Spiegeltje bij het deurtje?

[JudithO]

Ik heb hier een aantal keren gelezen dat je een spiegeltje bij het deurtje kan leggen, als de parkietjes niet de kooi uit willen.
Maar hoe wordt dit bedoeld? En wat is hiervan het doel?

Budgie en Chico komen ook vrijwel nooit uit hun kooi, alleen als het 'per ongeluk' gebeurd; als ze bijvoorbeeld langs het deurtje klimmen en hun evenwicht verliezen en ze daardoor buiten de kooi belanden.

[Sonja]

Hallo Judith,

De achterliggende gedachte hiervan is dat ze in het spiegeltje een soortgenootje zien, en dat ze daardoor dan meer zouden durven.

De meningen over wel of niet een spiegeltje in/bij de kooi zijn verdeeld, maar zelf ben ik er geen voorstander van.
Veel parkietjes zien er zo echt een soortgenootje in, dat ze het spiegeltje gaan voeren en dat kan soms zulke extreme vormen aannemen dat ze niets anders meer doen dan hun eigen spiegelbeeld voeren en nergens anders meer belangstelling voor hebben.
Beter vind ik een echt soortgenootje geven.

Parkietjes zijn van nature heel nieuwsgierig van aard, en het kan wat korter of langer duren: op een gegeven moment wint de nieuwsgierigheid het toch van de angst voor het onbekende, in verreweg de meeste gevallen.

Zijn Budgie en Chico tam?
Je kunt proberen de omgeving buiten de kooi zo aantrekkelijk mogelijk voor ze te maken, met speeltjes etc.
Je kunt een mooie parkietenboom maken, of een speeltuintje (die laatste kun je ook kant en klaar kopen), met hun favoriete speeltjes erop.
Daar moeten ze dan ook weer eerst aan wennen natuurlijk, dus je kunt dat eerst een tijdje in de buurt van de kooi zetten.
Speeltjes erop die ze goed kennen en waar ze ook in de kooi graag mee spelen, helpt ook weer een beetje mee.

Hoe tammer je parkietjes zijn en hoe hechter de band die ze met jou hebben, hoe beter.
Want dan willen ze ook graag bij jou zijn, en aangezien jij door de kamer loopt.....

Veel succes en plezier met je lieverdjes,

groetjes
Sonja

[JudithO]

Oké, dan laat ik dat spiegeltje voor wat het is. Heb bij mijn ouders een spiegeltje hangen, maar daar knagen ze alleen maar aan en gaan er bovenop zitten. Hun spiegelbeeld is niet interessant.

Bij mijn ouders zijn ze er wel eens vrijwillig uitgekomen, daar heeft de kooi in deurtje op het dak, waar ik trosgierst op had gelegd. Hier bij mij thuis zijn ze er ook wel eens uitgeweest, op mijn hand. Maar dat is al een maand geleden. Sindsdien zijn ze er niet meer uit geweest.
Ze zijn nog niet volledig tam, vooral Budgie heeft even een terugval. Ze maken het me ook enorm moeilijk doordat ze elkaar steeds in de haren (veren) vliegen zodra ze in elkaars buurt komen. Ik kan ze dus in principe niet meer allebei tegelijk op mijn hand houden. Pubers!
Ik blijf doorgaan, de aanhouder wint.