reizen per vliegtuig

Gestart door Anouk, september 02, 2012, 13:53:41

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Anouk

Hallo,

Ik ben net lid van dit forum en heb zo direct nog geen antwoord gezien op mijn vraag:

Kan je een parkietje meenemen per vliegtuig? Zijn daar bepaalde regels/documenten voor nodig?
Kan ik haar voorbereiden op zulke onderneming?

Wij willen naar Centraal-Amerika verhuizen en zouden ons (in het centrum van Brussel!!) gevonden   popje graag meenemen. Er is geen vrolijker en eigenlijk gemakkelijker huisdiertje dan een parkietje.

Als iemand ons daarover kan informeren, dat zou geweldig zijn. Heb al gezocht op internet en ben zo op de site 'Parkieten-Freak' terecht gekomen.

Sara

#1
Ik heb wel een topic voor je gevonden op dit forum dat al over dit onderwerp handelt: http://forum.parkietenweb.nl/index.php?topic=25044.0
Over je parkietje: je hebt je parkietje gevonden in het centrum van Brussel, ben je dan wel zeker dat dit parkietje niet een wild diertje was? In Brussel leven er namelijk veel grasparkietjes in het wild.
Edit: ik zag in een ander topic dat je parkietje praat. Dan zal het vast wel niet gaan om een wild parkietje.

Vele groetjes,

Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Anouk

Hallo Sara,

Bedankt voor de link die je doorstuurde.
Ons Pruchke is geen wild parkietje want dat zijn groene en een grotere soort die in en rond
Brussel wonen dus ik denk toch geen grasparkieten. Waarschijnlijk is ze bij een paar apartementen verder ontsnapt want die heeft ook papegaaien en een hond en zo.
Ze werd achterna gezeten door 2 zwarte kraaien die vastbesloten waren een lekker maal te genieten!

Ons Pruchke heeft bij ons leren praten na ongeveer 3 weken en na 1 week was ze al handtam. Ik schatte haar toen rond de 4 à 5 maanden gebaseerd op de verkleuring van de neusdop. Deze info heb ik via google gevonden want ik kende echt niks van parkieten.

Ondertussen hebben we haar 6 maanden en zelfs mijn man die eigenlijk wat onhandig is en minder     geinteresseerd in huisdieren, is er helemaal weg van, hij wil echt niet meer zonder ons Pruchke!

Haar naam is ook niet echt origineel maar ik kon mij op dat moment geen andere bedenken. In het frans is "parkiet" "perruche" maar als je dat snel uitspreekt vallen een aantal letters weg en dan het verkleinwoord en voilà...

Ze heeft wel een bijtperiode achter de rug, zo ongeveer tot een maand geleden. Eerst gaf ze super  veel kusjes en plots werd haar blik heel gefocust en klets! dan hing ze in je lip en echt om te hebben, hoor!
Nu is die dus voorbij en mij geeft ze zo ongelooflijk veel kusjes dat ze soms naar mijn gezicht vliegt om dan haar nageltjes in mijn lip te plaatsen om zich vast te houden en haar kusjes te geven of te  ontvangen. Uiteraard is dat niet de bedoeling, is redelijk onhandig voor beide partijen :-s

Ik denk dat wij haar zullen laten verjaren op 2 november, ze is op 2 maart bij ons gekomen en dan wordt die triestige maand november toch weer een beetje speciaal :-)

Ik hoop dat wij alles voor elkaar krijgen om haar mee te nemen. Indien de timing van de nodige voorbereidingen niet helemaal goed loopt zullen wij op plan B overschakelen; een tijdelijke opvang bij vrienden tot alles in orde is voor het grote avontuur.

Ik heb me een klein plastiek koffertje met een deksel aangeschaft dat ik kocht bij een dierenspeciaalzaak. Ik ben haar momenteel aan het trainen dat ze dat als haar 2de kotje beschouwd. Ik leg er trosgierst in en spreek met haar want zij begrijpt heel duidelijk al de woorden die ze zegt.

Als ik haar vraag of ze wil 'proeven' dan gaat ze daarop in en zo lok ik haar in haar bakje.
Ik kan haar niet aanraken op haar rug of vleugels dus ik kan haar niet vastnemen en ergens plaatsen, dat gaat enkel via mijn vinger, hand, schouder of hoofd en het is zij die dan handelt en niet ik.
Ik kan haar wel het commando geven maar dan vraag ik haar eigenlijk met zachte dwang te doen wat ik wil wat zij dan ook doet. Ik doe alles zeer consequent en vastbesloten, ik begin nergens aan als ik niet de tijd heb om het af te maken.
Waarschijnlijk was zij al te oud toen ik ze vond om haar instinct te laten negeren. Maar we komen er wel, hetzij op een andere manier :-)

Ik hoop dat ik af en toe nog tips zie binnen komen voor de reis of andere leuke weetjes of dingetjes om te proberen. We hebben in ieder geval nog tijd, 1 à 2 jaar voor we weg zijn.

Tot binnenkort,

Anouk

Sara

In Brussel leven inderdaad ook halsbandparkieten in het wild (geloof toch dat het deze soort was). Maar grasparkieten leven er ook, heb ik al eens gelezen.

Ben je dan niet gaan vragen aan de mensen waar jij over denkt dat het parkietje van hen is, of ze een parkietje verloren zijn? Als je een diertje vindt moet je dit namelijk melden en op zoek gaan naar de eigenaar. Je zou ook niet willen dat als jouw huisdier ontsnapt en iemand hem vindt, diegene het dier zomaar houdt zonder na te gaan wie hem kwijt is. ;)

Ik denk trouwens helemaal niet dat je een oud parkietje gevonden hebt. Het plots bijten dat jij beschrijft zou kunnen wijzen op de puberteit, en dat het parkietje leerde praten wijst er normaal gezien ook op dat het niet om een oud parkietje ging.

Vele groetjes,

Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Anouk

Hallo Sara,

Dat is wel waar wat betreft uw opmerking over teruggeven van een huisdier maar die man is eigenlijk ook een beetje vreemd.
Een paar weken geleden is daar een mooie grote groene papegaai ontsnapt en is bij onze onderburen op de reling van het terras gaan zitten. Ik was toen niet thuis en mijn man wilde samen met de onderbuurman de papegaai vangen en hij is weggevlogen.

Dezelfde dag stond er een groot papegaaienkot op het terras van die rare net hetzelfde gebeurde enkele dagen nadat ik ons Pruchke had gevangen, het kotje stond op het terras.

Ondertussen heeft hij 2 mooie witte sierduiven wekenlang in een klein hokje op zijn terras laten zitten in de maand juli met gietende regen die tegen de tralies kletste en een hokje waar ik aan twijfel of hij het al eens heeft schoongemaakt en in augustus met de zon en de hitte op dat zelfde hokje!
Dus ik kan me inbeelden dat hij niet echt zal wakker liggen van een parkietje van een paar euro, hij trekt zich zijn papegaai van misschien meer dan duizend euro zelfs niet aan! Het hok wordt gelijk buiten gezet!

Ik weet wel, Sara, dat het parkietje niet oud was, slechts enkele maanden maar misschien al voorbij de inprentingsfase (die trouwens bij elk dier en zelfs kind van cruciaal belang is bij de opvoeding) en waardoor het leer- of gewenningsproces wat meer tijd neemt of bepaalde zaken misschien zelfs niet meer kunnen veranderd worden. Met dit laatste bedoel ik dat een dier dan telkens terug vervalt in die al dan niet natuurlijke/instinctieve gewoonte.

En inderdaad aan puberaal gedrag heb ik ook gedacht maar ik heb geen idee wanneer een parkietje in die fase komt dus het zou gezien de schatting die ik maakte over de leeftijd wel eens kunnen kloppen als men zegt dat een parkietje tussen de 10 en 12 maanden volwassen is.

We zullen voor vandaag de communicatie eens afronden, morgen weer vroeg dag ;-)

Gr, Anouk

birdy888

Ik zou denken als ze de kooi op het terras zetten, dat dit een laatste ultieme poging is om het beestje terug te krijgen, omdat ie dat als z'n huisje ziet... Zou ik zelf misschien ook wel doen als er een ontsnapt!
En omdat ze al zo snel tam was, was ze dat misschien al wel bij de vorige eigenaar, wat dan ook betekent dat die er veel tijd en aandacht aan gegeven heeft...

Sara

Nog maar eens offtopic:
Dat is inderdaad heel logisch, om de kooi buiten te zetten als het parkietje weggevlogen is. Dan hoop je namelijk dat het diertje nog terugkomt en zijn kooi herkent. Toen mijn vorig parkietje weggevlogen was heb ik zijn kooi ook een tijd buiten laten staan.
Ik vind het helemaal niet mooi dat je weet van wie het parkietje is, en het toch zelf houdt. Dan mag die man nog zo 'raar' zijn, het is wel zijn parkietje. Mijn vorige parkietje is ook weggevlogen. De gedachte dat diegene die hem vond er zo over gedacht zou hebben, maakt mij heel erg kwaad. Volgens mij is het zelfs verplicht om de eigenaar te zoeken (en zeker als je weet wie de eigenaar is, het dier terug te geven) en een die als gevonden op te geven.

Vele groetjes,

Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Anouk

Hallo allen die deze conversatie lezen of gelezen hebben,

1) ik WEET NIET ZEKER dat het parkietje van die man was, Brussel is ook geen dorp, niemand spreekt met niemand. De kooi STOND NIET op het terras maar was GESMETEN en lag omver met de bodem van de tralies gescheiden.
2) de parkiet heeft geen ring aan zijn pootje
3) er was onmogelijk een ultieme poging om de vogel terug te krijgen, hij zou zijn OPGEVRETEN  door 2 kraaien, zoals ik reeds vertelde in het eerste verhaal

m.a.w. ik heb nooit intentie gehad iemand zijn dier AF TE PAKKEN

Gr, Anouk


Sara

Je hoeft je helemaal niet aangevallen te voelen. Ik zeg enkel dat het volgens mij (zowat) verplicht is om een gevonden dier te melden en op zoek te gaan naar de eigenaar. Dat laatste zal misschien niet echt verplicht zijn, maar het komt er wel wat op neer denk ik. De punten die jij allemaal noemt, maken daarover geen verschil uit.

Maar je weet dat nu, we zullen terug ontopic gaan.
Je hebt in ieder geval nog veel tijd om je voor te bereiden op de grote reis. Wil je het plastic vervoersmandje gebruiken om je parkietje in te zetten tijdens de vliegreis?

Groetjes,

Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes