Oorzaak overlijden grasparkiet

Gestart door jasmina, mei 04, 2015, 13:50:57

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

jasmina

Hallo allemaal!
Normaal ben ik alleen maar van het lezen van allerlei forums, waarop dan ook al wijze antwoorden zijn gegeven.
Maar nu heb ik zelf een vraag die voor mij best belangrijk is momenteel.
Afgelopen zaterdagochtend is mijn geliefde parkietje (Sjonny) overlijden na een zware nacht. Hij is 8 jaar geworden, terwijl ik verwacht had hem nog minstens 5 jaar bij me te hebben.
Hij had al sinds Pasen last van een pootje, kon er niet goed op staan, maar hij deed verder nog wat hij altijd deed (even enthousiast over alles, veel rondvliegen en spelen, goed eten en drinken, etc.). Omdat het niet ernstig leek, en in het weekend de dierenarts bereiken nogal wat kost, heb ik het een paar dagen afgewacht. Na het paasweekend leek hij ook geen last meer te hebben van zijn pootje.
Tot vorige week, toen ik merkte dat hij toch weer moeite had met er mee lopen (maar niet zo erg als de keer er voor). Ik heb toen afgelopen woensdag een afspraak gemaakt bij de dierenarts. Sjonny gedroeg zich superbraaf en de dierenarts zei ook niks opmerkelijks aan zijn lichaam te voelen. Hij zag er goed uit en was ook lenig.
(tussendoor: twee jaar geleden was Sjonny ziek en kon ook niet op dat pootje staan. Hij kreeg toen metacam van de dierenarts en was binnen een dag weer helemaal opgeknapt.).
De dierenarts gaf geen medicijn mee, vanwege de bijwerkingen.

De volgende dag leek Sjonny zwakker te zijn dan normaal. Wou nog wel spelen, maar bleef veel stilzitten op bepaalde plekken in het huis. Later op de dag merkte ik ook dat zijn ontlasting veel in zijn veren bleef hangen. De dag er na (vrijdag) was hij nog zwakker. Kon nog wel klimmen, eten en drinken en wou ook nog rondvliegen. Snel merkte ik dat hij moeite had met vliegen, dus heb ik hem in zijn kooi gelaten de rest van de dag. Theedoek over één kant en deels in de zon en uit de tocht. Zelf had ik een drukke dag, dus heb ik niet bij hem kunnen zijn.
Toen ik later in de middag thuiskwam bleek dat hij toch rond had gevlogen (anderen hadden zijn kooi opengezet, zonder bij hem te blijven). Mijn vader vond Sjonny ergens in een hoekje op de grond, mogelijk op zoek naar zijn kooi. Sjonny was nog steeds ziekjes, maar kon wel op zijn stokje zitten. Ik moest de rest van de avond werken dus heb doorgegeven dat hij absoluut zijn kooi niet mocht verlaten en niet in de tocht gezet mocht worden.
Toen ik laat in de avond weer thuiskwam was hij heel erg zwak. Hij was in een doos gezet onder een lamp die warmte afgaf. Hij kan niet lopen, zat de hele tijd met zijn poten gespreid op zijn kontje en wou niet eten en nauwelijks drinken. De rest van de nacht is hij bij mij gebleven.

Sorry voor dit extreem lange (en misschien nutteloze) verhaal, maar nu kom ik tot het punt:
Sjonny kreeg stuiptrekkingen in de loop van de nacht. Daardoor heb ik hem in een theedoek op mijn borst gehouden, met mijn hand over hem heen, zodat hij zichzelf geen pijn kon doen (denk ik).
Metacam weer toegediend (dit had ik opgehaald bij de dierenarts, op advies van een vogeldeskundige arts) en hij leek heel even op te knappen. Dronk een beetje en lag weer rustig (wel op zijn zijtje helaas). Later leek het alsof hij een epileptische aanval kreeg. Het was echt heel erg heftig om te zien. Op een gegeven moment lag hij helemaal stijf en ik dacht dat hij overleden was. Het bleek dat hij nog ademde. Na een soort schok hapte hij een beetje in mijn vinger en heb ik hem direct water gegeven. Even later werd hij weer stijf. Het 'wakker worden' herhaalde zich weer, maar hij lag later weer doodstil, met zijn oogjes halfdicht en was langzaam aan het happen (naar niks, want hij kon niet drinken). Vervolgens stierf hij.

Mijn vraag is vooral, wat is er gebeurd!? De dierenarts zegt de ene dag dat alles in orde is en twee dagen later is hij doodziek. Met epileptische aanvallen als gevolg. Ik heb de dierenarts geprobeerd te vragen wat een mogelijke doodsoorzaak is, maar de assistente kon alleen maar vertellen dat zij daar geen reactie op kunnen geven.
Ik begrijp het natuurlijk als niemand een antwoord voor mij heeft, maar ik voel me ontzettend schuldig. Ik ben bang dat hij inwendige bloedingen heeft opgelopen door het toch laten rondvliegen o.i.d. Of kou gevat door hem niet vroeg genoeg een betere plek te hebben gegeven.
Tevens heb ik telkens het gevoel hem levend te hebben begraven ..

Sorry voor het ontzettend lange verhaal! Maar ik moet het allemaal even kwijt en hoop heel erg dat er iemand is die ook zoiets soortgelijks heeft meegemaakt of mij misschien kan vertellen of Sjonny veel pijn heeft gehad of niet.
Eigenlijk zit ik met zoveel vragen en ik heb zijn dood ook nog niet echt geaccepteerd ..

Geen antwoord op dit topic maakt ook niet zoveel uit, ik heb in elk geval even mijn verhaal kunnen doen op een plek waar anderen mijn gevoel misschien wel kunnen begrijpen (niet veel mensen snappen namelijk het verdriet om een parkiet).

Groetjes en hopelijk een reactie!
:)

Loeky

Wat een heftig verhaal. Wij zijn geen vogelartsen en kan je dus niet zeggen wat er aan de hand was. Veel sterkte in ieder geval!
Groetjes uit Loeky's dierentuin

Dag lieve Loeky      † 21-10-2010, je was mijn beste maatje!
Dag vrolijke Happy † 24-04-2012, we missen je!
Dag mijn mooie bijzondere Doeky   † 07-04-2013, voor altijd in mijn hart!
Dag lieve Flurry, we missen je vrolijke parkiet!  † 14-07-2017 Dag Engeltje 11-03-19

jasmina

Bedankt!
Ik begrijp dat niemand kan vertellen wat er is gebeurd, helaas. Maar de dierenartsassistente wilt niet eens naar mijn verhaal luisteren (dat hij gezond werd verklaard en ineens ernstig ziek was), dus ik hoop vooral te ontdekken of iemand iets soortgelijks mee heeft gemaakt. En het heeft ook wel even geholpen om het van me af te schrijven.

karin v h

Jasmina het vaak heel moeilijk om de doodsoorzaak te achterhalen.
Ik had een parkietje en die had ik denk ik 1 1/2 jaar (of nog niet eens) en ik was er 's morgens mee naar de dierenarts geweest (geen vogelarts omdat die niet in de buurt zat) en kwam met een zeer gepeperde rekening thuis. Hij stelde een diagnose waar ik mij totaal niet mee kon vinden. Uiteindelijk was ik 's nachts zover om het beestje uit zijn lijden te helpen want hij was zo extreem benauwd. Ik was bezig om hem te helpen maar toen hoorde ik een plop hij lag onder in de kooi.
De dierenarts had een totale misser gemaakt met zijn diagnose.
Heel veel dierenartsen hebben verstand van honden en katten maar vogels daar hebben ze eigenlijk geen interesse in. Hij stond ook alles op te zoeken op zijn mobiel.
Het blijft toch vaak moeilijk bij een dierenarts om parkietjes te helpen, er zijn dierenartsen die de laatste tijd meer belangstelling hebben maar over het algemeen kun je beter naar een vogelarts gaan.
Ik weet niet of het geholpen zou hebben hoor, voor hetzelfde geldt heeft hij een hartaanvalletje gehad en was het zo gebeurd.
Heel veel sterkte met het verlies van je parkietje ik hoop dat je het gauw een plaatsje kunt geven.
Misschien wil je alsnog een ander parkietje proberen, ze kunnen echt heel oud worden, ik heb er eentje van 16 jaar. ;)

Parkieten-Freak

Heel droevig verhaal, maar het is niet te zeggen wat er aan de hand geweest is.
Je schrijft dat hij epileptische aanvallen heeft gehad en dat zou zeker heel goed kunnen. Misschien heeft je vogeltje een neurologische aandoening gehad waardoor het pootje (tijdelijk) niet meer goed mee bewoog.
Maar eerlijk gezegd geloof ik daar niet zo in.

Het ziek zijn, het niet fit zijn en de plakkende ontlasting duiden echt op een onderliggende aandoening. Wat voor ziekte weet ik niet. Mogelijk gewoon ouderdom of bepaalde voedingstekorten. o.a. vitamine B tekort kunnen een reden zijn voor neurologische stoornissen. Het kan ook zijn dat er ergens een tumor zat die voor de problemen zorgde.

De oorzaak van zijn dood kan eigenlijk alleen door autopsie vastgesteld worden, als er al een oorzaak gevonden wordt.
Heel veel sterkte in ieder geval!



jasmina

Ontzettend bedankt voor de steun en het delen van ervaringen/kennis!

DorisEnCharlie

Ik weet precies hoe je je voelt, het verlies van mijn beste vriendje afgelopen dinsdag ligt mij ook heel erg zwaar. Maar ik heb altijd het idee dat ik beter niet naar een dierenarts kan gaan, liever een vogelarts. Hoe vaak ik wel niet de diagnose "longontsteking" heb gekregen. De parkietjes kunnen zo'n enorm sterke band met je aan gaan dat het voelt alsof er een familielid overleden is. Ze zijn eigenlijk vaak ook deel van de familie. Ik wens jou heel veel sterkte met het verlies, hopelijk gaat het al een beetje beter.