Nieuwe huisgenoot(jes).

Gestart door RobV, december 19, 2014, 15:09:23

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

grasParkiet2

Jey eindelijk dan. Nu nog een foto en naam :)

En ik denk dat vogels andere wel missen. Eerst sliep je met 4 andere nu alleen. Eerst met andere spelen nu alleen.

RobV

Citaat van: gugakip op december 23, 2014, 19:43:51
Proficiat! :)

Klinkt mooi! Is hij ook al wat gaan eten/drinken? Dat duurt soms even dus daarom vraag ik maar even.
Dank je wel.  :)

Nee hij heeft nog niets gegeten of gedronken, maar toen ik hem in de dierenwinkel ging bekijken was hij druk aan het eten, misschien dat daarom de honger nog niet zo sterk is dat hij al een prikkel krijgt om zijn nieuwe onderkomen te verkennen op zoek naar eten?

In hoeverre parkietjes hun nestgenootjes missen wanneer ze worden verkocht weet ik niet, ik ken er in ieder geval geen onderzoeksrapporten van en ik betwijfel ook of er ooit onderzoek naar is gedaan.

Maar mijn boerenverstand zegt wanneer ik die zes nestgenootjes in de winkel de hele tijd zo met elkaar bezig zie, dat die diertjes zeker wel een band met elkaar hebben.
En wanneer je zo'n band verbreekt dan zal dat wel eventjes triest zijn voor zo'n diertje lijkt me.
Maar dat is gebaseerd op mijn eigen waarneming en gevoel, dat heeft verder geen enkele onderbouwing en iedereen kan en mag natuurlijk het tegendeel beweren en er van vinden wat die zelf wil.






RobV

Citaat van: grasParkiet2 op december 23, 2014, 20:10:39
Jey eindelijk dan. Nu nog een foto en naam :)

En ik denk dat vogels andere wel missen. Eerst sliep je met 4 andere nu alleen. Eerst met andere spelen nu alleen.

Ha, wat een enthousiasme van je grasParkiet2... leuk!

Voorlopig maak ik nog geen serieuze foto's van hem, ja in de kooi maar dat zijn slechts foto's om een indruk te krijgen.
Pas wanneer hij/zij los vliegt kan ik proberen om een paar mooie close-up's te maken en die zal ik dan zeker gaan plaatsen.
Hij ziet er trouwens helemaal niet mooi uit met die donkere vlek op z'n snavel, maar ik heb dit parkietje dan ook niet gekozen om uiterlijke kenmerken maar om zijn levendigheid en sociale gedrag naar zijn soortgenootjes toe.
Verder ziet hij er heel gewoon uit voor een oarkiet, veel groen en geel.  :P

Een naam heb ik nog niet, maar eh.. suggesties?

Één van de namen waaraan ik zit te denken is Fred, naar een hele lieve rode kater die ik 16 jaar heb gehad.
Maar ik weet niet of het een man of een pop is, dus onzijdige namen zoals Sam of Sammy kunnen natuurlijk ook.
Of Frodo, en eh.. Pepijn?

Hij maakt nu af en toe brabbelgeluidjes.... klinkt zo gezellig.



gugakip

Als je zelf lang weg moet en de parkiet alleen is kan je misschien de radio opzetten? Dat doen we hier wel vaak (ook als we thuis zijn) en daar houden ze echt van! Sommige liedjes vinden ze al helemaal geweldig en doen ze vrolijk mee.
Ook bestek in de keuken vinden ze super leuk, en eigenlijk tv ook wel, of gewoon gesprekken.

Wat doen jullie als jullie iets willen verstaan op de televisie? Bij ons is het gewoon opgeven om dan te luisteren meestal...

En Rob, was je parkiet nu al tam of niet? Anders weet je wat doen de komende weken! ;)

RobV

#24
@gugakip:

Ja dat van die radio was ik al van plan, goed idee.

Nee dit parkietje is beslist nog niet tam maar het is ook geen angstig vogeltje.
Ik ga hem niet proberen tam te maken, dat moet uit het diertje zelf komen vind ik, of niet.
Maar mijn ervaring met parkietjes is dat wanneer je ze veel aandacht geeft en geen gekke dingen met ze doet zoals zo maar vastpakken, veel van hen toch wel tam worden.
Ook oudere parkieten en dit is nog een jonkie dus ik heb er wel vertrouwen in.

Ik heb vanavond regelmatig naast de kooi gezeten en wat tegen hem gepraat en 'geluidjes gemaakt'.
Zoals ik al eerder zei is het een levendig parkietje maar hij ook wel nieuwsgierig van aard.
Al een paar maal kwam die iets dichterbij wanneer ik tegen hem begon te praten of wanneer ik naast de kooi plaatsnam. 
En dan dat koppie zo schuin, je snapt denk ik wel wat ik bedoel (en dat voor de eerste dag).

Het is een schrander en pittig diertje volgens mij, ik heb er een heel tevreden gevoel over.
En al mijn vroegere (positieve) ervaringen met parkieten lijken weer naar boven te komen, een soort van deja vu gevoel.  ;)

Iris7

Fijn dat je nu een parkiet hebt!

Als je een foto hebt, is het misschien te zien of hij/zij een pop of man is. Dat helpt ook bij het verzinnen van een naam.
Groetjes van Lotje en Sjakie!
Welterusten Moppie (22-12-2012).
Slaap zacht Sproet (16-01-2013).
Dag lieve Fluffy (12-03-2013).
Rust zacht Kareltje (20-08-2013).
Doei Pip, Sjakie mist je (04-08-2014).

RobV

Citaat van: Iris7 op december 24, 2014, 19:15:54
Fijn dat je nu een parkiet hebt!

Als je een foto hebt, is het misschien te zien of hij/zij een pop of man is. Dat helpt ook bij het verzinnen van een naam.

Dank je wel Iris7.

Ik zal morgen bij daglicht proberen een foto te maken die duidelijkheid zou kunnen verschaffen.
Maar ik laat hem/haar nog even niet uit de kooi.
Liever laat ik hem nog minstens een weekje acclimatiseren en wennen aan mij en zijn nieuwe onderkomen voordat hij hier de hele kamer mag gaan verkennen.

Hij heeft nu alle zitstokken uitgeprobeerd, gegeten en hij speelt regelmatig met een belletje dat aan een soort van touwladder hangt in zijn kooi.
Heerlijk, ik heb nu vier hele dagen de tijd om hem veel aandacht te geven en te observeren.
Ik ben benieuwd hoe zijn gedrag zich de komende dagen gaat ontwikkelen.
Wat dat betreft heb ik hem wel op een prima moment meegekregen.

Hij is wel heel klein trouwens, maar verder wijkt hij niet af van zijn nestgenootjes.
Het zal wel een klein parkietje blijven dan en in zijn ruime kooi oogt hij natuurlijk ook nog eens kleiner.

Groet,
Rob

RobV

Vanmorgen heb ik uitgeslapen en was mijn parkietje erg luidruchtig.
Hij had van zijn kooi een 'rommeltje' gemaakt, zo zat één van de zitstokken helemaal scheef.
Hij reageerde ook wat schuwer dan ik van hem tot nu toe gewend ben.
Dit is alweer aan het bijtrekken trouwens.

Wat mij ook is opgevallen en wat ik niet direct kan plaatsen, is dat wanneer ik naar de keuken (open met toog) ga en ik daar de kraan open zet, hij vrijwel meteen begint te roepen.
Ik vind het wel grappig, maar ik heb daar zo even niet direct een verklaring voor, het is trouwens echt roepen en niet hard krijsen zoals bij een protest.
Misschien heeft dit parkietje een bepaalde associatie met stromende kranen of zo?

Met oud en nieuw zou ik met mijn broer en zijn vriendin gaan stappen in de stad, maar ik overweeg nu om thuis te blijven omdat ook hier nogal wordt geknald.
Niet dat ik voor mijn parkiet al zo vertrouwd ben, maar om dat diertje hier helemaal alleen te laten zitten, daar voel ik mij ook niet helemaal goed bij.
Hij is hier natuurlijk ook nog niet gewend.

Dus, een goed idee om thuis te blijven, of gewoon toch een paar uurtjes naar de stad gaan?

Sonja

Hallo Rob,

Dat je parkiet gaat roepen als hij de stromende kraan hoort, kan zijn omdat hij boven het geluid van de kraan uit wil komen.
Het kan ook zijn dat hij roept omdat jij de kamer uitgaat. In dat geval is het een soort zoeken/houden van contact.

Met betrekking tot Oud & Nieuw:
Wat ik je in ieder geval aanraad, is ervoor te zorgen dat je parkiet op een rustig plekje staat, de gordijnen dicht te doen, en een lichtje te laten branden bij je parkiet.
De radio zachtjes laten spelen is ook een goed idee, dan valt het geknal ook wat minder op.

Als je het zo doet hoef je niet de hele avond thuis te blijven hoor. ;)

Groetjes
Sonja


RobV

Dank je wel voor je reactie Sonja.

Mijn parkietje staat al op een rustig plekje in mijn huis, rustig voor zover mogelijk met vuurwerk want ook hier gaat de laatste jaren steeds meer illegaal en dus zwaarder vuurwerk de lucht in.

Ik kijk nog even aan hoe hij het de komende dagen gaat doen. of hij zich hier al meer thuis en vertrouwd gaat voelen.
Zijn kooi staat direct naast de bank waar hij mij altijd kan zien.
Leuk om te zien dat hij me vaak in de gaten houdt.

Natuurlijk weet ik dat, ook al blijf ik thuis, er weinig is wat ik dan voor hem zou kunnen doen.
Het is gewoon meer het idee denk ik.

Ja, hij reageert onmiddellijk op de radio, dan begint hij gezellig te brabbelen.
Ik laat voortaan standaard de radio aan wanneer ik een tijdje van huis ga.

Het klinkt inderdaad als roepen wanneer ik de kraan aan doe, alleen waarom roept hij dan niet wanneer ik in de keuken ben zonder dat er een kraan open staat?

Parkieten zijn toch ondoorgrondelijk.  8) ;)

Groetjes,
Rob


Sonja

Citaat van: RobV op december 25, 2014, 23:50:33
Het klinkt inderdaad als roepen wanneer ik de kraan aan doe, alleen waarom roept hij dan niet wanneer ik in de keuken ben zonder dat er een kraan open staat?

Omdat hij waarschijnlijk, zoals ik al schreef, probeert boven het geluid van de stromende kraan uit te komen. ;)

Groetjes
Sonja

RobV

Update:

Mijn parkietje is verkocht als een week of acht, maar nu ik hem beter heb kunnen bekijken twijfel ik daar toch aan.
Zo is zijn staart denk ik nogal lang voor een jonge parkiet.

Verder reageert hij zeer paniekerig op mijn handen terwijl ik daar nog amper mee in de kooi ben geweest, slechts één keer om een zitstok terug te plaatsen.
Op mijn gezicht reageert hij weer niet bang, wanneer ik mijn gezicht vlakbij de kooi hou en ik praat rustig tegen hem, komt hij zelfs naar mij toe.
Ook roept hij mij nu wanneer ik wegga of terugkom.
Maar die angst om mijn handen baren mij toch enigszins zorgen, die moet ik echt op mijn rug houden wanneer ik in de buurt kom anders raakt hij in paniek.
Ik vind dat toch vreemd gedrag voor een jonge parkiet.
Ook is hij angstig om te eten wanneer ik in de buurt ben, liefst wacht hij met eten tot ik uit de kamer ben.


Hij heeft aan het eind van zijn snavel een donkere plek, zou dit met knippen te maken kunnen hebben wat niet goed is gegaan?
Dat zou zijn angst voor handen mogelijk kunnen verklaren, het is net of hij getraumatiseerd is.
Zijn snavel is ook nu al aardig lang, ik heb wel een zitstok in de kooi  geplaatst waaraan hij nagels en snavel kan slijten maar of dat voldoende is?
Volgende week ga ik nog eens kijken voor andere spullen voor zijn snavel.

Samm

Hele jonge parkietjes hebben nog zwart aan de snavel, je kan eens foto's opzoeken op internet om te vergelijken :), misschien handig hier een foto te plaatsen om de leeftijd te kunnen bepalen en of die niet te jong is.

Even over de angst voor handen.. Je bent een heel klein diertje die bij zijn soortgenootjes is weggerukt en nu alleen is, jij bent super groot en het zit nou niet gelijk in een vogel van ik vind mensen leuk.. Dat moet groeien!

RobV

Citaat van: Samm op december 28, 2014, 21:15:07
Hele jonge parkietjes hebben nog zwart aan de snavel, je kan eens foto's opzoeken op internet om te vergelijken :), misschien handig hier een foto te plaatsen om de leeftijd te kunnen bepalen en of die niet te jong is.

Even over de angst voor handen.. Je bent een heel klein diertje die bij zijn soortgenootjes is weggerukt en nu alleen is, jij bent super groot en het zit nou niet gelijk in een vogel van ik vind mensen leuk.. Dat moet groeien!

Hoi Samm,

Ik ben mij er zeker van bewust dat het voor een jong diertje niet niks is om zo bij zijn nestgenootjes te worden weggerukt om in een vreemde omgeving weer uit zijn transportdoosje te moeten stappen, dat heb ik in mijn eerdere berichten ook gezegd.

Maar ik zie wel een heel groot verschil in gedrag of ik hem benader met mijn handen zichtbaar of juist niet zichtbaar voor hem.
Wanneer ik met mijn hoofd dicht bij de kooi ga zitten en rustig met hem praat, komt die naar me toe en gaat vlak bij me zitten en is hij heel relaxed.
Gaat zich zitten wassen, doet soms zijn oogjes dicht en lijkt heel tevreden.
Maar owee wanneer hij mijn handen ziet, en dan hoef ik niet eens heel dicht in de buurt van de kooi te zijn.
Dan is het paniek of tenminste ongerustheid en gaat hij zo ver mogelijk in de kooi zitten met zijn veertjes helemaal plat.

Verder roept hij me sinds kort na wanneer ik naar een andere kamer ga, en wanneer ik weer de huiskamer in kom dito.
Heel gezellig.

Ik kan het natuurlijk mis hebben, maar zo'n tegenstelling in gedrag ben ik nog nooit eerder tegengekomen bij parkieten.
Ik kan het maar moeilijk plaatsen.

Ik zal eens proberen om een duidelijke foto van hem te maken en hier te plaatsen.

Ow, en het parkietje heeft nu een naam: Sam, of Sammetje.
Leek mij wel leuk om jou de primeur te geven. *lol*
Lekker kort en duidelijk, en het maakt niet uit of het nou een man of een pop blijkt te zijn.
Niet dat een parkiet daar nou mee zou zitten..

Dus in het vervolg zal ik het maar over Sam hebben in plaats van 'het parkietje'.

Groet,
Rob



Samm

Haha dat vind ik nou een leuke naam!

Ik heb het verhaal van jou eigenlijk alleen nog maar meegemaakt, die 4 van mij hadden ook geen problemen met gezichten maar wel met de handen, bij mijn schoonmoeder en schoonzus idemdito dus wat jij zegt beschouw ik als normaal.. Ze zijn met de handen gevangen om naar een dierenwinkel te vervoeren en daarna nog een keer om met de eigenaar mee te gaan, dus ze weten donders goed dat ze moeten uitkijken voor handen.

RobV

Citaat van: Samm op december 29, 2014, 12:09:01
Haha dat vind ik nou een leuke naam!

Ik heb het verhaal van jou eigenlijk alleen nog maar meegemaakt, die 4 van mij hadden ook geen problemen met gezichten maar wel met de handen, bij mijn schoonmoeder en schoonzus idemdito dus wat jij zegt beschouw ik als normaal.. Ze zijn met de handen gevangen om naar een dierenwinkel te vervoeren en daarna nog een keer om met de eigenaar mee te gaan, dus ze weten donders goed dat ze moeten uitkijken voor handen.

Fijn dat de naam je bevalt, ik had ook niet anders verwacht natuurlijk.  ;)

Wat grappig dat onze ervaringen zo verschillend zijn, ik heb vroeger ook parkieten gehad en hoewel de meesten daarvan dit gedrag ook lieten zien, hun angst voor handen was niet zo sterk en duurde zeker niet zo lang.
Eigenlijk waren ze alleen echt bang wanneer ik met mijn hand in de kooi ging, Sam schrikt al wanneer ik nog ruim een meter of twee van de kooi sta met mijn handen zichtbaar voor hem.

Maar ik ben blij dat je dit gedrag herkent, ik hoef mij dus geen zorgen te maken.
Ik vind het trouwens wel leuk dat ik nu al merk dat er een zekere band tussen ons aan het ontstaan is (wat natuurlijk ook een goed teken is) en dat hij verder heel levendig en speels is.

Vanavond moest ik echt even met mijn hand in de kooi om wat te doen en ik heb hem rustig toegesproken en er tegelijk op gelet dat de bewegingen van mijn hand rustig en niet onverwachts voor hem waren.
Ik heb mijn hand pas teruggetrokken toen hij niet meer fladderde maar op de bovenste zitstok zat om vandaar mijn hand in de gaten te houden.

Ik maak nog even geen foto van hem omdat ik pas thuiskom van mijn werk wanneer het al donker is en ik dan met flits moet fotograferen.
En dat komt de juiste weergave van de kleuren natuurlijk niet ten goede.

Groet,
Rob

karin v h

Rob je zou eens een klein stukje trosgierst in je hand kunnen nemen en hem dat doen toereiken. Zo kan hij aan je hand wennen, als dat lukt kun je het na een tijdje op je hand leggen. Niets is zo vervelend als parkietjes doodsbang zijn voor je handen. Vroeg of laat moet je ze toch een keer beet pakken en dan is het fijn als de hand niet zo'n eng object is. Of zaadjes in je handpalm leggen.
Probeer het over een paar dagen eens, als hij rustig is van je stem heb je al veel gewonnen.
Ik heb hier 6 parkietjes zitten, 4 zijn totaal niet bang en 2 wel, je weet niet hoe vaak ze zijn vast gepakt voorheen, meestal krijg je het er wel uit maar soms blijven ze bang.
Succes. ;)

RobV

Hoi Karin,

Ik ben dat inderdaad van plan met dat aanreiken, ik zit alleen nog met de timing.
Op dit moment ben ik bang dat hij die trosgierst niet eens ziet, maar alleen maar mijn hand.
Maar je hebt helemaal gelijk wanneer je zegt dat het vroeg of laat nodig kan zijn om hem een keer met de hand te pakken om wat voor rede dan ook.
En dan is het voor hem beter wanneer hij minder gestrest raakt omdat hij niet meer bang is voor mijn handen.

Vanavond moest ik echt iets doen in de kooi met mijn hand, ik heb erop gelet dat mijn hand rustig bewoog en voor de parkiet geen onverwachte beweging maakte terwijl ik hem ondertussen heel rustig toesprak.
Ik heb mijn hand pas uit de kooi gehaald toen hij gestopt was met fladderen en vanaf de bovenste zitstok mijn hand in de gaten hield.
Misschien is het een idee om dit de komende dagen elke dag een keer te herhalen en wanneer hij minder paniekerig reageert eens te proberen om hem die trosgierst aan te reiken?

Je weet inderdaad niet wat ze al hebben meegemaakt, maar omdat hij nu echt wel contact met mij zoekt dmv roepen en 'kletsen' ben ik wel positief.
Maar juist omdat je niet weet wat zo'n diertje voor ervaringen heeft probeer ik niets te forceren en wacht ik liever iets te lang met een volgende stap dan dat ik het te snel opbouw.


Bedankt voor het meedenken.    :)

Groet,
Rob

RobV

Update:


Sam is nog steeds bang voor mijn handen maar wanneer ik ze heel rustig beweeg raakt hij al niet meer in paniek.
Soms kan ik hem met mijn pink door de spijlen tot op enkele centimeters benaderen.

Sinds een paar dagen kan ik contact met hem krijgen door te fluiten.
Hij antwoord dan en komt naar me toe wanneer ik mijn gezicht dicht bij de kooi hou ter hoogte van de zitstok waarop hij dan zit.

Vandaag heeft hij voorzichtig aan het topje van mijn neus gesabbeld toen ik thuiskwam, geweldig gevoel was dat, het eerste fysieke contact met mijn nieuwe huisgenootje.

Verder gaat het prima met hem, hij is zeer speels en actief.
En hij geeft er de voorkeur aan om van stok tot stok te fladderen in plaats van te klauteren, de kooi is daar net ruim genoeg voor.
Ik verheug me er al op dat hij straks los mag vliegen, wat zal hij daar van genieten.

Ik heb wel besloten wanneer hij straks tam is, om uit te gaan kijken naar een maatje voor hem.
Hij is zo actief en zoekend naar contact, een maatje zal hem zeker goed doen.

Groet,

Rob

RobV

#39
Update:

In de afgelopen dagen is het 'inburgeren' van Sam weer aardig gevorderd.
Met trosgierst heeft hij tot nu niks, in de kooi gehangen, op de bodem gelegd, in zijn voerbakje gedaan, Sam negeert het.
Okee, ik ga het niet eens proberen om hem trosgierst uit de hand te voeren.

Ondertussen heeft hij mijn pink door de spijlen van de kooi helemaal geaccepteerd, hij komt er soms zelfs op af wanneer ik mijn pink aanbied.
Hij pakt de pink en knabbelt eraan.
Soms wrijft hij zijn kopje ertegenaan, maakt er zachte geluidjes bij, knabbelt weer wat aan mijn pink, het gaat er allemaal heel relaxed aan toe.
Ik heb hem wel nooit eten met mijn hand aangeboden, maar het niet meer bang zijn voor mijn hand, nou in ieder geval mijn pink, is ook niet helemaal vanzelf of spontaan gegaan.
Uren heb ik naast zijn kooi gezeten en met hem 'gepraat' gefloten, hem rustig mijn pink aangeboden ondertussen fluitend want daar reageert hij altijd zo enthousiast op.
Maar dat hij nu dus zelf op mijn pink afkomt, helemaal geweldig om zo te ervaren dat het vertrouwen nu met de dag groeit.

Aanstaand weekend ga ik niet van huis, ik heb geen afspraken en moet alleen de deur uit voor wat boodschappen.
Ik denk eigenlijk dat Sam nu wel zo ver is dat het deurtje een keer open kan.

Sam is soms net een clowntje zoals hij onder het spelen allerlei capriolen uithaalt, zich in allerlei bochten wringt, en ondertussen zichzelf van commentaar voorziet.
Hoe vermakelijk om te zien!

Het is dat 'Sam' gewoon een geschiktere naam is voor een parkiet, anders had ik hem 'alle gekheid op een stokje' genoemd.
Maar daar gaat die vast niet naar luisteren.


Groet,
Rob