Wat kan ik het beste doen? (Een nieuw begin)

Gestart door Pierlala, maart 01, 2017, 23:12:28

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Pierlala

Ik ben nieuw hier en heb sinds afgelopen zondag een jonge parkiet. Ik heb er dinsdag nog eentje bij gekocht. Z'n broertje of zusje, dit weet ik nog niet precies want ze zijn allebei nog erg jong. Maar ik denk dat de eerste een mannetje word.

Ik heb wel ervaring met een parkiet want jaren geleden had ik ook een parkiet (Halo) samen met mijn man. We zijn in 2012 gescheiden en de parkiet is toen bij hem gaan wonen wegens omstandigheden. Hij leeft nog steeds en hij was altijd super tam en heel lief. Hij sprak ook goed en als ik hem riep als ik in een andere kamer was dan hoorde je hem vanuit de woonkamer fladderen en kwam hij op m'n hoofd zitten. Zo tam was hij dus.

Nu heb ik het weer te pakken en heb dus twee parkietjes. In de eerste instantie wilde ik er maar één, maar las op bijna alle fora dat twee samen gelukkiger zijn.

Ik den alleen dat ik een aantal grove fouten heb gemaakt en ik probeer daar nu wee verandering in te brengen. Ik was zo enthausiast met het beeld van mijn toenmalige lieve parkiet in mijn hoofd dat ik mijn nieuwe parkiet Fons heel graag tam wilde maken. De dag dat ik heb kreeg heb ik heb gekortwiekt. Ik weet dat heel veel mensen daar tegen zijn en dat sommigen het barbaars vinden. Maar alsjeblieft schiet me niet dood want ik deed dit omdat het voor mij uit ervaring met mijn toenmalige parkiet ook zo gegaan is. De kweker had hem toen voor ons gekortwiekt dus vandaar.

Ik heb hem bij me genomen en een tijdje gezeten met hem in mijn hand. Ik heb hem ook op mijn schouder gezet en dit durfde hij ook. Maar waarschijnlijk uit angst of uit onwennigheid. Want als ik met mijn hand naar hem toe ga dan fladdert hij weer weg. In de kooi is dit ook een probleem. Hij blijft wel rustig zitten als ik met hem praat en ook als ik met mijn hand in de kooi ga. Maar hij wil echt niet op m'n vinger stappen. Hij blijft gewoon zitten. Pas als ik hem tegen z'n buikje duw stapt hij op. En vaak als ik dan m'n hand uit de kooi haal dan sprint hij net voordat hij uit de kooi is weer terug op z'n stokje.

Eten doet hij ook niet, behalve als ik trosgierst in zijn kooi hang of als ik het heel dicht bij z'n gezicht houd en dan nog moet ik zijn snaveltje een soort van openduwen met het trosgierst voordat hij begint te eten. Als hij dan aan het eten is, dan haal ik de trosgierst langzaam bij hem weg, echt enkele milimeters. Maar zodra het een centimeter bij hem vandaag is doet hij er geen moeite meer voor om erbij te kunnen en zeker niet als ik het op mijn hand leg. Ook zaadjes op mijn hand leggen werkt niet. Hij vertikt het om te eten. Wel zie ik dat als ik weg ben geweest hij wat van het trosgierst op heeft als het in zijn kooi hangt. Heb hem ook nog nooit zien drinken. Ik heb hem nu vanaf zondag.

De tweede is eigenlijk precies hetzelfde. Samen zitten ze de hele dag op hetzelfde stokje. Ze eten niet. Gaan ook niet op de boden van de kooi zaadjes pikken. Ze eten allebei niet uit hun aparte voederbakjes en drinken ook niet. De tweede is ook gekortwiekt.

Ik haal ze vaak uit de kooi maar dan fladderen ze eigenlijk altijd weg en landen ergens op de grond. Ze zijn niet graag bij me heb ik het idee. Misschien ben ik ook veel te hard van stapel gelopen maar ik was echt zooooo super enthausiast. Ik wilde mijn parkieten maatje terug en zou het helemaal geweldig vinden als ze met z'n tweeen tam waren en zich veilig bij mij voelde en mij ook als een van hun zagen.

Ik heb eigenlijk ook spijt van het kortwieken want nu zijn ze min of meer gedwongen rustig te zijn. Ik had het idee dat ze met vleugeltjes veel meer pit in zich hadden dan nu. Ze zijn duf en stilletjes, ze fluiten echt heeeeel af en toe. Ze ontdekken de kooi niet en gaan niet op onderzoek uit. Ik weet niet of de tweede een mannetje of vrouwtje is. De kweker zei een vrouwtje maar ik heb er mijn twijfels bij. de neusdop van de tweede veranderd nogal vaak van kleur. Soms is het blauwig en soms roze. Terwijl Fons neusdopje blauwig is en altijd zo is gebleven.

Maar wat kan ik nu het beste doen? Ik heb het idee dat ze of de kooi niet leuk vinden of gewoon niet weten wat ze moeten doen. Ze zitten echt de hele dag stil. De groene heb ik pas sinds eergisteren. Ik moet er wel bij zeggen dat ik ze kan aanraken, aaien etc. Ze schieten ook niet weg als ik met m'n hand in de kooi ga. De groene heel soms als ik haar op m'n vinger de kooi uit wil halen waarop Fons dan ook weer zo reageert. Maar als ik met een handje zaadjes bij ze kom dan kijken ze er niet eens naar. Hier maak ik me gewoon echt zorgen om.

Ik zou graag opnieuw willen beginnen maar weet niet hoe ik dit aan moet pakken. Heeft iemand tips?

Ik post ook even wat fotos zodat jullie kunnen zien over wie ik het heb :) Heeft iemand enig idee wat de groene zou kunnen zijn?

Dit is Fons


Dit is de groene (wil hem/haar pas een naam geven als ik het geslacht weet)


Samen:


Sara

Welkom op het forum! Ik heb in eerste instantie het idee dat je twee popjes hebt, omdat het zover ik zie wel erg licht is rond de neusgaatjes. Misschien kan je eens zoeken op het forum naar jonge parkietjes en hun geslacht, want foto's geven regelmatig een vertekend beeld. Over het kortwieken, tja, je geeft het zelf al aan. Dit is voor een parkietje een traumatische ervaring met "boze mensenhanden". Het is normaal dat parkieten die net een hele reis hebben afgelegd naar een nieuwe thuis er maar stilletjes bijzitten, maar het is nog normaler dat parkietjes die daarna ook nog eens gekortwiekt zijt, er een hele tijd duf en stilletjes bijzitten. Hun belangrijkste "component" om voort te bewegen en te vluchten, is er immers niet meer. Aangezien het kwaad al geschied is, kan ik alleen maar de tip geven: doe het zeker niet meer opnieuw. Hopelijk groeien de veren voldoende aan tijdens de jeugdrui. Zoals je zelf zegt: parkietjes die gekortwiekt zijn, komen uit angst op je vinger als je tegen hun buikje duwt. Ik lees dat je eigenlijk gewoon veel te snel wilt gaan. Tam maken gaat niet over één nacht ijs, dat is een proces van vertrouwen winnen en "maatjes" worden. Aangezien je het vertrouwen met kortwieken al beschaamd hebt, kan dit "proces" meer tijd en moeite kosten. Ik vind dat je ook pas echt weet of een parkietje tam is als het zijn vliegvermogen heeft, omdat enkel parkietjes die kunnen vliegen naar je toe kunnen vliegen en dat is één van de duidelijkste manieren om te tonen dat ze bij je willen zijn. Ik zou dus in eerste instantie een aantal stappen teruggaan: pas gekochte parkietjes hebben een tijdje nodig om aan hun nieuwe thuis te wennen. Je kan de parkietjes dus best een weekje rustig in de kooi laten, dus niet meer met je hand erin gaan of iets dergelijks. Praat wel rustig tegen hen als je in de buurt/kamer komt. Na een weekje wennen kan je dan beginnen met het tam maken. Dit doe je zeker niet door ze te dwingen op je vinger te stappen met je vinger tegen de buik, dit doe je met iets dat ze lekker vinden en dat is inderdaad trosgierst. In het bekje duwen mag je zeker niet doen. De parkietjes zullen heus wel eten, dus bied wat trosgierst aan in de kooi en over een weekje, als ze zich wat meer op hun gemak voelen, door de tralies. Het is vaak zo dat het even duurt voor je ze ziet eten. Je kan ook wat voer op de bodem van de kooi strooien om ze het in eerste instantie wat makkelijker te maken. Ook kan je trosgierst bevestigen naast de voerbak, zodat ze zeker weten waar de voerbak is. Toch vermoed ik dat je wel lege zaadschelletjes zal zien in de voerbak en ze vast al eten. Als dat lukt kan je met een lang stukje trosgierst de kooi in gaan en als ze daarvan eten wordt het stukje trosgierst alsmaar korter, tot je het tussen je twee vingers houdt en ze op je vinger moeten om eraan te kunnen. Zoals je ziet is er dus heel wat geduld nodig om tam te maken (soms kan dit ook snel gaan, maar niet bij parkietjes die nu toch wel schrik hebben gekregen van mensenhanden en het hele gebeuren) en is ze dwingen door ze aan te raken (ze kunnen geen kant op) zeker niet de manier, want je zet zo eerder een stap achteruit in het proces, terwijl je net hoopt te bereiken dat ze je aardig vinden. Dus even samengevat: nooit meer kortwieken, tot niets dwingen en vooral... Een hoop meer geduld.  ;)

Vele groetjes en succes,

Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Pierlala

Bedankt voor je reactie.

Ik denk dat ik inderdaad een paar stappen terug ga en ze een weekje met rust laat. Wanneer is de eerste rui? Ik hoop dat ze dan weer hun vleugels krijgen zodat ze zelf kunnen kiezen of ze bij me komen.

En ik bedoel niet dat ik het trosgierst in hun mond duw. Maar ik hou de streng trosgierst bij z'n snaveltje en duw zijn bovensnaveltje omhoog met het trosgierst en dan proeft ie het met z'n tongetje en begint dan te eten. Alleen dan eet ie het als ik het geef. Hij komt niet naar me toe als ik het geef.

Sara

De jeugdrui start geloof ik rond de leeftijd van 12 weken, dus tussen 3 en 4 maanden. Dat zal vermoedelijk dus niet meer zo lang duren, maar er is soms meer dan één rui nodig voor gekortwiekte parkietjes hun vliegvermogen terug hebben. Dat van de trosgierst had ik ook inderdaad zo begrepen, maar je kan het dus best voorlopig ophangen en de stappen volgen zoals ik bovenstaand bericht beschreef (wel maximum een halve stengel per parkiet per week, want het bevat heel wat vet). Met veel geduld en het zetten van kleine stapjes per keer, zal het wel goed komen.  :) Alsnog veel succes!

Vele groetjes,

Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes