Parkietje van mijn ouders ziek

Gestart door Seeke, februari 28, 2018, 23:14:03

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Seeke


Hallo allemaal,

Ik heb me hier aangemeld omdat ik graag advies wilde over het parkietje van mijn ouders. Het is een mannetje van 11 jaar oud.
Sinds iets meer dan een week lijkt hij af en toe niet lekker. Daarom nu ook pas een berichtje, omdat het een beetje op en af ging.

Het begon met een beetje boller zitten en veel slapen, in het begin op 1 poot en daarna op 2 pootjes. Sommige dagen ging het beter, maar slapen deed hij nog steeds op 2 pootjes. Verder was er niet veel aan hem te zien, hij at, dronk en poepte. Kontje was schoon en ook bij zijn neusdop was het schoon. We hadden het idee dat hij aan de rui was, want hij verloor ook af en toe veertjes en boven zijn neus heeft ie een soort stekeltjes zeg maar.. We hebben extra eivoer gegeven en omdat het niet zo lekker ging hebben we ook xtra vital voer gegeven. Verder klein stukje gierst omdat hij dat lekker vindt. Hij krijgt normaal ook een stukje appel, maar dat wil hij niet meer. Groenten heeft hij nooit gegeten.

Zo ging het dus een week maar eergisteren en gisteren ging hij ineens anders eten. Hij zat in zijn voerbakje te "wroeten" en was heel nerveus en druk. Even naar boven, dan weer naar beneden om de bak leeg te gooien. Eten kan ik het niet noemen, het was voornamelijk knoeien. Echt heel nerveus.. gisteren was dat ook zo, dus toch tijd om iets te gaan doen (ja ik weet het is misschien veel te laat maar zijn gedrag wisselde zo erg dat we niet wisten wat we ermee moesten). Vanmiddag heb ik hem uit de kooi gehaald en voelde dat zijn borstbeen best scherp aanvoelt, maar dat zie je niet als hij gewoon zit.. toen gingen bij mij de alarmbellen rinkelen...

Ik heb eerst mijn eigen dierenarts gebeld om aan haar te vragen of ze een dierenarts kende die ervaring met vogels heeft. Zij gaf me de naam van dr. Van der Horst in Riel aan, maar aangezien ik in zuid-Limburg woon is dat veel te ver. Verder was ze ook niet bereikbaar en was ze weer geopend op donderdag om 19 uur. Aangezien ik niet wist of dit spoed is heb ik ook niet gebeld, het is toch niet door de telefoon te beoordelen. Ik heb namelijk ook al naar Lanaken gebeld en deze dokter zei dat ook al. Ik ken hem verder natuurlijk niet, maar ik vond het niet aardig overkomen en had er dus geen goed gevoel bij. Daarna nog naar Geldrop gebeld, daar adviseerden ze me ook om een afspraak te maken. Ik ben echter bang voor de te lange reis ivm stress. Een kennisje van mij heeft ze me toen aangeraden om naar dokter Pieter Colla in Lummen te gaan, ook nog 35 minuten rijden maar dat lijkt me nog te doen.
Ik heb inderdaad gebeld en heb morgen een afspraak om 11 uur, ik ben benieuwd wat er uit komt.

Ik had dus eigenlijk aan jullie willen vragen of jullie misschien een idee hebben wat er aan de hand kan zijn, maar denk eigenlijk dat dat moeilijk te zeggen is aan de hand van een geschreven bericht. Maar mocht er nog iemand tips hebben, dan heel erg graag...  :)

Is er iemand die deze arts kent? Hij schijnt zowel industriële vogels als hobbyvogels te behandelen. Hoop dat het een goed is, en we niet voor niks gaan...

Verder heb ik dan nog een vraag over het vervoeren. Ik heb van een kennis een vervoerskooitje kunnen lenen, eentje zoals deze: https://www.marktplaats.nl/a/dieren-en-toebehoren/vogels-hokken-en-kooien/m1244244237-vervoerskooi-tentoonstellingskooi-vogelkooi.html?c=be2da871b0d84f75c3056cc6db858f31&previousPage=lr

Is dit goed genoeg? Een andere kooi heb ik niet om te vervoeren, zijn gewone kooi is te groot en lijkt me niet veilig.

