonja

Prachtig geschreven, Nancy.
Tranen bij het lezen.......

Groetjes, Sonja.

Parkieten-Freak

Ook hier een brok in de keel.
Heel mooi geschreven Nancy.


judithdejong

Een heel mooi gedicht.
Krijg ook tranen in mijn ogen.....

Judith

Ingrid

En ook ik....ook ik zit hier met betraande ogen  :(. Wat een ontzettend mooi en ontroerend gedicht!

Idske

Een heel mooi geschreven gedicht!
Klein lief babbelend verenbaaltje. Rust zacht!

snowwhite

#53
Oh,wat mooi zijn sommige zeg!!!
Mijn parkietje leeft nog en dit is voor haar:

Sneeuwwitje :-*

Open je oogjes en kijk toch naar mij
Ik doe zoveel voor je,alleen jij maakt me blij
Je klimpt in mijn haren,je voelt je zo vrij
Afentoe weer een pikje en dan weer een grouw
Maar mijn liefde voor jou...........blijft!!!!
Nog bang voor je ladder,maar dat komt vast wel goed,het is toch bewezen
jij hebt bergen moed!

Kort maar krachtig!!!! :-*

missie_go

heej,
echt een prachtig gedicht nancy!
nog heel veel sterkte

en de rest van de gedichten zijn natuurlijk ook erg mooi :D

groejtes

Anita1983

Nancy, wat een prachtig gedicht! Een mooi eerbetoon voor je lieve meisje.

Liefs,
Anita

@Sneeuwwitje -> een kort gedicht kan ook mooi zijn en dat blijkt uit die van jou  ;)

*Z*

Echt een hele mooie gedicht Nancy,

Groetjes,

Qwerty

Hallo,

Ik heb twee liedjes verzonnen die ik uit gevoel schreef.Ben je je parkiet verloren, lees de tekst en denk aan uw vogeltje.Heb je ook zo`n liedje verzonnen uit gevoel, schrijf op!

Geloven 2                                                   Geloven 1

Ik, geloof in je,                                            Ik blijf geloven dat jij er nog bent,         
Ik, leef met je mee,                                      Ik blijf geloven al ben je zo ziek,
Ik, bid zelfs voor jou,
Ik, ...                                                          Nooit en Niemand zal je kunnen vervangen,
                                                                 Want jij bent mijn enige echte Westra,
Blijf geloven,                                                Mijn lieve sterke meid,
Altijd geloven,                                              Waarin ik geloof!!
Al ben je zò ziek,
Al ben je dood,
Jij bestaat voor eeuwig in mijn hart, ...              Westra is een kanarie die vecht voor haar leven.
                                                                 Ze is ziek, maar ze haalt het wel. 
Het huis is stil,
Er word gezwegen,
Maar stiekem bid ik,
Al ben je dood,
Ik blijf in je geloven, ...

Al word je stem steeds vager,                       Mijn belangrijkste woord van mijn leven is geloven. 
Je beeld steeds trager,                                In het engels is dat Beleve!!!!!
Ik wil je nooit meer kwijt,
Want ik geloof in je, ...                                 Bedankt voor het bekijken van mijn liedjes, Qwerty de Heer.
   
Ik blijf aan je denken,
Dood of ziek,
Ik wil alles doen voor jou,
Maar soms kan het niet, ...

Er gaat nooit een dag voorbij,
Dat ik jou niet meer voel,
Of dat ik jou niet meer mis,...
[/i]

Maur@

#58
Lieve Hompelmans

Het is nu iets meer dan een jaar geleden
Dat jij je strijd hebt gestreden
Elke dag ben je nog steeds in mijn gedachten
De andere vogels zitten nog steeds op je te wachten
Je had de kruipersziekte, het was niet eerlijk
Maar ondanks dat was je een geweldige vogel, heerlijk
Je hebt gevochten met alles wat je in je had
Tegen een ziekte waar je geen vat op had
Je was zo geboren, je wist niet beter dan dat je niets kon
Maar alles wat je deed en kon was iets wat je overwon
Echter die laatste infectie was fataal
En dat wisten we eigenlijk allemaal
We hebben geprobeerd je erover heen te doen komen
Maar dat waren helaas onbereikbare dromen
Ik zie je nog zitten vechtend tegen je ziek zijn
En ondanks je ziek zijn had je het nog fijn
De dag van je dood heb ik met je rond gelopen
Ik ben altijd, ondanks alles, blijven hopen
Dat jij de kracht had om het te overwinnen
Maar diep in mijn hart van binnen
Wist ik dat het over was en dat je moest gaan
Dat heb je dan ook gedaan
Ik was even niet meer in je buurt en jij besloot
Dat je, toen ik weg was, je ogen sloot
Ik vond het zo vreselijk dat je wegging terwijl ik er niet bij was
Maar dat was de vogel die je eigenlijk ook wel was.
Een eigen wil ondanks je handicap die je had

Lieve Hompelmans, we missen je nog steeds, elke dag.
Je foto is alles wat ik nog heb met geweldige gedachten aan een vogel die een levenswil had die ongelooflijk was.

Parkieten-Freak

Wat een prachtige gedichten allemaal en heel erg ontroerend!!! Heel mooi!