Vandaag is Luka op 5-jarige leeftijd heengegaan. Nu blijft enkel Noah nog verdwaasd achter in de vollière, niet helemaal begrijpend waar Luka naar toe is, denk ik. Ze roept nu al een uur en ik ben radeloos, dit doet echt pijn.
De vraag komt natuurlijk om de hoek kijken nu... Wat moet ik doen? Timo woont binnen maar mijn mama wil hem al lang uit het huis omdat ik allergisch ben voor grasparkieten. Noah blijft nu alleen nog buiten achter... Moet ik moeder (Noah) en zoon (Timo) herenigen? Maar Timo is een mensenparkietje, hij stelt geen contact met andere parkietjes op prijs... Een nieuwe vriendje nemen voor Noah is ook geen optie, dat mag niet van mama en zou een vicieuze cirkel zijn lijkt het. Noah is intussen ook 5 jaar en dus niet meer van de jongsten.
Ik weet even niet meer wat ik moet doen... Noahs geroep is hartverscheurend...

Rust in vrede Luka, en doe al mijn gevleugelde vriendjes die ik intussen al heb moeten afgeven de groetjes bij de regenboogbrug.

Ooit zie ik jullie daar allemaal terug...
Sara