Ik ga een fleecedeken over de kooi hangen voor buiten, ik ben bang dat ie anders ziek wordt door de kou en de vieze wind.
Is het nodig om ook nog iets warms in de kooi te leggen of niet? Ik heb een haverkussen die precies op de bodem zou passen, ik kan het ook dubbel vouwen zodat ie kan kiezen waar hij op de grond gaat zitten. Ik denk namelijk niet dat ie op de stokjes gaat zitten. Is het persé nodig om iets extra's in het kooitje te leggen of is de deken genoeg?

Ik vraag me af wat de dierenarts zal gaan zoeken, ik heb er echt geen idee van. Ben al blij dat ik mijn ouders zo ver gekregen heb dat we naar de dierenarts gaan. Dat is wel fijn, dan hebben we wel iets geprobeerd want dat is ie meer dan waard, hij is zo lief! (voel me alleen heel schuldig dat we zo lang gewacht hebben maar het was gewoon zo onduidelijk allemaal...).
Iemand van jullie die daar misschien meer vanaf weet?

Ik hoor graag nog tips als jullie die hebben, en anders laat ik morgen sowieso weten wat de dierenarts gezegd heeft. Alvast bedankt!

Groetjes,
José


Loeky

Hallo,

Ik heb je verhaal gelezen. Ik ben geen dierenarts, maar uit je verhaal begrijp ik dat je parkietje ziek. Het beste is dat als je vermoeden hebt dat hij of zij ziek is je zo snel mogelijk een dierenarts/vogelarts raad pleegt. Gelukkig mag je naar de dierenarts van je ouders.

Het beste kun je met je parkiet naar een dierenarts gaan die ook gespecialiseerd is in vogels. Als je daar tenminste de mogelijkheid voor hebt. Zelf heb ik hele goede ervaring met de dierenarts in Driebergen provincie Utrecht. Ik weet niet waar je woont.... Het is heel goed dat je al een vervoerskooi heb. Doe wel 2 handdoeken over de kooi i.v.m. de ijzige kou.

Sterkte en succes en we zouden graag weten hoe het afgelopen is.
Groetjes uit Loeky's dierentuin

Dag lieve Loeky      † 21-10-2010, je was mijn beste maatje!
Dag vrolijke Happy † 24-04-2012, we missen je!
Dag mijn mooie bijzondere Doeky   † 07-04-2013, voor altijd in mijn hart!
Dag lieve Flurry, we missen je vrolijke parkiet!  † 14-07-2017 Dag Engeltje 11-03-19

Seeke

Bedankt voor je reactie.
Het vogeltje is van mijn ouders, niet van mij. Hihi heb het idee dat je denkt dat ik nog thuis woon maar dat is dus niet zo, die leeftijd ben ik al heel lang gepasseerd  ;).

Ik ga morgen dus al naar een arts die verstand zou hebben van vogels, de naam staat in het bericht. Zoals ik al schreef kom ik uit zuid-Limburg dus Utrecht is echt geen optie, dat is veel te lang reizen, ik ben zeker 2 uur onderweg en dan nog eens dezelfde tijd terug. Dat wil ik hem niet aan doen. Nu rijd ik zo'n 35 minuten dus dat lijkt me fijner voor hem. De dierenarts van mijn vriendin stuurt ook mensen naar hem toe en hij heeft zelf ook best veel verstand van vogels. Dus ik hoop dat hij inderdaad dat hij genoeg verstand ervan heeft. Duimen maar... jammer dat er niet zoveel vogelartsen zijn of ze te ver weg zitten..

Zoals ik al schreef ga ik een fleecedeken over de kooi doen, die kan ik dubbel vouwen dus dan is het lekker dik en ik hoop dat het genoeg beschermt tegen de kou. Ik denk dat ik onderin het kooitje een haverkussen leg dat ik op kan warmen, dan zit hij ook lekker warm. Laat het aan één kant liggen, dan kan hij kiezen waar hij gaat zitten. Hoop dat het goed gaat, vind het best eng met die kou..

Vanavond ben ik nog even gaan kijken en hij at weer wat rustiger en floot ook af en toe weer voor aandacht. Ik hoop dat hij nog geholpen kan worden.

Ik laat zeker weten wat de dierenarts gezegd heeft.

Sonja

Hoi Seeke,

Als het goed is ben je inmiddels bij de dierenarts geweest met het parkietje van je ouders. (de dierenarts die je noemt ken ik niet en staat ook niet op de lijst van vogelartsen hier op de site)

Ik ben wel benieuwd hoe het gegaan is?
Heeft je parkietje alles goed doorstaan en weet je wat er scheelt?

Je kunt ook (als dat nog niet gebeurd is...?) de ontlasting van het parkietje laten onderzoeken, dat kan ook dingen aan het licht brengen.
Mocht dat nog niet gebeurd zijn en je wilt dat wel laten doen:
Dan kun je wat ontlasting opvangen en opsturen naar Hedwig van der Horst, zij is een fantastische vogelarts.
Parkietje kan gewoon thuis blijven.

Groetjes
Sonja

Seeke


Bedankt voor je reactie Sonja! Ik ben een beetje laat met reageren, gisteren was een nogal heftige dag...

Ik weet dat de da niet in de lijst staat maar helaas zitten alle goede vogelartsen veel te ver van mij vandaan... ik heb wel nog naar de vogelarts in Lanaken gebeld maar hij was zo onsympathiek en bot aan de telefoon dat het niet goed voelde om daar naartoe ge gaan. De arts in Lummen werd mij aangeraden door een vriendin, zij had al meerdere goede dingen over deze arts gehoord en haar da stuurt klanten ook naar hem door. Daarbij was het max 3 kwartier rijden dus dat was nog te doen.

Gistermorgen dus Maxi het parkietje warm ingepakt zodat hij geen kou zou vatten en op weg gegaan. De da merkte meteen dat hij heel erg mager was. Dat was ons ook al opgevallen en daarom hadden we ook de afpraak gemaakt. Hij ging gelijk op zoek naar ontlasting in het vervoerskooitje, hij vond maar 1 keuteltje. Ook viel op dat Maxi overgegeven had of zo, want er lagen zaadjes op de bodem van het kooitje en daar zat hij van te eten. De da zei dat hij heel veel honger had en toch afviel, en dat dat niet klopte. Daarom wilde hij de ontlasting nakijken. Gaf het weinig kans dat het lukte omdat het maar eentje was, maar hij kon wel iets zien bewegen in de ontlasting. De diagnose was dan ook een dysbacteriose (clostridium? ik heb het niet onthouden en zijn handschrift was heel slecht...) en megabacterie. We kregen drie dingen van hem mee om aan Maxi te geven, namelijk vitamine plus en colimix om in het water te doen, en nystaline labaz om 2x per dag oraal te geven, 0.2 ml per keer. Dat heeft hij een keer voor gedaan zodat ik wist hoe het moest. Verder het advies om in de gaten te houden dat hij goed at, en anders evt. dwangvoeren.

Hij was blij om thuis te zijn volgens mij. Ik ging nog even met mijn moeder weg maar er viel me iets op... hij hing voordat wij gingen helemaal voorover, wij dachten dat ie heel erg moe zou zijn van de reis, en hebben het maar even met rust gelaten. Toen we terug kwamen zat hij weer rechter, en had zelfs gedronken, want zijn bekkie was een beetje geel van de vitaminen. Ook at hij een beetje dus dat was wel positief. Ik ben toen even naar huis gegaan en 's avonds om 19 uur was ik er weer om de 2e x medicijnen te geven.

Het ging ineens niet goed... hij leek niet goed te kunnen zitten, zat met zijn linkerpootje op het voerbakje en staarde voor zich uit. Het leek een beetje verkrampt zoals hij het bakje vasthield dus ik heb heel voorzichtig een beetje aan het pootje geduwd zodat hij gewoon op zijn stok ging zitten.
Dat was al heel apart want hij was nooit tam dus dat viel op. Hij bleef maar voor zich uit staren en reageerde nergens op, zat ook steeds met zijn oogjes dicht.... op een gegeven moment hing hij op zijn rechter pootje en zij, zijn linkerpootje leek hij niet meer te kunnen gebruiken, het hing stijf boven het stokje. Ik heb daar een foto van gemaakt maar weet niet hoe ik die kan plaatsen. Weet ook niet echt waarom ik die foto gemaakt heb, dat ging vanuit een impuls, want het was geen leuk gezicht. Vleugeltjes een beetje van het lijfje af, en weer voorover zitten...
Zo bleef hij een hele tijd zitten, ging echt niet goed, en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem uit de kooi te halen en te gaan kwellen met medicatie. Na een tijdje leek het alsof hij zich helemaal niet meer recht kon houden, zo zielig om te zien. Mijn moeder hield haar hand onder hem zodat hij niet naar beneden zou vallen, en ook daar reageerde hij niet op. Toen hebben we samen het besluit genomen dat we hem dit niet langer aan konden doen, dit zou niet meer goed komen. Ik heb toen een da in de buurt gebeld om te vragen of ze hem uit zijn lijden kon verlossen. om 20.15 uur konden we terecht.

Onderweg lag hij lekker warm in de kooi, maar dat was meer voor het gevoel van mijzelf, bang dat hij het koud had. Maar hij leek het niet eens te merken. Hij bleef op zijn buikje/zij liggen en wipte alleen nog met zijn staartje. Toen we bij de da kwamen ging dat steeds langzamer. De da zei ook dat het een goede beslissing was om hem te laten gaan. Hij heeft volgens mij niet eens meer gemerkt dat we hem uit het kooitje haalden en zijn 1e spuitje kreeg. Hij was heel snel weg, eigenlijk was het 2e spuitje niet nodig geweest. Ik heb echt staan huilen, ik vond het zo erg...

Ik voel me vreselijk schuldig.. waardoor is dit nu gekomen vraag ik me af? Ik heb de da nog niet kunnen bellen vandaag, het raakt me heel erg dus ik bel maandag wel.
Wat denken julie waardoor dit gebeurt kan zijn? Was hij zo verzwakt dat de stress van de reis en het in de hand nemen van de da teveel geweest is?
Maar waardoor was zijn pootje dan zo stijf? Ik snap er helemaal niks van, hebben we wel een goede beslissing genomen om naar de da te gaan? Hadden we dit kunnen voorkomen? Ik pieker als sinds we terug zijn en dat doe ik nog steeds, ik snap het gewoon niet... heeft er iemand een idee?

Ik vind het zo jammer, 11 jaar lang was ie toch ook mijn vriendje, als ik bij mijn ouders naar binnen kwam dan riep ie me, dat deed hij bij niemand anders. Het laatste jaar was hij alleen nadat vorig jaar zijn vriendinnetje was ingeslapen vanwege een tumor. Hij leefde op toen hij niet meer voor haar hoefde te "zorgen", want dat deed ie echt, en was ondanks dat hij alleen zat toch heel tevreden en vrolijk. Mijn ouders zijn al op leeftijd dus ze waren bijna altijd thuis, hij kreeg dus aandacht genoeg en was echt een vrolijk beestje. Nu is het stil in huis, geen gefluit meer of gekwetter. Lege plek waar de kooi stond en geen enkel geluidje meer....
Vanmiddag hebben we hem naar het crematorium gebracht. Hij krijgt geen uitgebreide crematie, maar hem in de destructie laten gaan zagen we ook niet zitten. Dus we hebben hem weggebracht in een doosje met zachte vulling en een paar roosjes. Misschien vinden jullie dat overdreven, maar voor ons voelde dat goed.
Ik zal die kleine man missen, maar hij is beter af... alleen zonde dat hij die stress nog moest meemaken en hem dat misschien wel zieker gemaakt heeft... ik voel me zo schuldig...

Mochten jullie nog een idee hebben wat dit geweest kan zijn, die snelle verandering dan, dan hoor ik het graag van jullie. Sorry voor het lange verhaal, ik moest het even kwijt. De tranen lopen alweer over mijn wangen, ik had hem zo graag willen helpen maar ik heb niet eens de kans gehad.... :'(

Rammetje

Jeetje wat een triest verhaal. Je moet je zeer zeker niet schuldig gaan voelen, je hebt alles aangedaan wat mogelijk  was, ook al was je eerder naar de dierenarts gegaan was de kans klein geweest dat hij het overleefd had. Leeftijd  zal daarin zeker een rol hebben gespeeld. Parkietjes zijn meestal al veel langer ziek voor ze het laten zien.

Dat scheef zitten heeft met zijn evenwicht te maken, dat herken ik van mijn eerste parkiet. Die was tien jaar, en in de rui, was wat stiller dan normaal en zat ook wat meer te slapen. Ik had ook niet zo direct in de gaten dat er iets niet in orde was, dacht dat het met de rui te maken had. Totdat hij wat voorover ging hangen en zelfs van zijn stokje viel en niet meer omhoog  kon komen. En dat allemaal in 'n paar uur tijd, zo vlug dat ik er zelfs niet meer mee naar de dierenarts/vogelarts kon gaan :-[

Ja, en dan is het inderdaad heel stil in huis. Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je gevleugelde vriendje!!

Seeke

Bedankt Rammetje voor je lieve reactie.
Ja het is heel verdrietig en heel snel. Ik troost me maar met de gedachte dat hij zich nu niet meer beroerd voelt... ik ben blij dat we zo lang van hem hebben mogen genieten.

Loeky

Heel veel sterkte gewenst! :'( Wat een mooi afscheid heeft Maxi gehad. 11 jaar is erg oud voor een parkiet en jij en je ouders hebben er prima voor gezorgd. Denk aan de mooie herinneringen aan Maxi en zet een foto van hem neer als nagedachtenis.
Nogmaals heel veel sterkte, we denken aan je/jullie!
Groetjes uit Loeky's dierentuin

Dag lieve Loeky      † 21-10-2010, je was mijn beste maatje!
Dag vrolijke Happy † 24-04-2012, we missen je!
Dag mijn mooie bijzondere Doeky   † 07-04-2013, voor altijd in mijn hart!
Dag lieve Flurry, we missen je vrolijke parkiet!  † 14-07-2017 Dag Engeltje 11-03-19

Seeke

Dank je wel Loeky.
We hebben ons best gedaan inderdaad, maar.toch voelt het een beetje als falen. Ik troost me net de gedachte dat hem verder leed bespaard is gebleven en we zo van hem hebben mogen genieten al die jaren. Hij is nu weer samen met zijn vriendinnetje Mini.

Kleintjes

Heb zitten lezen.. sterkte met 't verlies van jullie kleine vriend.
Jullie hebben gedaan wat je kon, meer kun je helaas niet. 11 jaar is 'n hele leetfijd voor parkieten (in 't wild worden ze 'n jaar of 5 gemiddeld).
Zoals al eerder geschreven, ze alten pas (te) laat merken dat ze ziek zijn. Dat is 't nadeel als je huisvriendje van nature 'n prooi is, ze laten niks merken.

Wat ik begrijp, heeft hij 'n heel mooi leven gehad met alles wat zijn hartje begeerde. Dat is heel veel waard. Bewaar de herinneringen, dan wordt hij nooit vergeten.
Pootjes van; Eddie, Neo, en Ezio
Groetjes van ons :). IM: Venus-Gino-Silly-Mini-Gina-Giny-Pino-Kyra-Tolo-Cookie-Charly-Tweety-R2-D2.1-Kruumel-Oli-Sammie-Mozy-BB-8.1-BB-8.2-C-3PO-Pino II-Scotty-Jecky-Amy-Punky-MozyII-Dot-Lemmy
Geheugen problemen; Bij voorbaat excuses

Seeke

Bedankt voor je reactie Kleintjes.
We hebben inderdaad gedaan wat we konden, jammer dat het niet gelukt is.

Groetjes José

Sonja

Hallo Seeke,

Ik lees je bericht nu pas..
Wat verdrietig dat je kleine vriendje het niet heeft mogen halen. :'(
Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verlies van Maxi..koester alle mooie herinneringen die je van hem hebt.

Groetjes, Sonja.