Het einde van mijn parkietenhoofdstuk

[Sara]

Beste allemaal,

Vol van verdriet moet ik hier jammer genoeg laten weten dat ik mijn gevleugelde engeltje Timo dood heb terug gevonden in zijn kooi toen ik vandaag van school kwam. Het nieuws is nog bijzonder vers, maar ik moet het hier gewoon al delen... Hij was het laatste parkietje in rij van vele parkietjes die in mijn leven de revue gepasseerd zijn nadat ik in 2005 begon met het houden van deze pientere vogeltjes en hier lid werd op het forum. Helaas is geen enkel grasparkietje bij mij ouder geworden dan 5 jaar; hoe dat komt, is voor mij een vraagteken. Timo was een parkietje 'van eigen kweek'. Zijn ouders waren een prachtkoppel en hebben de leeftijd van 5 jaar maar net gehaald. Timo heeft op 31 augustus zijn 5de verjaardag nog mogen vieren...

In ieder geval kreeg ik geen genoeg van parkietjes in mijn leven. Als het van mij afhing kreeg Timo één of meerdere vriendjes. Helaas ben ik ongeveer in 2009 allergisch geworden voor allerlei dingen, doch voor geen enkel soort huisdieren, behalve/maar wél voor grasparkieten. Dat deed mijn mama beslissen dat Timo mijn laatste parkietje zou zijn zolang ik bij haar inwoon. Ik hoopte er dus op dat hij nog lang bij mij zou blijven, dat hij er nog zou zijn als ik alleen ging wonen en ik dan een maatje voor hem kon kopen. Helaas heeft het niet mogen zijn...

Ik kan hem nog zo grappig horen zeggen: "Hey, dag schatjes! Alles goed? Jaaaaa! En met jou? Ook hé!" en nog veel meer. Het gemis van hem, maar ook van het volledige hoofdstuk uit mijn leven met grasparkietjes dat nu afgesloten wordt, zal énorm zijn... Maar ik probeer steun te vinden in de gedachte dat Timo nu bij zijn broertje Pucky, zijn ouders Noah en Paco, en hun andere lieve vriendjes is.

Vele droevige groetjes,

Sara

[Wouter]

Wat vreselijk Sara.. Sterkte!

[Samm]

Heel veel sterkte!

[elisekuijpers]

Smurf veel sterkte!

[DobbyFloppy]

Ach wat een droevig nieuws, veel sterkte ermee

[Parkieten-Freak]

Wat afschuwelijk Sara, ik leef met je mee. Wat zal het stil zijn nu in huis.
ik wens je heel veel sterkte en heb alle begrip voor je besluit om geen parkieten meer te nemen. Heel jammer maar helaas is het niet anders.....

[inge]

Wat jammer Sara,heel veel sterkte ook namens ons!!

[Sonja]

Wat een verdrietig nieuws, Sara.
En wat een leegte zul je voelen....

Ik wens je ontzettend veel sterkte bij het verwerken van het verlies van je lieve vogelvriendje.
En ook bij je -begrijpelijke- besluit om geen gevleugelde vriendjes meer in huis te nemen.

Groetjes
Sonja

[Audrey]

Oh Sara, wat verdrietig dat je afscheid moest nemen van kleine Timo. 
Heel veel sterkte!

[Loeky]

Sara wat een naar nieuws zeg. Wat zal het stil zijn. Heel veel sterkte gewenst hoor!
We leven met je mee!

[Sara]

Bedankt voor de lieve reacties allemaal, die doen me echt goed.
Als je na zoveel jaar geen parkietjes meer hebt, merk je pas wat voor een grote plaats zo'n kleine vogeltjes in je leven innemen. Geen rinkelende belletjes, druk en blij heen-en-weer-gespring van stok naar stok als ik binnenkom van weggeweest en grappig gebabbel meer. Timo is intussen begraven en heeft natuurlijk sowieso voor altijd een plaatsen in mijn hart gekregen...

Vele groetjes,

Sara

[Eefje]

Heel veel sterkte Sara! 

[ParkietHaarlem]

Wat een vervelend nieuws Sara. Ik wens je veel sterkte met het verlies van Timo.
Ik kan me maar half voorstellen hoe jij je nu voelt. En dat zal heel verdrietig zijn.

Nogmaals sterkte!

[Sara]

Ook jullie bedankt voor de lieve reacties, ParkietHaarlem en Eefje. Mijn mama zegt nu nog: "Ja na Timo mocht je geen parkietje meer, maar dat Timo er zo snel niet meer zou zijn, had ik daarbij wel niet verwacht..." Stiekem hoop ik dat ze bijdraait, want ik mis hem enorm en mijn allergie nam ik er graag bij... Al is Timo helaas onvervangbaar natuurlijk.

Vele groetjes,

Sara

[Iris7]

Wat jammer... Heel veel sterkte!

[Sara]

Dankje!

Vele groetjes,

Sara

[Idske]

Sterkte! Liefs en knuffel.

[Sara]

Dankjewel Idske.

Vele groetjes,

Sara